ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตกหลุมพราง
เหมือนแพรเยหน้าึ้นมอทะเล รเส้นอบฟ้าถ้าพระอาทิย์ำลัะสวยน่าู เธอนึในใพร้อมเอานิ้วิ้มน้ำทะเลที่อนนี้ำลัีเ้าฝั่
"อยาเิน้วยันมั้ยรับ" ำพูอธเนศที่ไ้ยินมาา้านหลัทำให้เธอรีบลุึ้นยืน
"หมายถึ..." เหมือนแพรถามย้ำเพราะำถามที่เาถามมันเหมือนประโยในหนัอะไรสัอย่าที่ฟัแล้วใเ้น
"หมายถึเินเล่น้วยันมั้ยรับ" เาอบมาแบบนั้นทำให้เหมือนแพรสลัวามิที่ำลัิออไป
"อ้อ ไ้่ะ" เธอยิ้มแ้เิน่อนะเินเ้ามาหาธเนศ เาและเธอเิน้วยันไปามริมหา โยที่มืออทั้สอถือรอเท้าอัวเอที่ถอออมา
"ีึ้นมั้ยรับ" ธเนศถามหลัาทั้สอเินมาไ้สัพั
"็ีึ้นนะะ" เธอยมือ้าที่ไม่ไ้ถือรอเท้ายึ้นมาทัผม แ่ัหวะเียวธเนศถึับ้อหยุมอ เหมือนแพรเห็นว่าเาหยุเิน เธอเลยมอแล้วหันลับมาหาเา
"ุแพรรับ ะว่าอะไรมั้ยรับ ถ้าผมะออย่านึ" ธเนศพู้วยน้ำเสียที่ริั เหมือนแพรที่หยุมอเาอยู่ถึับสสัยับำพูอเา
"ะ?" เหมือนแพรเอ่ยึ้น
"่อไปอย่าร้อไห้แบบวันนี้เลยนะรับ" ธเนศพูึ้น แ่สีหน้าเาูนิ่นเหมือนแพรเาไม่ออว่าารพูแบบนี้ือในานะเ้านายที่ไม่อยาให้เธอร้อไห้นเสียารเสียาน หรือในานะผู้ายนนึที่เป็นห่วเธอ
"แพร ะร้อไห้ให้นแบบนั้นรั้นี้รั้สุท้าย่ะ" เหมือนแพรยิ้มออมา้วยวามริใ อย่าน้อยมัน็เป็นสิ่ที่เธอวระทำให้เาไ้อบแทนสิ่ที่เาทำให้เธอวันนี้
"อบุรับ" เายิ้มเบาๆให้เธอ เพียแ่นั้นใเหมือนแพร็วูบ ทำไมแ่รอยยิ้มเาถึเริ่มมีผลับใเธอนะ
"โอ๊ะ พระอาทิย์" เหมือนแพรสัมผัสไ้ถึแสสีส้มที่ระทบับัวเธอ เธอหันไปทาทะเล รสุอบทะเลนั่นพระอาทิย์ำลั ทั้สอหันไปมอพระอาทิย์้วยัน เป็นแ่เพียอีวันที่แสนะธรรมา แ่เหมือนแพรับเ็บวันนี้ไว้ในวามทรำที่พิเศษอเธอไปแล้ว
"ลับันรับ มืแล้ว" หลัาทั้สอยืนมอพระอาทิย์ันสัพั ธเนศ็เอ่ยปาออมา เวลาแห่วามสุสิ้นสุแล้วสินะเหมือนพลอยิในใ
"่ะ" เธออบรับโย่ายและเินมา้าๆเา ทั้สอเินเีย้าันลับรถ
ทั้สอเินลับมาถึรถ ธเนศเปิประูให้เหมือนแพร เธอะัไปนินึ่อนะเอ่ยอบุเา
"อบุ่ะ" เหมือนแพรเอ่ยอบุ ในะที่เา็ส่รอยยิ้มระาในั้นลับมาให้เธอ
นี่รอยยิ้มนั่น มันืออะไรัน เหมือนแพรเริ่มใสั่น ั้แ่ที่เาลอปลอบเธอนมาถึอนนี้ เาทำเธอใสั่นี่รั้แล้วนะ
เหมือนแพรนั่ลบนรถ่อนะึเ็มันิรภัย ่อนะพยายามเสียบมันล่อ เธอลไปหลายรั้ อาเพราะไม่ินับรถที่ราาแพแบบนี้ นธเนศรู้สึผิสัเ เาเอื้อมมือไปเพื่อะลให้เธอ ลายเป็นว่ามือทั้สอแะัน เหมือนแพระัเยหน้าหน้าึ้นมอเา ธเนศ็เ่นัน ทั้สอมอหน้าัน
ธเนศมอใบหน้าอเหมือนแพรที่อยู่ห่าาเาแ่ไม่ี่นิ้ว เายอมรับว่าอนนี้วาม้อาระรอบรอเธอมันพุ่เ้าหัวเาอีแล้ว ให้ายสิ เธอมันน่าเอาิบหาย ธเนศิในใ แ่ทันในั้นเหมือนแพร็หลับาลล้ายๆให้สัานเา ในใธเนศอนนี้ือ ่าแม่ เาไม่สนอะไรแล้ว
ธเนศประบริมฝีปาเรียวบาอเหมือนแพร เาเ้ารอบรอริมฝีปานั้น พยายามออนลิ้นัวเอเ้าไปเพื่อเี่ยววั แ่เหมือนอีฝ่ายะยัใไม่เปิมัน เา่อยๆแทรแเ้าไป นเธอยอมเผยอปารับเลียวลิ้นอเา ทั้สอูบันอยู่เนิ่นนาน เหมือนแพรเธอเริ่มหายใไม่ออ นั่นทำให้ธเนศะัถอนูบออ พร้อมมอหน้าเธอที่ำลัหายใเ้าเบาๆ
"ูบเ่นะรับ" ธเนศยิ้มให้เธอ่อนะใ้ปลายนิ้วมือแะที่ริมฝีปาเธอเบาๆ
"ะ!!!" ใเหมือนแพรเหมือนะวูบ ทุอย่าที่เิมันัสินแล้วว่าเาไม่ไ้ิแบบเ้านายลูน้อแน่ เหมือนแพรั้สิ่อนะีลับนั่หลัรัวเร็รเบาะ ธเนศยิ้มออมา ่อนะออรถลับรุเทพทันที
รถอที่หน้าบริษัท เหมือนพลอยที่นั่เียบมาลอทั้ทา ็หลุาภวั์
"ือ...ุธเนศะ" เหมือนแพรัสินใะถามเรื่อที่เพิ่เิึ้น
"พรุ่นี้่อยุยรายละเอียันรับ" ธเนศอบลับหลัาที่น้าๆำลัะเอ่ยปาถาม
"รายละเอีย..." เธอย้ำำพูนั้นอีรั้ เาำลัหมายถึอะไร ธเนศเินอ้อมมาเปิประูรถให้เหมือนแพร เธอเินลารถ้วยวามๆ
"พรุ่นี้เอันรับ" ธเนศยิ้มเป็นเินัยๆ นั่นทำให้เหมือนแพรยิ่
"่ะ" เหมือนแพรเินมาึ้นรถัวเอ้วยวามับสิ่ที่เิึ้น
"อะไรัน วามรู้สึนี้ แล้วรายละเอียที่ว่ามันืออะไร" เธอพึมพำนเียว ่อนที่ะลับอนโมา อนลาืนเธอนอนไม่หลับ พลิัวไปมา เพราะมัวแ่ิเรื่อวันนี้ และพรุ่นี้ที่ะมาถึ
ธเนศมาถึที่ทำานในอนเ้าเห็นเหมือนแพรที่นั่เียบอยู่รโ๊ะทำานัวเอ เาเรียเธอเ้ามาุยันในห้อเา
"มาุยันในห้อสิรับ" ธเนศพู่อนะเปิประูเ้าไปในห้อทำานัวเอ เหมือนแพระัเล็น้อย ่อนะเินามเาเ้าไป ธเนศนั่ลรโ๊ะทำานัวเอ่อนที่เหมือนแพระนั่ลร้ามเา
"เ้าเรื่อเลยนะรับ ผมอบุ และแบบเวลาอยู่ใลุ้มันแบบมีอารม์ มันูรไปมั้ยรับ" ธเนศพูึ้น้วยสีหน้าที่นิ่เหมือนำพูที่พูออมามันเป็นเรื่อปิ
"อะไรนะะ!!!" เหมือนแพรใ ับสิ่ที่เพิ่ไ้ยิน
"็ามนั้นรับ ผมไม่อยาะพูมันอีรอบหรอนะ เอาเป็นว่าผมอยาไ้...ัวุ" ธเนศยัย้ำำนั้น
"อยาไ้แพรมานานั้นเลยเหรอะ ั้น่ายให้แพรสิบล้าน่ะ" เหมือนแพรท้าทายเา เพราะอยารู้ว่าเาะอยาไ้เธอมาพอะ่ายเินมานานั้นมั้ย
"ั้นผมใหุ้เลยยี่สิบล้าน" ธเนศพูพร้อมหยิบมือถือึ้นมาเพื่อะโทร
"ฮ่ะ!!!" เหมือนแพรใับสิ่ที่เาพูออมา
"อยาเิน้วยันมั้ยรับ" ำพูอธเนศที่ไ้ยินมาา้านหลัทำให้เธอรีบลุึ้นยืน
"หมายถึ..." เหมือนแพรถามย้ำเพราะำถามที่เาถามมันเหมือนประโยในหนัอะไรสัอย่าที่ฟัแล้วใเ้น
"หมายถึเินเล่น้วยันมั้ยรับ" เาอบมาแบบนั้นทำให้เหมือนแพรสลัวามิที่ำลัิออไป
"อ้อ ไ้่ะ" เธอยิ้มแ้เิน่อนะเินเ้ามาหาธเนศ เาและเธอเิน้วยันไปามริมหา โยที่มืออทั้สอถือรอเท้าอัวเอที่ถอออมา
"ีึ้นมั้ยรับ" ธเนศถามหลัาทั้สอเินมาไ้สัพั
"็ีึ้นนะะ" เธอยมือ้าที่ไม่ไ้ถือรอเท้ายึ้นมาทัผม แ่ัหวะเียวธเนศถึับ้อหยุมอ เหมือนแพรเห็นว่าเาหยุเิน เธอเลยมอแล้วหันลับมาหาเา
"ุแพรรับ ะว่าอะไรมั้ยรับ ถ้าผมะออย่านึ" ธเนศพู้วยน้ำเสียที่ริั เหมือนแพรที่หยุมอเาอยู่ถึับสสัยับำพูอเา
"ะ?" เหมือนแพรเอ่ยึ้น
"่อไปอย่าร้อไห้แบบวันนี้เลยนะรับ" ธเนศพูึ้น แ่สีหน้าเาูนิ่นเหมือนแพรเาไม่ออว่าารพูแบบนี้ือในานะเ้านายที่ไม่อยาให้เธอร้อไห้นเสียารเสียาน หรือในานะผู้ายนนึที่เป็นห่วเธอ
"แพร ะร้อไห้ให้นแบบนั้นรั้นี้รั้สุท้าย่ะ" เหมือนแพรยิ้มออมา้วยวามริใ อย่าน้อยมัน็เป็นสิ่ที่เธอวระทำให้เาไ้อบแทนสิ่ที่เาทำให้เธอวันนี้
"อบุรับ" เายิ้มเบาๆให้เธอ เพียแ่นั้นใเหมือนแพร็วูบ ทำไมแ่รอยยิ้มเาถึเริ่มมีผลับใเธอนะ
"โอ๊ะ พระอาทิย์" เหมือนแพรสัมผัสไ้ถึแสสีส้มที่ระทบับัวเธอ เธอหันไปทาทะเล รสุอบทะเลนั่นพระอาทิย์ำลั ทั้สอหันไปมอพระอาทิย์้วยัน เป็นแ่เพียอีวันที่แสนะธรรมา แ่เหมือนแพรับเ็บวันนี้ไว้ในวามทรำที่พิเศษอเธอไปแล้ว
"ลับันรับ มืแล้ว" หลัาทั้สอยืนมอพระอาทิย์ันสัพั ธเนศ็เอ่ยปาออมา เวลาแห่วามสุสิ้นสุแล้วสินะเหมือนพลอยิในใ
"่ะ" เธออบรับโย่ายและเินมา้าๆเา ทั้สอเินเีย้าันลับรถ
ทั้สอเินลับมาถึรถ ธเนศเปิประูให้เหมือนแพร เธอะัไปนินึ่อนะเอ่ยอบุเา
"อบุ่ะ" เหมือนแพรเอ่ยอบุ ในะที่เา็ส่รอยยิ้มระาในั้นลับมาให้เธอ
นี่รอยยิ้มนั่น มันืออะไรัน เหมือนแพรเริ่มใสั่น ั้แ่ที่เาลอปลอบเธอนมาถึอนนี้ เาทำเธอใสั่นี่รั้แล้วนะ
เหมือนแพรนั่ลบนรถ่อนะึเ็มันิรภัย ่อนะพยายามเสียบมันล่อ เธอลไปหลายรั้ อาเพราะไม่ินับรถที่ราาแพแบบนี้ นธเนศรู้สึผิสัเ เาเอื้อมมือไปเพื่อะลให้เธอ ลายเป็นว่ามือทั้สอแะัน เหมือนแพระัเยหน้าหน้าึ้นมอเา ธเนศ็เ่นัน ทั้สอมอหน้าัน
ธเนศมอใบหน้าอเหมือนแพรที่อยู่ห่าาเาแ่ไม่ี่นิ้ว เายอมรับว่าอนนี้วาม้อาระรอบรอเธอมันพุ่เ้าหัวเาอีแล้ว ให้ายสิ เธอมันน่าเอาิบหาย ธเนศิในใ แ่ทันในั้นเหมือนแพร็หลับาลล้ายๆให้สัานเา ในใธเนศอนนี้ือ ่าแม่ เาไม่สนอะไรแล้ว
ธเนศประบริมฝีปาเรียวบาอเหมือนแพร เาเ้ารอบรอริมฝีปานั้น พยายามออนลิ้นัวเอเ้าไปเพื่อเี่ยววั แ่เหมือนอีฝ่ายะยัใไม่เปิมัน เา่อยๆแทรแเ้าไป นเธอยอมเผยอปารับเลียวลิ้นอเา ทั้สอูบันอยู่เนิ่นนาน เหมือนแพรเธอเริ่มหายใไม่ออ นั่นทำให้ธเนศะัถอนูบออ พร้อมมอหน้าเธอที่ำลัหายใเ้าเบาๆ
"ูบเ่นะรับ" ธเนศยิ้มให้เธอ่อนะใ้ปลายนิ้วมือแะที่ริมฝีปาเธอเบาๆ
"ะ!!!" ใเหมือนแพรเหมือนะวูบ ทุอย่าที่เิมันัสินแล้วว่าเาไม่ไ้ิแบบเ้านายลูน้อแน่ เหมือนแพรั้สิ่อนะีลับนั่หลัรัวเร็รเบาะ ธเนศยิ้มออมา ่อนะออรถลับรุเทพทันที
รถอที่หน้าบริษัท เหมือนพลอยที่นั่เียบมาลอทั้ทา ็หลุาภวั์
"ือ...ุธเนศะ" เหมือนแพรัสินใะถามเรื่อที่เพิ่เิึ้น
"พรุ่นี้่อยุยรายละเอียันรับ" ธเนศอบลับหลัาที่น้าๆำลัะเอ่ยปาถาม
"รายละเอีย..." เธอย้ำำพูนั้นอีรั้ เาำลัหมายถึอะไร ธเนศเินอ้อมมาเปิประูรถให้เหมือนแพร เธอเินลารถ้วยวามๆ
"พรุ่นี้เอันรับ" ธเนศยิ้มเป็นเินัยๆ นั่นทำให้เหมือนแพรยิ่
"่ะ" เหมือนแพรเินมาึ้นรถัวเอ้วยวามับสิ่ที่เิึ้น
"อะไรัน วามรู้สึนี้ แล้วรายละเอียที่ว่ามันืออะไร" เธอพึมพำนเียว ่อนที่ะลับอนโมา อนลาืนเธอนอนไม่หลับ พลิัวไปมา เพราะมัวแ่ิเรื่อวันนี้ และพรุ่นี้ที่ะมาถึ
ธเนศมาถึที่ทำานในอนเ้าเห็นเหมือนแพรที่นั่เียบอยู่รโ๊ะทำานัวเอ เาเรียเธอเ้ามาุยันในห้อเา
"มาุยันในห้อสิรับ" ธเนศพู่อนะเปิประูเ้าไปในห้อทำานัวเอ เหมือนแพระัเล็น้อย ่อนะเินามเาเ้าไป ธเนศนั่ลรโ๊ะทำานัวเอ่อนที่เหมือนแพระนั่ลร้ามเา
"เ้าเรื่อเลยนะรับ ผมอบุ และแบบเวลาอยู่ใลุ้มันแบบมีอารม์ มันูรไปมั้ยรับ" ธเนศพูึ้น้วยสีหน้าที่นิ่เหมือนำพูที่พูออมามันเป็นเรื่อปิ
"อะไรนะะ!!!" เหมือนแพรใ ับสิ่ที่เพิ่ไ้ยิน
"็ามนั้นรับ ผมไม่อยาะพูมันอีรอบหรอนะ เอาเป็นว่าผมอยาไ้...ัวุ" ธเนศยัย้ำำนั้น
"อยาไ้แพรมานานั้นเลยเหรอะ ั้น่ายให้แพรสิบล้าน่ะ" เหมือนแพรท้าทายเา เพราะอยารู้ว่าเาะอยาไ้เธอมาพอะ่ายเินมานานั้นมั้ย
"ั้นผมใหุ้เลยยี่สิบล้าน" ธเนศพูพร้อมหยิบมือถือึ้นมาเพื่อะโทร
"ฮ่ะ!!!" เหมือนแพรใับสิ่ที่เาพูออมา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น