สาวใช้สุดสวย กับ เจ้าสุดเนื้อหอม

ลำดับตอนที่ #10 : น้ำแข็งและน้ำเดือด กับ ขนมและน้ำชา

ตอนที่ 10   น้ำแข็งและน้ำเดือด กับ ขนมและน้ำชา



  คฤหาสน์ โซมะ  



2 วันแล้ว หลังจากที่มาริโกะกลับมา เคียวชิโร่ก็ไม่ได้พบกับยูริเลย ทั้งที่ปกติจะเจอตอนเช้า และก่อนที่ยูริจะนอน และยังรู้อีกว่าในขณะที่ตนไปทำงาน ยูริมักมีฮิโรกิมานั่งคุยอยู่ที่บ้านบ้าง หรือไม่ก็พาออกไปกินข้าวข้างนอก ไปเดินเที่ยวบ้าง ตลอดทั้ง 2 วัน เลยทำให้ทั้ง เคียวชิโร่ และ มาริโกะแปลกใจ ที่อยู่ๆ ฮิโรกิก็มาทำตัวสนิทสนมกับยูริมาก ในขณะที่ยูริกำลังงอนอยู่กับเคียวชิโร่ แล้วเวลามาริโกะขอตามไปด้วย ก็โดนฮิโรกิขัดขวางบ้าง บ้างก็บอกว่า ไม่โอกาสหน้านะ ยิ่งทำให้เคียวชิโร่กลุ้มและไม่รู้จะทำอย่างไง เหมือนมาริโกะที่ไม่รู้ว่าจะช่วยพี่อย่างไรดี จนกระทั่งวันนี้ เวลาบ่ายๆ    

    ในขณะทีฮิโรกิกำลังเดินเข้าบ้าน ก็โดนมาริโกะที่ดักรออยู่แล้ว ลากไปคุยที่สวนหลังบ้าน



“พี่กำลังทำอะไรอยู่” มาริโกะเปิดประเด่นทันที  ที่เห็นฮิโรกินั่งแล้ว  



“ก็นั่งอยู่ไง” ฮิโรกิตอบอย่างอารมณ์ดี  



“พี่ฮิโระ พี่กำลังทำอะไรอยู่ มาจังรู้ว่า ฮิโระเข้าใจความหมาย” มาริโกะพูดด้วยสีหน้าจิงจังผิดกับฮิโรกิ



“อะไรละ พี่ไม่เข้าใจ” ฮิโรกิพูดอย่างอารมณ์ดี พร้อมมองไป รอบๆ อย่างไม่ค่อยสนใจ  



“แน่นะค่ะ ที่ไม่เข้าใจ” ในขณะที่มาริโกะพูด ก็มีสาวใช้ยกน้ำชามาให้ฮิโรกิ พร้อมขนมนิดหน่อย  



“แน่สิ ขอบใจนะ” ฮิโรกิตอบมาริโกะแล้ว หันไปพูดกับสาวใช้คนนั้น  



“ก็เรื่องของพี่เคียว กับยูริไงค่ะ” มาริโกะพูดออกมา ด้วยสีหน้าจริงจังไม่เปลี่ยน  



“แล้วไง” ฮิโรกิพูดต่อ และในขณะที่มือก็ข้น น้ำชาบนโต๊ะ  



“แล้วพี่เข้ามายุ่งทำไม พี่ต้องการอะไรกันแน่” มาริโกะพูดและถามออกมา  



“อ๋อ พี่รู้แล้ว ว่าเธอต้องการอะไร” ฮิโรกิพูดขึ้น แล้วมองหน้ามาริโกะ  



“งั้นพี่ก็ตอบมาสิ” มาริโกะพูด



“ก็ได้ แต่เธอต้องตอบคำถามพี่ก่อน” ฮิโณกิพูดเงื่อนไขขึ้นมา  



“ว่ามาสิค่ะ” มาริโกะรีบพูดอย่างร้อนรน



“เธอกับ พี่ชายเธอ คิดเหมือนกันรึป่าว” ฮิโรกิพูดด้วยสีหน้าที่จริงจังมาขึ้น



“ไม่เข้าใจความหมายของพี่” มาริโกะพูดออกมาอย่างงง ในคำถามของฮิโรกิ



“งั้น ตอนนี้เธอคิดว่าอย่างไงเรื่อง พี่ ยูริ และ เคียวชิโร่” ฮิโรกิเปลี่ยนคำถามใหม่



“คิดว่า พี่ต้องการอะไรกันแน่ แล้วที่พี่เข้ามาตอนนี้ ในขณะที่ยูริกับพี่เคียวกำลังงอนกันอยู่ แล้วพี่ก็รู้อยู่ว่ายูริใจแข็งขนาดไหน และพี่กำลังทำอะไรอยู่กันแน่” มาริโกะตอบออกมา



“งั้นในสิ่งที่เธอคิด พี่ชายเธอเค้าคิดอย่างเธอรึป่าว” ฮิโรกิถามต่อ เมื่อนั่งฟังมาริโกะพูดจบลง



“พี่อย่าเปลี่ยนเรื่องสิ” มาริโกะอย่างไม่ค่อยพอใจ



“ไม่ได้เปลี่ยน แต่เธอก็ตอบพี่มาสิ” ฮิโรกิพูด



“ไม่รู้สิ แต่คงคล้ายๆ กันละมั้ง” มาริโกะตอบอย่างไม่ค่อยมั่นใจ



“เธอกับพี่นี่ นิสัยเหมือนกันไม่ใช่แค่ หน้าตาที่คล้ายกันเท่านั้น” ฮิโรกิพูดอย่างไม่รีบ



“หมายความว่าอย่างไง” ยูริพูดอย่างไม่เข้าใจ คำพูดของฮิโรกิ



“ก็ตรงที่ไม่เชื่อใจยูริ และพี่ไงละ” ฮิโรกิตอบ พร้อมหยิบขนมเข้าปาก



“........” มาริโกะไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่นั่งคิดในสิ่งที่ฮิโรกิพูด พร้อมมองฮิโรกิที่นั่งกินขนม และจิบน้ำชาอย่างอารมณ์ดี ถ้าจะเปรียบเทียบนิสัยของของฮิโรกิกับเคียวชิโร่แล้ว ฮิโรกิเหมือนกับ น้ำที่แช่อยู่ในตู้เย็น ที่จะแข็งตัวขึ้นเรื่อยๆๆ และไม่รู้ร้อนเย็น แต่ เคียวชิโร่นั้น เป็นเหมือนกับน้ำที่ต้มอยู่บนไฟ พร้อมจะเดือดได้ทุกเมื่อ



“ขนมก็อร่อย น้ำชาก็รสเยี่ยม ไม่บอกก็รู้ว่ายูริเป็นคนทำ” ฮิโรกิพูดเหมือนเปรยๆ กับตัวเอง แต่ก็ต้องการให้คนที่นั่งอยู่ตรงหน้าได้ยินด้วย



“พี่ต้องการจะบอกว่า ถึงเราไม่รู้อะไรเลย ก็ต้องเชื่อใจกันงั้นหรอ” มาริโกะพูด



“จะว่าอย่างนั้นก็ได้” ฮิโรกิพูดแล้วลุกขึ้น เมื่อสายตาเหลือบเห็นอะไรบางอย่าง



“พี่จะไปไหนอะ” มาริโกะถามขึ้น  



“ถึงเวลาแล้ว” ฮิโรกิพูดพร้อมชี้ที่นาฬิกาข้อมือแล้วเดินออกไป ที่หน้าบ้าน  



“อะไรของเค้านะ” มาริโกะพูดอย่างสงสัยแต่พอมองตามก็เข้าใจ

ฮิโรกิเดินไปหายูริที่ออกมายืนรออยู่ก่อนแล้ว และพายูริไปขึ้นรถ แล้วออกไป มาริโกะเห็นอย่างนั้น ก็เดินเข้าบ้านบ้างโดยที่ไม่ได้พูดอะไร



+++++ บนรถ ++++++++



“เมื่อกี้ คุยอะไรกันหรอค่ะ” ยูริเปิดประเด่นออกมา



“อ๋อ ไม่มีอะไรหรอก” ฮิโรกิตอบ ด้วยใบหน้าเรียบๆ



“ไม่เชื่อหรอกค่ะ แต่ช่างเถอะค่ะ ถ้าคุณไม่อยากบอก” ยูริพูดออกมา



“เปล่าหรอก เมื่อกี้คุยเรื่องเกี่ยวกับขนมนะ” ฮิโรกิพูดออกมา



“หรอค่ะ แล้วนี่เราจะไปไหนกันละค่ะ” ยูริถาม



“นั่นสิ คุณอยากไปไหนรึเปล่า” ฮิโรกิถามกลับ



“อืม... ไปมหกรรมขนมหวานกันไหมค่ะ” ยูริใช้เวลาคิด ก่อนที่จะตอบ



“เอ๋... เค้าจัดกันวันนี้หรอ” ฮิโรกิถามถึง  



“ใช่ค่ะ เค้าเริ่มตั้งแต่เมื่อวานแล้วละค่ะ คุณฮิโรกิรู้ด้วยหรอค่ะ” ยูริตอบแล้วถามกลับ  



“รู้สิ ยูริก็รู้ว่าชั้นชอบกินขนมนิ ก็ต้องพอรู้มาบ้างจริงไหม” ฮิโรกิตอบ พร้อมอธิบายเมื่อเห็นหน้ายูริสงสัย  



“ค่ะ” ยูริตอบ  



“งั้นเราไปกันเลยละกันนะ” ฮิโรกิตอบ  



“ค่ะ” ยูริตอบ  



      ในงานมหกรรมขนมหวาน ยูริและฮิโรกิ ก็เดินดูขนมหวานที่มีมาโชว์จากทั่วประเทศ และมีการทำให้ดูด้วย เลยทำให้ทั้งฮิโรกิและ ยูริ เดินดูทั่วงานอย่างสนุกและอิ่มจากของชิมฟรี จนดึก แล้วฮิโรกิก็พายูริไปส่งที่บ้านโซมะ ในขณะที่มีสายตาคู่หนึ่งมอง ตั้งแต่หน้าประตูบ้านตลอดจนรถของฮิโรกิออกไป

\"อีกแล้วสินะ\" เอ่ยออกมาอย่างน้อยใจ

+*+*+*+*+*+*++*+*+*+*+*+*+*++

คุยกันหน่อยนะ

เนื่องจากเรื่องนี้ อาจไม่ได้อัพบ่อยๆๆ นัก

แต่ก็จะพยายามอัพให้เร็วกว่านี้ และบ่อยขึ้น



แต่ก็อยากให้เข้ามาดูเรื่อยๆๆ และถ้าเป็นไปได้

ก็อยากให้ช่วยแสดงความคิดเห็นให้หน่อยนะค่ะ

เพื่อจะเอามาเป็นข้อแก้ไข แก่ตัวเองนะค่ะ



ขอบคุณ