สาวใช้สุดสวย กับ เจ้าสุดเนื้อหอม

ลำดับตอนที่ #6 : ใครโทรมา

ตอนที่ 6 ใครโทรมา

เช้าของอีก2 วันต่อมา



“RRRRRRR…RRRRRRRR”เสียงโทรศัพท์ในคฤหาสน์โซมะดังขึ้น



“สวัสดีค่ะ คฤหาสน์โซมะ” สุเอะ แม่บ้านคนนึงรับสาย



“ขอสายยูริหน่อยค่ะ” ปลายสาย พูดตอบกลับมา



“รอสักครู่ค่ะ” สุเอะตอบกลับ  



“ยูริโทรศัพท์” สุเอะเดินไปที่ห้องครัว แล้วเรียกยูริ



“ค่ะ” ยูริตอบรับ พร้อมส่งงานให้คนอื่นช่วยก่อน และเดินออกมารับโทรศัพท์



“สวัสดีค่ะ ยูริพูดสาย” ยูริพูดใส่โทรศัพท์ ขณะนั้นเคียวชิโร่เดินลงมาพอดี แล้วยืนฟังยูริพูดสายแล้วได้ความว่า



“ใครนะ...อ๋อ...ได้สิ...อืม...ทำไมอะ...ได้...พรุ่งนี้บ่ายโมงนะ...อืม...บอกแล้ว...อ๋อ...จ๊ะ...แค่นี้นะ” ยูริพูดกับปลายสาย แล้ววางสายลงไป แล้วหันกลับเพื่อกลับไปที่ห้องครัว แต่พอหลังกลับมา



“อุ้ย...ตกใจหมดเลยค่ะ มาทำอะไรตรงนี้ละค่ะ แล้วมานานรึยังค่ะ แถมไม่ให้สุ่มให้เสียง” ยูริพูดพร้อมถามเคียว ด้วยสีหน้าตกใจ ส่วนประโยคหลังเหมือนบ่นๆ  



“ไม่นานหรอก ถ้ามาให้รู้ว่ามา ก็ไม่ยินยูริคุยโทรศัพท์นะสิ” เคียวพูดพร้อมดึงยูริเข้าไปกอด



“วันหลังอย่าทำอย่างนี้อีกนะ เพราะมันดูแล้วไม่มีมารยาท” ยูริพูดกับเคียว ประโยคหลังลดเสียงพูดลง และกอดตอบเคียว โดยมีสีแดงๆๆ บนหน้า



“อืม”พูดพร้อมพยักหน้าแล้ว ถามต่อว่า “ใครโทรมาหรอ”



“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ จะกินข้าวเช้าเลยรึเปล่า” ยูริตอบ แล้วถามต่อ  



“อืมก็ได้ นั่งกินด้วยกันนะ” เคียวตอบรับ แล้วอ้อนยูริต่อ  



“ได้ค่ะ งั้นก็ปล่อยสิค่ะ” ยูริพูดพร้อมดันตัวเคียวออก แต่ไม่สามารถออกจากอ้อมกอดของเคียวได้  



“ใครโทรมาหรอ ยูริยังไม่ตอบคำถามเลย” เคียวถามขึ้นมาอีก เมื่อนึกขึ้นได้  



“เออ เพื่อนนะค่ะ”ยูริตอบแบบปัดๆ พร้อมหน้าถอดสี



“ชั้นรู้จักไหม” เคียวถามอีก เหมือนอยากยืดเวลาให้ตัวเองได้กอดยูริต่อ



“รู้จักค่ะ” ยูริตอบอีก



“ใครเอ่ย อยากรู้จัง” เคียวถามอีก



“เออ...ปล่อยเถอะค่ะ...คนมองใหญ่แล้ว” ยูริพูดขึ้นเมื่อเห็นคนอื่นๆ มายืนมองกัน



“ไม่เห็นเป็นไรเลย ก็เรารักกันนิ”เคียวพุดอย่างไม่แคร์ แต่ยูริหน้าที่ซีดๆ กลายเป็นแดงเข้มกว่าเก่า



“........” ยูริออกแรงผลักมากขึ้น แต่ก็ไร้ผล เคียวยิ่งกอดแน่นมากขึ้น เหมือนอยากแกล้ง



“ปล่อยก็ได้ เห็นแก่คนหน้าแดง เหมือนจะเป็นลม” เคียวเห็นว่ายูริยังออกแรงดันอยู่ เลยยอมปล่อยอย่างเสียดาย แต่ไม่วายยังพูดแย่อีก  



“คนบ้า” ยูริพูดอย่างเขินๆ แล้วกำลังจะเดินออกไป แต่  



“อย่าลืมอาหารเช้านะ”เคียวพูดไล่หลังขึ้นมา



“ไม่ต้องกิน อดไปเลย คนหน้าด้าน” ยูริพูดเมื่อเห็น เคียวยังทำหน้าเฉยๆ เหมือนไม่รู้สึกรู้สา เลยหมั่นไส้ขึ้นมา แล้วรีบเดินออกไปทันที  



“.........” เคียวมองยูริเดินออกไป อย่างอารมณ์ดี แล้วเดินขึ้นไปเปลี่ยนชุด เพื่อออกไปทำงาน  



“เดี๋ยวฝากเอาแซนวิด แล้วก็กาแฟในกระติกนี้ไปให้คุณเคียวนะ”ยูริพูดกับนาโกะ(สาวใช้) แล้วยื่นให้ เมื่อเห็นเคียวกำลัง เดินลงบันไดเพื่อไปขึ้นรถ  



“อืม ได้สิ” นาโกะพูด พร้อมพยักหน้า และยิ้มให้ยูริ แล้วเดินออกไปให้  



“คุณเคียวค่ะ”นาโกะตะโกนเรียกเคียวไว้ เพราะเห็นว่าเคียวกำลังจะขึ้นรถ  



“มีอะไร” เคียวพูดเสียงห้วนๆ เมื่อมีคนมาเรียกไว้  



“ยูริฝากมาให้ค่ะ” นาโกะพูดอย่างกลัวแล้วยื่นของในมือให้ เคียวชิโร่ ในใจก็นึก  

ทีเวลาอยู่กับยูรินะ พูดเสียงทั้งอ่อนทั้งหวานซะ จนมดอยากจะขึ้น แต่ที่อยู่กับคนอื่นนะ พูดอย่างอยากจะกินหัวคนอื่น



“........” เคียวไม่พูดอะไร แต่รับของมา ด้วยสีหน้าเฉยๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่สายตา ทอดยาวมองหาคนฝาก แต่ก็ไม่เห็น เลยเดินขึ้นรถทันที



“คุณเคียววันนี้มีอะไรรึเปล่าครับ” คนขับรถถามขึ้น



“ทำไมหรอ” เคียวถามอย่างงงๆ แต่ตาก็ยังมองแซนวิดในมือ



“ก็เห็นคุณเคียว ดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ” คนขับรถถามขึ้น เมื่อเห็นเคียวนั่งยิ้มเมื่อมองแซนวิดในมือ



“ไม่มีอะไรหรอก” เคียวพูดพร้อมแกะแซนวิดในมือ  

--  - - - - - - - - -- -- ---  - - - - -- -- - - --  --  -- - - - - - - - - ---- -   - - - -- - - - - - - - - -

ตอนดึก ของวัน ณ ห้องทำงาน



“ก๊อก ก๊อก ก๊อก” เสียงเคาะประตูดังขึ้น



“เข้ามา” เคียวพูด  



“วันนี้ดึกอีกรึเปล่าค่ะ” ยูริถามขึ้นเมื่อเดินเข้ามา แล้วเห็นเคียวนั่งทำงาน บนโต๊ะมีเอกสารอยู่เต็มโต๊ะ แต่ถ้าเทียบกับเมื่อวานแล้ว ถือว่าน้อย เพราะยังพอมีที่ว่างเหลืออยู่บ้าง



“อ้าวยูริเหรอ” เคียวเมื่อได้ยินเสียง ก็เงยหน้ามอง แล้วพูดขึ้น



“เอากาแฟไหมค่ะ” ยูริถามขึ้น



“ไม่ดีกว่า แต่ขอเป็นนมอุ่นๆ ดีกว่านะ” เคียวตอบ แล้วก้มหน้าทำงานต่อ



“ได้ค่ะ รอเดี๋ยวนะค่ะ” ยูริพูดแล้วเดินออกไป  



“อืม” เคียวตอบ โดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง แล้วซักพักยูริก็เข้ามาพร้อมกับ นม 1 แก้วในมือ แล้ว



“กินเลยนะค่ะ กำลังอุ่นพอดี” พูดพร้อมยื่นแก้วในมือให้  



“ขอบใจนะ” เคียวพูดพร้อมรับนมมาดื่มจนหมด แล้วยื่นคืนให้พร้อมพูดต่ออีก“กำลังดี จริงๆ ด้วย” เคียวพูดขึ้นมาแล้วดึงยูริเข้ามากอดไว้ แล้วให้นั่งบนตัก



“ปล่อยเถอะค่ะ” ยูริพูดขึ้น  



“ยูริ ยูริรู้ไหม มีแต่คนอิจฉาเคียวนะ” เคียวถามขึ้น



“ทำไมต้องอิจฉาละค่ะ” ยูริถามกลับอย่างงงๆ



“ก็มีแฟนที่ น่ารัก เอาใจเก่ง นิสัยดี อ่อนหวาน ทำอาหารอร่อย ทำขนมก็อร่อย งานบ้านงานเรือนก็เก่ง เข้าใจคนอื่น จนลืมนึกถึงตนเอง และเข้ากับคนง่าย”เคียวพูดจบก็หอมแก้มยูริ ตอนที่ยูริกำลังหน้าแดง เมื่อได้ยินที่เคียวพูด  



“แหม คุณเคียวก็พูดเว่อร์ไป ยูริไม่ได้ดีขนาดนั้นหรอกค่ะ” ยูริพูด พร้อมลูบหน้าตัวเอง  



“ไม่ใช่หรอก เธอนะบางทีอาจจะดีมากกว่านี้อีก” เคียวพูดขึ้นอีก พร้อมกอดยูริแน่นขึ้น



“คุณเคียวเป็นอะไรรึเปล่าค่ะ” ยูริดึงตัวเองออกมา แล้วจับหน้าผากเคียว พร้อมแถมขึ้น



“เปล่า แค่.......” เคียวพูด แล้วดึงยูริกับมาท่าเดิม  



“.......” ยูริไม่พูดอะไร แต่เงยหน้า มองหน้าเคียวรอฟังคำพูดต่อไป  



“แค่รักยูริมาก จนอยากอยู่ใกล้ตลอดเวลา ไม่อยากไปไหนไกล ไม่อยากปล่อยให้ยูริอยู่กับใคร และไม่อยากให้ใครได้อยู่ใกล้ยูริอีก” เคียวพูดไป ก็มองหน้ายูริไป พร้อมส่งสายตาหวาน ทำให้ยูริหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่ง



“....โห เห็นแก่ตัวจัง” ยูริตอนแรกก็ฟังแบบอึ้งๆ แล้วพูดเพื่อแก้เขิน  



“............................” เคียวไม่พูดอะไร แต่ก้มหน้าหอมแก้มยูริ โทษฐาน ทำตัวน่ารัก และ คำพูดน่า......  



“เออ คุณเคียวเดี๋ยวตอนเที่ยงๆยูริจะออกไปข้างนอกนะ” ยูริพูดขึ้นมา เมื่อนึกขึ้นมาได้  



“ไปไหนอะ” เคียวถามขึ้นอย่างสงสัย เพราะปกติ ยูริจะไม่ออกไปไหน เว้นแต่ตอนเช้า ที่ออกไปจ่ายตลาด



“ไปธุระค่ะ” ยูริตอบ พร้อมบอก ขอโทษในใจ ที่บอกไม่ได้  



“ไปธุระอะไร” เคียวชิโร่ถามอีก แล้วปล่อยยูริ ให้หันหน้าเข้าหาตน  



“ไม่สำคัญหรอกค่ะ” ยูริตอบ แล้วพยายามลุกขึ้น



“บอกก่อนสิ” เคียวถามขึ้น  



“เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็รู้ค่ะ” ยูริตอบ  



“บอกก่อนสิ น้าาาาา อยากรู้อะ” เคียวพูดอย่างอ้อนๆ แบบเด็กๆ  



“เดี๋ยวยูริไปนอนดีกว่าดึกแล้ว” ยูริบอกแล้วกำลังจะลุกขึ้น แต่มือยังถูกเคียวจับไว้



“ก็ได้ๆๆ แต่ goodnight kiss ก่อนนะ ถึงจะปล่อย” เคียวพูด แต่ยังมีข้อต่อรอง  



“............” ยูริก้มหน้า เข้าหาเคียว แล้วประทับปากลงบนแก้มเคียว  



“แค่นี้เอง” เคียวพูดอย่างงอนๆ  



“ปล่อยมือได้แล้วค่ะ จะได้ไปนอนง่วงแล้วค่ะ” ยูริพูดขึ้น เมื่อเห็นเคียวยังไม่ปล่อยมือ



“ก็ได้ครับ เห็นแก่คุณผู้หญิงง่วงนะเนี่ย” เคียวพูดอย่างล้อๆ พร้อมปล่อยมือ



“บ้าสิ อย่านอนดึกมากนะค่ะ” ยูริพูด แล้วเดินออกจากห้อง  



“แฟนใครเนี่ย......น่ารักจริงๆ” เคียวพูด แล้วก็ก้มหน้าทำงานต่อ จนกระทั่ง “แล้วตกลงพรุ่งนี้เค้าจะไปไหนนะ” ก็นึกขึ้นมาได้

+*+*+*+*+*+*+*+*+*+***+*++*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*