คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : เรื่องวุ่นวายที่ไม่หยุดหย่อน 1
ผมกลับไปดูที่อู่ ว่ารถที่ซ่อมไปถึงไหนแล้ว ผลปรากฏว่าไอ้ปัญหาเกียร์ต่ำรักษาหาย แต่ได้อาการป่วยใหม่ จากโช๊คตายเข้ามาแทนที่ ค่าอะไหล่จ่ายไปหมดแล้ว แต่ยังต้องรอซ่อมต่อไป
เนื่องจากไม่มีอะไรทำก็เลยต้องเดินเตร่อยู่แถวๆนั้น จะกลับไปนอนหายใจทิ้งอยู่ในห้องก็เบื่อ สุดท้ายไปจบอยู่ที่ริมแม่น้ำตามลำพังพร้อมกับเบ็ดตกปลา ครึ่งชั่วโมงผ่านไปผมยังตกปลาไม่ได้ซักตัว
แต่กลับมีใครบางคนถือวิสาสะมานั่งข้างๆ
แล้วก็ไม่ใช่ใครที่ไหน.....
“ เรามีเรื่องต้องคุยกันหน่อย ” เจ๊ฝรั่งผมทองของเราพูด
“ ...ไว้วันหลัง วันนี้ไม่ว่าง”
“ อย่าทำตัวเหมือนกับว่าเป็นคนสำคัญได้ไหม“
“ ก็ไม่ได้คิดอย่างนั้น ผมแค่ไม่อยากยุ่งกับพวกคุณอีก ถ้าเข้าใจตรงกันแล้วก็ ........ บาย ” ผมโบกมือลา
“ จะเอางั้นก็ได้....... ตอนนี้ คุณเพิ่งโดนร้องเรียนว่าเป็นต้นเหตุให้คนของ ทวีปออชิเดนได้รับอันตราย ปัญหานี้กระทบความสัมพันธ์ระหว่างทวีปนะ แล้วฉันเองก็บอกคุณไม่ได้ว่า กฎหมายของเมืองนี้จะทำอะไรกับคุณบ้าง” แน๊ะ..... มีบังคับขู่เข็ญเบาๆ
เสียงรองเท้าหลายคู่เดินเข้ามา ทำให้ผมรู้ว่าเธอไม่ได้มาคนเดียว พอหันหลังกลับไปดูผมก็เจอมนุษย์กล้ามเนื้อล้อมกรอบ ทุกคนอยู่ในท่าเตรียมชาร์ต ในกรณีที่ไม่ให้ความร่วมมือ กะด้วยสายตาถ้าผมโดนใครซักคนในนี้นั่งทับ ผมคงตายเพราะหายใจไม่ออก
“ คุณรู้ป่ะ ว่าสิ่งที่ผมไม่เคยยอมให้มันเกิดขึ้นในชีวิต ...... คือการถูกข่มขู่ ” ผมพูดกับแม่สาวฝรั่ง แล้วทิ้งตัวลงน้ำ แล้วดำลงไปให้ลึกที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
ตอนนี้ผมกำลังเล่นเกมวัดใจกับคนพวกนั้น
ก็ไม่รู้หรอกว่ามันจะเวิร์ครึเปล่า พออยู่ใต้น้ำแล้วข้างบนมันจะทำอะไรกันบ้าง
มันก็ยากที่จะเดา ได้แต่หวังว่าไอ้พวกนั้นมันคงเข้าใจว่าผมคงว่ายหนีไปที่อื่น แล้วออกไปตามหาตัวไม่ยืนเฝ้าอยู่ที่เดิม
ปกติคนทั่วไปจะดำน้ำได้นานประมาณ 2 นาที .....แต่ไม่ใช่สำหรับผม นานสุดเท่าที่เคยทำไหวของผมคือ 5 นาที แต่ก็ยังเสียเดิมพันให้เพื่อนอีกคนที่ดำน้ำได้นานกว่า ไอ้นั่นอยู่ใต้น้ำ ได้ตั้ง 9นาที
ผมใช้เวลาของผมจนครบ แล้วก็โผล่ขึ้นจากน้ำไอ้ตรงที่เดิมที่โดดลงไปนั่นแหละ โชคดีที่เป็นไปตามคาด ไอ้พวกนั้นไม่มีใครอยู่ซักคน
ผมเดินกลับห้องพักในสภาพตัวเปียกและไม่มีรองเท้าใส่
แถมต้องระวังไอ้พวกออชิเดนล่าตัวอีก
อยากได้เรื่องตื่นเต้น เรื่องตื่นเต้นก็มา
ผมใช้เวลา 20
นาที เดินตัวเปียกเป็นลูกหมาเล่นน้ำอยู่กลางถนนกลับมาจนถึงรังนอน แต่ดันเจอเรื่องแปลกๆ
เพิ่มเข้ามาอีก.......ผมจำได้นะว่าก่อนออกไปข้างนอกผมล็อคห้องเอาไว้ กลายเป็นว่าตอนนี้ห้องผมไม่ได้ล็อคซะอย่างนั้น
พอโผล่หน้าเข้าไปดู ปรากฏในห้องที่รกอยู่แล้ว รกหนักยิ่งกว่าเดิมโดยไม่ทราบสาเหตุ
ไม่ดีแล้วแบบนี้ ผมค่อยถอยออกมาช้าๆและกลับตัวเตรียมหนีออกจากห้องตัวเองแบบรวดเร็วและไม่มีเสียง
ปรากฏว่าหันกลับไปก็สบสายตาเข้ากับสาวหมวยนางหนึ่ง หน้าตาน่ารักหุ่นดีอกบึ้มขาวสวยเพอร์เฟ็ค .............เสียอย่างเดียวนางมากับปืนพกกระบอกดำมะเมือมที่หันลำกล้องมาทางผม ในท่าพร้อมยิง
นางพูดภาษาของเราด้วยสำเนียงของพวกทวีปหลัก
“ฉันอยากคุยกับคุณหน่อย”
คงจะดีกว่านี้ถ้าเราได้คุยกันโดยที่นางไม่ถือไอ้นั่นไว้ในมือ.....ผมคิดในใจขณะที่ยกมือทำท่ายอมแพ้
ทำไมใครๆถึงอยากจะคุยกับผมนักวะ...
ความคิดเห็น