DESTINY OF LOVE : ชะตาชีวิตลิขิตรัก

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

   วิลเป็นเพียงเด็กหนุ่มเรียนดีธรรมดาๆคนหนึ่งที่ทั้งชีวิตแทบจะเรียกได้ว่าคือการเรียน เขาเป็นนักเรียนที่ทุกคนรู้จักในฉายา “เทพอัจฉริยะ” ซึ่งเพื่อนๆพร้อมใจกันเรียกสั้นๆว่า “เทพ” จนมันแทบจะกลายเป็นชื่อที่สองอย่างเป็นทางการของเขาไปแล้วเพราะแค่จากความสามมารถในการเรียนได้คะแนนตำแหน่งท๊อปทุกวิชาของสายชั้นมาตลอดก็พอเพียงแล้วที่จะทำให้ครูทั้งโรงเรียนรู้จักเขาในฉายาเดียวกันอีกทั้งเกียรติประวัติมากมายของเขาที่ถ้าน้ำมาเรียงรายชื่อใส่ใบกระดาษก็คงจะต้องใช้กระดาษไม่ต่ำกว่าสิบแผ่นในการบรรยายความสามารถของเขาเป็นแน่เพราะไม่ใช่แค่เรื่องการเรียนเท่านั้นที่เขาทำได้ดีเยี่ยมแต่ทั้งด้านกีฬาร้องเพลงการแสดงการเขียนหนังสือรวมถึงเรื่องการเล่นเกมเขาก็เก่งไม่น้อยหน้าใครทั้งสิ้น



   แต่เด็กหนุ่มนามวิลเจ้าของฉายา “เทพ” อันโด่งดังผู้นี้มีสิ่งหนึ่งซึ่งเขาไม่ถนัดเอาเสียเลยและไม่สนใจแม้แต่น้อยนั้นก็คือ “ความรัก”



   “ฉันไม่เคยสนใจจะจีบผู้หญิงที่ไหนให้มาคบด้วยหรอกนะเพราะมันเป็นสิ่งที่ไร้ความหมายสำหรับฉันโดยสิ้นเชิง”นั่นคือคำตอบง่ายๆจากปากของเขาแต่ก็ทำเอาเพื่อนๆหลายคนถึงกับอึ้งไปตามๆกันเมื่อถามเขาว่า “ไม่คิดจะหาว่าแฟนบ้างหรอ” ซึ่งการตอบกลับของเขาแทบไม่ต้องใช้เซลล์สมองมากมายให้ปวดหัวเพราะนั่นคือคำตอบที่อยู่ในใจเขามาตั้งนมนานกาลเลวแล้วและถึงแม้เขาจะหน้าตาดีและเป็นมิตรพอจะให้มีคนมาชอบแต่ตัวเขากลับไม่เคยอยากจะจีบใครแม้ว่าตัวเขาเองจะเห็นว่าสวยถูกใจก็ตามที



   วิลมีเพื่อนสนิทของเขาคนหนึ่งชื่อรอยส์ รอยส์เป็นคนร่าเริงมีอารมณ์ขันและเป็นมิตร วิลชอบเพื่อนชายคนนี้มากเพราะเขารู้สึกว่ารอยส์มักจะทำให้เขายิ้มได้ตลอดเวลา ทุกครั้งที่เขาได้อยู่กับรอยส์สมองเขาจะโล่งปรอดโปร่งจนเหมือนได้กินยากล่อมประสาทชั้นดีที่ไม่มีผลข้างเคียงไปสักสิบเม็ด ถึงแม้รอยส์จะไม่ใช่นักเรียนระดับหัวกะทิแต่วิลก็ไม่ปฏิเสธที่จะเอาเขามารวมอยู่ในหมู่เพื่อนฝูงให้ได้เฮฮากันบ้าง



   วันหนึ่งที่โรงเรียนในชั่วโมงวิชาแนะแนวอาจารย์ของเขาได้ให้ลองทำแบบทดสอบชุดหนึ่งซึ่งมีคำถามให้เลือกคำตอบ ก. หรือ ข. เป็นจำนวนมาก เมื่อทำเสร็จอาจารย์จึงได้เฉลยแบบทดสอบนั้นว่าเป็นแบบทดสอบวัดความสนใจด้านต่างๆของตัวนักเรียนและละด้านที่ดูเหมือนทุกคนยกเว้นวิลจะสนใจเป็นพิเศษว่าตนเองจะได้ค่าสถิติเท่าใดก็คือค่าความต้องการทางเพศซึ่งมันออกมาตามคาดสำหรับวิลเพราะเขาได้ค่าสถิติต่ำมากๆจนแทบไม่มีเลยผิดกับเพื่อนของเขาหลายคนที่เขาเคยคิดว่าไม่น่าจะมีความต้องการด้านนี้สักเท่าใดแต่กลับได้แต้มที่สูงจนน่าตกใจและรอยส์ก็เป็นหนึ่งในนั้น เขาได้ค่าสถิติสูงถึงแปดสิบห้าซึ่งเกือบจะสูงที่สุดในห้อง



   เย็นนั้นวิลรู้สึกเหมือนเพื่อนของเขาเป็นบ้ากันไปหมดเพราะทุกคนต่างพากันพูดถึงค่าสถิติในวิชาแนะแนวกันแบบถึงพริกถึงขิง ในหมู่เด็กเรียนอย่างเขาก็มีเขาคนเดียวนี่แหละที่ไม่สนมันสักนิดซึ่งเพื่อนๆของเขาก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะสถิติของเขามันตรงตามตัวเขาทุกอย่างและมันก็ทำให้เพื่อนทุกคนสรุปออกมาแน่ชัดว่า



   “ชาตินี้วิลคงโสดตลอดชีวิต”เป็นคำสรุปจากปากรอยส์ที่เรียกเสียงเฮฮาจากเพื่อนๆได้พอสมควรอยู่



   ดังนั้นในวันนี้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะเห็นเทพองค์นี้เดินไปมาพร้อมกับเพื่อนฝูงหัวกะทิของเขาโดยปราศจากเด็กผู้หญิงหน้ามากหน้าหลายตาที่เคยมาจ้องเขาอยู่เนืองๆทุกวันจนต้องปลงว่าชาตินี้ก็คงไม่มีใครที่เขาคิดจะชอบคอยเดินตามอีก



   จนกระทั่งวันปิดเทอมมาถึง เด็กนักเรียนทุกคนต่างพากันไปพักผ่อนแต่ทางด้านวิลนั้นเขามีค่ายห้าวันรออยู่และยังต้องเรียนพิเศษที่มีรายการเป็นโขยงจนแม่เขาเองยังเบื่อแทนเลย



   ครอบครัวของวิลอาศัยอยู่ที่เมืองชนบทแถบชายทะเลส่วนตัวเขานั้นเข้ามาใช้ชีวิตอยู่กับญาติฝ่ายแม่ในเมืองหลวง นานๆทีถึงจะหาโอกาสปลีกตัวจากการเรียนอันยุ่งเหยิงไปเยี่ยมครอบครัวเสียบ้าง อีกทั้งเขาเป็นคนที่ไม่ชอบการเดินทางโดยรถมากนักเขาจึงจะกลับเฉพาะเวลาหยุดยาวเท่านั้น ปิดเทอมนี้เขาจึงคิดจะของดเรียนพิเศษสองอาทิตย์กลับไปชนบทแต่ก่อนอื่นเขาต้องเขียนนิยายลงอินเตอร์เน็ตเสียก่อนเพราะเขาไม่ค่อยได้เขียนต่อและนิยายของเขาก็เป็นที่นิยมพอสมควรเขาจึงไม่อยากให้ผู้ที่ชื่นชมผลงานของเขารอนานหลายอาทิตย์

อีกเรื่องหนึ่งที่เขาชอบทำคือการคุยกับเพื่อนผ่านห้องสนทนาทางอินเตอร์เน็ตซึ่งตอนนี้เขาชอบไปชวนเพื่อนนักเขียนให้มาคุยด้วยโดยการไปเขียนคำเชินชวนแปะไว้บนโพสต์ในเรื่องของนักเขียนที่เขาอยากคุยด้วยและมันก็เป็นวิธีที่ได้ผลดีเกินคาดเพราะนักเขียนที่เข้ามาคุยกับเขานั้นมีเยอะมากจนตาลาย และหนึ่งในนั้นที่มาคุยกับเขาและเปลี่ยนชีวิตเขาไปแบบไม่น่าจะเป็นไปได้คือเด็กสาวนามว่าเชอร์รี่...