คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #38 : ความลับในเมืองร้าง 1
ครู่หนึ่งที่ความเงียบเกิดขึ้นภายในห้อง ทั้งๆที่มีคนมากมาย ผมรับรู้ถึงความกลัวจากคนอื่นๆ หลังจากที่เห็น หัวหน้าของเขาแสดงอารมณ์ออกมา แต่สำหรับผมมันต่างออกไป ความเงียบของผมเกิดขึ้นเพราะกำลังพยายามคิดและหาคำพูดที่เป็นผลลัพท์ที่ดีที่สุดเพื่อไม่ให้คนพวกนี้มองผมเป็นพวกเดียวกับชายคนที่ผมกำลังตามหา
ผมจำเป็นต้องอยู่ที่นี้เพื่อรู้ให้ได้ว่า อะไรเป็นสิ่งที่ทำให้คนตายมีความสำคัญต่อพวก ออชิเดน ดังนั้นการทำให้เจ้าถิ่นโกรธเป็นเรื่องที่ไม่ควรเกิดขึ้น เพราะนั่นเท่ากับว่า ผมหมดโอกาสที่จะหาคำตอบของสิ่งที่เป็นกุญแจสำคัญในการเอาตัวรอด แต่ผมจะทำยังไงเพื่อให้คนพวกนี้รู้สึกว่าผมเป็นมิตร
วิธีที่ดีที่สุดในตอนนี้ เท่าที่ผมคิดออก คือการแสร้งหลบตา ทำเป็นกลัวในสิ่งที่เขาแสดงออก เนียนๆไปเหมือนไอ้พวกข้างหลังนั่น
จนกระทั่งความน่าอึดอัดที่อยู่ภายในห้องเริ่มหายไป เพราะชายที่เป็นหัวหน้าของที่นี่มีท่าทีที่อ่อนลง
“ แล้วเอ็งจะทำยังไงต่อ ” เขาถามผมหลังจากที่ทุกคนนิ่งเงียบไปพักครู่หนึ่ง
“ ผม ยังไม่มีแผนอื่น อาจจะขออยู่ที่นี่ซักพัก ถ้าครูไม่ว่าอะไร ” ผมบอก
“ เอาซิ เรากำลังขาดคน แต่เอ็งต้องช่วยงานเราบ้าง “
“ ได้ครับ ” ผมบอกกับแก
“ งั้น ลุงหนู พาไอ้หนุ่มนี่ไปอยู่ที่ ตึก พวกกะกลางคืนก็แล้วกัน” ครูสั่ง
“ ได้ครู ” ลุงตอบก่อนจะสะกิดให้ผมเดินตามแกไป
“ เดี๋ยวไอ้หนุ่ม...เอ็งชื่ออะไร ”
“ อิน ผมชื่ออิน ครับครู “ ผมเรียกชายคนนั้นเหมือนคนอื่นๆ
ทุกอย่างดูเข้ารูปเข้ารอย พวกเขายอมให้ผมมีโอกาสได้อยู่ที่นี่ เท่ากับผมสามรถค้นหาความจริงได้ว่าฝรั่งคนนั้น มีความสำคัญยังไงกับพวกที่ตามล่าผม ครู บอกให้ลุงพาผมไปยังห้องพัก โดยไม่ต้องมี พวกการ์ดตามเฝ้า มันมีเรื่องบางอย่างที่น่าสงสัย ที่เมืองนี้ผมยังไม่เห็นผู้ใหญ่หรือชายหนุ่มในวัยไล่เลี่ยกันซักคนเดียว มีแต่ผู้ชายสูงวัยกับพวกผู้หญิงและเด็ก
ผมจึงใช้เวลาระหว่างทางถามถึงสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่
“ มันเกิดอะไรขึ้นกับเมืองนี้ละลุง”
“ ไอ้คนที่เอ็งมาตามหา มันไปเอาลูกอ่อนของพวกนั้นมา พวกมันเลยพากันบุกมานี่ ”
“ แล้วมันผ่านรั้วไฟฟ้ามาได้ยังไงลุง”
“ มันอาศัยคืนฝนตก ขุดดินใต้รั้วแล้วมุดเข้ามานะซิ ถ้ามันไม่โกรธพวกมันคงคิดไม่ได้ขนาดนั้นหรอก”
“ แล้วหลังจากนั้นล่ะ “
“ ก็อย่างที่เห็น หลังเกิดเรื่อง ส่วนใหญ่ก็เริ่มหนีออกจากเมือง ที่ยังอยู่ก็ปักหลักสู้ที่นี่ ”
“ แล้วไอ้ฝรั่งนั่นละ ลุง”
“ พวกที่มีญาติพี่น้องตายโกรธไอ้นั่น ก็เลยไปลากมันออกมาจากบ้านรุมตีมันจนตาย ”
ที่นี่ก็ทราบว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเมืองนี้ แต่ยังมีอีกหลายเรื่องที่มันแปลก ผมเลยเลือกที่ชวนแกคุยต่อ
“ ที่นี่ผู้ชายหนุ่มๆหายไปไหนหมดละลุง”
“ บางคนก็หนี บางคนก็ยังอยู่ ” แกตอบ
“ ทำไมไม่เห็นเลยละลุง”
“ เดี๋ยวเอ็งก็เจอ “
ลุงหนู ทำท่าทางมิพิรุธ เหมือนกับว่าแกไม่ได้บอกความจริงออกมาทั้งหมด อาจเพราะผมยังเป็นคนแปลกหน้าที่ยังไม่สามารถไว้ใจได้ อย่างแรกที่ผมรู้สึก คือแกไม่ยอมแม้จะหันมาสบตาผมเหมือนกับครั้งแรกที่เราเจอกัน อาการนี้มักจะเป็นกับพวกที่ พยายามจะไม่บอกอะไรบางอย่าง ตอนนี้ผมรู้สึกว่าแกคงเริ่มเกิดรำคาญขึ้นมาบ้างก็เลยหยุดเซ้าซี้และเดินตามแกไปเงียบๆ
พวกเขาใช้ตึกทั้งตึกเป็นที่อาศัย ผมคิดว่าเขาจะพาผมไปอยู่ที่ห้องใดห้องหนึ่ง แต่กลายเป็นว่าลุงพาผมเดินทะลุตัวอาคารพัก ไปยังสิ่งที่คล้ายกับโกดังเก็บของเล็กๆแห่งหนึ่งที่อยู่ภายในพื้นที่ของโรงเรียน ผมตกใจนิดหน่อย หากที่นี่คือ ตึกกะกลางคืน ทำไมถึงเรียกแบบนั้นวะ ดูสภาพแล้ว กระท่อม น่าจะใช่ซะกว่า
แต่เมื่อเปิดเข้าไปกลับพบว่ามันมีทางลับใต้ดินที่ถูกขุดลึกลงไปด้านล่าง ตัวบันไดมีความกว้างราวๆ 4 เมตร ซึ่งเป็นความกว้างที่ผิดปกติ นั่นอาจหมายความว่าในนี้มีคนอาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก ลุงพาผมเดินผ่าน ห้องต่างๆที่อยู่ภายใน โดยมีเพียงแสงสลัวจากหลอดไฟฟ้าสีส้ม ส่องให้เห็นเป็นระยะๆ
พักหนึ่ง แกพาผมเดินผ่าน ทางแคบๆ ออกมาเจอเข้ากับสถานที่ที่น่าเหลือเชื่อ มันคล้ายเป็นชุมชนลึกลับที่อยู่ลึกลงไปใต้ดิน เดาจากสภาพนี่คงเป็นเหมืองเก่าอีกแห่ง ที่ถูกสร้างเมืองใหม่เอาไว้บนผิวดิน ลักษณะของมันเหมือนบ่อหรือปล่องลึกขนาดใหญ่ที่มีคนอาศัยอยู่ อารมณ์คล้ายๆเอาตึกทรงกระบอก ที่มีพื้นที่โล่งๆตรงกลางไปยัดไว้ใต้ดินยังไงอย่างนั้น
ผมลองชะโงกลงไปดูด้านล่าง จากขอบด้านหนึ่งในบริเวณที่ผมผ่านเข้ามา แม้จะมีแสงไฟจากหลอดไฟฟ้าเรียงรายส่องแสงสว่างไปทั่ว
ผมก็ยังมองไม่เห็นในส่วนที่ลึกที่สุด !
“ พวกลุงสร้างที่นี่เอาไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ”
“ มันมีมานานแล้วตั้งแต่ก่อน ข้าเกิด เขาสร้างเอาไว้หลบพวกกินคน ”
“ แล้วตอนนี้ล่ะ “
“ ตามมาเหอะ ไม่ต้องถามอะไรมาก “
ในระหว่างที่ลุงแกพาผมเดินลงไปตามบันไดวนของอาคารใต้ดิน ที่มีระเบียงทรงกลม เป็นตัวแยกพื้นที่ในแต่ละชั้น ก็มีเสียงสัตว์ร้ายบางอย่างคำรามให้ได้ยินเป็นระยะๆ ......ไม่ผิดแน่ ที่นี่มีพวกกินคนอาศัยอยู่ คนพวกนี้ทำอะไร ทำไมเขาถึงเอาตัวอันตรายพวกนี้มาไว้ใกล้ๆ ทั้งๆที่เขาก็บอกผมเองว่าพวกมันทำลายเมืองของเขา
ลุงเหมือนจะเข้าใจสิ่งที่ผมคิด
“ เอ็งไม่ต้องตกใจหรอก เดี๋ยวก็ชิน เสียงนั่นไม่ใช่พวกกินคนอย่างที่เอ็งคิด ”
ไม่ใช่บ้าอะไรวะไม่ใช่เด็กอมมือนะเว้ย เสียงพวกมันชัดๆ ผมคิดว่าผมพูดอย่างนี้กับแกผ่านทางสายตา ในที่สุดเราก็หยุดเดินเมื่อถึงห้องที่อยู่ลึกลงไป 5 ชั้น แกเคาะประตูเรียกใครคนหนึ่งที่อยู่ภายใน
“ ไอ้เมฆๆ เอ็งเปิดประตูหน่อย พาคนใหม่มาพักอยู่ด้วย “
ประตูถูกเปิดออก ผมเห็นคนที่ชื่อเมฆ ผมรู้ทันทีว่าเจอเข้ากับอะไร.... ชายหนุ่มในเมืองนี้ถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นพวกกินคน !
ความคิดเห็น