[Fic Pokemon];『地魂』｜『จิตวิญญาณแห่งโลก』 [OC]

^P_K^M_N『地魂』｜『จิตวิญญาณแห่งโลก』

เป็นโลกที่มีสิ่งงดงามมากมาย แต่โลกใบนี้ไม่ได้อ่อนโยนพอที่จะให้รับชมมันแบบง่ายดาย 

เพราะ ทุกสิ่งในโลกล้วนย่อมมีราคาในตัวของมันเองและราคาของการมีชีวิตอย่างราบรื่นในโลกนี้คือความแข็งแกร่งเพื่อปกป้องมัน

แต่ชีวิตในโลกที่อยู่พึงพาและอาศัยความแข็งแกร่งร่วมกันของ

'มนุษย์'เพียงอย่างเดียวเป็นไปไม่ได้

เพราะ ฉะนั้นถึงต้องร่วมพึงพาและอาศัยความแข็งแกร่งของ

'โปเกมอน'เข้าไปด้วยเพื่อรวมกันเป็นสอง

ไม่มีสิ่งใดบนโลกที่จะอยู่ได้ด้วยเพียงหนึ่งเดียว

เพราะ ฉะนั้นโลกใบนี้ถึงได้สร้างให้มีถึงสองสิ่งที่แตกต่าง

แต่การที่สองสิ่งที่แตกต่างร่วมกันนั้นไม่ง่าย

แต่ถึงกระนั้น มันก็มิใช่เรื่องเป็นไปไม่ได้

เรื่องนั้นมัน…

ฉะนั้น แทนที่จะหวังความสุขแค่เพียงหนึ่ง... 

…ขออวยพรให้ทั้งสองมีความสุขร่วมกันได้ไหม

อ่า… ได้สิสัญญาเลย

*อนึ่งนิยายแฟนฟิคเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นเพื่อสนองความอยากของผู้เขียน"ล้วนๆ" ซึ่งได้รับแรงบันดาลใจและแนวทางเนื้อเรื่องมาจากซีรี่ย์เกมเป็นหลัก ตามด้วยมังงะ ปิดท้ายด้วยซีรี่ย์อนิเมะหรือแฟนฟิคนิยายโปเกม่อนเรื่องอื่นๆเป็นเครื่องปรุงเสริมเล็กน้อย อาจจะมีเนื้อเรื่องหรือข้อมูลรายละเอียดที่คล้ายคลึงหรือเหมือนกันเล็กน้อยถึงปานกลางในการดำเนินเรื่องบางจุด แต่ทั้งนี้เป็นเพียงข้อมูลอ้างอิงมาประกอบและปรุงแต่งเพิ่มเพื่อให้เนื้อหามีความสมเหตุสมผลเท่านั้น โปรดใช้จิตวิญญาณในการอ่านนะจ๊ะ ท้ายที่สุดอย่าลืมถอดสมองก่อนดูฟิคนี้กันด้วยละ

ป.ล. ชี้ไว้ก่อนเกี่ยวกับฟิคนี้(จะมีเพิ่มเติมตลอดมั้ง?) 

1.ฟิคนี้จะมีความเรื่อยเปื่อยและออกทะเลบ่อยแบบสุดๆตามแท็คคอมเมดี้ มีความเข้มข้นของเนื้อเรื่องหลักแทรกเป็นช่วง ๆ เจอคำผิด รูปประโยคประหลาด ๆ ใส่ข้อมูลผิด ช่วยแจ้งทีถือว่าบักไรท์ขอร้อง บักไรท์ยิ่งเป็นคนเออขั้นสุดอยู่

2.อย่าคิดว่าตัวหลักและคนในเรื่องจะรู้ทุกเรื่องรู้จักโปเกมอนทุกตัวแบบฟิคอื่น ๆ คนในฟิคเรื่องนี้ไม่ได้รู้ทุกเรื่องในโลกรู้จักโปเกมอนทุกตัวมีทั้งเรื่องที่รู้และไม่รู้ คนนึงรู้เรื่องนี้อีกคนไม่รู้ คนนึงรู้จักโปเกมอนตัวนี้อีกคนไม่รู้ อะไรแบบนี้จะมีในฟิคนี้เต็มไปหมดเพราะฉะนั้นการล้างสมองตัวเองก่อนอ่านฟิคนี้และรู้ไปพร้อมกับตัวละครจะดีที่สุด

3.ฟิค NO ระบบ NO เกิดใหม่ NO ต่างโลก ใครที่รู้สึกว่าไม่มีของพวกนี้แล้วมันบ่แม่นมันบ่ใช่ ไม่มีแล้วบ่นัวบ่แซ่บ เชิญปิดแท็บนี้ไปได้เลยครับไม่ว่ากัน เพราะผมไม่มีความคิดที่จะใส่ของพวกนี้เข้ามาในฟิคนี้เลย(ถึงดราฟแรกจะมีแม่งครบเลยก็เถอะเพราะเห็นหลาย ๆ เรื่องแต่งแบบนั้นเลยอยากลองบ้าง) พอมาทบทวนกับตัวเองก็รู้สึกว่า การรู้ทุกเรื่องของตัวละครที่มีระบบ/เกิดใหม่/มาจากต่างโลกสำหรับผมมันน่าเบื่อเลยตัดแม่งทิ้งออกหมดเลยฮ่า

4.ตัวละครOCตัวหลัก/บทเด่นฟิคเรื่องนี้(โคตร)เยอะครับ หลักสิบอัพแต่ไม่เกิน20และทุกคนตั้งชื่อโปเกมอนของตัวเอง

5.ความถี่ในการลง เนื่องจากไรท์เป็นคนขี้เกียจแถมยังเป็นโรคทำงานช้าแทรกซ้อนอีก ม.ก็กำลังจะเปิด งานอื่น ๆ แทรกซ้อนก็มี แถมฟิคนี้ยังเป็นการเขียนสดอีกต่างหาก เพราะงั้นความถี่ในการลงจะเป็นเขียนเสร็จตอนนึงเมื่อไรก็ลงเมื่อนั้น แต่จะพยายามลงอย่างน้อยสัปดาห์ละตอนละกััน

ป.ล.2 ชี้ไว้ก่อนเกี่ยวกับโปเกมอน(จะมีเพิ่มเติมตลอด) 

1.การมองโปเกมอนให้เป็นเชิงสิ่งมีชีวิตจริงมากที่สุดเท่าที่ทำได้จะทำให้อ่านฟิคนี้ได้อรรถรสมากขึ้น 

2.ไชนี่ในฟิคนี้จะไม่มีความสามารถเพิ่มขึ้นมาแต่อย่างได้เพราะบักไรท์เป็นคนขี้เกียจขั้นสุดและจะใช่คำว่าสีแตกต่างเพราะสำหรับผมไชนี่คือสัตว์เผือกในโลกปกติ และในฟิคนี้จะเจอมันเกลื่อนนิดนึง(มั้ง)

3.ชื่อต่างๆไม่ว่าจะโปเกมอน พวกท่า คุณสมบัติพิเศษ สิ่งของ เมือง ฯลฯ หลาย ๆ ที่มีชื่อหรือคำเรียกผมจะอิงจากไทยofficialกับภาษาญี่ปุ่นทั้งหมดแต่ผมจะ()ภาษาอังกฤษไว้ให้เสมอ

4.ชื่อท่าบางท่าจะมีชื่อที่ผมแปลมากกว่าหนึ่งแต่ผมจะ()ภาษาอังกฤษไว้ให้เสมอ จะมีการประยุกษ์ของท่า แต่จะไม่มีการรวมของสองท่าเพราะขี้เกียจคิดเหมือนเดิม เรื่องแมชชีนทักษะและบันทึกทักษะ(TM&TR)จะไม่มีตัวเลขเพราะแมชชีนทักษะ(TM)ในแต่ละภูมิภาคมีไม่เหมือนกันเลย 

5.เนื่องจากฟิคนี้ NO ระบบ เพราะงั้นจะไม่มีการแสดงหน้าต่างข้อมูลของโปเกมอนระหว่างตอนเหมือนฟิคอื่น แค่ข้อมูลโปเกมอนของพวกOCตัวหลักก็เยอะจะบ้าตายอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นตูไม่ยอมมาปวดหัวกับการใส่ข้อมูลโปเกมอนป่าที่มีบทแค่ตอนสองตอนกับของพวกเทรนเนอร์อื่น ๆ ในเรื่องหรอกเฟ้ย!!! พอถึงจุดนึงของเนื้อเรื่องผมจะใส่ข้อมูลโปเกมอนของพวกOCให้ดูกัน

เครดิตข้อมูลทั้งหลาย : https://bulbapedia.bulbagarden.net/wiki/Main_Page

ป.ล….ตู้ม!! แอ่ก 

“มะ มาทืบตูทำไมเนี่ย! มันเจ็บนะเฟ้ยเจ้าบ้านิ”

บักไรท์โวยลั่นเมื่ออยู่ๆ ตนก็โดนกระโดดถีบขาคู่จนกระเด็นหัวทิ่มหัวตำกันไป

“บลา บลา บลา ฉันสิเฟ้ยที่ต้องถาม! แกจะป.ล.ๆไปอีกถึงเมื่อไรกัน ทุกคนเค้าเข้ามาในนี้เพื่ออ่านฟิคโปเกมอนกันหน่าเว้ย ป.ล.ยาวเป็นหางว่าวแบบนี้เดี๋ยวคนเค้าก็เบื่อข้อมูลจนก็ปิดแท็บนี้กันไปก่อนหรอก อยากให้เป็นงั้นรึไง”

ผู้ที่ทำการกระโดดถีบขาคู่ใส่บักไรท์ขี้เกียจก็หาได้เป็นคนอื่นคนไกลไม่นอกจากชายผมสีน้ำเงินอมเทาสองโทนที่เรียกได้ว่าพระเอกประจำฟิคนี้ 

“ก็กลัวพวกคนอ่านเค้าไม่รู้เรื่องอะ” 

ไรท์พูดแก้ตัวให้กับตัวเองโดยอ้างคนอ่านด้วยสีหน้าเลิ่กลั่ก

“ของแบบนั้นเปิดQ&Aก็พอแล้ว ต่อให้ไม่เปิดเดี๋ยวเจ้าพวกคนอ่านที่สงสัยก็ถามในคอมเมนต์ท้ายตอนเองแหละน่า”

อาเฮียมันหวาน(ที่ต้องเซ็นเซอร์ชื่อเป็นแบบนี้ไว้ก่อนเพราะยังไม่ถึงคิวปล่อยตัวมัน)พูดอธิบายอย่างขี้เกียจ แถมยังปัดความรับผิดชอบไปให้คนอ่านหน้าตาเฉย

“ใช่แล้ว ๆ ก็อย่างที่นายท่านบอกนั้นแหละ มีแต่ข้อมูลแบบนั้นใครเค้าจะไปอยากอ่านกันละ” 

เด็กสาวผมสีเขียวมะกอก(นามแฝงจำเป็นเบียวนินจา) ผู้เป็นตัวเอกหญิงหลักของฟิค พูดตามเอ่ออ่อด้วยอย่างเห็นดีเห็นงามกับอาเฮียมันหวาน 

“บ้านเธอสิยัยเด็กบ้องตื้น แบบนั้นไม่ได้นะครับลูกพี่ ข้อมูลเป็นสิ่งสำคัญนะครับถ้าไม่ให้รู้เอาไว้ตั้งแต่เนิ่นๆเดี๋ยวพวกคนอ่านจะมาพาลหาว่าเรามั่วนิ่มเอาได้นะครับ!” 

ตามด้วยเด็กหนุ่มผมสีฟ้าอมเขียวเข้ม(นามแฝงจำเป็นที่แขวนแว่นกันแดด) ตัวละครเบ้ใช้สอยตามอัธยาศัยประจำฟิค ต่อว่าทั้งคู่ที่พูดจาไม่ให้ความสำคัญกับความรู้ด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจสักเท่าไหร่

“เฮ้! เดี๋ยวเด้ทำไมนามแฝงผมถึงกลายเป็นแบบนั้นฟะ ทำไมถึงกลายเป็นที่แขวนแว่น แค่แว่นกันแดดก็พอแล้วไมจะหาเรื่องกันเรอะ”

“ที่แขวนแว่นกันแดดก็ถูกแล้วนี้ เป็นแค่ที่แขวนแว่นแท้ ๆ อืมๆ”

“ใช่แล้วที่แขวนแว่นนายน่ะเสริมเสน่ห์ของแว่นกันแดดได้สุดยอดไปเล้ย”

“หาเรื่องกันสินะพวกแก ชักจะของขึ้นซะแล้วสิ”

ที่แขวนแว่นกันแดด(ยังอีก)พูดขึ้นมาอย่างของขึ้น

“แต่ที่ต้องของขึ้นน่ะมันฉัน! พวกแกน่ะจะมั่วนิ่มออกมากันทำไมเยอะแยะ! มันยังไม่ถึงคิวปล่อยตัวนะเฟ้ย!” 

บักไรท์ที่ต้องโว้ยอีกครั้งเมื่อพวกบ้าทยอยโผล่หัวออกมากันไม่หยุดไม่หย่อนทั้งที่ยังไม่ถึงคิว

“ก็แกมั่วแต่พร่ำเพ้อยืดยาวนี้น่าเจ้าขี้เกียจ”

อาเฮียมันหวานตอบกลับอย่างหน้าด้านด้วยสีหน้าปลาตาย

“อย่างแกมีหน้ามาด่าคนอื่นว่าขี้เกียจด้วยเรอะ ถึงฉันจะขี้เกียจจริง ๆ ก็เถอะ”

บักไรท์รู้สึกยอมไม่ได้ที่โดนต่อว่าว่าเป็นคนขี้เกียจจากไอขี้เกียจตัวพ่อ

“เอาล่ะนี้ก็เสียเวลาอ่านคนอ่านมามากแล้ว งั้น…”

“สวัสดี เจ้าพวกคนอ่านทุกคน”

“นิยายฟิคโปเกมอนเรื่องนี้เปิดแล้ว”

“1 2…” 

"โอเระ วะ กันดั้ม ดะ!"

“บ้านแกสิ!”

“แอ่ก!”

อาเฮียมันหวานอยู่ ๆ ก็พูดประโยคเด็ดจากซีรี่ย์กันดั้มขึ้นมาแทนที่จะเป็นประโยคเปิดเรื่องเฉย

ก็โดนบาทาบักไรท์เข้าให้

“เอาเป็นว่าช่างหัวพวกเราแล้วเชิญอ่านกันให้สนุกนะครับทุกท่าน”

“เย้!~”