ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 เด็กสาวขี้เล่น
หัวใจของวิลเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ มือของเขาสั่นไปหมด เขาไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรทั้งที่นั่นมันอาจจะแค่คำล้อเล่นเท่านั้น แค่เพียงตั้งสติแล้วคุยต่อไปอย่างเป็นธรรมชาติที่สุดเท่านั้นเองเรื่องก็จบแล้ว
“ง่า”เป็นคำตอบที่ปัญญาอ่อนที่สุดและดีที่สุดที่วิลจะคิดออกแล้วในตอนนี้
“อ๊ะๆๆ ไม่เล่น”
โอ้ นี่มันอะไรกันอีกแล้ว เชอร์รี่พูดจริงหรอนี่ พี่สาวหรอมันหมายความว่ายังไงกันแน่นะ เขางงไปหมดแล้ว เอาวะในเมื่อเขาถามมาแบบนี้ เป็นไงก็เป็นกัน
แต่ก่อนจะได้พูดอะไรไป สายตาของวิลก็ไปสะดุดกับกรอบรูปของเชอร์รี่เข้า มันคือรูปถ่ายหมู่ของหญิงสาวสี่คนที่เขาไม่เคยรู้จักมาก่อน
“ให้ทายนะว่าเชอร์รี่คนไหน”เอาเข้าไป เจออีกคำถามแล้ว
“เอ่อ คนทางขวาล่างหรือป่าวครับ”
วิลไม่รู้ว่าจะเดาถูกรึเปล่า แต่ไหนๆจะทายแล้ว ก็ทายคนที่เขาเห็นว่าสวยที่สุดซึ้งก็คือคนทางขวาล่างไปเลยแล้วกัน
“อู้ย เดาเก่งจังเลย”
เอาหละ ได้โอกาสของเขาบ้างแล้ว ในเมื่อรู้แล้วว่าสวย ก็จัดการจีบไปซะเลยจะเป็นไร
“น่ารักจังเลย อิอิ”
“หรอจ๊ะ”
“อือ สวยที่สุดในรูปเลย น่ารักมาก! จริงๆนะ”
“แหม เห็นเค้าสวยก็จีบเลยนะ”
ประโยคนั้นทำให้วิลต้องกลับมาตั้งสติอีกครั้ง นี่เขาเป็นอะไรไป ตัวเขาเองไม่ใช่หรือที่ไม่เคยคิดจะจีบผู้หญิง แถมยังคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ไร้ความหมายเสียด้วย แต่แล้ววันนี้ ตอนนี้เขากลับทำในสิ่งที่ตัวเองก็ไม่เคยเชื่อด้วยซ้ำ บางทีมันคงเป็นเพราะคำพูดของเชอร์รี่ที่ถามเขาว่า “สนใจหาพี่สาวไหมจ๊ะ”ของเธอทำให้เขาคิดไปไกลเกินความจริงจนอยากจีบเธอแล้วก็ได้
“โถ่ โดนจับได้ซะแล้ว”เขาตอบ เริ่มรู้สึกอายนิดๆ
“ไม่เป็นไร ตอนนี้เชอร์รี่ว่างอยู่นะ จะจีบก็ได้ตามใจ”
โอ้พระเจ้าช่วย เขาบอกตามตรงเลยว่าเขาสับสนไปหมดแล้ว นี่เธอกำลังพูดจริงหรือเปล่า เขาอยากจะเห็นหน้าเธอเสียจริง จะได้รู้ว่าเด็กสาวกำลังคิดอะไรกับเขาอยู่กันแน่ เอาเป็นว่าตอนนี้เขาคงต้องมั่วนิ่มไปก่อนเป็นดีที่สุด
“หรอครับ”
“จ้า”
เงียบกันไปอีกนาน วิลไม่รู้ว่าเขาควรจะพูดอะไรดีถึงจะเหมาะกับสถานการณ์นี้ ก็เขาไม่เคยสนใจผู้หญิงจนถึงขึ้นอยากจีบนี่ พอไปๆมาๆแล้วเขาก็มั่วไม่ออกเหมือนกัน
“นี่เงียบทำไมหละ”
“ก็อายนี่ วิลยังไม่เคยคิดจะจีบใครเลย ไม่เคยสนใจใครด้วย”เขาสารภาพ
“แหม แล้วเมื่อกี้นี้ทำอะไรจ๊ะ”
“เอ่อ”
“ไม่เห็นต้องอายเลย”
“ครับๆ”
“ไม่เอาและ เดี๋ยวทำเด็กใจแตก”
เธอทำเขางงอีกรอบ ตอนนี้เขาเริ่มจะตั้งตัวไม่อยู่แล้วกับการสนทนาที่ทีเล่นทีจริงแถมยังเป็นเรื่องแบบนี้อีก เขาทำตัวไม่ถูกเลยว่าจะจีบดีหรือแค่คุยเล่นดีเพราะตัวเขาเองก็ไม่อยากทำใครเสียใจ ถ้าเธออยากให้เขาจีบนักจริงๆหละก็ มันก็คงไม่ยากเท่าไหร่หรอก แต่นี่เขาไม่รู้ทั้งสีหน้าทั้งอารมณ์ แล้วจะให้เขาทำอย่างไรดี
“เชอร์รี่แต่งเรื่องอะไรนะ”เขาตัดสินใจเปลี่ยนเรื่อง
“ก็บอกว่าเรื่องรักๆใคร่ๆไง อย่าไปสนใจมันเลย มันปัญญาอ่อน”
“อ่อ ครับ”แผนพังตั้งแต่เพิ่งเริ่ม
“วิลอยู่ที่ไหนหรอ”
คราวนี้เธอเป็นฝ่ายเปลี่ยนเรื่องเสียเอง
“ที่เมืองหลวงครับ”เขาตอบ เริ่มรู้สึกอึดอัดน้อยลง
“อยากมาเที่ยวแถวบ้านเชอร์รี่บ้างไหม”
“ก็ดีนะครับ อากาศในเมืองมันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ผมไม่ชอบ”
“ถ้ามานะ เดี๋ยวเชอร์รี่พาเที่ยวเอง จะพาไปเที่ยวภูเขา เอาไปปล่อยไว้บนนั้นแหละ ให้หาทางกลับเอง อิอิ”
“ง่า”ในที่สุดเขาก็โดนเล่นอีกรอบจนได้ ไม่รู้ว่าถ้าพูดอะไรไปจะโดนอีกหรือเปล่า
“พูดเล่นจ้า ถ้ามาจะมาพักบ้านเชอร์รี่ก็ได้นะ จะดูแลอย่างดีเลย”
“ครับ”เขาไม่กล้าพูดมาก เดี๋ยวโดนอีก
“ชวนคุยหน่อยสิจ๊ะ”
“เอ่อ เชอร์รี่ชอบคุยเรื่องอะไรหรอครับ”
“เรื่องอะไรก็ได้จ้า”
ถึงเชอร์รี่จะบอกมาว่าเรื่องอะไรก็ได้ แต่วิลก็ใช้เวลาคิดอยู่นานเพราะเขาชวนคุยไม่ค่อยเก่ง กว่าจะคิดออกเชอร์รี่ก็ทักเขาเสียแล้ว
“เป็นอะไรไปจ๊ะ เงียบเชียว”
“อ่อ ก็หาเรื่องคุยไงครับ”
“ไปหาหรือไปขุดกันแน่ เงียบไปตั้งนาน”
“บางทีวิลก็หาเรื่องคุยไม่ค่อยได้เหมือนกัน คุยไม่ค่อยเก่งอะครับ”
“หรอ แล้วเก่งเรื่องอะไรบ้างหละ”
“มันมีหลายอย่างอะครับ แต่คุยไม่ค่อยเก่ง”
“จ้าๆ รู้แล้วว่าคุยไม่ค่อยเก่ง แล้วเรียนเก่งไหมหละ”
“เก่งครับ”ตอบแบบไม่อายใคร
“เล่นกีฬาหละ”
“เก่งครับ”
“เล่นดนตรีหละ”
“เก่งครับ”
“แล้วจีบสาวหละ”
“เอ่อ”โดนอีกแล้ว เอ๋อไปเลย
“แหม ขี้อายจริง ไม่ถามเรื่องนี้แล้วก็ได้”
“ครับ”
วิลสบายใจขึ้นหน่อยที่เด็กสาวขี้เล่นคนนี้บอกเขาว่าจะเลิกถามเรื่องแบบนี้ แต่ไม่รู้ว่าเขาจะโดนเล่นเรื่องอื่นอีกรึเปล่า มันเป็นความรู้สึกไม่ค่อยปลอดภัยเลย
“ทำตัวตามสบายเถอะ”เธอบอกเขา
การสนทนายังคงดำเนินไปอีกนาน เชอร์รี่ไม่ได้เล่นคำพูดกับเขาอีกวิลจึงคุยกับเธอแบบราบรื่นขึ้นเยอะ และเขาเริ่มรู้สึกแล้วว่า เขาสนิทสนมกับเธอมากขึ้นทั้งๆที่เพิ่งได้พบกันแค่ไม่กี่ชั่วโมง
วิลคิดว่าเชอร์รี่เป็นเด็กสาวที่มีอัธยาศัยดีและน่าคบมากๆคนหนึ่ง เธอจะทำตัวตามสบายตลอดและจะชวนคุยได้สนุกสนานจนเขาไม่เบื่อเลย พอเผลอแปบเดียว เขาก็คุยกับเธอจนสี่ทุ่มแล้ว
“นี่ก็ดึกมากแล้วนะเชอร์รี่ เธอยังไม่นอนหรอ”
“อืม ก็ใกล้แล้วหละจ๊ะ”
“เดี๋ยววิลขอตัวไปนอนก่อนนะ”
“จ้า”
“สวัสดีครับ”
“อ่อ เดี๋ยว”
“อะไรหรือครับ”
“ก่อนนอนเอาไปหนึ่งจุ๊บ”
ว่าแล้วเชอร์รี่ก็ส่งรูปจูบมาให้ทำเอาเด็กหนุ่มค้างไปเลย
“นอนหลับฝันดีนะจ๊ะ บ๊ายบาย”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น