ลำดับตอนที่ #16
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : มันยังไม่จบ NC
เหมือนแพรื่นมาอนเ้า้วยวามรู้สึแปลๆ เธอรู้สึเหมือนมีใรบานำลัเล้าลึอเปลือยเปล่าอเธอ
"อื้อ"
เธอเผลอราออมาเมื่อมอเห็นว่ามือหนาอนที่อยู่ับเธอทั้ืนำลัเล้าลึเ้าอวบอิ่ม
"มา่อันอีสัรอบนะรับ"
เสียอออ้อนอธเนศระิบล้าหูอเหมือนแพรเบาๆ ึ่เพียแ่นั้น็เพิ่มวามวาบหวามให้ับเธอแล้ว
"ฮะ แ่แพรยัเ็บอยู่เลย่ะ"
เหมือนแพรรู้สึเ็บไม่หาย เมื่อืนเธอเผลอยั่วยวนเาเินไปทำให้สรามว่าะบ็ทำให้เธอระบมไปทั้ัว
"ั้นทำให้หน่อยไ้มั้ยรับ"
เสียทุ่ม่ำยัไม่ยอมลละอ้อนวอนเหมือนแพร อีทั้มือเายัมาับมือเธอให้ไปวาบนแ่นายที่อนนี้แ็เป็นท่อนพร้อมใ้านแล้ว
เหมือนแพรยอมับแท่เอ็นอุ่น่อนะเริ่มยับมันึ้นล รูถอเรื่อยๆ เพื่อให้อีฝ่ายไ้สมัปรารถนา
"อื้อ ีรับุแพร อื้อ..."
"ใล้รึยัะ ถ้าใล้บอแพรนะ"
เหมือนแพรพูบ็ยัับมันึ้นลเรื่อยๆ ธเนศที่อนนี้อยู่มีสีหน้าที่เหยเ มือเาที่เล้าลึออยู่็ยิ่เพิ่มแรึ้น
"อ๊ะ แพรเ็บ่ะ เบาหน่อย"
เหมือนแพรรับรู้ว่าอีฝ่ายเสียวมาวนใล้ะเสร็าแรมือที่เาลที่อเธอ
"อื้อ เสียวิบ มือุแพรนุ่มมา"
เาสบถำที่อยู่ในใออมานหมสิ้น เหมือนแพรเห็นเ่นนั้น็เริ่มับรูเร็วึ้น
"อื้อ..ะแแล้ว อื้อ"
ไม่นานน้ำธาราวุ่น็พุ่ออมาโนมือเหมือนแพร พร้อมับเสียราทุ้ม่ำที่ล้ายว่าพอใ เาเสร็สม้วยมืออเธอ ่อนะหลับาพริ้ม
เหมือนแพรเห็นแบบนั้นเธอ็เรียมะลุเพื่อไปทำวามสะอาัวเอในห้อน้ำ ธเนศลืมาี้นทันทีที่เห็นว่าอีนยับะลุาเีย
"อาบ้วยันรับ"
เาพูแ่นั้น ่อนะูมือเหมือนแพรเ้าห้อน้ำไปพร้อมันับเา ทั้สออาบน้ำ้วยัน แม้ว่าธเนศะแ็ัวอีรั้ แ่เหมือนแพร็ปิเสธเา้วยที่ว่า เธอรู้สึว่ามันเยอะเินไปแล้ว
"ินอะไรีะ แพรทำให้"
หลัาที่อาบน้ำเสร็ เหมือนแพรที่แ่ัวเรียบร้อย็ถามธเนศึ้นในะที่เาำลันั่เี่ยแท็บเล็ล้ายว่าำลัทำานอยู่ โยที่มีเ้าวอ้านอนล้าๆ้วยวามสสัย เหมือนเาะินับแมวอเหมือนแพรแล้ว เพราะเาไม่ไ้มีทีท่ารัเียหรืออะไร บาทีเา็เอื้อมมือไปลูบมัน เาามัน นั่นทำให้แมวเธอเริ่มะิเาแล้ว
"อะไร็ไ้รับ แล้วแุ่แพรเลย"
เาพูแล้วหันมาส่ยิ้มให้เธอ่อนะเอื้อมมือไปลูบเ้าวอ้า พร้อมสายาที่้ออยู่ับแท็บเล็
"ั้น้าวผัับไ่าวแล้วันนะะ"
เหมือนแพรับทเพราะเาน่าะทำานอยู่เลยไม่อยาเ้าี้
"ไ้แล้ว่ะ"
เหมือนแพรวาาน้าวลบนหน้าอธเนศ เาหันลับมายิ้มให้เธอพร้อมล่าวอบุ
"อบุรับ"
เพียแ่ำพูสั้นๆ็สามารถทำให้ใเธอสั่นไ้แล้ว
"วอ้ามานี่"
เหมือนแพรเรียแมวเธอที่อนนี้ิธเนศแไม่ยอมออห่าาัวเา
"ไม่เป็นไรรับให้น้ออยู่นี่แหละ"
สิ้นเสียธเนศเหมือนแพรถึับมวิ้ว้วยวามสสัย
"น้อ?"
านที่ไม่อบแมวแ่เพีย้ามืนับเรียแมวเธอว่าน้อแล้ว ไม่โน็ให้มันรู้ไป
"รับ น้อ"
เาพูเหมือนว่าไม่ไ้ิอะไรแล้ว พร้อมเอามือไปเาาวอ้า นหน้าแมวอนนี้ือเลิ้มไปแล้ว
"แปลน เมื่อวานบอไม่อบแมว"
เหมือนแพรพึมพำ่อนะรินาแฟใส่แ้ว
"วันนี้อบแล้ว อบมา"
เาพู่อนะหันไปมอเหมือนแพร เธอไม่รอ้าถามลับมาเพราะรู้สึว่ามุนี้มัน้อเล่น
"อบแมว?"
เหมือนแพรถามออไปแบบวนๆ
"อบุ"
และนั่นือำอบอธเนศที่อบลับมา ใบหน้าเหมือนแพรเหมือนะร้อนๆึ้นาำอบนั้น
"เยอะละๆ"
เธออบแ้เินไปทั้ที่ในใอนนี้ือแทบล้มทั้ยืน ะมาเล่นับใเธอแบบนี้ไม่ไ้นะ ในใพลันนึถึำเพื่อนเอาไว้ แ่เอาันให้บๆไป เหมือนแพรสลัวามเ้อเินออไป ่อนะเปลี่ยนเรื่อทันที
"ลับอนไหนะ"
อยู่ๆเธอ็ถามำถามที่ทำให้สถานาร์เปลี่ยนทันที ธเนศปรายามามอเธอล้ายๆว่าเาเริ่มะไม่พอใ
"เี๋ยวลับ"
นั่นไ เหมือนแพรรู้เลยอาารแบบนี้ เาน่าะไม่พอใ
"เี๋ยวแพรไปส่้าล่า"
เธอพูไปามมารยาท
"ลับพรุ่นี้ อนเ้าไปทำานพร้อมัน"
ธเนศพู้วยน้ำเสียที่นิ่ราวับว่ามันเป็นเรื่อธรรมา
"ฮะ เี๋ยวนะะ แบบนั้นไม่โอเ่ะ เราวรแยันไป"
"แยทำไมรับ ็ทาเียวัน ที่ทำานเียวัน"
"ือุธีนะ เราอยู่ในานะเ้านายลูน้อ่ะ แพระูไม่ี"
"แุ่เป็นเลาผมไม่มีใรสนใหรอ"
ธเนศยัยืนยันพร้อมับหันหน้ามาทำหน้ายียวนวนประสาทเธอ
"เฮ้อ แสว่าุะนอนที่นี่อีืน"
เหมือนแพรสรุปาำพูอเา
"อ่าฮะ เพราะผมิว่าเรื่ออเรามันยัไม่บ ผมยัรู้สึไม่อิ่มเลย"
"อะไรนะ!!! แ่แพรไม่ไหวแล้ว ระบมไปหม"
"เี๋ยวผมทายาให้"
"ุธีน!!!"
เหมือนแพรเริ่มะทนวามื้อึเาไม่ไหว
"เอาน่า แ่นอน ไม่ทำอะไร"
ธเนศพูพร้อมแอบยิ้ม
"รั้ที่แล้ว็พูแบบนี้"
เหมือนแพรบ่นอุบอิบ
"ลืมเหรอ รั้นั้นุเริ่ม"
ธเนศยัอย้ำเรื่อืนนั้น มัน็ริที่เธอเริ่ม่อน ให้ายสิเหมือนแพร เธอไม่สามารถนะนๆนี้ไ้เลยริๆ เหมือนแพริในใ่อนะเินไปนั่ลบนโฟาอีฝั่นึพร้อมเปิทีวีู
"ไป้านอันไหม"
อยู่ๆเา็พูึ้น
"ไปไหนะ"
เหมือนแพรสสัยหันไปถามเา้วยวามเบื่อหน่าย สีหน้าเธอูปลับเามา
"อย่าทำหน้าแบบนั้น ไปเอาอที่ห้าเป็นเพื่อนผมหน่อย"
"ทำไมแพร้อไปะ นี่วันหยุ ุสั่แพรไม่ไ้"
"อย่าื้อ ไปแ่ัว ุอยู่ในุแบบนี้ผมะทนไม่ไหวแล้ว"
เหมือนแพร้มลมอุัวเอทันที เธออยู่ในุเสื้อยืธรรมา และาเาสั้นที่แหวึ้นมานะเห็นาเใน
"เฮ้อ"
เหมือนแพรถอนหายใ่อนะเินเ้าไปเปิู้เสื้อผ้าัวเอ อนนี้ธเนศเริ่มเอาเสื้อผ้าอเามาไว้ที่ห้อเธอหลายุแล้ว นี่เาะะมาอยู่ับเธอนานแ่ไหนเนี่ย เธอปรายามอหาุ นหยิบุเรสแนสั้นสีาวธรรมาึ้นมาทาบับัว วามยาวอเรสเลยเ่าึ้นมานินึ เหมือนแพรแ่หน้าแล้วมัผมึ้น ่อนะเินออไปหาธเนศ
"เสร็แล้ว่ะ ไปัน"
เหมือนแพรเินออมาาห้อนอน ทันทีที่ธเนศเห็นุที่เธอใส่บวับใบหน้าที่เิมแ่เล็น้อย ผมที่ถูรวบึ้นนเห็น้นอที่าวเนียน
"อีสัรอบ่อนไปมั้ยรับ"
***********************************
"อื้อ"
เธอเผลอราออมาเมื่อมอเห็นว่ามือหนาอนที่อยู่ับเธอทั้ืนำลัเล้าลึเ้าอวบอิ่ม
"มา่อันอีสัรอบนะรับ"
เสียอออ้อนอธเนศระิบล้าหูอเหมือนแพรเบาๆ ึ่เพียแ่นั้น็เพิ่มวามวาบหวามให้ับเธอแล้ว
"ฮะ แ่แพรยัเ็บอยู่เลย่ะ"
เหมือนแพรรู้สึเ็บไม่หาย เมื่อืนเธอเผลอยั่วยวนเาเินไปทำให้สรามว่าะบ็ทำให้เธอระบมไปทั้ัว
"ั้นทำให้หน่อยไ้มั้ยรับ"
เสียทุ่ม่ำยัไม่ยอมลละอ้อนวอนเหมือนแพร อีทั้มือเายัมาับมือเธอให้ไปวาบนแ่นายที่อนนี้แ็เป็นท่อนพร้อมใ้านแล้ว
เหมือนแพรยอมับแท่เอ็นอุ่น่อนะเริ่มยับมันึ้นล รูถอเรื่อยๆ เพื่อให้อีฝ่ายไ้สมัปรารถนา
"อื้อ ีรับุแพร อื้อ..."
"ใล้รึยัะ ถ้าใล้บอแพรนะ"
เหมือนแพรพูบ็ยัับมันึ้นลเรื่อยๆ ธเนศที่อนนี้อยู่มีสีหน้าที่เหยเ มือเาที่เล้าลึออยู่็ยิ่เพิ่มแรึ้น
"อ๊ะ แพรเ็บ่ะ เบาหน่อย"
เหมือนแพรรับรู้ว่าอีฝ่ายเสียวมาวนใล้ะเสร็าแรมือที่เาลที่อเธอ
"อื้อ เสียวิบ มือุแพรนุ่มมา"
เาสบถำที่อยู่ในใออมานหมสิ้น เหมือนแพรเห็นเ่นนั้น็เริ่มับรูเร็วึ้น
"อื้อ..ะแแล้ว อื้อ"
ไม่นานน้ำธาราวุ่น็พุ่ออมาโนมือเหมือนแพร พร้อมับเสียราทุ้ม่ำที่ล้ายว่าพอใ เาเสร็สม้วยมืออเธอ ่อนะหลับาพริ้ม
เหมือนแพรเห็นแบบนั้นเธอ็เรียมะลุเพื่อไปทำวามสะอาัวเอในห้อน้ำ ธเนศลืมาี้นทันทีที่เห็นว่าอีนยับะลุาเีย
"อาบ้วยันรับ"
เาพูแ่นั้น ่อนะูมือเหมือนแพรเ้าห้อน้ำไปพร้อมันับเา ทั้สออาบน้ำ้วยัน แม้ว่าธเนศะแ็ัวอีรั้ แ่เหมือนแพร็ปิเสธเา้วยที่ว่า เธอรู้สึว่ามันเยอะเินไปแล้ว
"ินอะไรีะ แพรทำให้"
หลัาที่อาบน้ำเสร็ เหมือนแพรที่แ่ัวเรียบร้อย็ถามธเนศึ้นในะที่เาำลันั่เี่ยแท็บเล็ล้ายว่าำลัทำานอยู่ โยที่มีเ้าวอ้านอนล้าๆ้วยวามสสัย เหมือนเาะินับแมวอเหมือนแพรแล้ว เพราะเาไม่ไ้มีทีท่ารัเียหรืออะไร บาทีเา็เอื้อมมือไปลูบมัน เาามัน นั่นทำให้แมวเธอเริ่มะิเาแล้ว
"อะไร็ไ้รับ แล้วแุ่แพรเลย"
เาพูแล้วหันมาส่ยิ้มให้เธอ่อนะเอื้อมมือไปลูบเ้าวอ้า พร้อมสายาที่้ออยู่ับแท็บเล็
"ั้น้าวผัับไ่าวแล้วันนะะ"
เหมือนแพรับทเพราะเาน่าะทำานอยู่เลยไม่อยาเ้าี้
"ไ้แล้ว่ะ"
เหมือนแพรวาาน้าวลบนหน้าอธเนศ เาหันลับมายิ้มให้เธอพร้อมล่าวอบุ
"อบุรับ"
เพียแ่ำพูสั้นๆ็สามารถทำให้ใเธอสั่นไ้แล้ว
"วอ้ามานี่"
เหมือนแพรเรียแมวเธอที่อนนี้ิธเนศแไม่ยอมออห่าาัวเา
"ไม่เป็นไรรับให้น้ออยู่นี่แหละ"
สิ้นเสียธเนศเหมือนแพรถึับมวิ้ว้วยวามสสัย
"น้อ?"
านที่ไม่อบแมวแ่เพีย้ามืนับเรียแมวเธอว่าน้อแล้ว ไม่โน็ให้มันรู้ไป
"รับ น้อ"
เาพูเหมือนว่าไม่ไ้ิอะไรแล้ว พร้อมเอามือไปเาาวอ้า นหน้าแมวอนนี้ือเลิ้มไปแล้ว
"แปลน เมื่อวานบอไม่อบแมว"
เหมือนแพรพึมพำ่อนะรินาแฟใส่แ้ว
"วันนี้อบแล้ว อบมา"
เาพู่อนะหันไปมอเหมือนแพร เธอไม่รอ้าถามลับมาเพราะรู้สึว่ามุนี้มัน้อเล่น
"อบแมว?"
เหมือนแพรถามออไปแบบวนๆ
"อบุ"
และนั่นือำอบอธเนศที่อบลับมา ใบหน้าเหมือนแพรเหมือนะร้อนๆึ้นาำอบนั้น
"เยอะละๆ"
เธออบแ้เินไปทั้ที่ในใอนนี้ือแทบล้มทั้ยืน ะมาเล่นับใเธอแบบนี้ไม่ไ้นะ ในใพลันนึถึำเพื่อนเอาไว้ แ่เอาันให้บๆไป เหมือนแพรสลัวามเ้อเินออไป ่อนะเปลี่ยนเรื่อทันที
"ลับอนไหนะ"
อยู่ๆเธอ็ถามำถามที่ทำให้สถานาร์เปลี่ยนทันที ธเนศปรายามามอเธอล้ายๆว่าเาเริ่มะไม่พอใ
"เี๋ยวลับ"
นั่นไ เหมือนแพรรู้เลยอาารแบบนี้ เาน่าะไม่พอใ
"เี๋ยวแพรไปส่้าล่า"
เธอพูไปามมารยาท
"ลับพรุ่นี้ อนเ้าไปทำานพร้อมัน"
ธเนศพู้วยน้ำเสียที่นิ่ราวับว่ามันเป็นเรื่อธรรมา
"ฮะ เี๋ยวนะะ แบบนั้นไม่โอเ่ะ เราวรแยันไป"
"แยทำไมรับ ็ทาเียวัน ที่ทำานเียวัน"
"ือุธีนะ เราอยู่ในานะเ้านายลูน้อ่ะ แพระูไม่ี"
"แุ่เป็นเลาผมไม่มีใรสนใหรอ"
ธเนศยัยืนยันพร้อมับหันหน้ามาทำหน้ายียวนวนประสาทเธอ
"เฮ้อ แสว่าุะนอนที่นี่อีืน"
เหมือนแพรสรุปาำพูอเา
"อ่าฮะ เพราะผมิว่าเรื่ออเรามันยัไม่บ ผมยัรู้สึไม่อิ่มเลย"
"อะไรนะ!!! แ่แพรไม่ไหวแล้ว ระบมไปหม"
"เี๋ยวผมทายาให้"
"ุธีน!!!"
เหมือนแพรเริ่มะทนวามื้อึเาไม่ไหว
"เอาน่า แ่นอน ไม่ทำอะไร"
ธเนศพูพร้อมแอบยิ้ม
"รั้ที่แล้ว็พูแบบนี้"
เหมือนแพรบ่นอุบอิบ
"ลืมเหรอ รั้นั้นุเริ่ม"
ธเนศยัอย้ำเรื่อืนนั้น มัน็ริที่เธอเริ่ม่อน ให้ายสิเหมือนแพร เธอไม่สามารถนะนๆนี้ไ้เลยริๆ เหมือนแพริในใ่อนะเินไปนั่ลบนโฟาอีฝั่นึพร้อมเปิทีวีู
"ไป้านอันไหม"
อยู่ๆเา็พูึ้น
"ไปไหนะ"
เหมือนแพรสสัยหันไปถามเา้วยวามเบื่อหน่าย สีหน้าเธอูปลับเามา
"อย่าทำหน้าแบบนั้น ไปเอาอที่ห้าเป็นเพื่อนผมหน่อย"
"ทำไมแพร้อไปะ นี่วันหยุ ุสั่แพรไม่ไ้"
"อย่าื้อ ไปแ่ัว ุอยู่ในุแบบนี้ผมะทนไม่ไหวแล้ว"
เหมือนแพร้มลมอุัวเอทันที เธออยู่ในุเสื้อยืธรรมา และาเาสั้นที่แหวึ้นมานะเห็นาเใน
"เฮ้อ"
เหมือนแพรถอนหายใ่อนะเินเ้าไปเปิู้เสื้อผ้าัวเอ อนนี้ธเนศเริ่มเอาเสื้อผ้าอเามาไว้ที่ห้อเธอหลายุแล้ว นี่เาะะมาอยู่ับเธอนานแ่ไหนเนี่ย เธอปรายามอหาุ นหยิบุเรสแนสั้นสีาวธรรมาึ้นมาทาบับัว วามยาวอเรสเลยเ่าึ้นมานินึ เหมือนแพรแ่หน้าแล้วมัผมึ้น ่อนะเินออไปหาธเนศ
"เสร็แล้ว่ะ ไปัน"
เหมือนแพรเินออมาาห้อนอน ทันทีที่ธเนศเห็นุที่เธอใส่บวับใบหน้าที่เิมแ่เล็น้อย ผมที่ถูรวบึ้นนเห็น้นอที่าวเนียน
"อีสัรอบ่อนไปมั้ยรับ"
***********************************
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น