คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #33 : เรื่องวุ่นวายที่ไม่หยุดหย่อน 8 จบ
ผมเดินดุ่ยๆตรงไปที่ห้องเป้าหมายอย่างไม่รีบร้อน
สภาพตอนพาไอ้นั่นเข้าเมือง ผมดูว่าเจ็บหนักเอาเรื่อง น่าจะยังขยับตัวไม่ได้ไปอีกซักพักใหญ่ เมื่อมายืนอยู่หน้าห้องก็เห็นว่าตอนนี้พี่แกไม่ได้อยู่ตามลำพัง ผมก็เลยเลือกที่จะรออยู่หน้าห้องคนป่วย
วันนี้เสียเวลามาทั้งวัน รอนานอีกหน่อยก็ไม่รู้สึกอะไรหรอก
ไม่นานเท่าไหร่
พยาบาลสาวคนสวยเดินออกมาจากห้องหมอนั่น นางเดินทำหน้าเคลิ้มมาแต่ไกล
ดูก็รู้ว่าตัวอยู่ตรงนี้ แต่ใจนางเตลิดไปไหนแล้วก็ไม่ทราบ พอประตูเปิดออก
เราก็สบสายตากันเพราะพื้นที่อันจำกัด พยาบาลคนสวยตะลึงไปครู่หนึ่ง
จากนั้น ไอ้หน้าฟินๆของนางเมื่อตะกี้ก็หายไป
กลายเป็นมองกราดหัวจรดเท้า เท้าจรดหัวสองรอบ แล้วก็เบ้ปาก เดินเชิดออกไป
แต่ขนาดเดินไปแล้ว ก็ยังเหลียวมามองทางผม ทำตาจิกๆใส่อีกนะ จากท่าทางที่แสดงออก ผมพอจะเดาได้ว่าสิ่งที่อยู่ในหัวนางคือ
เขาไม่สนเธอหรอกย่ะ ไม่ก็ประมาณว่า ฉันดูแพงกว่าเธอเยอะ อะไรแบบนั้น แต่ผมก็ไม่ได้ตำหนิอะไรเธอหรอก ให้อภัยได้ทุกอย่าง
เพราะว่า....สัดส่วนของเธอมันคืออาวุธทำลายล้างชัดๆ
คือแบบ.... กสาด่เงกดสเ ยนื พนั นะทร ๆหวส่เอนรัท ไยตภค อ๊าคคคคส์
ผมไม่สามารถหาคำพูดใดๆมาพรรณนาถึงสิ่งที่เห็นได้จริงๆ
ผมยอมปล่อยให้ความรู้สึกของตัวเอง ถูกร่างในชุดขาวนั่นครอบงำและยืนมองเธอเดินลับหายไป
เสียงกระแอมในห้อง เรียกสติผมให้กลับมา มิสเตอร์ ริคาร์โด้ อัลบาเรส คือชื่อและนามสกุลที่ระบุอยู่หน้าห้อง ไอ้นี่แข็งแรงกว่าที่ผมคิดไว้ซะอีก ตอนนี้พี่แกลุกขึ้นมานั่งได้แล้ว เท่าที่เห็นมีเพียงแค่แผลแตกที่หัวเพียงอย่างเดียว
“ มีอะไรให้ผมช่วย คุณผู้....” ผมยกมือขึ้นห้ามก่อนที่แกจะพูดจบ
“ นี่ผมเอง คนที่ขับรถมาส่งคุณ ”
ไอ้ริคาร์โด้ทำหน้าตาไม่เชื่อเมื่อเห็นสารรูปของผม และพยายามจะพูดบางอย่างออกมา
“ ผมจะขอบคุณมาก ถ้าคุณจะไม่ถามถึงสภาพที่ผมเป็นในตอนนี้ ..... ขอบคุณ ” ผมตัดบท
ไอ้ริคาร์โด้มันคงจะลืมสิ่งที่ต้องการจะถามไปแล้ว เหมือนจะช็อคไปดื้อๆ
“ พระเจ้า! ผมเคยได้ยินว่าผู้ชายที่นี้ สามารถเป็นผู้หญิงได้ชนิดแยกกันไม่ออก นี่มันเหลือเชื่อจริงๆ ”
“ ผมจะคิดว่านั่นเป็นคำชมก็แล้วกันนะ ” ผมล้มเลิกความหวังที่จะดึงให้มันพูดเข้าประเด็น
“ แล้ว...... ” ไอ้ริคาร์โด้มันยังคงอึ้ง และนึกคำถามอะไรไม่ออก
“ ผมรู้สึกว่า พวกคุณ ต้องการอะไรรู้บางอย่างจากผม ” ผมตรงเข้าเรื่องแบบไม่ให้มันตั้งตัวทัน
พี่แกพยักหน้ารับ ทั้งๆที่ยังตาค้าง
“ อะไรที่คุณอยากรู้ ” ผมถามมัน
“ โน๊ตบุ๊คนั่น คุณบอกผมได้ไหมว่าคุณได้มันมายังไง ”
“ ผมเจอเจ้าของในสภาพเมาหนัก พวกนักล่ากลุ่มนั้นบอกกับทุกคนในร้านว่าพวกเขาจะมาช่วยเรากำจัดพวกกินคน พวกเราเตือนเขาเหมือนกับที่เตือนคุณ แต่ก็เหมือนที่ผมพูดกับคุณนั่นแหละ ไม่มีใครเชื่อ วันต่อมาพวกเขาก็ขึ้นไปทางทิศเหนือ เมื่อออกไปนอกแนวป้องกันไปแล้ว พวกเขาทั้งหมดก็หายไป เราไม่เคยเจอศพใครหรอก แต่ของที่เราเก็บได้ จะถูกขายให้คนที่รับซื้อ ” ผมตอบ
“ คุณรู้ไม๊ว่าข้อมูลข้างในนั้นมีอะไร พวกคุณเคยเปิดมันหรือเปล่า ” ริคาร์โด้ถาม
“ ไม่เคย ผมไม่สนใจมันหรอกว่าข้างในมันมีอะไร แค่มันแลกเป็นเงินได้บ้างผมโอเคแล้ว ”
“ แล้ว รูปถ่าย ที่ผมให้คุณดูล่ะ “ เขาพูดต่อ
“ ผมลืมไปแล้ว คุณส่งมาให้ผมดูใหม่ได้รึเปล่า ”
“ งั้น คุณช่วยผมหยิบนั่นมาหน่อยได้ไหม ” เขาชี้ไปที่กระเป๋าสัมภาระ
ผมหยิบเครื่องมือสื่อสารของเขาออกมาจากกระเป๋าแล้วยื่นให้ หมอนั่นใช้เวลาครู่หนึ่งค้นรูปที่เขาต้องการและยื่นกลับมาให้ผมดู
นั่นทำให้ผมเริ่มทบทวนสิ่งที่ผมจำได้....เกี่ยวกับคนในภาพ
“ ชายคนนี้เคยอยู่ที่นี่ นานหลายเดือน หรืออาจจะสองปี ผมจำเวลาชัดๆไม่ได้ เขาไม่ค่อยจะออกไปไหนมาไหน ผมเจอเขาบ่อย ในช่วงเช้าและก่อนค่ำ เหมือนเขาจะใช้เวลาส่วนใหญ่ตอนกลางคืน ” ผมเริ่มเล่า
“ ทำไมคุณคิดแบบนั้นบอกผมหน่อย ” ริคาร์โด้ถาม
“ ทุกๆ 6โมงเย็นเขาเหมือนคนตื่นนอน แต่เมื่อเจอกันตอนเช้า เขาดูเพลียๆ ”
“ แล้วที่คุณบอกกับผมว่าเขาตายล่ะ ”
“ เพื่อนของผม รับงานขนย้ายที่ชายคนนี้เป็นคนจ้าง เหมือนเขาจะย้ายไปอยู่ที่เมืองที่เล็กกว่าทางตะวันออก ”
“ เหตุผลแค่นั้นหรือ ” ริคาร์โด้ ถามงงๆ
“ เมืองนั้นต้านพวกกินคนไม่อยู่ คนที่ยังรอดส่วนใหญ่ หนีตายมาที่นี่ ก่อนจะแยกย้ายไปอยู่ที่อื่น เพื่อนนของคุณย้ายไปที่นั่นก่อนที่เมืองจะแตกไม่นานเท่าไหร่ ”
“ แต่เราเพิ่งจะขาดการติดต่อกับเขาเมื่อไม่กี่อาทิตย์ที่แล้ว ” ริคาร์โด้หลุดปาก
“ การเดินทางจากเมืองนั้น ต้องผ่านเมืองที่เราอยู่ก่อน มันใกล้ที่สุด ปลอดภัยที่สุด ถ้าเขาไม่มาพร้อมคนอื่นๆ มันก็เป็นไปได้ว่าเขาจะไม่รอด“
“ นี่คือทั้งหมดเท่าที่คุณรู้หรอ “ ริคาร์โด้ถาม
“ ผมรู้แค่นี้ล่ะ”
ไอ้นั่นทำหน้าตาใช้ความคิดและไม่ถามอะไรผมอีก คราวนี้ผมจึงเริ่มถามในส่วนของผมบ้าง
“ คุณรู้อะไรเกี่ยวกับผู้หญิง จากทวีปหลักบ้าง ” ผมตั้งคำถามกลับไป
“ คุณว่าอะไรนะ คนจากทวีปหลักหรือ ” ริคาร์โด้ มีอาการประหลาดใจ
“ ใช่ รู้สึกเหมือนผู้หญิงคนนั้น คิดว่าผมรู้อะไรบางอย่าง ที่เกี่ยวกับพวกคุณ ”
ริคาร์โด้ไม่ตอบคำถามของผม…แต่การไม่ตอบอะไรก็มีความหมายในตัวมันเอง มันแทบจะประกาศเลยว่า ไอ้สองคำถามที่พวกเขาอยากรู้จากผม มันมีความสำคัญมากชนิดต้องเอาคนกี่คนมาสังเวยก็คุ้มค่า
ไม่ว่าจะเป็นตัวเขาที่นอนเจ็บอยู่ในตอนนี้.......ไม่เว้นแม้กระทั้งพวกที่โดยสารรถผมมา หรือแม้กระทั้งชีวิตของผมเอง
ผมโดดขึ้นไปนั่งข้างเตียงของริคาร์โด้ แล้วทำในสิ่งเดียวกันกับสิ่งที่พวกเขาเคยทำกับผมมาก่อน
.......ข่มขู่
“ คุณรู้รึเปล่า ว่าการตีอาวุธมีคมของที่นี่ ความทนทานของใบมีดทำได้ไม่ดีเท่ากับทวีปอื่น แค่ฟันโดนกระดูกแข็งๆ ไม่กี่ครั้งใบมีดที่เคยคมก็เอาจะทื่อไปบ้างแล้ว “
“ ผมไมทราบ ” ริคาร์โด้ตอบ
“ พวกเราชดเชย ข้อเสียของอาวุธ ด้วยการตัดเส้นเลือดใหญ่ของสิ่งที่เราจะฆ่าแล้วปล่อยให้ให้พวกนั้นตายไปเองเพราะการเสียเลือด ” ผมพูดไปพร้อมกับชี้ไปยังตำแหน่งเส้นเลือดใหญ่ในตัวของเขา
“ คุณมาเล่าเรื่องนี้ให้ผมฟังทำไม ” ริคาร์โด้ถามด้วยความลังเล
ผมมองหน้าของเขาแล้วใช้รอยยิ้มแทนคำตอบ ก่อนจะวกกลับมาเรื่องเดิม ทำเหมือนกับว่าเรื่องมีดนั่นเป็นแค่เรื่องไร้สาระ
“ ถ้าผมหาผู้ชายที่หายตัวไปพบ หรือเอาอะไรก็ตามที่เขามี..กลับมาได้ มันคงจะมีราคามากทั้งสำหรับคุณและแม่สาวจากทวีปหลักคนนั้นใช่ไหม ” ผมถามเขาอีกครั้ง
ริคาร์โด้มองหน้าของผมนิ่งๆ สีหน้าของเขาเริ่มมีความเครียด
“ ส่งให้สาวจากทวีปหลักคนนั้น.......อาจจะได้ราคาดีน่าดู “ ผมเปรย
“ คุณไม่ทำแบบนั้นแน่ “ คราวนี้ริคาร์โด้เริ่มพูดอย่างจริงจัง
“ ทำไมล่ะ ก็ในเมื่อเรื่องที่คุณอยากรู้จากผม คือข้อมูลพวกนี้ ทำถึงขนาดส่งคนออกตามล่า ข่มขู่ ใส่ร้ายผม ลากเอาคนรู้จักของผม ที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยให้ต้องไปนอนในคุก คุณบอกผมหน่อยซิ ว่ามันยังมีเหตุผลอะไรที่ผมต้องเอาของพวกนั้นมาให้คุณอีก ” ผมย้อนถาม
“ ผมรับปาก ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกคุณจะได้รับการแก้ไข” ริคาร์โด้พูด
“ สมมุติว่าผมหาในสิ่งที่คุณต้องการพบ....สิ่งที่คุณรับปากมันคงไม่พอแล้วล่ะ ” ผมตบไหล่ริคาร์โด้เบาๆ
“ คุณกำลังขู่ผม “ ริคาร์โด้ย้อนถาม
....ในที่สุดมันก็รู้ตัว
“ เรื่องนี้มันจะไม่เกิดขึ้นหรอก ถ้าวันนั้นพวกคุณไม่เอาปืนมาขู่ผมก่อนหรือแค่ปล่อยให้ผม ได้ใช้ชีวิตของผมไป โดยที่เพื่อนสาวของคุณ ไม่เข้ามาทำให้ชีวิตของผมและคนอื่นๆพัง “ ผมตอบ
“ เรื่องที่มิเรียมทำ ผมไม่ได้เป็นคนสั่ง ” ริคาร์โด้แก้ตัว
“ ผมไม่ได้ต้องการยุ่งเรื่องของคุณตั้งแต่ที่แรก เป็นพวกคุณเองที่ลากผมเข้ามาเกี่ยวทั้งๆที่ผมก็อยู่ของผมเฉยๆ ตอนนี้เรื่องที่คุณสร้างเอาไว้มันทำให้ผมลำบาก หมายความว่าความวุ่นวายที่ผมต้องเจอ มันมีราคาที่พวกคุณต้องเป็นคนชดใช้ “ ผมบอก
“ แล้วถ้าเกิดผมไม่ต่อรองล่ะ ” ริคาร์โด้เองก็เริ่มมีอารมณ์
“ ผมมั่นใจว่า คนจากทวีปหลักจะเป็นคนจ่ายแทน เมื่อคนพวกนั้นได้ข้อมูลของคุณไป ” ผมตอบเขาพร้อมด้วยรอยยิ้ม
ผมยัดเครื่องมือสื่อสารที่
ริคาร์โด้ ยื่นให้กลับลงกระเป๋า ตอนนี้ผมเห็นเงินจำนวนหนึ่งเก็บไว้ในกระเป๋าเล็กๆอีกใบ
ที่ซุกอยู่ในกระเป๋าใบใหญ่ของเขาในมือผม
“ ผมต้องรบกวน เงินนี่ของคุณก่อน ค่าจ้างของผมตอนนี้ไม่เหลือแล้ว ...เพราะมิเรียมเพื่อนของคุณ ” ผมโชว์แบงค์ที่ผมค้นเจอให้เขาเห็น และแกว่งมันไปมาในอากาศ
“ ......... ”
ผมหันหลังให้ริคาร์โด้ และกำลังจากออกจากที่นี่
ความคิดเห็น