คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #49 : เศษซากของความจริง 5 จบ
ผมกลับไปยังบ้านฝรั่งอีกครั้ง พร้อมกับอุปกรณ์ตัดโลหะที่ขอยืมมา มันยากนิดหน่อยเพราะผมไม่ค่อยชำนาญกับเครื่องไม้เครื่องมือช่างแบบนี้เท่าไหร่ แต่ในที่สุดผมก็เปิดมันออก ข้างในนั้น มีกระดาษเอกสารหลายแผ่น รวมทั้งของแปลกๆอย่างเส้นผมที่เขียนตัวเลขกำกับเอาไว้กล่องใหญ่ ผมเปิดๆดูกระดาษพวกนั้นส่วนใหญ่ไม่มีข้อมูลอะไรที่บอกว่า ไอ้คนที่ตายทำเรื่องอะไรเอาไว้ แต่ที่น่าสนใจคือเอกสารสองแผ่นถูกระบุว่าเป็นสัญญาเช่า
แห่งหนึ่งน่าจะเป็นที่นี้เพราะเหมือนที่ประตูรั้วจะมีที่อยู่ติดเอาไว้เหมือนกับในเอกสาร....แต่อีกที่หนึ่งคล้ายกับจะเป็นโกดังที่มีขนาดใหญ่กว่า
ลางสังหรณ์บางอย่างทำให้ผมหยิบกุญแจออกมานับ
มันมีทั้งหมด 15 ดอก แต่บ้านหลังนี้มีประตูทั้งหมดอยู่เพียง 9 บาน ทำให้ผมรู้สึกว่ามันมีโอกาสที่จะเป็นไปได้ว่า
อีก 6 ดอกที่เหลือจะเป็นกุญแจที่ใช้สำหรับที่อื่น
ชายคนนี้ไม่ได้เก็บของสำคัญเอาไว้ในบ้าน
แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็ยังเลือกที่จะหยิบเอากล่องใส่เส้นผมที่อยู่ในตู้นิรภัยมาเก็บเอาไว้ด้วย เชื่อว่าสิ่งนี้มีความสำคัญ เพราะหากมันเป็นแค่เส้นผมธรรมดาๆอย่างที่คนทั่วไปรู้สึก มันก็ไม่น่าจะต้องเก็บรักษาเอาไว้อย่างดีขนาดนั้น แปลกประหลาดจนเกินไป
ผมพยายามรื้อดูตู้นิรภัยอันนั้นอย่างละเอียด เพื่อให้แน่ใจว่าไม่ได้พลาดหรือทำอะไรตกหล่น เมื่อมั่นใจว่าทำทุกอย่างละเอียดดีแล้ว ถึงได้ทิ้งที่นั่นเพื่อเดินหาห้องเช่าจากเอกสารที่มีอยู่อีกใบ
ผมเสียเวลาไปพอสมควรกว่าที่จะพบว่ามันไม่ได้อยู่ไกลจากบ้านหลังนั้นเท่าไหร่นัก
แล้วก็จริงอย่างที่คิด กุญแจที่ผมเก็บเอาไว้มันใช้เปิดที่นี่ได้ด้วย ฝรั่งคนนี้ค่อนข้างจะเป็นคนมีระเบียบ มันก็เลยง่ายพอที่จะรู้ว่าเขาเก็บอะไรเอาไว้ที่ไหนบ้าง อาจเป็นเพราะว่างานที่เขาทำอยู่มันใช้ความรู้ที่มากกว่าคนปกติจะเข้าใจได้ เขาเลยไม่จำเป็นต้องซ่อนหรือใช้ระบบการจัดเก็บที่ซับซ้อนมากนัก....
เนื่องจากชาวบ้านโง่ๆอย่างเราถึงจะพยายามขโมยเอาสิ่งที่เขาทำอยู่ไป มันก็ไร้สาระพอๆกับลิงที่เป็นเจ้าของรถสิบล้อสุดอลังการ เอาไปก็ทำแมวอะไรไม่ได้
ยังไงก็เถอะการค้นหาความลับสิ่งที่อยู่ในห้องนี้มันไม่ได้ยากอะไรเลย ง่ายยิ่งกว่าคุ้ยกองขี้เถ้าไอ้ตรงที่บ้านไฟไหม้ตั้งเยอะ ผมพบเข้ากับห้องทดลองที่อยู่ใต้ดิน มันมีเหลือเพียงซากแห้งๆที่ตายไปแล้วของคนที่ไอ้หมอนั่นเอามาทดลอง ดูๆแล้วโครงแห้งๆพวกนั้นส่วนมากเป็นศพเด็ก คาดว่าที่ตายคงเพราะไอ้ฝรั่งที่เอาพวกนี้มาทดลองโดนฆ่าไปก่อน แล้วก็ไม่มีใครรู้ว่าเด็กพวกนี้อยู่ที่นี่
เห็นเข้าแบบนี้ผมก็รู้สึกแย่นะ แต่มันทำอะไรไม่ได้แล้วนอกจากอวยพรให้พวกเขาไปอยู่ในที่ที่ดีกว่านี้ในโลกหลังความตาย
ในที่สุดความลับของฝรั่งคนนั้นทั้งหมดผมก็รับรู้
เมื่อไปเจอเข้ากับอุปกรณ์ที่ใช้เก็บข้อมูลแบบพกพาเข้าให้ มันตั้งคู่กับบันทึกอีกเล่มหนึ่ง ในตัวเก็บข้อมูลมีไฟล์สามแบบ อันแรกเป็นพวกกึ่งๆงานวิชาการที่ผมอ่านไม่ออกและไม่เข้าใจว่ามันหมายถึงอะไร อันที่สองคือบันทึกการทดลองที่มีตั้งแต่วันแรกที่แกมาอยู่ที่นี่จนตาย อันที่สามนี่โคตรบัดซบ มันเป็นภาพเคลื่อนไหวที่ไอ้ฝรั่งคนนั้นกำลังทำระยำกับพวกผู้หญิงหลายๆคนในเวลาที่ต่างกัน
คือบางที่ก็ไม่เข้าใจรสนิยมของคนฉลาดบางจำพวก ทำไมต้องถ่ายไอ้พวกนี้เก็บเอาไว้ดู คือตอนทำยังเพลินไม่พอหรือไงไม่ทราบ ญาติพี่น้องลูกหลานมาเห็นสิ่งที่ไอ้นี่ถ่ายเอาไว้คงรู้สึกภาคภูมิใจน่าดู
ผมกลับออกไปปิดประตูทางเข้าและตัดสินใจว่าคืนนี้จะไม่กลับไปที่แนวป้องกัน จากนั้นจึงกลับมานั่งอ่านบันทึกเล่มที่ผมพบเป็นอันดับแรก
เอาจริงๆอ่านยากน่าดู ลายมือพี่แกโคตรทำร้ายจิตใจ ที่โหดเข้าไปอีกคือเป็นภาษาเขียนของพวกยูโรปา คงเสียเวลาแกะภาษานานซักหน่อย
ความคิดเห็น