คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Mission 4: Sport day!!
อ่า...กรุณาย้อนไปอ่านตอนที่3อีกทีนะคะ ก่อนที่จะมาอ่านตอนที่4นี้อ่ะ เพราะกันดั้มคุงได้เพิ่มบทสนธนาระหว่างอาเลกับมารีไปด้วยอ่ะนะ
แต่ไม่ต้องไปอ่านตั้งแต่เริ่มก็ได้!! ไปอ่านแค่ช่วงท้ายๆก็พอแล้ว!!!
*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*
ผมชื่ออาเลลูย่า แฮปทิสซึ่มครับ ผมเป็นหนึ่งในสมาชิกของชมรมเซเลสเชี่ยล บีอิ้งซึ่งเป็นชมรมที่คอยให้ความช่วยเหลือชีวิตในวัยเรียนของเหล่านักเรียนในโรงเรียนดับเบิ้ลโอ ไฮล์สคูล (ตั้งชื่อซะหรูเชียว...=_=)
และตอนนี้...งานกีฬาสีกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว และเป็นที่แน่นอนเลยว่าโรงเรียนของผมนี้แตกต่างจากโรงเรียนอื่นๆ เพราะโรงเรียนอื่นนั้นเขาแบ่งตามสี แต่โรงเรียนเรา...
ดันแบ่งกันเป็นกองทัพซะงั้น!?...
สำหรับคนที่เคยดูดับเบิ้ลโอฉบับอนิเมมาก่อนล่ะก็คงจะรู้ดีว่าในเรื่องนั้นแบ่งเป็นหลายกองทัพ และโรงเรียนของเราก็จะแบ่งกลุ่มตามนั้นล่ะ โดยจะแบ่งไปตามดังต่อไปนี้ คือ ยูเนี่ยน สหพันธ์ฯ AEU และพวกเราที่อยู่ในชมรมเซเลสเชี่ยล บีอิ้งนั้นจะเป็นกรรมการริมสนามคอยควบคุมดูแลนักกีฬา ถึงมันจะฟังดูเหมือนไม่มีอะไรมากนัก ก็แค่อยู่ดูแลความเรียบร้อยในการแข่งขัน...
แต่ว่าในความจริงแล้ว...มันไม่ได้มีแค่นั้นน่ะสิ...
“อาเลลูย่า อาเลลูย่า!!” ฮาเลลูย่าร้องเรียกหาผู้เป็นพี่ชายฝาแฝดของตน
“มีอะไรเหรอ ฮาเลลูย่า?”
“น่าอิจฉานายชะมัดเลยฟ่ะ ไม่ต้องเข้าร่วมกีฬาสีก็ได้คะแนนเสริมวิชาพละแล้วอ่ะ”
...คิดว่าดีตายอ่ะ...
“เอ่อ...แล้วไงเหรอ?” อาเลลูย่าถามกลับพร้อมกับทำสีหน้าตลกๆใส่
“ฮ่าๆๆ นายน่ะเลิกทำหน้าแบบนั้นทีเต๊อะ เห็นแล้วมันขำว่ะ ฮ่าๆๆๆ”
=///_///= นี่เราโดนน้องชายว่างั้นเหรอ...
*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*
กีฬาสีได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ตอนนี้ที่ด้านหลังแสตนกองเชียร์ บรรดาสาวๆของแต่ละกองเชียร์ก็กำลังวุ่นวายอยู่กับการแต่งตัวเตรียมพร้อมกับการแสดงเชียร์ที่จะเริ่มต้นในเร็วๆนี้...
“มารี มารี...มารี!!!!” เสียงของเด็กสาวผมขาวใบหน้าเหมือนกับร่างของเด็กสาวที่ตนเรียกทุกอย่างดังขึ้น
“โซม่า ไม่ต้องตะโกนก็ได้นี่นา แหม...ตกใจหมดเลย”เด็กสาวผมยาวสลวยสีเงินที่กำลังผูกเชือกรองเท้าคู่สวยของตนหันไปทางต้นเสียงอย่างตกใจ
“เสร็จยัง? เร็วๆเข้าสิ! เดี๋ยวเราก็จะต้องออกไปเต้นแล้วนะ ตอนนี้AEUเขาเต้นถึงเพลงสุดท้ายแล้วนะ!!”
“จ้าๆ เสร็จแล้วล่ะ”
และเมื่อทั้งสองสาวได้พร้อมแล้ว ทันใดนั้น...
“แย่แล้ว!! ทำไงดีล่ะ มีคนไม่มาสองคน ทำไงดีล่ะ!?” เด็กสาวในกลุ่มเชียร์ลีดเดอร์ต่างก็เริ่มกังวลเพราะตอนนี้เชียร์ลีดเดอร์ไม่ครบคน
“งั้นก็ไปขออนุญาติกรรมการสิ ขอคนอื่นมาเต้นแทนน่ะ” สาวน้อยผมสีเงินที่ท่าทางห้าวๆออกความเห็น
“งั้นก็ฝากด้วยก็แล้วกัน แต่ต้องรีบๆไปล่ะ”
“เชื่อฉันแถอะน่า...มารี! ไปกันเถอะ!!” ว่าแล้วสาวน้อยแสนห้าวก็รีบลากสาวน้อยผมสีเงินที่ยืนอยู่ข้างๆออกไปยังเต้นท์กรรมการทันที
ขณะเดียวกัน...ที่เต้นท์กรรมการ
“เฮ้อ...อากาศร้อนเป็นบ้าเลยแฮะ” หนุ่มร่างสูงบ่นอุบอิบก่อนที่จะดื่มน้ำในแก้วที่ตนถืออย่างกระหาย
“ล็อคออน...นายนี่บ่นซะยังกะว่านายเป็นนักกีฬาเองซะงั้นเลยนะ” หนุ่มหน้าสวยกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบพร้อมกับชมการแสดงทีมลีดเดอร์ของAEU
“แหม...ก็นะ^ ^”
“ไม่มีแข่งต่อพลาโมงั้นเหรอ...?” เด็กชายหน้าตายผิวเข้มร่างเล็กกล่าวอย่างอย่างเสียดายเล็กน้อยก่อนที่จะคว้ากล่องพลาโมขึ้นมาและต่อพลาโมที่อยู่ในกล่องโดยไม่สนใจต่อการแสดงของทีมลีดเดอร์ตรงหน้า
“ฮ่าๆๆ จะไปมีได้ยังไงกันล่ะ เซ็ทซึนะ”อาเลลูย่ากล่าวพลางอมยิ้มก่อนที่จะเสิร์ฟน้ำให้กับทีเอเรียและคนอื่นๆในเต้นท์กรรมการ
“ต่อไปก็ทีมของสหพันธ์ฯสินะ...ทีเอเรีย?”ล็อคออนถาม
“ถ้าตามรายชื่อก็ใช่นะ...” ร่างบางผมม่วงตอบในขณะที่สายตาไปละจากการแสดงตรงหน้าแล้วหันมาดูใบตารางระเบียบพิธีต่างๆของงานกีฬาสีในมือของตน
“ชักอยากดูซะแล้วสิว่าสหพันธ์ฯจะเต้นยังไง เนอะ! เฟล์ท” สายน้อยผมสีน้ำตาลกล่าวอย่างตื่นเต้นก่อนที่จะหันไปยิ้มให้กับสาวน้อยหน้าตายผมสีชมพูที่กำลังดูการแสดงด้วยสีหน้านิ่งพร้อมกับดื่มน้ำในแก้วที่ตนถืออยู่ในมือ
“นี่ๆๆ...กรรมการ!!!” ทุกคนในชมรมเซเลสเชี่ยล บีอิ้งที่ประจำการอยู่ในเต้นท์เริ่มหันเหความสนใจไปยังต้นเสียง
...เอ๋...มารี...ทำไมมีสองคนล่ะ...
...หรือว่า...เธอเองก็มีฝาแฝดเหมือนกับฉันงั้นเหรอ...
อาเลลูย่ามองไปยังร่างบางของสาวน้อยผมสีเงินยาวสลวยสองคนที่กำลังวิ่งมีหาพวกเขาทั้งๆที่อยู่ในชุดของนักเต้นเชียร์ลีดเดอร์ด้วยความเร่งรีบ
“พวกเธอ...มีอะไรงั้นเหรอ?”ทีเอเรียกล่าวถาม
“คือ...คือว่า...คนของพวกเราไม่ครบคนน่ะ พวกเราจะขอคนแสดงเพิ่มได้ไหมล่ะ?” สาวน้อยผมเงินผู้ดูท่าทางแก่นๆห้าวตอบอย่างอ่อนแรงเพราะวิ่งมา
“เอ่อ...มะ...มารี?”
“คุณ...อาเลลูย่า”สาวน้อยร่างบางผมสีเงินอีกคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างๆพูดขึ้น
“คือว่า...คนนี้เธอเป็นน้องสาวฝาแฝดของฉันน่ะค่ะ เธอชื่อโซม่าน่ะค่ะ^ ^” มารีอธิบาย
“นี่ๆๆ...พวกเราอยากขอเลื่อนการลงแข่งของเราก่อนได้ไหมล่ะ?” สาวน้อยนามโซม่าพูดด้วยน้ำเสียงห้าวๆ
“คือว่า...ทีมลีดเดอร์ของเราไม่ครบคนน่ะค่ะ ตอนนี้พวกเราก็ต้องการคนมาแสดงแทน แต่ตอนนี้เรายังหาไม่ได้เลยค่ะ”
ขณะที่มารีกำลังอธิบายปัญหาที่เกิดขึ้นให้แก่อาเลลูย่า ล็อคออน และทีเอเรียฟังอยู่นั้น ทางโซม่าเองก็หันไปมองทางเซ็ทซึนะที่นั่งหลบอยู่คนเดียวและแน่นอนว่าเขากำลังต่อพลาโมอยู่อีกเช่นเคย (- -+ บักเซ็ท!! นี่แกเป็นโรคกันพลาเรื้อรังรึไงฟระ!?)
“เฮ้! นายคนนั้นที่กำลังนั่งต่อพลาโมอยู่น่ะ!!”
“...?” เด็กหนุ่มร่างเล็กหันไปยังต้นเสียงทันทีพร้อมกับจ้องมองด้วยสายตาหงุดหงิด
“นายมาเต้นลีดเดอร์ในทีมฉันทีสิ!!”
!?
“ไม่...ฉันคือกันดั้ม ฉันไม่ใช่นักเต้น...- -+”
“ไม่ต้องมาทำหัวหมอกับฉันเลยนะ!!” โซม่ากล่าวก่อนที่จะรีบคว้าร่างของเด็กหนุ่มขึ้นมา ส่งผลให้กล่องชุดพลาโมต้องหล่นโครมลงพื้นทันที!!
“ชุดพลาโมกันดั้มเอ็กเซียของฉัน!!!” เซ็ทซึนะร้องเสียงหลบแทบจะทันทีเมื่อเห็นว่ากล่องพลาโมกันดั้มของตนหล่นตุบไปกับพื้น
“ทะ...แทรนซ้าม!!!!” เด็กหนุ่มร้องลั่นก่อนที่จะวิ่งเข้าไปหาร่างของเด็กสาวหมายจะทำร้าย แต่ทว่า...
หมับ!
มือบางของโซม่ากลับตั้งรับได้ทันด้วยการยันศีรษะของเซ็ทซึนะที่หวังจะพุ่งชนตนเอาไว้ได้ทัน ก่อนที่จะทำการออกแรงผลักออกไปอย่างแรง
“ยังอ่อนหัดน่า...หึๆๆ...เจ้าเปี้ยก!” โซม่าเยาะเย้ย...
“โซม่า!! อย่าไปแกล้งคนอื่นสิ!” มารีร้องปราม
“ฉันไม่ได้แกล้งซะหน่อย มารี! ฉันแค่ต้องการสั่งสอนเจ้าเปี้ยกนี้เท่านั้นเอง”
“นี่ฉัน...แพ้ยัยนี่งั้นเหรอ...ฉัน...ฉัน...ฉันเป็นกันดั้มไม่ได้แล้ว!!” นี่แกพล่ามอะไรฟร้า บักดั้ม!?
“ยอมมาเต้นซะดีๆ...หึๆ...”
*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*
“สหพันธ์ฯสู้ๆ!! สหพันธ์ฯสู้ตาย!! สู้ตายไว้ลาย สู้ๆ!!”เสียงร้องเพลงเชียร์จากทีมเชียร์ลีดเดอร์ที่ดังลั่น ตอนนี้เซ็ทซึนะในชุดเชียร์ลีดเดอร์ก็กำลังเต้นแร้งเต้นกาพร้อมกับโบกพู่ในมือไปมาพร้อมกับสีหน้าตายสนิท
“กันดั้มสู้ๆ...”เสียงของเด็กหนุ่มดังเล็ดลอดออกมาเบาๆเพื่อให้ให้ใครได้ยิน
“เวลานี้ไม่ใช่เวลามาร้องกันดั้มนะ...”
“เฟลท์ เกรซ...”เซ็ทซึนะหันไปสบตากับเด็กสาวร่างเล็กผมสีชมพูที่กำลังอยู่ในชุดลีดเดอร์และเต้นไปตามทำนองเพลงซึ่งอยู่ข้างๆตน
“คิดว่าฉันอยากเต้นตายล่ะ...” เด็กสาวกล่าว
“ฉันก็เหมือนกัน...”
“อดทนไว้ก่อนสิ...”
“กันดั้ม...”
...
...
...
...
“โทเองาอาเด...โทเองาอาเด...โทเอดางาเด...กันดามุ...คิมิโย...ฮัชชิเด... - -+”
“เซ็ทซึนะ!” เด็กสาวผมชมพูเปลี่ยนสีหน้าทันทีที่ได้ยินเสียงร้องเพลงของเด็กหนุ่ม
ที่จากเพลงกีฬาสีดีๆ...
กลับกลายเป็นเพลงอนิเมกันดั้มรุ่นออริจิ้น!!...
“มาเอดาคาอิงิ...โมเอ้อือ...โทชิงา...รืออาดา...โคอาอิดา...เตคิโว...”
“ร้องดีๆสิ! เซ็ทซึนะ”
“...อุเทโย...อุเทโย...อุเทโย!!”
คราวนี้เซ็ทซึนะเริ่มร้องคำว่า “อุเทโย!!” คำสุดท้ายซะดังจนได้ยินกันหมดแล้ว...แถมยังจะเต้นซะพิกลเหมือนหุ่นยนต์เต้นซะอย่างงั้นโดยไม่สนใจคนรอบข้างเลยแม้แต่น้อย...
โซม่าเริ่มหงุดหงิด...
มารีและสาวลีดเดอร์ก็เริ่มตกใจ...
ส่วนคนที่อยู่บนแสตนเชียร์ของทีมสหพันธ์ก็เริ่มตกใจกับคำพูดที่เซ็ทซึนะกล่าวออกมาเช่นกัน...
“เซอิอิโน...อิคาริโว...อุชเคโด...กันดามุ...”
ทุกคนเริ่มมองไปที่เซ็ทซึนะเป็นตาเดียว...รวมไปถึงคนอื่นๆที่อยู่ในทีมยูเนี่ยน(ซ้าย)และAEU (ขวา) ต่างก็เริ่มหันเหความสนใจไปยังทีมลีดเดอร์ของสหพันธ์ฯทันที...
“คิโด...เซ็นชิ...กันดามุ....................กัน............ดา...........มุ..........”
...- -+...ความรู้สึกนี้มัน...
คราวนี้รู้สึกว่า...เซ็ทซึนะจะรู้ตัวแล้วว่าคนอื่นๆได้มองมาที่เขามาเป็นตาเดียวกันหมด เขาจึงค่อยๆเต้นและร้องเบาลงก่อนที่จะหยุดลงด้วยดี...
แต่ถึงจะหยุดเต้นลงแล้วก็ตาม...
แต่เหล่าบรรดาสหพันธ์ฯต่างก็พากันมองด้วยสายตาอาฆาตแค้น...
“ฉันคือกันดั้ม...เราเตือนคุณแล้ว...”เซ็ทซึนะกล่าวเบาๆด้วยสีหน้าตายสนิท พร้อมกับค่อยๆปล่อยพู่ในมือของตนลงกับพื้นหญ้า
…
…
…
…
…
…
…
...แทรนซั่ม!!...
ฟิ้วววววววว....................................
...
...
“เฮ้ย! นี่แก...กลับมาเดี๋ยวนี้น้า~~~!!”
“ไอ้กร๊วกเอ้ย!”
“ไอ้เตี๊ย!! กลับมาเดี๋ยวนี้เฟ้ย!!”
สุดท้าย...เซ็ทซึนะก็รีบเผ่นแน่บติดแทรนซั่มซิ่งอย่างไม่คิดชีวิตทันที...
แต่ด้วยความที่เป็นกันดั้มรึอย่างไร จึงทำให้คนอื่นๆวิ่งตามไม่ทัน...
“อะแฮ่มๆ...ณ บัดนี้...ถึงเวลาแล้ว...ที่พิธีกรสุดหล่อ...ประกาศผลการแข่งขันลีดเดอร์นะครับ...”ตอนนี้ล็อคออนที่กำลังถือไมโครโฟนประกาศดังลั่น เนื่องจากเขาเป็นพิธีกรของงานกีฬาสีนี้ จึงทำให้ทุกคนรีบหันเหไปฟังผลทันที
“ที่หนึ่ง...”
ทั้งยูเนี่ยน...สหพันธ์...และAEUต่างก็เริ่มตั้งใจฟังอย่างใจจดใจจ่อ รวมไปถึงอาเลลูย่าและทีเอเรียที่อยู่ในเต้นท์กรรการ โซม่าและมารีต่างก็หยุดการวิ่งตามหาเซ็ทเพื่อฟังผลเช่นกัน...
“ผลออกมาแล้วนะครับ...”ล็อคออนเริ่มลีลายืดยาดตามประสาพิธีกรที่หวังให้ผู้ฟังตื่นเต้น แต่เมื่อเปิดอ่านผลในซองจดหมายสีขาวซองเล็กๆนั้น เขาถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ...
“...ผะ...ผู้ที่ชนะ...การแข่งขันลีดเดอร์ของเรา...ปะ...ประจำปีนี้...”
ล็อคออนเริ่มพูดตะกุกตะกัก...
ทำให้ในใจของเหล่านักเต้นลีดเดอร์ทั้งหมดต้องหยุดนิ่งตั้งใจฟังคำตอบ...
“...ไม่น่าเชื่อ...ไม่...ไม่น่าเชื่อจริงๆครับ...”
ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ...เสียงหัวใจของทุกๆคนดังเต้นรัว...
“...ที่หนึ่งคือ...”
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
…
…
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
“...ผู้ชนะทีมลีดเดอร์ประจำปีนี้คือ...สหพันธ์ฯครับ!!!!!”
*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*
เดี๋ยวจะเอาเพลงนี้มาลงประกอบอีกทีนะงับ
เพื่อความฮา!! 55555+ เพลงTo be GUNDAM น่ะ 55555555+
ความคิดเห็น