คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #101 : กลั่นราชามังกรเหล็ก
อแ้ื่อ ราามัร ที่เป็นเ้าอุมทรัพย์ ให้เป็น ราันมัร นะรับ
อนนี้หลีฟานอนอยู่บนหลัอพาหส์เพลิอย่าปลอภัย ถึแม้ว่าพาหส์เพลิะปลุมไป้วยเปลวเพลิ แ่เปลวเพลิเหล่านี้ลับไม่แผเผาหลีฟาเลยแม้แ่น้อย เป็นเปลวไฟแห่วามอบอุ่นและอ่อนโยนที่ราวับสร้ามาเพื่อมอบให้แ่หลีฟาโยเพาะ
"เสวียาน อบใเ้ามา" หลีฟาพู้วยน้ำเสียอ่อนโยน "ี้" เสวียานอบรับ นาไม่สามารถพูไ้
หลีฟาเหลือบมอไปยัราามัรเหล็ ที่นอนออยู่บนพื้น้านล่า อนนี้สภาพอมันูย่ำแย่อย่ายิ่ มันพยายามอย่าหนัหน่วเพื่อใ้พลัิวิาฟื้นฟูแนที่าึ้นมาใหม่ และรัษาบาแผลสาหัสทั่วร่าายอมัน ึ่้อใ้เวลาอย่าน้อย 10 วันว่ามันะสามารถยับไ้อีรั้
ราามัรเหล็เหลือบมอหลีฟา้วยสายาหวาลัว อนนี้ีวิอมันึ้นอยู่ับหลีฟา มันไม่เยิมา่อนเลยว่ามันะ้อมาอยู่ในสภาพเ่นนี้ไ้ มันรู้สึเสียใที่มันูถูหลีฟา และไม่ิว่ามนุษย์ัวเล็ๆ ะสามารถทำอะไรมันไ้ มันเป็นถึราามัรเหล็ที่หมื่นปี ะถือำเนิึ้นมาสััวหนึ่ ไม่ว่ามันะไปที่ไหนมัรทุสายพันธุ์่าเรลัวและหลีทาให้ับมัน
หลีฟายิ้ม "เสวียาน เ้าลั่นร่าายและิวิาอราามัรเหล็ให้ลายเป็นไ่มุราามัร แล้วูับมันเสีย มันะ่วยเพิ่มพลัให้ับเ้าอย่ามา" ร่าายและิวิาอราามัรเหล็ถือไ้ว่าเป็นสมบัิล้ำ่า สามารถเอาไปทำอะไรไ้หลายอย่า เป็นที่้อารอทุน แ่พวเาไม่มีวามสามารถสัหารมันไ้ เพราะนที่สามารถเ้ามาภายในประูมัรไ้ มีเพียศิษย์รุ่นเยาว์เท่านั้น และพลัระับศิษย์รุ่นเยาว์ย่อมไม่อาเพียพอที่ะไป่าราามัรเหล็ไ้
"ี้" เสวียานบินไปหาราามัรเหล็ทันที านั้น็ใ้รเล็บอนาิที่ไปหลัอราามัรเหล็โยไร้วามลัเล "โฮ" ราามัรรีร้อ้วยเสียอ่อนแร อนนี้มันไม่อาหลีหนีะารรมอมันแล้ว
านั้นเสวียาน็หิ้วร่าอราามัรเหล็มายัหุบเาเล็มัร ในอนนี้มัรเหล็ที่นี่ายนหมสิ้น ระูลหยุนและระูลเียำลัเลียร์พื้นที่ันอยู่
หยุนรี้ หลานเสวียิ ูหลิ เียเยว่หวิน ยืนรอหลีฟาอย่าระวนระวาย
"ี้" เสวียานบินลับมาถึหุบเาเล็มัรแล้ว หยุนรี้ หลานเสวียิ ูหลิ เียเยว่หวิน ไ้ยินเสียอเสวียาน พวนาีใอย่ามา
"ูมมม" เสียร่าอราามัรเหล็ ระแทพื้น เสวียาน ปล่อยมันลมาาที่สู นาไม่ำเป็น้อปรานีมัน ใรใ้ให้มันล้ามายุ่ับหลีฟาอนา
ทุน่ามอไปที่ร่าอราามัรเหล็อนนี้สภาพอมันอเนอนาถยิ่นั ลอทั้ร่าถูเผานไหม้เรียมไปทั่วทั้ัว และยัมีบาแผลรร์หลายแห่ พวเาแทบไม่อยาะเื่อว่า ราามัรเหล็ที่ทุน่าหวาลัว ลับมาอยู่ในสภาพนี้ไ้้วยน้ำมืออเ็อายุ 16 เท่านั้น ราามัรเหล็ที่เป็นฝันร้ายอทุน มีวามแ็แร่ว่ามัรปิถึ 3 เท่า แม้แ่สำนัให่ยั้อวิ่หนีเมื่อเอมัน พวเาสสัยอย่ามาว่าหลีฟามีวามแ็แร่นาไหนัน ทำไมเาถึสามารถเอานะ ราามัรเหล็ไ้ นี่ย่อมทำให้ระูลเียทั้นับถือและในะเียวัน็หวาลัวในัวหลีฟาเ่นัน
"ี้" เสวียาน ร่อนลอที่พื้นอย่านิ่มนวล หยุนรี้ หลานเสวียิ ูหลิ และเียเยว่หวิน รีบวิ่มาูอาารหลีฟาทันที อนนี้หลีฟาสลบไปแล้ว
สามสาวเมื่อเห็นใบหน้าอหลีฟา พวนา่อยรู้สึผ่อนลายึ้นเล็น้อย ึรีบไปรับร่าอหลีฟาลมาาหลัเสวียานทันที
เียเยว่หวินเอ่ย้วยน้ำเสียเป็นัวล "น้อายหลี เป็นอะไรมาหรือเปล่า ทำไมัวอเาถึไ้มีแ่เลือและบาแผลเ็มไปหม" นาเห็นสภาพอหลีฟาแล้วรู้สึเป็นห่วเาอย่ามา มีแ่หยุนรี้และหลานเสวียิ เท่านั้นที่ไม่รู้สึระวนระวาย เนี่อาพวนารู้ว่าบาแผลเหล่านี้เิาอะไร แ่ให้เวลาหลีฟาพัฟื้นสัวันสอวันเา็หายเป็นปิแล้ว
ูหลิมอหลีฟา้วยสายาเ็บปว ร่าายอหลีฟาะโลมไป้วยเลือและมีร่อรอยบาแผลมามาย แ่นาเอ็สัเเห็นหยุนรี้และหลานเสวียิ ไม่มีอาารื่นระหนับสภาพอหลีฟาในอนนี้ ทำให้นาาไ้ว่าหลีฟาไม่เป็นอะไรมาอย่าที่ัวล
หลานเสวียิหันมาปลอบ ูหลิและเียเยว่หวิน ้วยน้ำเสียอ่อนโยน "นายน้อยไม่เป็นอะไรมาหรอ ให้เาพัสัวันสอวันเา็หายีแล้ว พวท่านอย่าไ้เป็นัวลไป" นี่ทำให้ ูหลิ และ เียเยว่หวิน ลายวามัวลลไ้
สามสาวนำหลีฟาเ้าไปในระโมที่ระูลหยุนสร้ารอเอาไว้
ูหลิ หันมาัวนเียเยว่หวิน "เสี่ยวเยว่ ถ้าเ้าเป็นห่วน้อหลีฟา เ้า็มาับพวเราไ้" เียเยว่หวินไม่รอ้า เินามสามสาวเ้าระโมไปทันที
เียหานมอเียเยว่หวินเินเ้าระโมไป เาส่ายหัวแล้วถอนหายใ
"ี้" เสวียาน หลัาเห็นสี่สาวนำหลีฟาเ้าไปในระโมแล้ว นาึหันมาหา ราามัรเหล็ ถึเวลาที่นา้อิบัีับมันแล้ว เสวียาน บินไปยืนรหน้าอราามัรเหล็
ราามัรเหล็มอเสวียาน้วยสายาอ้อนวอน เสวียานไม่สนใสายาอราามัรเหล็ นาร่ายอาม มีวแหวนอามนาให่ปราึ้นโยมีร่าอราามัรเหล็เป็นศูนย์ลา
ทุน่าสสัยว่า เสวียาน ำลัทำอะไร พวเาไม่เยเห็นวแหวนอามนาให่เ่นนี้มา่อน มันมีอัระำนวนมาที่พวเาไม่รู้ัสััว
"พรึบ พรึบ พรึบ พรึบ พรึบ" เปลวเพลิ 5 ว ถูุึ้นล้อมร่าราามัรเหล็เอาไว้ มันเริ่มโรเป็นวรอบและ่อยๆ เลื่อนเ้ามาใล้ร่าอราามัรเหล็เรื่อยๆ นี่ือวแหวนอามที่เสวียานะใ้สำหรับลั่นราามัรเหล็ให้ลายเป็น ไ่มุราามัร
ราามัรเหล็ลอามอเปลวเพลิเหล่านั้น้วยวามหวาลัว อนนี้มันเริ่มรับรู้ไ้ถึวามร้อนแรอเปลวเพลิทั้ 5 วแล้ว ราามัรเหล็พยายามใ้พลัิวิาที่เหลือทั้หมในารสร้าม่านพลัป้อันวามร้อนาเปลวเพลิเหล่านั้น แ่ไม่ว่ามันะพยายามอย่าไร็ไร้วามหมาย ราามัรเหล็ไม่อาหลีหนีาเปลวเพลิเหล่านี้ไ้
"โฮ"
ประพันธ์โย L
ความคิดเห็น