ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : T O R T U R E : 01
T O R T U R E : 01
"ไ้้อมูลออุมาแล้วใ่มั้ย" เสียทุ้มอแทฮยอเอ่ยึ้น ะที่หมุนเ้าอี้หนัสีำหันมาทาลูน้อนสนิทที่ยืนรายาน่าวราวในห้อทำานอน
ายาวัารยึ้นมาไว้่อนะส่สายาเรียบนิ่ไปยัลูน้อนสนิทเพื่อรอำอบ
"ไ้้อมูลอ อน อุ มาแล้วรับ รวมถึรอบรัวระูลอน้วยรับท่าน" โฮอเอ่ย้วยน้ำเสียเรียบนิ่และเย็นา
"อน อุเป็นลูายนเียวอระูล แล้ว็เป็นน้อสุท้อระูล้วยรับท่าน" โฮอเอ่ย้วยน้ำเสียที่เรียบนิ่อีรั้
"ี...เรียมรไว้ในห้ออุ้วยหละ ะเอาไว้ัระ่ายพยศ" แทฮยอเอ่ย่อนะยยิ้มเผยรอยยิ้มแห่วามั่วร้ายออมา
"ส่วนผลเลือออน อุรวออมาแล้วปิีรับท่าน ไม่มีเื้อHIVและเื้ออันรายใๆับท่านอย่าแน่นอนรับ" โฮอเอ่ยึ้นมาอีรั้ แ่ราวนี้เรียร้อยยิ้มแสนภูมิใาแทฮยอไ้ไม่น้อย
"สมแล้วที่นายเป็นลูน้อนโปรอั้นโฮอ เอาหละลับไปทำานไ้" โฮอพยัหน้ารับเบาๆ ่อนะโ้ัวแล้วหันหลัเินออาห้อทำานอผู้เป็นนายไปทันที
"พี่รับ ผมะทำลายพวมันเหมือนที่พวมันทำลายพี่ผมะแ้แ้นพวมันให้สาสม ระูลอนะ้อไ้รับผลรรมที่สาสม" นัย์าม้อไปยัรอบรูปบนโ๊ะทำานที่ปรารูปถ่ายอายนหนึ่เอาไว้ เามอมัน้วยสายาที่ว่าเปล่า แ่แผไป้วยวามเศร้าหมอ
"อน อุเห็นทีั้นไม่้อถนุถนอมเธอแล้วหละสิ" แทฮยอยยิ้มึ้นอย่าั่วร้าย่อนะลุึ้นาโ๊ะทำานแล้วมุ่หน้าไปยัประูสีำบานให่ทันที
#ทาสรัมาเฟียว
ร่าสูอแทฮยอมุ่หน้าเินลมายัั้นใ้ินที่ว่าเปล่ามีเพียโฟาสีแสหนึ่ัวั้อยู่ลาห้อ และมีร่าาวออุที่นอนหมสิอยู่บนโฟา
เสียฝีเท้าอแทฮยอที่้าวเ้ามาใล้ส่ผลให้อุที่หมสิอยู่สะุ้ื่นึ้นมา
ใบหน้าม้อไปที่ร่าาวอระ่ายน้อย้วยสีหน้และแววาที่เียแ้นเินว่าะบรรยาย เา่อยๆ้าวเ้ามานหยุอยู่รหน้าร่าาวออุ
"ฟื้นแล้วหรอ...ระ่ายน้อย" น้ำเสียยียวนที่แผไป้วยวามิัถูส่ออมาาริมฝีปาหนาอแทฮยอ
อุยันัวเอให้ลุึ้น เามอไปที่ร่าอแทฮยอ้วยแววาที่สั่นไหวและหวาลัว
เา้อารอะไร ทำไม้อทำแบบนี้้วย!
ัเอร์สีเินถูหยิบออมาาหระเป๋าาเอแทฮยอ เา่อยๆันใบมีออมา่อนะบรรไล่ไปามรอบหน้าสวยหวานออุ้าๆ
อุัวแ็ทื่อ วามเย็นาโ่ที่้อเท้าทำให้วามหวาลัวยิ่ทวีูึ้นไปอี อุลืนน้ำลายอย่าฝือและพยายาม้อไปหน้ามอนรหน้าอย่าหวาๆ
"เป็นอะไรไปที่รัุลัวหรอ" น้ำเสียเยือเย็นถูส่มาอีรา ปลาัเอร์มเเหลมหยุอยู่ที่ปลายาสวย
"ผ...ผมไปทำอะไรใหุ้" อุเอ่ยถามเสียสั่นไหวเาพยายามละสายาไม่มอหน้านรหน้าที่ำลัมอมาที่เา้วยสายาเียแ้นที่แทบะินเลือินเนื้อัน
"เธอไม่้อรู้หรอระ่ายน้อย" น้ำเสียเยือเย็นเอื้อนเอ่ย้าๆ ่อนะยยิ้มึ้นอย่าั่วร้าย
"..ุมันบ้า!"
ึ!
"อึ!..." สิ้นเสียะออร่าาวแทฮยอัารัปลายัเอร์แหลมมลไปที่แ้มสวย
อุฟุบหน้าลับโฟาสีแสรีร้อออมา้วยวามเ็บปว เลือสีแสไหลออมานแทบะลมลืนไปับโฟา
"อย่าลอีับู!" ฝ่ามือหน้าัารึลุ่มผมนิ่มอร่าาวึ้นมา ่อนะบีบเ้าไปที่าออุอย่าแรนนโนระทำร้อไห้ออมาอย่าห้ามไม่อยู่
"ฮึ....ุมันเลวฮึ..นอย่าุมันสมวราย!"
อุโ้ลับอย่าไม่เรลัวแววาสุใสบันี้เหลือไว้เพียวามโรธแ้นับสิ่ที่ผู้ายนนี้ทำับเา
"ูะพูเป็นรั้สุท้าย! ถ้ามึึ้นเสียับู! ูะรีหน้ามึให้เสียโมเลยอุ!" ฝ่ามือให่บีบาเล็แน่นึ้นพร้อมับมอที่ร่าาว้วยแววาอาาไม่แพ้ัน
"ฮึ..."
"อ่อ...ูื่อิม แทฮยอำื่อูไว้ีๆหละ มึะไ้อยู่ับูไปอีนาน นว่า..."
"ฮึ...ฮือ"
"นว่ามึะาย!" แทฮยอปล่อยมือออาาเล็แล้วหันหลัเินออาห้อทันที
อุยาึ้นมาบนโฟา่อนะอมันไว้แน่น ร่าาวสั่นเทิม เาปล่อยให้น้ำาไหลออมา ฝ่ามือาวยึ้นมาลูบที่รอยแผลเบาๆ่อนะ้อัออทันที
มันเ็บ เ็บไปหม ทั้ร่าายและิใไม่มีแระลุแล้วเาเหนื่อยเหลือเิน
ร่าาวไ้แ่นึิอยู่ในใ่อนะ่อยๆล้มัวลนอนบนโฟาสีแส แล้วผลอยหลับไปในที่สุ
#ทาสรัมาเฟียว
[มันไม่เินไปหน่อยหรอวะ]
เสียาปลายสายัึ้นส่ผลให้ร่าสูถอนหายใออมาอย่าัใ
"เินไปหรอ แล้วที่รอบรัวมันมาทำร้ายพีู่หละ!"
ร่าสูะอใส่ปลายสาย้วยน้ำเสียหุหิ
[เาไ้่าพี่มึหรอ ลุเาไม่ใ่หรอวะ]
"ูะเอาืน! ูไม่สนว่าลุมันหรือใรทั้สิ้น!สายเลือระูลอนมัน้อายให้หม! ูไว้ีวิพวมันมานานถึทีูเอาืนบ้า!"
ิ๊!!
หลัาร่าสูเอ่ยบ็ัส่ยสนทนาทันทีโยไม่รอให้อีฝ่ายเอ่ยอบลัยมาฝ่ามือหนาำสมาร์ทโฟนเรื่อหรูไว้แน่น
"นายะ้อใ้ อน อุ!"
#ทาสรัมาเฟียว
เอี๊ย...
เสียเปิประูเรียให้ร่าาวหันไปมอ ่อนะพบับหิรานหนึ่ ถือถาอาหารเ้ามารอยยิ้มทีู่ใีถูส่มาให้อุที่นั่อยู่บนโฟา
"ทานอาหารนะะุอุุท่านสั่มา"
ถาอาหารถูวาลบนหน้าัออุ เามอมัน้วยวามสสัย
ุท่านฝามาั้นหรอ อยาทรมานัทำไม้อมาให้อาหารแบบนี้้วยหละทำไมไม่ปล่อยให้ายๆไปเลย
"รับ..." อุทำไ้แ่เอ่ยำสั้นๆออไปฝ่ามือเล็ในมือับถาอาหารเอาไว้แน่น
"ุอุ้อทานอาหารเยอะๆนะะ เี๋ยวะหิวเอานะะ" แม่บ้านเอ่ยบอ้วยน้ำเสียปนเป็นห่ว
เาสสารเ็นนี้ริๆ เ็นนี้ไม่รู้เรื่ออะไร แ่หามันเป็นสิ่ที่เ้านายอเาัสิน เา็ไม่สามารถพูอะไรไ้เลย
"ผ...ผมยัไม่หิวรับ" อุเอ่ยเสียสั่น พยายามลั้นน้ำาที่ำลัไหลลมาอาบแ้มอน
"แ่ป้าว-"
"เาไม่ิน็ไม่้อไปบัับหรอรับ" ยัไม่ทันที่แม่บ้านะเอ่ยบประโย ็มีเสียทุ้มเเสนเยือเย็นัมาา้านหลัอแม่บ้าน
แทฮยอเินมาหยุอยู่รหน้าอร่าาว็ะสั่ให้แม่บ้านออาห้อไป
"ินะถ้านายยัไม่อยาาย" แทฮยอเอ่ยเสียเรียบ
"ไม่ ผมไม่อยาินผมเพลียอยาะนอน" ร่าาวยถา้าววาลรพื้น่อนะหายหลัลบนโฟาแ่ลับโนฝ่ามือหนาึ้อมือไว้เสีย่อน
"เมื่อวานเธอ็ยัไม่ไ้ินอะไร"
"เป็นห่วผมรึไันุแทฮยอ"
"ั้นลัวนายะหิวายเสีย่อน เี๋ยวั้น็ไม่ไ้ทรมานายหนะสิ" แทฮยอเ้นเสียหัวเราะออมาในลำอ แววาเียบมเสมือนไฟที่ำลัะมอไหม้เาทั้เป็น
"รับ..."
"รับแล้ว็่วยทานอาหาร้วยหละ" เอ่ยบแทฮยอ็หันหลัเินออาห้อไปทันที
เหลือทิ้ไว้เพียร่าาวออุที่นั่อยู่ที่โฟาัวเิม เา่อยๆยันัวเอให้ยืนึ้น เสียโ่ที่ลายาวไปาม้าวที่เาเิน นี่สินะวามทรมา
ระสี่เหลี่ยมบานให่สะท้อนให้เห็นเาอนเอในระ นที่เยยิ้มร่าเริ ใบหน้าที่สวยหวานลับถูแ่เิม้วยราบเลือและรอย้ำาารโนบี
เามันน่าสมเพศ น่าสมเพศที่สุเลย
TBC.
TALK : แ่เอสสารน้อเออุแ
แม่อโท!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น