ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Even the world is crumbling / ต่อให้โลกย่อยยับ

    ลำดับตอนที่ #2 : การเดินทางที่น่ารำคาญ / 1

    • อัปเดตล่าสุด 25 มี.ค. 61


      แดดร้อนของ ตอนบ่ายๆ เป็นสิ่งที่ผมเองไม่เคยจะชอบ แต่ก็นะ ในสถานการณ์บางอย่าง เราก็เลือกไม่ได้หรอก ว่าอยากทำอะไรหรือไม่อยากทำอะไร ผมเองก็เหมือนกับคนอื่นๆนั่นแหละ ที่ทำได้ก็แค่ ช่างหัวแม่ง แล้วอะไรที่ทำอยู่ก็พยายามทำให้มันเสร็จๆไป

     

      ตอนนี้ ผมกำลังขับรถส่งคน ระหว่างชุมชนสองแห่งที่อยู่ห่างกันราวๆ 800 – 1200 กิโลเมตร ระหว่างทาง ไม่มีคนอาศัยเลย เพราะทางเส้นนี้ พวกกินคนมันชุมพอๆกะยุง ถ้าเกิดรถที่ผมขับอยู่เกิดเป็นอะไรขึ้นมาก็ไม่ต้องสืบ ถ้าแสงแดดหายไปเมื่อไหร่ โอกาสรอดก็แทบไม่มี นั่นทำให้งานที่ผมทำอยู่ตอนนี้ มีแค่เพื่อนร่วมอาชีพที่จำหน้ากันเองได้ทุกคน น้อยยิ่งกว่าน้อย เงินต่อเที่ยวมันเยอะ แต่ยังไงซะ มันคือการเอาชีวิตมาเสี่ยง

     

    ไอ้ขับรถเสี่ยงตายนะ มันเรื่องปกติของผม ผมไม่คิดจะบ่นหรอก  แต่ที่มันเซ็งมากก็คือ วันนี้มันไม่ใช่วันที่ผมควรจะออกมาขับรถ เกียร์ต่ำมันทำรอบไม่ขึ้นมาเกือบเดือนแล้ว ช่างข้างบ้านมันบอกกับผมว่าอะไหล่จะมาพรุ่งนี้ แต่วันนี้ผมก็ยังต้องเอารถออกมารับงาน นึกสภาพออกไม๊ว่า การฝากชีวิตไว้กับเครื่องมือที่พร้อมจะทรยศได้ตลอดเวลามันเสียวขนาดไหน เรื่องของเรื่องคือ ไอ้คนขับรถจากเมืองฝั่งโน้นไม่มีใครยอมขับมาเมืองที่ผมอยู่ นายหน้าที่รับงานฝั่งนี้ก็เลยลูบปากเพราะได้ที คิดค้าจ้างแบบฟันลูกค้าชนิดเลือดสาด ยิ่งไปกว่านั้นผมมีหนี้ที่ยังค้างอยู่กับนายหน้าที่เป็นคนรับงาน   งานใช้หนี้แบบขอร้องแกมบังคับก็มา ผมหมดโอกาสปฏิเสธโดยสิ้นเชิง

     

    แต่นั่นยังไม่หมดนะ ไอ้ที่บ้ากว่า คือคำสั่งของลูกค้า ต้องการให้ผม วิ่งไปกลับให้จบภายใน 13  ชั่วโมง ตั้งแต่ 6 โมงเช้าถึง 6 เย็น โพ่งงงงงตัย... โคตรไกล แถมเป็นอะไรที่ระทึกใจมาก ไอ้พวกลูกค้าที่ผมต้องพาไปส่ง ก็กวนส้น... ไม่ได้รู้ห่านไรเลย ยิ่งรีบก็ยังต้องเสียเวลารอคนพวกนี้เตรียมตัว จะชิลกันไปไหน กว่าจะเสร็จก็โน่นเกือบบ่าย2 ผมพยายามจะบอกไปว่า ยูออกกันช้าขนาดนี้เลื่อนแผนไปก่อนไม๊ มันอันตราย แต่ที่ผมพูด พวกมันก็ไม่ฟังผมซักนิด อ้างว่าจ่ายค่าจ้างไปแล้วผมต้องทำให้ได้อย่างที่รับปาก

     

      ผมนี่ถอนหายใจด้วยความเซ็ง... แล้วบอกกะมันว่า โอเคไปส่ง แต่ไม่รอบรองนะว่าคนของพวกยู จะรอดทุกคน  พี่แกตอบกลับมาว่าไม่เป็นไร มันจะดูแลผมเอง....อยากถามมันเหลือเกินว่าคุณมึงไปเอาความมั่นใจเยี่ยงนี้มาแต่ใด 

     

    แต่หลังจบงาน รับเงินใช้หนี้เรียบร้อย สิ่งที่จะเกิดขึ้นอย่างแน่นอนคือไอ้นายหน้าเวรที่โยนงานนี้มาให้  

    ต้องโดนผมเตะตูดอย่างสาสม

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×