ชมรมCelestial Being

ลำดับตอนที่ #3 : Mission 3: First Love

“ให้พวกเราไปช่วยทำขนมในชมรมคนอื่นงั้นเรอะ!?”
 ทีเอเรียโพลงออกมาอย่างประหลาดใจในปนหงุดหงิดภารกิจที่ตนได้รับพลางลุกขึ้นพรวดอย่างรวดเร็วแล้วทุบโต๊ะดัง
 “ขอร้องล่ะครับ!! ถ้าผมไม่มีลูกมือล่ะก็ ชมรมของผมก็ต้องแย่แน่ๆ!!”เด็กหนุ่มนั่งเกร็งเพราะตกใจกับอาการโกรธของทีเอเรียพลางร้องตอบกลับด้วยเสียงสั่นเทาๆเล็กน้อย
 “ทีเอเรีย...ใจเย็นๆก็ได้นี่นา...^ ^ เดี๋ยวเสียลูกค้านะ” ล็อคออนกล่าวอย่างนุ่มนวลกับทีเอเรียพลางตบบ่าทีเอเรียให้ใจของเขาสงบลง เมื่อทีเอเรียสงบอารมณ์ได้เขาก็เริ่มนั่งลงกับโซฟาอย่างอ่อนใจ
 ...นี่ฉัน...ต้องทำงานที่ไร้สาระแบบนี้งั้นเหรอ ...เป็นอะไรที่บ้ามากๆ...ชมรมนี้มันเป็นชมรมคนใช้ในโรงเรียนงั้นเรอะ!?...
 “ดื่มน้ำก่อนก็ได้นะ ว่าแต่...เธอชื่ออะไรล่ะ?”อาเลลูย่านำน้ำมาเสิร์ฟให้กับเด็กหนุ่มคนนั้นหวังให้สบายใจขึ้นก่อนที่จะถามชื่อของเขาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
 “ซาจิ...ซาจิ ครอสโร้ดครับ”
 “งั้นเหรอ อยู่ชั้นไหนล่ะ”
 “ม.1 ครับ”
 “โอ้ว...อยู่ห้องเดียวกันกับเซ็ทซึนะแน่ๆเลยสินะ^ ^”ล็อคออนถามอย่างรู้ทัน
 “เซ็ทซึนะ...อ้อ! ครับ! ถ้าเป็นเซ็ทซึนะ เอฟ. เซเอย์ล่ะก็ใช่ครับ”
 ซาจิกล่าวอย่างใจชื้นขึ้นบ้างเมื่อเห็นว่าบรรยากาศรอบข้างค่อยดีขึ้น ส่วนทีเอเรีย...
 (บรรยากาศมาคุชะมัด...=*=)
 “ว่าแต่...ที่ชมรมของเธอน่ะเป็นอะไรเหรอ ถึงต้องมาขอความช่วยเหลือจากเราน่ะ”อาเลลูย่าถามต่อก่อนที่จะดื่มชาในแก้วกาแฟของตนต่อ
 “คือว่า...ชมรมของผมกำลังขาดทุนอย่างหนักเลยล่ะครับ ทุกๆคนก็เลยพากันลาออกกัน เพราะปกติสมาชิกทุกคนมักจะได้รับรายได้จากการขายขนมของชมรมกันทุกเดือน แต่ตอนนี้...สถานะของของชมรมกำลังแย่แถมยังหาคนเข้ามาอยู่ไม่ได้ ผมก็เลย...คิดว่าจะให้พวกคุณช่วยงานสุดท้ายของชมรมของเราจนกว่าจะเสร็จน่ะครับ แล้วเมื่อเสร็จงาน...ผมคิดว่าผมจะยุบชมรมครับ....” ซาจิกล่าวด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ
 “ถ้าเป็นอย่างงั้น...พวกเราก็จะขอรับภารกิจนี้เลยก็แล้วกัน!! ^ ^” ล็อคออนกล่าวอย่างร่าเริง
 “แล้วว่าแต่...จะเริ่มตอนไหนล่ะ?”อาเลลูย่าถามขึ้นบ้าง
 “ตอนนี้เลยครับ เพราะไม่มีเวลาแล้ว!!”
 “ตอนนี้เลยงั้นเรอะ!!”ทีเอเรียโพลงขึ้นมาอย่างประหลาดใจ
 “คะ...ครับ...”ซาจิตอบรับ
 “งั้น...ลุยโลด!!! ฮ่าๆๆ ไม่กันเถอะ^ ^” ล็อคออนกล่าวอย่างร่าเริงอีกครั้งก่อนที่จะลากทีเอเรียและอาเลลูย่าไปยังห้องชมรมทำขนมทันทีพร้อมกับซาจิ
 “ขอบคุณครับ...ที่ช่วยพวกเรา” ซาจิกล่าวขอบคุณอย่างสุภาพตามแบบนิสัยของตน
 “ไม่เป็นไรหรอก เรื่องแค่นี้เอง” อาเลลูย่าตอบกลับด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลพร้อมกับยิ้มให้ซาจิ

*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*

ในห้องชมรมทำขนมของซาจิ...
 “ซาจิ!! ทำไมมาช้าจังเลยนะ!!”
 “เอ่อ...ฉันขอโทษด้วยนะ หลุยส์...” ซาจิกล่าวขอโทษให้กับเด็กสาวหน้าตาน่ารัก ผมยาวสลวยสีทอง ดวงตาสีฟ้ากลมโตของเธอจับจ้องไปยังซาจิด้วยสายตาไม่พอใจ
 “ว่าแต่ว่า...นายจะให้พวกเราทำอะไรล่ะ^ ^” ล็อคออนกล่าวถามหาภารกิจที่ต้องทำอย่างร่าเริงทันที
 เด็กสาวผมทองหันมามองร่างสูงของล็อคออนก่อนที่จะกวาดสายตาไปยังร่างของอาเลลูย่าและทีเอเรียตามลำดับด้วยสายตาครุ่นคิด
 “นายตัวสูงกับนายแว่น!! เดี๋ยวพวกนายมาช่วยพวกเราทำขนมในตำรานี้นะ เพราะพวกนายคงทำขนมไม่เป็นกันล่ะสิท่า” เด็กสาวกล่าวขึ้นพลางชี้ไปยังล็อคออนกับทีเอเรียก่อนที่จะคว้าตำราการทำขนมมาให้ล็อคออนที่กำลังทำหน้าเหวอๆเมื่อเห็นขนาดของตำราในมือ
 “อืม! ได้! เดี๋ยวฉันกับทีเอเรียจะทำให้สุดฝีมือเลยล่ะ ^ ^” ล็อคออนตอบรับอย่างร่างเริงพยายามปกปิดสีหน้าเหวอๆให้มิดชิด
 ...ทำไม่ได้ก็บอกมาเถอะ...เจ้าบ้าล็อคออน!!...(ทีเอเรียคิดในใจ)
 “ส่วนนายตาเดียว!!” คราวนี้เด็กสาวผมทองหันมายังร่างสูงบางของอาเลลูย่าบ้างพลางชี้ไปยังตัวเขา
 “เอ๋...? ผมเหรอ?” อาเลลูย่าพูดขึ้นพลางทำสีหน้าเหวอๆไม่แพ้ล็อคออนแล้วชี้ใส่หน้าตัวเองเพื่อให้แน่ใจว่าเป็นเขาจริงๆ
 “ก็ใช่น่ะสิ!!” เด็กสาวผมทองพูดยืนยันก่อนที่จะชี้ไปยังกล่องขนมที่บรรจุขนมไว้เรียบร้อยที่มุมห้อง
 “นายน่ะ...ต้องเอาขนมพวกนี้ไปส่งให้ลูกค้าล็อตสุดท้ายของเราทั้งหมดเลยนะ!! เข้าใจไหม?” เด็กสาวออกคำสั่ง
 “เอ่อ...หลุยส์...เธอก็เล่นสั่งซะขนาดนี้....พวกเขามาช่วยเราในฐานะเพื่อนนะ ไม่ใช้คนใช้นะหลุยส์” ซาจิกล่าวเตือนหลุยส์ด้วยสีหน้าเหวอๆทำตัวไม่ถูก
 “ก็นายลองคิดดูสิ!! พวกเรามีเวลาแค่เย็นนี้เท่านั้นนะ พวกลูกค้าน่ะ...ใจร้อนจะตาย!!” หลุยส์ให้เหตุผลก่อนที่จะหันไปทำขนมต่อที่โต๊ะเคาท์เตอร์ทำอาหาร
 “ลงมือทำงานได้แล้ว ทุกคน!!”

*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*

 ตอนเย็นๆจ้า...
 “เฮ้อ...ส่งของครบซักทีนะเรา เหนื่อยจัง...”อาเลลูย่าร้องบ่นออกมาอย่างโล่งอกที่ตอนนี้ ขนมกองโตที่ตัวเองต้องส่งให้ถึงมือลูกค้านั้นได้หมดลงทั้งลูกค้าที่อยู่ในโรงเรียนและร้านค้าต่างๆที่ต้องการขนมจากชมรมที่ได้สั่งจองเอาไว้ ตอนนี้ร่างสูงก็ได้เริ่มทิ้งร่างของตนลงที่ม้านั่งยาวที่ตั้งอยู่หน้าห้องของชมรมทำขนมอย่างหมดแรง “อ้าว...กลับมาแล้วเหรอ อาเลลูย่า? ^ ^” ล็อคออนกล่าวทักทายอาเลลูย่าที่นั่งพักเหนื่อยอยู่หน้าห้องชมรมด้วยสีหน้าที่อารมณ์ดีอยู่ตลอดเวลาช่นเคย
 “เข้ามาข้างในสิ นายคงจะเหนื่อยมาก ตอนนี้พวกซาจิกำลังเลี้ยงขนมให้พวกเรานะ^ ^”
 “คะ...ครับ...”
 ในห้องชมรมทำขนม
 “เต็มที่เลยนะทุกคน!!!”หลุยส์ประกาศลั่นอย่างร่าเริงเพราะตอนนี้ได้หมดภาระในชมรมแล้ว
 ตอนนี้บนเคาท์เตอร์ทำขนมที่ตั้งอยู่เป็นแถวยาวกลางห้องของชมรมได้กลายเป็นโต๊ะจีนที่เต็มไปด้วยขนมที่เหลือจากการทำขนมส่งลูกค้าเต็มไปหมด
 “ตอนนี้ก็...ไม่เกรงใจล่ะนะ^ ^”ล็อคออนพูดขึ้นอย่างร่าเริงก่อนที่จะจัดการเลือกขนมมากินอย่างเอร็ดอร่อย...
 ส่วนทีเอเรียก็ได้เลือกกินขนมอย่างสงบเรียบร้อยพร้อมกับดื่มชาร้อนๆในแก้วชาที่อยู่ข้างๆ อาเลลูย่าก็มีท่าเรียบร้อยไม่แตกต่างจากทีเอเรียมากนัก...
 “เฮ้อ...นึกว่าจะไม่รอดซะแล้วสิ...ต้องขอบคุณพวกคุณจริงๆนะครับ”ซาจิเอ่ยขอบคุณก่อนที่จะกินขนมในมือต่อ
 “ไม่เป็นไรหรอกน่า มีอะไรที่ช่วยกันได้ก็ช่วยกันไป เพราะมันเป็นหน้าที่ของเราอยู่แล้ว”
 “เอ่อ...ขอโทษนะคะ...ใครก็ได้ช่วยฉันทีสิ” ทันใดนั้นเสียงเล็กๆของเด็กสาวคนหนึ่งก็ดังขึ้นจากหน้าห้อง...
 “ผมช่วยเองครับ”อาเลลูย่าหันไปช่วยเด็กสาวที่อยู่หน้าห้องทันที และเมื่อเขาได้เห็นเด็กสาวตรงหน้าเขาถึงกับยืนอึ้งในความน่ารักของเธอไปในทันที...
 เด็กสาวร่างบางผมยาวสลวยสีเงินดุจแพรไหม ดวงตาสีอำพันสดใสดูน่ารักเข้ากับใบหน้าที่อ่อนเยาว์ของเธอมาก ร่างบางกำลังสาละวนในการแบกกล่องใบใหญ่ๆที่มีขนมกองใหญ่อยู่ในกล่องซึ่งสำหรับเธอคงจะหนัก
 “มะ...ไม่ไหวแล้วค่ะ!! รีบๆช่วยฉันที่สิคะ!!”
 เสียงร้องของร่างบางปลุกให้อาเลลูย่าตื่นขึ้นจากภวังค์ เมื่อสติของอาเลลูย่ากลับมาเขาก็หันมาช่วยร่างบางแบกกล่องขนมกล่องใหญ่สองสามกล่องที่วางสุมอยู่จนบังหน้าของเด็กสาวซะเกือบมิดอย่างรวดเร็ว
 “ขอโทษด้วยนะครับที่ไม่ได้รีบช่วยคุณน่ะ^////^” อาเลลูย่ากล่าวของโทษร่างบางอย่างตะกุกตะกุกพลางรีบซ่อนใบหน้าของตนที่กำลังแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย
 “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่มีคนช่วย...ฉันก็ดีใจแล้วล่ะค่ะ^ ^”เด็กสาวตอบด้วยสีหน้าอารมณ์ดียิ้มแย้มอย่างอ่อนโยน
"เอ่อ...ว่าแต่...คุณชื่ออะไรเหรอคะ? ฉันชื่อมารี เพอร์ฟาชีย์ค่ะ^ ^"เด็กสาวแนะนำตัวอย่างอ่อนโยน
"ผะ...ผม...ผมชื่อ...อาเลลูย่า...อาเลลูย่า แฮปทิสซึ่มครับ!" อาเลลูย่าตอบพร้อมกับเขินอาย
"ฮิๆ...เวลาคุณเขิน...คุณน่ารักจังเลย อาเลลูย่า...^ ^"
O////_////O
 ...เอ๋...ทำไม...หัวใจของเรา...ถึงเต้นไม่เป็นจังหวะแบบนี้เนี่ย!?....
 ...เฮ้ย!!...หรือว่า!?...
 ...งานเข้าซะแล้วเรา...อาเลลูย่า...

 */*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*

อืมๆ จบไปอีกหนึ่งตอนล่ะนะ...
สั่ว...สิ้นคิด...เช่นเคย...=_=*
ในที่สุดตอน(แสนสั่ว)นี้ ก็ทำให้อาเลลูย่าได้เจอกับนางเอกแล้ว....ว่ะฮ่าๆๆๆๆๆ
----โปรดติดตามตอนต่อไป(ล่ะมั้ง?)----