เขาคือฮีโร่ !! (หยุดอัพ)

ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่8|ผลกระทบ2กับฮีโร่ที่หายไปและ...

เช้าวันรุ่งขึ้นข่าวการหายตัวไปของเรกะก็ผุดขึ้นมาทั้งที่ทางรัฐบาลและกองทัพปิดข่าวแล้วแต่มันก็ยังมีข่าวถูกเผยแพร่ออกไปอยู่ดี

พวกเขาต่างก็กุมขมับ ส่วนท่านจอมพลที่ได้รับข่าวว่าเรกะหายตัวไปก็ยิ้มออกมาแต่พอมีข่าวพบว่ามีศพของนายทหารในชุดดำ 

ใบหน้าของเขาก็หน้าเกลียดขึ้นมาทันทีแต่เขาก็ต้องรีบแก้ความจริงของข่าวก่อนที่ภาพลักษณ์ของเขาจะเสียไป 

"เราจะพยายามสืบหาและนำเขากลับมาให้ได้ขอเอาตำแหน่งของผมเป็นประกัน" 

นายกประเทศLที่กำลังขึ้นพูดบนโพเดียม เขาประกาศออกมาด้วยความมุ่งมั่นและทุกคนก็มองไปยังเขาด้วยความเชื่อใจ 

เพราะนายกคนนี้ไม่เคยทำให้พวกเขาผิดหวังเลยสักครั้ง และข่าวที่พวกเขารู้คือมีผู้ก่อการร้ายเข้ามาสังหารนายทหารและนำตัวเรกะไป 

ซึ่งในเหตุการณ์นี้มีผู้เสียชีวิต5ราย ซึ่งล้วนเป็นทหารที่เฝ้าอยู่ทั้งหมด ผู้คนที่ได้ยินข่าวต่างก็ใจหายและกังวล 

เพราะเรกะคือสิ่งที่ปกป้องพวกเขาและเป็นศรัทธาของบางคนได้หายตัวไป ซึ่งจะมีอีกกลุ่มที่กำลังกลุ้มใจเพราะมีคนลงมือเร็วกว่าพวกเขา 

ส่วนคนที่กำลังกระวนกระวายที่สุดไม่ใช่ใครที่ไหนพวกเธอคือมินนะและมิยูกิ ทันทีที่ได้ยินข่าวทั้งสองก็แทบทรุด 

พวกเธอมองไปยังนายทหารตรงหน้าอย่างไม่พอใจแต่ให้ทำไงได้พวกเขาเองก็เสียคนไปตั้ง5คนเหมือนกันสิ่งที่ทำได้ก็มีแค่รออย่างอดทนเท่านั้น 

ในคืนวันที่ออกข่าว ทุกคนก็ยังคงพูดถึงข่าวเช้านี้เรื่องการถูกลักพาตัวของเรกะ 

"แล้วแบบนี้โทเรเกียร์จะไม่มาบุกพวกเราอีกหรอ" 

"พูดอะไรของนายโทเรเกียร์เขาจะทำลายโลกแล้วไม่ใช่รึไง" 

"ก็นั่นแหละการทำลายประเทศLไม่ใช่การทำลายโลกสักหน่อย" 

"..." 

เกิดความเงียบขึ้นในวงสนทนา ทุกคนต่างก็คิดและขนลุกอย่างไม่รู้ตัว 

"แต่ถ้าครอบครัวของเรกะยังอยู่เขาก็ไม่กล้าหรอกจริงมั้ย" 

ทุกคนที่ได้ยินก็พยักหน้าเป็นเชิงเห็นด้วยแต่ทว่าจู่ๆพวกเขาก็ต้องหน้าซีดอีกครั้ง 

ใจจอทีวีนักข่าวที่มีท่าทีร้อนรนกำลังรายงานข่าว 

"ข่าวด่วนครับ!! ครอบครัวของเรกะหายตัวเมื่อไม่นานมานี้ ตอนนี้ทางตำรวจกำลังเร่งมือตรวจสอบอยู่ครับ" 

ไม่ใช่แค่วงสนทนากลุ่มนี้ที่รู้สึกเย็นวาบที่หลังแต่ยังรวมถึงคนอื่นๆเองก็ด้วยและในคืนนั้นผู้คนในประเทศLไม่เป็นอันจะนอนเลยสักคน 

****

ณ ใต้ดินที่ไหนสักแห่งบนโลก มีคน5คนกำลังเดินไปตามทางยาว 3คนที่เดินด้านหน้าแต่งตัวมิดชิดจนแยกไม่ออกเลยว่าชายหรือหญิง 

ส่วนสองคนที่กำลังเดินตามหลังไม่ใช่ใครอื่นนอกจากคนที่หายตัวเมื่อไม่นานมานี้ มินนะและมิยูกินั่นเอง 

ทั้ง5เดินไปจนถึงหน้าห้องแห่งหนึ่งและประตูก็ค่อยๆเปิดออกมาอย่างอัตโนมัติ ซึ่งภายในห้องมีแคปซูลที่บรรจุของเหลวและเด็กหนุ่มคนหนึ่งเอาไว้ 

"เรกะ!!/ท่านพี่!!" 

ทั้งสองพูดออกมาด้วยความยินดี คนชุดดำมองหน้ากันเล็กน้อยก่อนที่จะพูดขึ้น 

"ห้องของพวกคุณอยู่ถัดไปจากห้องนี้ มีอยู่สองห้องสามารถเลือกได้เลย" 

ทั้งมินนะและมิยูกิหันกลับมาและก้มหัวลง 

"ขอบคุณค่ะ"*2

คนชุดดำทำเพียงส่ายหน้าไปมา 

"เป็นเราที่ต้องขอบคุณถ้าไม่ได้เขาช่วยไว้พวกเราคงถูกลืมและหายไปในโลกชั้นนอกแล้ว" 

"งั้นก็เชิญตามสบาย" 

คนชุดดำเดินออกจากห้องไปทันทีเหลือสองคนและอีกหนึ่งในแคปซูล 

****

ก่อนหน้านั้น ในห้องประชุมแห่งหนึ่งมีคนสวมชุดสีดำนั่งล้อมโต๊ะที่เป็นวงกลมอยู่ แต่กลับมีเก้าอี้ตัวนึงที่ไม่มีคนนั่ง 

"เอาล่ะต่อไปเรื่องครอบครัวของเขา" 

ชายคนนึงพูดขึ้น ทุกคนในห้องก็ยังเงียบเหมือนเดิม 

"เราจะไปพาตัวพวกเธอมาพรุ่งนี้ช่วงหัวค่ำทุกคนคิดว่าไง" 

พวกเขาพยักหน้าอย่างพร้อมเพรียง และก็มีชายคนนึงยกมือขึ้น 

"คราวนี้ผมอาสาไปได้มั้ยครับ" 

ทุกคนในห้องยกเว้นเด็กหนุ่มหรี่ตาลงและมองเขา 

"นายมั่นใจใช่มั้ยทันจิโร่" 

"ครับ" 

เด็กหนุ่มถอดผ้าคลุมออกเผยให้เห็นผมสีดำอมแดงและนัยน์ตาสีดำแดงของเขา 

"แค่นี้พวกเราก็วางใจ" 

ทันจิโร่นั่งลงที่เดิม ส่วนคนอื่นๆ 'ถ้าเขาเดินออกไปนี่มันเดจาวูชัดๆเลย แต่ก็สมกับที่เป็นทันจิโร่ล่ะนะ' 

ถัดมาในหัวค่ำของอีกวันทันจิโร่ที่สวมชุดคลุมสีดำเดินลัดเลาะไปตามซอย ซึ่งระหว่างทางเขาเจอทหารที่เดินเฝ้ายามอยู่ตลอด 

แต่ถึงอย่างงั้นเด็กหนุ่มก็สามารถเข้ามาภายในตัวบ้านอย่างง่ายดาย ไม่นานเด็กหนุ่มก็เจอกับแม่ลูกคู่นึงที่กำลังนั่งแสดงท่าทีความวิตกกังวล 

ทันจิโร่มองภาพนั้นอย่างเหม่อเลยและยิ้มออกมา 'เพราะแบบนี้สินะคุณถึงได้เข้าใจผมคุณเรกะ' เด็กหนุ่มไม่รอช้าอีกต่อไป 

เขาหยิบมือถือขึ้นมาและเปิดบางอย่างพร้อมกับไปปรากฏตัวต่อหน้าทั้งสองซึ่งในตอนแรกทั้งสองตกใจมาก 

แต่ทันทีที่เห็นบุคคลในภาพพวกเธอเงียบลงและมองไปยังทันจิโร่ ซึ่งพอเขาเห็นแบบนั้นก็ถอนหายใจออกมา 

เพราะถ้าอีกฝ่ายขัดขืนหรือทำอะไรล่ะก็เขาก็จะลงมือทันทีซึ่งเขาไม่อยากใช้ความรุนแรงเด็กหนุ่มที่เห็นทั้งสองเงียบก็เริ่มพูดขึ้น 

"เขาปลอดภัยดี ผมมาที่นี่เพื่อพาคนสำคัญของเขาไปยังที่ปลอดภัย" 

ทั้งสองที่ได้ยินแบบนั้นก็เกิดอาการลังเลเพราะถ้าพวกเธอปฏิเสธล่ะก็เรกะอาจจะถูกทำร้ายแต่ถ้าพวกเธอตกลงจะกลายเป็นเครื่องมือควบคุมเรกะทันที 

ทันจิโร่ที่เห็นแบบนั้นก็หลับตาปริบๆและคิดกับตัวเองว่านี่เขาทำอะไรผิดไปรึเปล่า ก่อนที่จะเปิดเสียงการสนทนาหนึ่งให้พวกเขา 

"คืนนี้จัดเวรยามให้บางลงและก็คนที่เฝ้าหน้าห้องให้ออกมาจากตรงนั้นด้วย"  

"แต่ว่า-" 

"ไม่มีแต่ทำตามฉันบอกซะถ้าไม่อยากขัดคำสั่งผู้บังคับบัญชา" 

"รับทราบครับ!!" 

ทั้งสองเข้าใจได้ทันว่ามันคืออะไรพวกเขามองไปยังทันจิโร่ ซึ่งเขาก็เอ่ยขึ้นมา 

"นี่เป็นบันทึกการสื่อสารของกองทัพ พวกเขาไว้ใจไม่ได้เราเลยได้ทำการส่งคนเข้าไปและพาตัวคุณเรกะมา" 

"ซึ่งก็เกิดการปะทะเล็กน้อยกับกลุ่มชายชุดดำและสังหารพวกเขา แต่พอเช้าวันนี้ที่รู้ข่าวว่ามีทหารเสียชีวิตห้านายโดยที่เราไม่ได้ลงมือเลยมันยิ่งทำให้เรามั่นใจ" 

"ว่าพวกเขาเชื่อใจไม่ได้" 

ทั้งสองที่ฟังก็รับข้อมูลมาแต่ไม่ได้เชื่อทั้งหมดเพราะเขาอาจจะโกหกก็ได้ แต่คนมี่สามารถเข้ามาทั้งที่มีทหารเดินเต็มอยู่ด้านนอกได้อย่างง่ายดาย 

ย่อมเป็นคนที่อันตรายและเขายังสามารถวางยาสลบหรือทำให้เธอหมดสติได้ง่ายๆและนำตัวออกไปแตาเขากลับไม่ทำ 

พวกเธอเลยเลือกที่จะเชื่อเขาคนนี้ก่อนโดยที่ยังระวังตัวเอาไว้ 

"พวกเราจะเชื่อคุณได้ยังไง" 

เด็กหนุ่มไม่รอช้าถอดหน้ากากออกและเปิดรูปรูปนึงขึ้นมามันเป็นรูปของเขากับเด็กอีกหลายคน 

"นี่คือน้องๆของผมพวกเขาไม่สิรวมถึงตัวผมด้วยถูกเขาคนนั้นคุณเรกะช่วยไว้" 

มินนะและมิยูกิรู้ทันทีว่าทันจิโร่เป็นแบบหายากเหมือนกับโทโด แต่จะเชื่อได้จริงหรอ 

"องค์กรของพวกเราถูกสร้างขึ้นมาเพื่อที่สักวันจะได้สนับสนุนคุณเรกะซึ่งเป็นการตอบแทนที่เขาช่วยพวกเราดังนั้นพวกเราต้องช่วยเขาเมื่อเขาต้องการ" 

"และในที่สุดหกปีที่เรารอคอยก็มาถึงเวลาแห่งการช่วยเหลือเขา" 

มินนะและมิยูกิมองหน้ากัน และสุดท้ายพวกเธอเลือกที่จะเชื่อสายตาที่แสนมุ่งมั่นของทันจิโร่และตามเขาไป 

ทันจิโร่นำทั้งสองออกไปได้โดยไม่โดนจับนี่แสดงให้เห็นว่าเขาเป็นที่สุดยอดมากในด้านนี้ ทันจิโร่พาทั้งสองไปยังรถคันนึงที่จอดอยู่ 

ในรถมีคนชุดดำอีกสองคนรออยู่ซึ่งพวกเขาต้อนรับมินนะและมิยูกิอย่างดีจนทำให้พวกเธอแปลกใจและมองไปยังทันจิโร่ 

'คงเป็นคนที่จริงจังกับงานเกินไปสินะ' และแล้วทั้ง5คนก็ออกรถและหายไปในความมืดทันที 

****

เช้าวันรุ่งขึ้นทุกคนก็ยังอดไม่ได้ที่จะกังวลว่าจู่ๆจะมีลำแสงมาลงหัวพวกเขา แต่ทันใดนั้นทีวีหรือสื่อต่างๆเหมือนกับโดนแฮค 

ในจอปรากฏชายเสื้อคลุมดำ เขายืนอยู่หลังแสงจากหลอดไฟ ทุกคนต่างขมวดคิ้วและมองไปที่เขา 

"เอเลี่ยน??" 

ทันใดนั้นก็มีชายคนนึงพูดขึ้น ทำทุกคนสูดหายใจเข้าลึกแต่ทว่าหลังจากนั้นชายคนนั้นก็เดินมาตรงหน้าแสงไฟและถอดผ้าคลุมออก 

ปรากฏชายวัยกลางคนที่สวมหน้ากากเท็นงูสีแดงซึ่งทุกคนก็ถอนหายใจออกมาโล่งอก 

"ผมคือคุโรโกะดากิในตอนนี้ฮีโร่ของพวกคุณปลอดภัยดี" 

ทุกคนมองยังหน้าจอและคิดขึ้นพร้อมกัน 'ผู้ก่อการร้าย??' 

ในห้องของนายกแห่งประเทศLนายพลมองไปยังจออย่างไม่ชอบใจและเบือนสายตาไปยังนายกประเทศLที่นั่งอยู่บนโต๊ะทำงาน 

"ถ้าท่านยกเขาให้กับผมตั้งแต่เรกเรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้น" 

นายกประเทศLมองไปยังนายพลด้วยสายตาแปลกๆ 'ไม่เกิดขึ้นก็จริงแต่มันจะทำให้ประเทศหายไปแน่นอนถ้ายกเขาให้นาย' 

'แต่ถ้าเป็นพวกผู้ก่อการร้ายเราสามารถร่วมมือกับพวกเขาในการค้นหาและช่วยเหลือได้ไม่ใช่แบบที่คิดไปก่อนหน้านี้' 

"เฮ้อ ไร้สมอง" 

"ท่านพูดอะไรรึเปล่า"

"คุยกับตัวเองน่ะ" 

ในจอคุโรโกดากิหายไปและกลายเป็นภาพของห้องแห่งหนึ่งที่มีท่านนายกกับท่านนายพลอยู่ 

หลังจากที่เห็นแบบนั้นพวกเขาก็หน้าซีดอย่างช่วยไม่ได้ส่วนคนอื่นๆกลับมองอย่างสงสัย จนกระทั้งได้ฟังการสนทนาของทั้งสอง 

พวกเขาอดที่จะขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้นี่มันอะไร นายพลของประเทศเขากำลังคิดอะไรอยู่แต่ว่าสมกับเป็นท่านนายกเลย 

และแล้วก็มาถึงช่วงสุดท้ายที่นายกไล่นายพลออกไปทำให้มองด้วยสายตาเคารพแต่ทันทีที่มุมกล้องเปลี่ยนมาเป็นนอกห้อง 

พวกเขาก็ได้ยินการสั่งการของท่านนายพลอย่างชัดเจนทำให้พวกเขามองไปยังชายคนนั้นที่ถูกเรียกว่านายพลอย่างโกธรเคือง 

ภาพตัดกลับมาที่คุโรโกะดากิอีกครั้งชายสวมหน้ากากที่ปรากฏบนจอก็พูดขึ้น 

"เพราะเหตุนั้นเราจึงไม่เชื่อใจกองทัพอีกต่อไปและนำตัวฮีโร่กับครอบครัวเขาออกมาและตอนนี้พวกเขาก็ปลอดภัยดี" 

ภาพตัดไปยังแคปซูลที่มีเรกะอยู่ด้านในซึ่งมีมินนะและมิยูกิเฝ้าอยู่ 

ทำให้พวกเขาถอนหายใจออกมาแต่ทว่าจู่ๆภาพก็บิดเบี้ยวไปมาและเปลี่ยนไปกลายเป็นกลุ่มคนที่สวมผ้าคลุมสีขาว 

"สวัสดีทุกท่าน พวกเราสมาคมผู้รู้ความจริง" 

"ความจริง!!!" 

กลุ่มคนชุดขาวหันไปมองคนที่ยืนอยู่ด้านหลังสุดด้วยสายตาแปลกๆแต่ก็หันกลับมามองกล้องอย่างรวดเร็ว 

"ตั้งแต่นี้ต่อไปพวกเราจะนำความทรงจำที่ถูกดึงออกมาจากท่านเรกะ ถ้าถามว่าพวกเราเอามาจากไหนนั่นตอบได้ง่ายมาก จากพวกนักวิทยาศาสตร์ที่วิจัยเครื่องนั่นไงล่ะ" 

"เจ้าพวกนั้นมันได้ดึงเอาภาพความทรงจำที่เหลือมาเก็บไว้ เราไม่อาจทราบได้ว่าพวกเขาต้องการอะไรแต่เราได้ยึดมันมาแล้ว" 

"พวกเราผู้ที่อยากให้โลกได้รับรู้ถึงความยิ่งใหญ่ ความกล้าหาญ ความเสียสละ และความไม่ย่อท้อของท่านผู้นั้น"

"เอาล่ะเราพูดมามากพอแล้ว งั้นก็เชิญรับชมความเสียสละของท่านผู้นั้น ด้วยตาของตัวเองเถิด" 

พูดจบหน้าจอก็กลายเป็นสีดำ คนที่ดูต่างก็ปรับตัวไม่ทันแต่พอมีการนับถอยหลังก่อนฉายพวกเขาเลยปรับตัวได้และรออย่างใจจดใจจ่อ 

###จบตอน### 

ในที่สุดก็กลับเข้าความทรงจำของเรกะ^^