คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ++Seven Days++ [TAEC JAY KHUN] ครึ่งหลัง 30%
/>
..................................................................................
สองอาทิตย์ถัดมา
วันนี้สมเจตน์เริงร่าเป็นพิเศษ เพราะว่าเป็นวันเงินเดือนออก (เบิกล่วงหน้า) และเขาก็บอกกับตัวเองว่า เขาต้องชนะพนันให้ได้...ต้องชนะไอ้หยองให้ได้เลย คอยดู
“เอางี้ ฉันจะชวนคุณไปดูหนังแล้วแกก็ชวนด้วย วัดกันไปเลยว่าคุณจะไปกับใคร แล้วถ้าคุณเลือกฉัน แกต้องถอยเข้าใจไหม”เขาจำได้แม่น ว่าตัวเองอ้าปากค้างอยู่นานแค่ไหน ก่อนจะมีสติตอบกลับไป ผ่านสายโทรศัพท์
“เออ แล้วถ้าฉันชนะขึ้นมา แกต้องไปไกลๆจากชีวิตฉันด้วย อย่ามาวุ่นวายกับน้องคุณอีก ห้ามมาส่งน้ำเต้าหู้ มาเจอหน้า เข้าใจป่ะ”
“เออ คอยดูเหอะ คนที่หัวเน่าอ่ะแกแน่ๆ หุ หุ หุ”เสียงหัวเราะร้ายกาจดังลอดเข้ามา นอกจากไร้มารยาทแล้วยังเจ้าเล่ห์อีก
“แกนั่นแหละจะหัวเน่า ไอ้หน้าย่น...งั้น แค่นี้นะ เดี๋ยวโทรบอกผล”
เจตน์กดวางสาย ก่อนจะยิ้มกระหยิ่ม หึ หึ เดี๋ยววันจันทร์ไปเบิกเงินลุงจิตล่วงหน้าดีกว่า แล้วก็แต่งตัวหล่อๆไปหาน้องคุณ
.......................................
เป็นความโชคดีของเจตน์อย่างแรง เพราะทันทีที่มอไซค์ของเขาขับปราดมาจอดหน้าบ้านหลังใหญ่ ร่างสูงเพรียวก็เปิดประตูรั้วออกมาพอดี
“หวัดดีครับพี่เจตน์”คุณฌนิชยิ้มทักทาย แต่ว่าก็เป็นยิ้มที่ซีดเซียวจนสมเจตน์สังเกตได้ หนุ่มล่ำกระโดดลงจากรถ ตรงเข้าถามไถ่
“ไปไหนแต่เช้าน้องคุณ”
“ผมว่าจะไปเยี่ยมหยองหน่อยครับ เมื่อเช้าหยอยมาส่งน้ำเต้าหู้ เขาบอกว่าหยองไม่สบายเป็นหวัด ซมอยู่ที่ห้องน่ะครับ”คุณหมายถึงนายหยอยน้องชายหยอง....(สงสารชื่อลูกบ้านนี้จัง 555+) เด็กหนุ่มยิ้มสวยที่ร่าเริง แม้เวลาที่บอกเล่าว่าพี่ชายเดี้ยงหนักแค่ไหน
“จริงเหรอ”ทั้งที่ควรจะดีใจที่ไม่มีหยองเป็นมารหัวใจ แต่ว่า เจตน์บอกกับตัวเอง เพราะน้องคุณดูเป็นห่วงไอ้นั่นมากเกินไปต่างหาก เขาเลยพลอยไม่สบายใจไปด้วย “งั้นพี่ไปส่งไหม พี่ลางานพอดี”
“รบกวนพี่เจตน์น่ะครับ คุณว่าคุณไปเองก็ได้”
“เอาน่า มาเลย เดี๋ยวพี่หยิบหมวกก่อน”เจตน์รีบเปิดเบาะหยิบหมวกกันน็อคมา(เขย่ง)สวมให้ร่างบางที่ยิ้มรับ ก่อนจะโดคร่อมสตาร์ทเครื่องรอ “ขึ้นเลยครับ”
..........................................................
ชายหนุ่มลืมตาตื่นขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงกริ่งประตู ถ้าเป็นไอ้หยอย น้องชายตัวแสบคงไม่ต้องกดออด แล้วมันใครกันวะ รบกวนเวลานอนชะมัด
“ใครวะ”เสียงทุ้มตะโกนถาม ยังคงไม่สามารถลุกจากเตียงได้
“คุณเอง หยองเป็นไงบ้าง”
พอได้ยินเสียงหวานนุ่มที่ฝันถึง หยองมีแรงขึ้นมาในชั่วขณะ รีบคว้าเสื้อกล้ามสีเข้มมาสวม ส่วนท่อนล่างแค่บอกเซอร์ไม่เป็นไร เพราะยังไงก็ผู้ชายด้วยกันล่ะนะ
“มาแล้วคร้าบ...”ดวงตาคมที่ฉ่ำเยิ้มด้วยฤทธิ์ไข้มองเห็นดวงหน้าขาวผ่องก่อนใคร แต่เพียงแค่เสี้ยววินาทีผ่านไป หัวชี้ตั้งของอีกคนก็ปะทะเข้ามาในความรู้สึก “ใครเชิญวะเนี่ย”
“อา คุณขอโทษ คือหยอยบอก...”คุณฌนิชหน้าหมอง เพราะเข้าใจว่าเจ้าของสถานที่ต่อว่าตน
“ไม่ได้ว่าคุณ หมายถึงไอ้เตี้ยต่างหาก มาทำไม”
“ก็มาส่งน้องคุณไง ไอ้โย่ง แล้วแกจะให้ฉันสองคนนั่งกันหน้าห้องแกเลยไหม ถอยไป น้องคุณครับ เชิญครับ”
“ครับ เชิญครับ”คนป่วยหน้ามุ่ยที่โดนต่อว่า แต่ก็ต้อนรับขับสู้สองแขกอย่างดี ประหลาดใจเล็กน้อยที่สองคนนี้มาเยี่ยม...และรู้สึกแย่นิดหน่อย ที่เขามาพร้อมกัน หรือว่าไอ้เตี้ยจะบอกเป็นนัยๆนะ ว่ามันกับคุณ...
“เดี๋ยวหยองเอาน้ำมาให้...”
“ไม่เป็นไรหยอง หยองป่วยนะ นั่งลงเถอะ เดี๋ยวคุณไปหยิบเอง...”
“ไม่ต้องครับน้องคุณ พี่เจตน์จัดการให้”คนอาวุโสลุก และตรงไปที่ส่วนครัว โดยมีเสียงจิกกัดไล่หลัง
“หยิบแก้วบนตู้เย็นให้ถึงละกัน”
“คนนะเว้ย ไม่ใช่หลักกิโลเมตร”คนโดนกระทบพึมพำตอบกลับ
และนั่นทำให้หนุ่มหน้าสวยยิ้มหวานออกมา
“สนิทกันจังเลยนะ”คุณยิ้มสดชื่น ก่อนที่จะค่อยๆคลายลงเป็นหมองเศร้า “คุณเหมือนเป็นส่วนเกินเลย”
“ไม่หรอก คุณน่ะ คนสำคัญ”เจตน์ที่ยกแก้วน้ำมาสองแก้วเอ่ย ส่งสายตาหวานเยิ้มให้คนน่ารัก จนคนป่วยหมั่นไส้
“ใครว่าสนิทกัน เกลียดจะตาย ไอ้มารหัวใจ”
ดวงตากลมโตส่อแววฉงน เสียงหวานเอ่ยถาม
“ทำไมล่ะ จีบสาวคนเดียวกันเหรอ”
“แหะ แหะ ประมาณนั้นแหละ”ครั้งนี้หยองเองไปไม่ถูก ได้แต่พยักหน้ารับแกนๆ เจตน์เลยรีบเสริม
“ก็จีบคนแถวนี้แหละ น้องคุณว่าไงครับถ้า...”ยังไม่ทันที่จะได้ฉะเลาะจบประโยค ตัวผจญก็เข้าขัดเสียก่อน
“อะแฮ่ม คุยกันหน่อยดิ๊ รอนี่นะคุณ เดี๋ยวมา”
นายตัวโตจิกคอเสื้อโปโลสีสมพูของหนุ่มล่ำลากพาออกมาที่ระเบียง ไอ้เจตน์ เรามีเรื่องต้องคุยกันหน่อยแล้ว...ฮึ่ม.........
......................................................................
ความคิดเห็น