สาวใช้สุดสวย กับ เจ้าสุดเนื้อหอม

ลำดับตอนที่ #7 : ข้าวต้ม กับ คุณชายฮิโรกิ

ตอนที่ 7  ข้าวต้ม กับ คุณชายฮิโรกิ

ตอนเช้าเกือบจะสาย เวลาอาหารเช้าของเคียวชิโร่

เคียวชิโร่เดินลงบันไดมา เป็นเวลาที่ยูริ และ นาโกะ(สาวใช้) จัดโต๊ะเสร็จพอดี

“วันนี้ มีอะไรกินเนี่ย หอมจังเลย” เคียวชิโร่พูดขึ้น เมื่อเดินใกล้โต๊ะอาหาร แล้วได้กลิ่นอาหาร



“มีข้าวต้มกุ้ง และ ปาท่องโก๋ค่ะ” ยูริตอบ



“อืม เมื่อกี้ตอนอาบน้ำยังนึกอยู่เลย ว่าจะเป็นแซนวิดเหมือนเมื่อวานรึเปล่า” เคียวพูดด้วยเสียงเรียบๆ ผิดกับยูริ ที่หน้าแดงเป็น ลูกตำลึงสุก และ นาโกะ ที่ขำออกมาเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อวาน แต่ต้องหยุดเพราะยูริมองมาด้วยสายตาอาฆาต



“ต้องอร่อยแน่ๆ เลย” เคียวพูดออกมา เมื่อเอาจมูกดมกลิ่นข้าวต้ม พร้อมเตรียมที่จะกิน แต่



“แน่ละ กลิ่นโชยไปถึงข้างนอกเลย” เสียงนึงก็ดังขึ้นมาด้านหลังทุกคน ทำให้ทุกคนต้องหันไปมอง



“อ้าว คุณฮิโรกิมาตั้งแต่เมื่อไรค่ะ” ยูริพูดถามขึ้นทันที เมื่อหันเห็นเจ้าของเสียง ว่าคือใคร



“เมื่อกี้นี้นะ” ฮิโรกิตอบ พร้อมมองหน้ายูริ แล้วส่งยิ้มหวานให้



“มาทำไม ใครเชิญไม่ทราบ” เคียวถามเสียงห้วนๆ เมื่อเห็นเพื่อนตัวดีส่งสายตา และรอยยิ้มหวาน ให้แฟนตัวเอง



“ไม่ต้องมีคนเชิญ ชั้นก็มาได้จริงไหมยูริ” ฮิโรกิ ตอบพร้อมมองหน้า เคียว แล้วหันไปถามยูริ



“เออ...คุณฮิโรกิกินอะไรมารึยังค่ะ”ยูริไม่ตอบ แต่เปลี่ยนเรื่องทันที



“ยังเลย ตั้งใจมาฝากท้องบ้านนี้นะ ยูริไม่ว่าอะไรใช่ไหม” ฮิโรกิพูดไป ก็ลูบท้องไป แล้วทำหน้าตาน่าสงสารไปอ้อนยูริ จนน่าหมั่นไส้



“ยูรินะไม่ว่าอะไรหรอก แต่ไม่มีให้กินหรือที่ฝากท้อง ถ้าหิวก็ไปหากินที่อื่น” เคียวพูดขึ้นมาอย่างหมั่นไส้ ที่เห็นเพื่อนรักของตนทำท่าทางอ้อนยูริ



“โถ่ เพื่อนที่รัก อย่าพูดอย่างนั้นสิ เราเป็นเพื่อนกันนะ” ฮิโรกิพูดด้วยเสียงค่อยๆเบาๆ แล้วก็ทำหน้าเศร้าไปพร้อมกัน อย่างกับกำลังน้อยใจเพื่อนตัวเองอยู่



“นั่นสิค่ะ คุณฮิโรกินั่งรอก่อนนะค่ะ เด๋วยูริไปตักข้าวต้มให้ รอสักครู่นะค่ะ” ยูริพูดขึ้นประโยคแรกหันไปพูดกับเคียว แล้วหันไปพูดกับฮิโรกิ เมื่อพูดจบก็เดินออกไป พร้อมนาโกะที่กำลังกลั่นหัวเราะเต็มที่ ที่เห็นคุณชายเคียวชิโร่ กับคุณชายฮิโรกิ สองทายาทบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น พูดเล่นกัน อย่างกับเด็กๆ (ที่ไม่รู้จักโต)



“เอาเยอะๆ นะยูริจ๋าาา” ฮิโรกิตะโกนบอกยูริ



“เรื่องมาก แล้วนี่มาทำอะไร” เคียวพูด พร้อมมองหน้า ฮิโรกิ



“มา...ทำไมนะ” ฮิโรกิพูดขึ้น



“แล้วชั้นจะรู้ไหมฮะ ว่าแกมาทำอะไร” เคียวพูดอย่างเหลืออด



“นั่นสิ” ฮิโรกิพูดแล้วทำหน้าเฉยๆ



“ตกลงแกมาทำอะไร” เคียวถามอีกครั้ง ด้วยความอยากรู้มาก  



“มา...อืมมมมมมมม ลืมแหละ”ฮิโรกิพูด พร้อมรับชามข้าวมาจากยูริ ที่พึ่งเดินเอาเข้ามาให้



“เดี๋ยวเถอะแก” เคียวเอ่ยอย่างเหลืออด        



“มีอะไรกันหรอค่ะ” ยูริถามขึ้น



“ป่าวหรอก อร่อยจังเลยยูริ ฝีมือไม่ตกเลย” ฮิโรกิตอบ



“ขอบคุณค่ะ” ยูริพูดแล้ว มองเคียวที่กินข้าวต้มเหมือนไม่เคยกินมาก่อน (อย่างเอาเป็นเอาตาย) มองไปก็ยิ้มไป



“ไม่เคยกินหรอไง” เคียวถามอย่างหมั่นไส้



“ไม่เคยมั้ง เอาอีกยูริ” ฮิโรกิตอบทันที พร้อมยกชามให้ยูริ



“แกไปอดยากมาจากไหนฮะ” เคียวถามขึ้นอย่างสงสัย  



“เปล่า ก็มันอร่อยนิ”ฮิโรกิพูดไปก็มองไปทางห้องครัว



“นี่ค่ะ” ยุริยกชามข้าวต้มใหม่ให้ฮิโรกิแล้วยิ้มให้



“ขอบใจนะ ยูริสวยก็สวย แถมยังทำอาหารอร่อยอีก ว่างๆไปสอนแม่บ้านที่บ้านผมบ้างนะ จะได้ทำอร่อยเหมือนยูริ”         ฮิโรกิพูดชมยูริ ส่วนยูริก็ยิ้มให้ เคียวชิโร่มองเพื่อนตัวเอง อย่างเซ็งๆ ที่มาทำท่าทางเหมือนจีบแฟนตัวเอง แล้วพอหันไปทาง ยูริก็เห็นยูริยืนยิ้มอยู่ ก็รู้สึกหมั่นไส้ เลยวางช้อนแล้วลุกออกไป ฮิโรกิกับยูริก็มองตามเคียวไป  



**********************

  เวลาสายๆ

“ก๊อก ก๊อกๆ” เสียงเคาะประตูดังขึ้น  



“เข้ามา” เคียวพูดทั้งๆ ที่ยังเงยหน้าขึ้น จากกองเอกสารบนโต๊ะ



“......”ยูริเปิดประตูแล้วเดินเข้ามา พร้อมถาด ในมือ  



“มีอะไร” เคียวพูดขึ้น



“เห็นเมื่อกี้กินไปได้นิดเดียว ก็เลยเอาขนมมาให้ กลัวจะหิว” ยูริพูด แล้ววางจานขนม และชา ไว้ที่โต๊ะ อีกตัว ที่อยู่ไม่ไกลจากโต๊ะทำงานของเคียวเท่าไรนัก



“อือ” เคียว



“เดี๋ยวยูริจะออกไปข้างนอกกับคุณฮิโรกินะค่ะ” ยูริพูดขึ้น  



“ไปไหนอะ แล้วทำไมต้องไปกับฮิโรกิ” เคียวถาม (อาการหวงยังไม่หาย)



“ไปทำธุระค่ะ” ยูริตอบ



“ไม่ให้ไปได้ไหม” เคียวถามขึ้น พร้อมทำส่งสายตาอ้อนไปให้  



“คงจะไม่ได้ค่ะ” ยูริตอบ



“ทำไมอะ” เคียวถามอย่างสงสัย แล้วเดินมาหายูริ



“ไม่มีอะไรค่ะ” ยูริตอบแล้วจะเดินออกจากห้อง “ถ้าจะไป ผมไปด้วย” เคียวพูดขึ้น



“ไม่ได้ค่ะ คุฯเคียวไปไม่ได้” ยูริรีบพูดทันที



“ทำไม” เคียวถามเสียงแข็ง



“.........” ยูริไม่ตอบ



“ถามว่าทำไม” เคียวถามอีกรอบ



“เออ...”ยูริไม่รู้จะตอบอะไร เพราะสัญญาไว้แล้วว่า จะไม่บอกเคียว



“ถ้าจะไป ก็ไม่ต้องมาคุยกันเลย” เคียวพูดขึ้น แล้วนึกในใจว่า ยังไงยูริก็ต้องไม่ไปแน่ๆ



“โถ คุณเคียว.......”



-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

อย่าเพิ่งเบื่อนะค่ะ ที่ดูแล้วยืดๆ แล้วก็ต้องโทษด้วย ที่มาอัพช้า

บังเอิญมาเหตุจำเป็นบางอย่าง เลยทำให้ อัพเพิ่มไม่ได้เร็วๆ

แต่ตั้งใจไว้ว่า ตอนหน้าจะลงยาวๆ เป็นการไถ่โทษละกันค่ะ