คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทที่ 8 สังวาสเสน่หา
บทที่ 8
สัวาสเสน่หา
สอประสานเปลือยเปล่า
ึ! ึ! ึ!
ั่หัวใำลัะระโนออมานออ อวี้อ้ายิเห่อร้อนไปทั้ใบหน้า ยิ่เมื่อือหม่าโหวับมืออนาให้รูลำเอ็นึ้นลนมันโป่พอับมือ หัวใเ้ารรม็ยิ่เ้นไม่เป็นัหวะ มือเล็สั่นเอะเิน หัวสมอาวโพลนพร่าเลือน
“อบ้ามาสิอ้ายิ ว่าเ้าพอใับนาแท่หยอ้าหรือไม่”
เาปล่อยมือบาให้เป็นอิสระ ่อนะทาบทับเรือนายเปลือยเปล่าแนบิ แท่หยถูไถบริเวท้อน้อยแบนราบ ในะที่ใบหน้ามร้าม้มล่ำนลมหายใร้อนเป่าลที่หน้าผาอหิสาว
ุหนูอวี้ะพริบาปริบๆ นา้ออบำถามอเาอย่าไรเล่า มันน่าอายะายไป!
“ยะ...หยุรัแ้าไ้แล้วเ้า่ะท่านโหว”
ท้ายที่สุนาึเอ่ยอให้เาหยุ พลาใ้มือผลัที่อว้า แ่ไม่ว่าะออแรผลัอย่าไรนัวโ็ไม่มีทีท่าว่าะยับ ร่าายอเาแ็แร่ราวหินผา
และที่สำั...
ผะ...แผออเาแน่นมา!
“้านะหรือรัแเ้า สำััวผิไปให่แล้ว ้าแ่้อารพิสูน์ว่าำพูอเ้ามันเ็มไป้วยถ้อยำโป้ป่าหา”
“แ่ว่า้าอโทษท่านไปแล้ว ทุอย่ามันแ่...อื้อ”
ูเหมือนือหม่าโหวะไม่้อารำอธิบายเาปล้นปลิเรียวปานั้นแนบแน่น้วยเรียวปาร้อน เบียบันลีบปาให้เผยอออ่อนะแทรลิ้นร้อนเ้าไปวานหาวามหอมหวาน
“อื้อ...”
หิสาวระทวยไปับูบหวามหวิวโหว ยิ่เมื่อมือหนาลามไล้บีบเฟ้นเ้าหวาน นา็ยิ่หอบหายใแร เร็เหยียปลายเท้าออไป้วยวาม่านสะท้าน
มือ้ายบีบยำทรวอลมลึ มือวาเลื่อนไล้ไปยัโหนนูนบุปผา ปรนเปรอถูไถเมล็สวาท้วยปลายนิ้วนนาสั่นสะท้านไปทั้สรรพา์าย บยี้น่อแบื้นปลปล่อยสายน้ำใสออมานเปียแะุ่มไปทั้อุ้มือ บาส่วนไหลเยิ้มไปยัแ้ม้นามอน หยาหยลบนฟูนอนนเป็น่าว
“ูเหมือนว่าเ้าะพร้อมแล้ว”
เสียทุ้มิะแหบพร่าทำให้หัวใอนัวเล็เ้นไม่เป็นัหวะ เมื่อเาหยัายึ้นยืน้วยเ่า ับเรียวาอนาให้ยอ้าออว้าเผยให้เห็นลีบบุปผาอวบอูมและ่อแบื้นแะสีมพูระเรื่อเ็มสอา
ยามเย็นเ่นนี้แสสีทอ าวอาทิย์ทาบทับลามไล้ลมายิ่ับให้นาูเย้ายวนน่าหลใหลั่ภาพวา็ไม่ปาน ยิ่นามีใบหน้าแ่ำเินอาย หัวใที่เยเย็นา็ยิ่พอโั่ลำพอนับอ
“อะ...ฮึ อื้อ...”
ใบหน้าหวานบิเบี้ยวเหยเเมื่อเาับปลายหัวหยัร้อนถูไถผ่าน่อแบื้น วาม่านเสียวแล่นปรานหัวใเ้นผิัหวะ ่อนะเ้นระโนแรแทบระเ็นระอนออาอ้าย เา่อยๆ ันปลายหัวหยัผ่าน่อแบื้นเ้ามา้าๆ
วามับแน่นทำให้อวี้อ้ายิแทบหายใไม่ออ มันไม่ไ้เ็บอย่าที่นาหวาลัวนั่นเพราะร่าายนี้สูเสียพรหมรรย์ให้ือหม่าโหวไปั้แ่เมื่อืนแล้ว ระนั้นารสอประสานอีรั้็ทำให้นาสำเนียไ้ว่าในร่าายอนายัมีร่อรอยอเาอยู่
“อื้อ...”
“เ็บหรือ”
ือหม่าหยาโน้มายเ้าหา ฝ่ามือหนาประอใบหน้าามแผ่วเบา เมื่อนาส่ายหน้าล้ายเินอายายหนุ่มึเปลี่ยนำถามั่้อาระหยอเย้าให้นาลายวามึเรีย ภายใน่อแบื้นะไ้ไม่เร็นเาสอใส่เ้าไปอย่ายาลำบาเ่นนี้
“ถ้าไม่เ็บเ่นนั้นเสียวใ่หรือไม่”
่า!
ราวับใบหน้าออวี้อ้ายิเป็นา้มน้ำที่ำลัเือั้วยวามอับอาย แ่ยิ่นาอายมาเท่าไหร่ายหนุ่มลับหยัยิ้มที่มุมปาราวับำัยนะ ท้ายที่สุนาึยมือึ้นปิใบหน้าเสียื้อๆ แล้วัหวะที่นาไม่ทันั้ัวนั่นเอ
สวบ!
“อ๊าส์!”
มือที่ปิใบหน้าถึับเปิออ เรียวปาอ้าว้าร้อราออมานเสียหล เมื่อวามับแน่นเบียเสียเ้ามาอย่ารวเร็ว แรระทุ้ระแทุเสียเมื่อปลายหัวหยันเ้าับสุทาแบื้น
ทัุ้ทั้เสียวระนันนร่าเล็แทบะแิ้น สอมือปัป่ายิลบน้นแนอโหวหนุ่ม ฝารอยเล็บเอาไว้มามายทว่านัวโลับหนัหนาหาไ้ระายเือ
“อืม...”
ือหม่าโหวราเสียทุ้ม่ำในลำอ้วยวามสุสม เพียแ่สอใส่เ้าไปวามนุ่มับแน่น็บีบรััวนอเาน่านสะท้าน
เมื่อืนเาแทบไม่ไ้ื่ม่ำับร่าายอนาเลย ึไม่รู้ว่าร่าายอนาวิเศษนเาแทบหยุหายใ ิพลาโน้มลสัมผัสเรียวปาอิ่ม ใ้ฟันบเบาๆ แล้วึเรียวปาล่าอย่าหยอเย้าเพื่อให้นาผ่อนลาย ่อนะเริ่มระแทเอวสอบ้วยัหวะระั้น
ับ! ับ! ับ!
“ทะ...ท่านโหว อา...อาห์”
หิสาวส่ายสะบัใบหน้าาม เรือนผมำลับยิ่สยายยุ่เหยิ นาบิเรือนายเร่าๆ อยู่ใ้ร่าหนาที่โถมระแทเ้ามา
แรเสียสีสร้าวามอุ่นร้อนในโพรับแบ ยิ่ัเ้า ยิ่ัออ น้ำใสๆ ็ยิ่ไหลเยิ้มออมานเปียุ่ม
“อ้ายิเ้ายัอยาให้้าหยุอีหรือเปล่า”
เาถามโยที่เอวสอบยัยับระแทระเ้าแรนร่าเล็โยลอน หิสาวส่ายหน้า สอแนเอื้อมว้าหาเา นนัวโ้อโน้มายลไปหา
นาอเาเอาไว้แน่น
“อะ...อื้อ อื้อ”
สอแนเล็ๆ ที่โอบอ สอาที่อ้าว้าเี่ยวระหวัเอวสอบ และเสียราที่รวใร่อยู่้าหู นำมาึ่วามรู้สึประหลามามายที่ถาโถมเ้าสู่หัวใอือหม่าโหวอย่าไม่ทันั้รับ
ทุปิิริยาไร้เียสา ทุอาัปิริยาเ้อเิน ราวับศรพิษปัลลาใโหวหนุ่มอย่าไม่อาิ้นหลุ
ับ! ับ! ับ!
“อะ...อื้อ อะ...ฮึ ฮึ”
ร่าเล็ระุเร็ หอบหายใแรนร่าายอู้ วามเสียว่านหฤหรรษ์โอบรัแน่นหนึบ ่อแบนุ่มื้นอรัเอ็นอุ่นอย่ารุนแร
ุบ! ุบ! ุบ!
“อะ...อืม”
โหวหนุ่มั้ใะทน เายัไม่อยาเสร็ อยาะทำให้นานอีสัหน่อย แ่เพราะแรอรัรุนแรอหิสาวอีทั้เมื่อืนเาแทบไม่ไ้นอนทั้ืน ทำให้เาเผลอหลั่ออมาอย่าไม่อาวบุม ปลปล่อยสายน้ำแห่าิพันธุ์เ้าไปในแนลาายอสรีแพศยาที่เาเยเลียัทุหยาหย ่อนะล้มัวลนอน้าๆ นา วามเสียว่านยัอวลไปทั้ร่านแผอแร่ยับึ้นล้วยแรหอบหายใ
ความคิดเห็น