คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : ตอนพิเศษ 2 เริงร้อนในพุ่มไม้
อนพิเศษ 2
เริร้อนในพุ่มไม้
รั
“้ามีวามสุเหลือเินเ้า่ะท่านพี่”
เียอิเอนายพิลบนแผออสามีที่สวมอนาาทา้านหลั สอแนแ็แร่โอบอนาเอาไว้แน่น รับรู้ไ้ถึัหวะหายใอสอสามีภรรยาที่โลแล่นไปพร้อมๆ ัน
“้าเอ็มีวามสุมาเหลือเิน ภรรยา้า... เ้าเป็นทั้ภรรยาที่น่ารั เป็นมาราที่ี เป็นู่ีวิที่อย้ำูหัวใอ้ายามเหนื่อยล้า เ้าเปรียบั่ลมหายใที่ทำให้ีวิอ้า้าวไป้าหน้าไ้อย่ามั่นไม่ลอนแลน”
พูพลาฝัปลายมูลบนลำอระหอภรรยา มือหนาที่อระับภรรยาเอาไว้เริ่มเลื่อนไล้ไปามสัส่วนยวนเย้า
“ทะ...ท่านพี่ ยะ...อย่าเ้า่ะ”
เสียหวานร้อประท้วไ้เพียเท่านั้นมือหนาุน็ล้วลึเ้าไปอบุมเ้าหวานสล้าเอาไว้เ็มมือเสียแล้ว บีบแรฟอนเฟ้นนร่าบอบบาอฮูหยินโวถึับอ่อนระทวย
แม้ปาะร้อห้าม...แ่ลับเบียแผ่นหลัเ้าหาแผอว้าอย่าเลิบเลิ้ม อีทั้ยัเบียสะโพผายลมลึเ้าหาแนลาายอสามีที่ำลัแ็ึแทบทะลุออมาาเป้าาเ
“อะ...อื้อ ทะ...ท่านพี่”
เียอิรวระเส่าเมื่อมือหนาถลระโปรเลิึ้นสูแล้วสอมือเ้าไปในาเ บีบยำวามอวบอูม นิ้วลาเบียเสียลีบบุปผาทั้สอลีบให้แยออ แล้วใ้ปลายนิ้วบลึเมล็สวาทระรัวแร
“อะ...อาห์”
ฮูหยินโวราเสียหวานแทบไม่เป็นภาษา ยิ่เาระุปลายนิ้วระรัว หัวใอนา็ยิ่ระุหวามราวับะร่วหล่นลไปออยู่ที่ปลายเท้า
หัวใเ้ารรมสะท้านไหวไปับทุสัมผัสอสามี แม้แ่านอยู่ินันมาหลายปีแล้ว แ่รสรัอสามียัเว้าวอนปลุวามเร่าร้อนในายภรรยาให้ลุโนอย่ายาที่ะมอับ
“อาห์ ทะ...ท่านพี่ ะ...เี๋ยวใรมาเห็นเ้า”
“รนี้ไม่มีใรมาเห็นหรอ”
นัวโพูพลาประบปาลบนเรียวปาอวบอิ่มสีาอภรรยาอย่าเร่าร้อน บลึนเรียวปาบวมเ่อ แทรลิ้นร้อนเ้าไปวัเร้าลืนินวามหอมหวานที่เาเสพิอยาื่ม่ำทุลมหายใ
รนี้ไลออมาาุที่บุรายและบุรสาวนอนลาวันอยู่ไม่น้อย อีทั้พี่เลี้ยทั้สอ็ยั่วนอยู่ับารเฝ้าเ็ๆ เพื่อไม่ให้มีแมลหรือสัว์ร้ายเ้ามาุามไ่อมผิวอ่อนๆ ที่แสนเลี้ยเลา ันั้นหลัพุ่มไม้ให่ที่รัย่อมเหมาะแ่ารเริสัวาสับภรรยา
“อือ...”
ในที่สุเรียวปาอิ่ม็เป็นอิสระาารบยี้ เพราะนัวโเลื้อนไล้ริมฝีปาร้อนไปามออระห ุไ้แล้วฝัรอยแระเรื่อราวลีบเหมยุ้ยฮวาสีแประับลบนผิวาวั่หิมะ
ะที่มือหนาที่ล้วลึอยู่ภายในาเสีาวัวใน ำลัใ้นิ้วลาละเลระรัว แหย่เ้าไปในรูแบื้นที่ำลัายหยาน้ำใสออมานเปียุ่ม
“อะ...อื้อ อื้อ อะ...อาห์ ทะ...ท่านพี่”
เียอิบิเบี้ยวใบหน้าเหยเเมื่อเาแหย่นิ้วี้เ้าไปอีนิ้วรวมเป็นสอ แล้วัเ้าัออแรๆ นาเสีาว่อยๆ เลื่อนหลุาสะโพผายไหลลไปออยู่ที่้อเท้า
น้ำสีใสเอ่อออมานล้นรู เมื่อเาใ้นิ้วลาและนิ้วี้แหย่เ้าออแรๆ มัน็ไหลเยิ้มออมาาม่ามา หยาหยลไปถึปลีน่อเรียว
“รัเหลือเินภรรยา้า”
นัวโระิบำรัหวานหู ในะที่เรียวปาประบูึปลายถันสีมพูระเรื่อเอาไว้เ็มำ ทรวออภรรยานั้นให่นล้นมือล้นปาเพราะนาเพิ่ลอบุรนรอไม่ถึปี ยิ่เาูระุ้นแรๆ ึมีน้ำนมหวานมันไหลเ้ามาในปา
ประมุโวื่มินนมาเ้าภรรยา ึ้นื่อว่าเป็นท่านพ่อใโที่แย่นมบุรสาวื่มเสียแล้ว
“อะ...อื้อ อะ...ฮึ ้า็รัท่านเหลือเินเ้า่ะสามีา...”
หัวใอนัวเล็เ้นแรไปับำบอรัอเาทุ แอ่นอเบียิเ้าหาใบหน้ามร้ามอสามี สอมือเล็วาลบนไหล่หนา่อนะิเล็บลไปน้อยๆ เมื่อแนลาายเสียว่านนถึับบิเบี้ยวใบหน้าเหยเ
“มะ...ไม่ไหวแล้วเ้า่ะ”
สะโพสวยส่ายไปมา ทว่านิ้วทั้สออสามีลับยัระทุ้ระแทระรัวไม่หยุหย่อน และนั่นทำให้หิสาวถึับสุสม ปีนป่ายึ้นไปยัปลายโ้รุ้่อนะร่วหล่นลมาบนผืนห้าพร้อมๆ ับที่ภายใน่อแบื้นอรันิ้วมืออสามีอย่ารุนแร
ุบ! ุบ! ุบ!
ท้อน้อยบิเร็ เรือนายอุ้มาแร่านหฤหรรษ์ ใบหน้าที่บิเบี้ยวเหยเผ่อนลาย วาู่สวยพริ้ม่ำ เียอิโผอสามีเอาไว้แน่น
และนั่นทำให้นัวโรวบร่าเล็ให้นอนหายลบนพื้นห้าหลัพุ่มไม้ให่ แล้วโยที่ภรรยาสาวยัไม่ทันั้ัว มูโ่เป็นสัน็ุลไปยัโหนนูนหนัน่อนะใ้ริมฝีปาร้อนูบไ้ลีบบุปผาทั้สอลีบ
“อะ...อ๊าส์!”
เาูและใ้ลิ้นวัเลียทั้ๆ ที่แนลาายอภรรยายัระุเร็าแรเสียว ึทำให้ฮูหยินโวแทบะแิ้นเมื่อถูลิ้นร้อนและปาอสามีูลืนละเลเลียอย่ารุเร้าเว้าวอน
ริมฝีปาู่สวยอ้าเผยอ สอมือปัป่ายิทึ้ห้าใล้มือ ิระานห้าหลุิมือมาเป็นำๆ ่อนที่นาะเสียวนถึุสุยออีราและอีรา้วยปาและนิ้วอสามี
โวเหวินหลปรนเปรอภรรยาที่เหน็เหนื่อยาารเลี้ยูบุรให้สุสมรั้แล้วรั้เล่านใบหน้าามแ่ำ วาอนา่ำหวามอาบไล้ไป้วยแรปรารถนาที่เามอบให้นนาบิายเร่ารั้แล้วรั้เล่า
แล้วในที่สุเา็ถอาเอนเอออ ใ้มือสาวลำเอ็นอนเอสอสามรั้นมันยายัวเ็มที่ ่อนะับเรียวาอภรรยาที่นอนอ่อนระทวยให้แยอ้าออ แล้วุนันปลายหัวหยัไปยัปาทาสวรร์
“อะ...อาห์”
“อืม”
สอสามีภรรยาถึับราออมาแทบะพร้อมๆ ัน่อนที่เหวินหละันแท่หยเ้าไปใน่อแบื้นอย่า้าๆ
สวบ!
“อื้อ”
เียอิหอบหายใระรัว ิปลายเท้าลบนผืนห้าเพื่อยสะโพร่อนรับเอ็นอุ่นอสามี้วยวามเ็มใ
ับ! ับ! ับ!
เอวสอบระเ้าแรอัเอ็นอุ่นเ้าไปในรูแบื้นที่เปียเยิ้ม
“อะ...อื้อ อะ ฮึ ทะ...ท่านพี่ ้าเสียว เสียวเหลือเินเ้า่ะ”
ฮูหยินโวรวราเสียระเส่า เรือนผมแผ่สยายยุ่เหยิบนผืนห้า ทรวอู่ามระเพื่อมไหวามแรระแทที่สามีโหมระหน่ำเ้ามาราวับบ้าลั่
ับ! ับๆๆๆๆ ับ!
“ะ...ี้”
นัวโ่มสันรามนปูโปน ภรรยาแม้ลอบุรถึสอนแ่หนทารัยัับแน่นอรัเาอย่ารุนแรราวับสาวน้อย เรือนายอนายัหอมรุ่น ทุสัมผัสที่ลามไล้่าน่าหลใหลนเาถึับาพร่ามัว
“แน่นเหลือเินภรรยา้า”
บทรัอสามีนั้นรุเร้าและรุนแร นำมาึ่ลมหายใหอบระั้น ร่าายเปียื้นไป้วยหยาเหื่อโทรมาย สอายบิเร่าอ่ายแนบิ ่อนที่ประมุหนุ่มะ่อยๆ สอใส่แล้วัึ้น ัเอ็นอุ่นึ้นเบียิเมล็สวาท ถูไถแผอแร่ลบนทรวออิ่มสล้านแทบบี้แบน เบียิราวับะผสานเรือนายให้หลอมรวมเป็นหนึ่
ความคิดเห็น