คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 พรหมจรรย์ไร้ค่า
บทที่ 2
พรหมรรย์ไร้่า
เ็บายไม่เท่าเ็บใ
“ท่านโหว! ะ...ไ้โปร ยะ...หยุ!”
หลี่เสี่ยีหวีร้อเสียหล สัมผัสัฬะามือสาระ้าระรุมระรามบีบเฟ้นเ้าหวานทำให้หัวใวน้อยถึับสั่นลัว้วยวามหวาหวั่น แ่ทว่าภายในเศษเสี้ยวหัวใลับหวามระทวย้วยเาือบุรุษที่นาหลรัมาเนิ่นนาน
แม้เาะสัมผัสนา้วยวามเลีย ทว่าลึลไปในหัวใลับเือวามสุที่แสนเ็บปว
‘วามรู้สึนี้...ทำให้้ายิ่เป็นสรีั่ว้าามำที่ท่านโหวปรามาสไม่ผิเพี้ยน ้าือเ้าสาวแพศยาที่ไม่สมวรไ้รับวามรัั้นหรือ...’
ำถามมามายผุพรายึ้นในห้วแห่วามนึิ ่อนะระเิระเิหนีหายเมื่อมือหนาหนัระาาเอเสี่ยีนีา
แว!
หัวใระุแรพรั่นพรึ หัวสมอาวโพลนหมุนว้าเมื่อเรือนายท่อนล่าเปล่าเปลือยเผยให้เห็นโหนนูนแห่อิสรีเพศอวบอูมั่อบัวแรแย้ม
แล้วโยที่หิสาวยัไม่ทันั้ัวเรียวาทั้สอ้า็ถูับให้ยี้แบะอ้า่อนที่เรือนายสูะแทรเบียเ้ามา ท่อนเอ็นแ็ึเบียิลมายัโหนนูน ส่ผลให้หัวใอนัวเล็เ้นรำส่ำแทบับัหวะไม่ไ้
“อื้อ...”
เสี่ยีราเสียหลเมื่อู่ๆ เา็นิ้วมือล้วผ่านลีบบุปผา แหวมันให้เผยอออแล้วสอนิ้วผ่านเมล็สวาทและรูแบื้น
วาม่านระสันพลันแล่นปราไปทั่วเรือนาย ลมหายใล้ายาห้ว ใบหน้าอเ้าสาวแ่ำระเรื่อไป้วยเลือฝา
“แะนานี้ ร่านน่าูสินะ...”
หัวใเ้ารรมที่ำลัเ้นระโนแรถึับไหววูบ ั่ถูบแรๆ ที่ใบหน้าให้ื่นาวามฝันแสนหวาม
‘้ามันโ่้ำายิ่นั เารัแ เาทำร้าย เาใ่มเหให้้าอับอาย แ่้า็ยัหลใหลไปับสัมผัสัฬะอเา เหุใ้าึไ้โ่มเ่นนี้เล่า ทำไมัน!’
เย้ยหยันเพียเท่านั้น่อนที่โหวหยาะับเอ็นอุ่นอนแนบไปยัปาทาแบื้น ่อนะันแรๆ เ้าไปนมิลำ
“ฮึ...”
หลี่เสี่ยีเบือนใบหน้าปล่อยให้หยาน้ำาร่วริน สอมือิทึ้ลบนฟูวิวาห์มล เรียวปาเม้มเป็นเส้นร่มวามเ็บปวราวับเรือนายะีา
ในะที่นัวโถึับัฟันรอเมื่อวามับแน่นอเ้าสาวทำให้เายิ่ร้อนรนนเียนบ้า านั้นเาึปล่อยให้ร่าายเลื่อนไหวไปามแรแห่ยาปลุำหนั สอประสานเบียิเ้าหาวามับแบนุ่มื้น
“อะ...ฮึ อื้อ...”
หิสาวัฟันแน่นพยายามไม่ส่เสียรวราออมา ้วยไม่อยาให้เาราหน้าว่านาเป็นหิร่านไร้ยาอาย
วามเ็บปวเียนลั่เมื่อรู่่อยๆ ลายล แปรเปลี่ยนเป็นวาม่านหฤหรรษ์นลมหายใแทบาห้ว นาหอบหายใแร ทรวอลมลึระเพื่อมไหวามแรระแทระทั้น
เสียเนื้อระทบเนื้อแนบิัลั่นเรือนหอ เรือนายที่เ็มไป้วยมัล้ามยับไหวล้อไปับแสเทียนระยับทีุ่ให้วามสว่าอยู่ทั่วห้อ สอเาที่ำลัสอประสานทอผ่านไปยัผนัทาทิศะวัน ยับโย้วยัหวะแห่ราีไร้วามสิเน่หา
“อื้อ...”
นาเผลอราออมาน้อเอื้อมว้าผ้าห่มผืนบามาอุปาัวเอไม่ให้รวรา วาลมโที่เาะพราวไป้วยหยาน้ำาแอบลอบมอเสี้ยวหน้าอสามีที่ำลั่านเสียวาารสอประสาน
‘หาท่านรั้า...ารอุ่นเียในืนวิวาห์ไม่เป็นเ่นนี้ แม้ไม่รั็อให้ท่านเมาหยิบยื่นเศษเสี้ยววามสสารให้้า แ่นี่้าไ้รับเพียวามเลียั..’
ับ! ับ! ับ!
เมื่อวามสุสมแล่นปราไปนถึีสุโหวหนุ่มึหลั่สายน้ำแห่าิพันธุ์เ้าไปในร่าายนาแทบทุหยาหย
เาัเอ็นอุ่นออแทบะทันทีราวับรัเียเ้าสาวที่เพิ่ร่วมหลับนอน ผละออไปยืน้าเีย้วยใบหน้าเรียึ ่อนะสาวเท้ายาวๆ เินไปหยิบเสื้อลุมมาสวมใส่
“รั้เียวเท่านั้นที่้าะเลือลั้วสรีสปรเ่นเ้า อย่าหวัว่า้าะมาเหยียบห้อนี้อี อย่าหวัว่าเ้าะใ้เล่ห์ล่ำทรามับ้าไ้อี!”
โหวหวหยาหมิประาศร้าว่อนะเินออาห้อหอไปโยไม่แม้แ่ะายามอภรรยาที่นอนสะอื้นไห้อยู่บนเีย
++++อิโหวววววใร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ความคิดเห็น