คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : จบงาน /1
ผมพาพวกเขามาถึงเมืองจนได้ สภาพทุลักทุเลกันนิดหน่อย เพราะเสียเวลาช่วงเช้าเกือบ3ชั่วโมง เพื่อเอารถขึ้นจากบ่อโคลน ไอ้คนที่ผมไปช่วยไว้ทันนอนยาวเลยวันนี้ หัวแตก ไหล่หลุด แถมด้วยอาการช้ำใน คือพาลงมาได้ก็นอนอย่างเดียว หมดแรงซ่า ทำตัวเรียบร้อยน่ารัก ไม่ห้าวไม่ซนเหมือนวันแรก แต่กว่าจะแบกลงมาได้นี่โคตรเหนื่อย ตัวจะหนักไปไหน
แต่เรื่องที่น่าทึ่ง อย่างหนึ่งกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน คือความรู้ด้านพืชสมุนไพรของพ่อผมมันน่าจะเวิร์คจริงๆนั่นแหละ คุณผู้หญิงรอดโดยไม่มีรอยขีดข่วน ตื่นเช้าทำหน้ามึนๆได้เหมือนเดิม
คงเพราะโชคดีที่นางหลับสนิท แต่จะว่าไป ผู้หญิงคนนี้โคตรจะประหลาด คือตื่นมาไม่เจอใครนี่จริงๆคนปกติ มันควรมีอาการเหวอๆกันบ้างใช่ป่ะ ยิ่งอยู่ในที่อันตรายแบบนั้นด้วยแล้ว แต่อันนี้ไม่มีเลย ทำหน้ามึนๆมองหันไปรอบๆดูโน่นดูนี่ แล้วก็เริ่มถามโน่นถามนี่รัวๆ ควรตกใจกลัววิตกกังวลอะไรแบบนั้นให้เห็นซักนิดแบบหญิงๆทั่วไปเขาทำกันหน่อยไม๊ครับ แม่เล่นถามมายังกะเป็นพวกตำรวจสืบสวน ทางนี่ถึงกับตอบไม่ทันกันเลย
ภาษาพวกมึงกูแค่พอพูดได้ ไอ้ประโยคยาวๆ ผมจะฟังรู้เรื่องที่ไม๊ละครับเจ๊!
แต่นะ พี่แกไม่ได้รู้ตัวซักนิดว่าเมื่อคืนชีวิตแกเฉียดตายขนาดไหน นี่ถ้าเผลอตื่นขึ้นมาตอนดึกผมว่าแกก็ไม่น่าจะรอด แต่คนบ้าอะไรวะเค้าถล่มกันขนาดนั้นยังนอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราว นึกสงสัยอยู่ในใจลึกๆว่าถ้าใครมันแอบมุดมุ้งมาหาดึกๆเจ๊แกจะรู้เรื่องกับเค้าไม่วะนั่น
สรุปว่าหลังจากแก้ปัญหาเรื่องรถเสร็จ ไอ้ผู้ชายนอนแหมบ กลายเป็นคุณเจ๊ที่พูดเยอะแทน พูดมากก มากกก มากกกกก จะมากไปไหน สถานการณ์มันเลยเป็นประมาณว่า ผมฟังเจ๊แกพูดทันแต่นึกคำตอบไม่ทัน พยายามนึกอยู่ว่าควรจะตอบยังไง แกก็โกรธ พอรีบตอบแล้วใช้คำพูดไม่ถูก พี่แกก็หาว่าไม่ยอมพูดความจริง.... น่ารำคาญมาก ณ จุดนี้ คือพยายามจะไปให้ถึงเร็วๆ ก็ทำไม่ได้ ถ้าสะเทือนมากเดี๋ยวคนเจ็บข้างหลังแย่ สงสารมันอีก
เรื่องมันพีค อีตรงที่ แม่นางถามว่า “ ทำไมถึงไม่ยอมช่วยคนอื่นๆตั้งแต่ที่แรก ”
ผมนึกคำตอบไม่ออก ก็เลยพูดภาษานางด้วยสำนวนบ้านๆว่า “ บีคอส ยู ฟาย อะ สตอรี่ ฟอร์ เฮิร์ด ยัวเซลฟ์ ” แปลตรงๆ ก็พวกมึงอ่ะหาเรื่องเจ็บตัวกันเอง
ก็มันนึกคำตอบทันที่ไหนฟ่ะ ภาษาบริเทน ของทวีปยูโรปา แถวนี้ใครเค้าพูดกันนักหนา
นางนิ่งอึ้งไป 10 วิ พยายามนึก ว่าผมพูดอะไรออกมา แล้วนางก็ถามกลับว่า “มันหมายความว่ายังไง”
สารภาพเลย ผมโคตรอาย อยากโดดลงจากรถแล้ววิ่งกลับไปนอนบ้านให้มันรู้แล้วรู้รอด
แต่ทางออกมันก็มีแหละ พี่แกพอจะนึกอะไรขึ้นได้เลยหยิบเครื่องมือสื่อสารออกมาจากกระเป๋า เครื่องนี้มันมีฟังค์ชั่น แปลภาษาจากเสียงพูด ก็เลยทะเลาะกันได้ยาวๆ
“ สัตว์ร้ายพวกนั้น ก็เป็นศัตรูของคุณไม่ใช่หรือ ทำไมไม่ช่วยเราสู้กับมัน ” เจ๊ถาม
“ นั่นคือที่อยู่ของมัน พวกเราต่างหากเป็นฝ่ายบุกรุก ผมบอกคุณไปแล้ว อยู่ที่นั่นพวกคุณต้องทำตัวยังไง แต่ก็ไม่เห็นมีใครฟังผม ”
“ คุณหมายความว่า สำหรับคุณพวกนั้นไม่ใช้สิ่งอันตราย “
“ แน่นอน พวกมันอันตราย “
“ พวกคุณเป็นแค่ไอ้ขี้ขลาดที่ ทำได้แค่ซ่อนตัวอยู่ซินะ “ เจ๊เริ่มเดือด
“ เราฆ่า เพราะเราต้องกิน เราฆ่าเพราะเราต้องปกป้องสิ่งที่สำคัญ พวกมันล่าเพราะหิว แล้วพวกคุณล่าพวกมันเพราะอะไร ”
เจอสวนไปดอกนี้ เจ๊เงียบกริบ แต่คือ อาการมันฟ้องว่านางยังไม่ยอมแพ้ ผู้หญิงเวลาโกรธนี้ เป็นอะไรที่รับมือโคตรยาก ยากมากกกกก คือยังไงกูต้องชนะไว้ก่อนอ่ะ เหตุผลมึงฟังไม่ขึ้นหรอกถ้าหาเรื่องกูแล้ว ยังไงๆ มึงก็ต้องผิด
“ งั้นหมายความว่า ชีวิตเพื่อนๆของฉันไม่มีค่าใช่ไหม ” ยัง ยังไม่หยุด ยังคงมีความต้องการจะแถ แถมมีการเพิ่มความรุนแรงของคำพูดด้วยการบีบน้ำตา
“คุณผู้หญิงครับ พวกคุณอาวุธครบมือไปชนกับมันขนาดนั้นพวกคุณยังไม่รอดนะครับ ผมมีมีดติดตัวแค่เล่มเดียวจะเอาอะไรไปช่วยละครับ ถ้าเพื่อนคุณนอนกับเงียบๆ แบบที่คุณทำ วันนี้ก็คงถึงเมืองกันครบแล้วล่ะ” ผมตอบ
ความคิดเห็น