คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เรื่องของจิเอลกับเชล ตอนจบ
“พรุ่นี้เอาเ้าแมวนั่นไปืนเอลิาเบ็ทะ ผมไม่ทนับมันแล้ว”
“ใเย็น่อนอรับ นายน้อย เลี้เอลิาเบ็ทเพิ่ยเลให้นายน้อยยัไม่ถึอาทิย์ นายน้อย็ะเอาไปืนเสียแล้ว เลี้เอลิาเบ็ทะว่าอย่าไร”
ิเอล้อพ่อบ้านร่าสูเม็
“ทำไมหรืออรับ หน้าระผมมี...”
“เบาสเียน นายพูเหมือนไม่อยาืนเ้าแมวนั่นให้เอลิาเบ็ท”
“ไม่ใ่นะอรับ ผมแ่...”
“พอที!!! ออไปาห้อผมเี๋ยวนี้”
“นายน้อย...”
“ผมบอให้ออไปไเล่า!!!”
ิเอลวาลั่นอย่าลืมัว แ่พูออไปแล้ว็เินึเสียใึ้นมาทีหลั
“เ้าใแล้วอรับ”
พ่อบ้านหนุ่มพูเสียราบเรียบนน่าใ โ้ำนับอย่าสุภาพ่อนะเินออไปาห้อริๆ เสียประูปิลอย่าแผ่วเบา
เหมือนบาอย่าหายไปพร้อมประูที่ปิล
มือเล็ๆที่ยื่นออไปราวะไว้ว้าถูัลับ ริมฝีปาบอบบาพยายามะพูบาอย่า บาอย่าที่ไม่มีใรอยู่รับฟัอี่อไป
บ้าที่สุ...
ถ้าออไปแล้ว็อย่าหวัะเ้ามาอีเลย
ลอนประูถูล็อไปามอารม์ที่ปะทุโยไม่เี่ยวับวามั้ใริแม้แ่น้อย
เ็มสามเ็มหมุนไปทาวา ้าบ้าเร็วบ้าามอารม์เ้าอห้อ ทั้ที่เวลา็ผ่านๆไปแบบปิแ่ลับรู้สึเนิ่นนานเหลือเิน เนิ่นนานราว้ามศวรรษ รวเร็วั่ม้าทะยาน
เวลาอาหารเย็น
๊อ ๊อ แร๊ แร๊
เบาสเียนปล่อยมือาลูบิประูที่ไม่สามารถเปิไ้
ไม่รู้ะบอว่าเป็นเรื่อน่าประหลาใีหรือเปล่า ที่นายน้อยอนเป็นเ็แบบนี้ แ่นายน้อยอเา็เป็นเ็ริๆนี่นา
เมื่อลลอน็แปลว่าไม่อยาให้เ้าไป...
...ไม่อยาให้เ้าไปทาประู
“ุเบาสเียนถือถาอาหารอนายน้อยออมา้านอทำไมฮะ”
นสวนหน้าหวานถามๆ
“หึหึ วามลับน่ะ นายัิ่ไม้่อเถอะ”
ห้อนอนอิเอล
้าวอเรื่อใ้ราาแพ ทั้หมอนผ้าห่มโมไฟแันเิเทียน ไปนอนอหมสภาพรวมันที่หน้าประูห้อ
สาเหุ็เพราะเสียเาะประูสอรั้และเสียยับลูบิอีสอรั้ และารที่เสียเหล่านั้นเียบหายไปือวามน่าโมโหไร้อบเ
ทำไมเล่า
แ่ผมล็อห้อนาย็ะไม่เ้ามาั้นเหรอ
ะไม่ส่เสียเรีย ไม่ถามอะไร
ไม่ิะเ้ามาบ้าเหรอ
ไม่สนใผมแล้วหรือไ...
“...เบาสเียน!!!”
“อรับ นายน้อยมีอะไรให้ผมรับใ้อรับ”
เฮือ
ิเอลสะุ้โหย ใบหน้ายิ้มหวานอพ่อบ้านนโปรยื่นเ้ามาใล้ ลิ่นหอมออาหารเย็นลอยระทบมู ผ้าม่านเนื้อีโบพลิ้วามระแสลม
“นะ นาย นายเ้ามาาทาหน้า่า”
“อรับ ็นายน้อยล็อห้อไม่ให้ผมเ้ามาทาประู ผม็้อเ้ามาทาหน้า่าสิรับ”
เบาสเียนพู่ายๆเหมือนเป็นเรื่อปิ ัแวาถาอาหารบนโ๊ะ มอสภาพ้าวอว่ารึ่ที่ไปรวมัวันที่ประู ริมฝีปาเหยียยิ้มเล็น้อย ่อนะเินไปเ็บวา ทิ้ให้นายน้อยนั่นิ่เป็นรูปปั้นอยู่บนเีย
“ผมเอาเ้าแมวนั่นไปืนเลี้เอลิาเบ็ทเรียบร้อยแล้วอรับ”
“ว่าไนะ...็นายน่ะ...อบ...”
เบาสเียนเินมาหยุรหน้านายน้อย เยานุ่มมืออย่าทะนุถนอม มอเ้าไปภายในวาสอสีู่สวย
“ผมอบแมวเลอรับ แ่ผมรันายน้อยิเอลมาว่า”
+++Happy ending, right+++
ความคิดเห็น