คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 02 BECAUSE OF YOU...
02Ｂｅｃａｕｓｅ ｏｆ ｙｏｕ…
ผมจะบ้าตาย -*- วันนี้ไม่มีสมาธิเลยครับ ขนาดตอนนี้กำลังประกาศผลรางวัลแท้ๆ ผมดันรู้สึกล่องลอยชอบกล ไร้สมาธิสิ้นดี ก็ช่วยไม่ได้หรอกนะครับ เมื่อคืนผมเพิ่งโดนสารภาพรักนี่นา -_-“
“รอด้วย”
แล้วไอ้เสียงกระซิบนี่อีก จะอะไรกันนักหนา...โอเค ครับผมรับได้ ใช่ครับ รับได้ถ้าพี่คุณจะเป็นเกย์หรืออะไรก็เหอะ แต่ว่า OMG เป็นเกย์ที่ชอบผมเนี่ย มันทำให้ผมเวียนเฮดคร้าบ
แต่ไม่รู้ทำไม คำพูดพี่เขาดันเป็นประกาศิตสำหรับผมซะนั่น (ผมเด็กดีนี่ครับ เชื่อฟังรุ่นพี่ ฮิ ฮิ) ตอนจะลงเวทีผมเลยต้องหยุดรอเขา แต่ว่า เน้นนะฮะ ผมทำหน้าขรึมล่ะ ใช่ หน้านิ่งๆ เฉยๆ จะได้รู้กันไงครับว่าผมไม่ได้เต็มใจ สักนิดก็ไม่ จริงๆ -*-
......................................................................
ห้องแต่งตัว
“ไมไม่ยิ้มหน่อยวะ”ไอ้ตาหยีจุนโฮ ซี้ผมถาม ส่วนมันน่ะ ยิ้มแก้มแตกไปละ
“...”ผมฉีกยิ้มฝืนให้มันไปที ดูท่ามันพอใจฮะ มันเลยไปลัลลาต่อกับชานซอง ดีแล้ว ปล่อยผมไว้คนเดียวบ้างเหอะ
“ที่รัก”สำเนียงส่อภาษา เอ้ย สำเนียงแปร่งแบบนี้ ไม่หันไปก็เดาได้ว่าใคร โอย จะจองเวรตูไปถึงไหนคร้าบ “ทำไมเครียดอ่ะจ๊ะ”
น่าน ไม่พอ ยังเข้ามาล็อกคอผมอีก เป็นเนตร ชัตเตอร์กดติดวิญญาณหรือไง เกาะผมไม่ปล่อยเลยง่ะ -*-
“ผมบอกแล้วไง”ผมถอนหายใจใส่ แต่ไม่ได้สะบัดหนี ก็มันไม่มีเหตุผลต้องสะดีดสะดิ้งใส่พี่เขานี่นา คุยด้วยเหตุผลพี่คุณก็เข้าใจ มั้ง “ผมน่ะ ไม่ได้ชอบพี่แบบนั้น”
“อืม พี่จีบเราอยู่ไง”มัน เอ่อ ผมขอถอนคำพูดฮะ ไอ้นี่มันเป็นคนเข้าใจอะไรยากสุดๆ ผมพูดภาษามนุษย์นะ ไม่ใช่ภาษาต่างดาว เอ๊ะ แต่พี่คุณเป็นมนุษย์ต่างดาวนี่หว่า สงสัยผมต้องไปหัดภาษาดาวอังคารหน่อยละ เอ้ย ไม่ใช่เวลามาตลกนี่หว่า จริงจังว้อย จริงจัง
“ไม่ติดหรอกฮะ ยังไงผมก็ชอบผู้หญิง”ผมหมายความตามนั้นจริงๆ ขาว ผิวใส ตัวเล็ก ตาโต น่ารัก เฮอะ ถึงพี่คุณจะพอมีคุณสมบัติอยู่บ้าง อันที่จริงหลายข้อ แต่ว่า เรื่องตัวเล็กนี่ แค่นี้ก็จบแล้วฮะ
“ฮิ ฮิ”อ้าว ไรของพี่นี่ เล่นหัวเราะคิกใส่ หัวเราะยั่วโมโหผมเรอะ
“ปล่อยผมได้ละ ผมจะไปคุยธุระกับพี่เจย์”ผมทำหน้าไม่พอใจใส่ และพี่คุณก็ปล่อยผมง่ายดาย ดีแล้วฮะ ปล่อยผมบ้างอะไรบ้างก็ได้
เฮ้อ ผมล่ะงง ทำไม มันต้องเป็นผมด้วยวะ เปล่านะฮะ ไม่ใช่ว่าผมรังเกียจพี่คุณ หรืออะไรทำนองนี้ แต่ว่า เป้าหมายหลักของผมไม่ใช่เพศเดียวกัน ผมน่ะ ยังไงก็ยังเสียดายเบอร์สาวๆที่ตุนไว้อยู่ดี เรื่องอะไรจะเอาความโสดซ่า มาทิ้งไว้กับพี่คุณ
“อูยอง ไอ้อูยองแกจะท้าวไหล่ฉันไปถึงไหนวะ”
อ๊ะ แฮ่ๆ ลืมไป ผมหาข้ออ้างหนีพี่คุณมาหาพี่เจย์นี่หว่า แหม มัวคิดนั่นนี่เพลินไปหน่อย
“โทษทีฮะ นึกว่าที่พักแขน”ผมน่ะดีใจที่วงเรามีลีดเดอร์เป็นพี่เจย์นะ เพราะนั่นหมายความว่าผมไม่ใช่คนที่เตี้ยที่สุดในวงไง ฮ่า ฮ่า
“อย่าให้ฉันสูงกว่าแกละกัน”พี่เจย์ฮึ่มใส่
“อิ อิ ไม่มีวันนั้นหรอกคร้าบ พี่น่ะปาเข้าไป 23 แล้วเหอะ”กร้าก สะใจโก๋ด้งจริงๆ ได้แหย่หัวหน้าเนี่ย แหม ไอ้เราก็นึกว่าวันนี้จะไม่ได้ฮาซะแล้ว ขอบคุณคร้าบ พี่แจบอม
...........................................................................
ลัล ลัลลัล ลัลลัล ลันลา (ฮัมเป็นทำนองท่อนร้องของตนในเพลง 10 เต็ม 10)
วันนี้นิชคุณมีความสุขเป็นพิเศษ ดูได้จากรอยยิ้มสดใสที่ยังไม่จางหายไปจากใบหน้า เอ เป็นเพราะอะไรกันนะ
“นี่ ฉันก็ดีใจนะที่วันนี้เราได้ที่หนึ่ง แต่ว่า นายยิ้มมากไปป่ะ”วอยซ์ลีดเดอร์ จุนซูถามด้วยอาการงงๆ
“เหรอ ฮิฮิ”นิชคุณหยุดยิ้ม แต่ว่าเพียงแค่เสี้ยววินาที เขาก็หัวเราะออกมาแทน ประหลาดจริงเชียว
“ตกลงนายมีความสุขเรื่องอะไรน่ะ”
“ก็เรื่องรางวัลไง...”ดูเหมือนจุนซูจะสงสัยเกินไปแล้ว นายคุณเลยต้องกลบเกลื่อนซะหน่อย “เห็นแทคยอนไหม”
“อืม เข้าห้องน้ำมั้ง...อ๊ะ นั่นไง แทคมานั่นละ”จุนซูมองไปที่ประตู ร่างสูงกำลังตรงมาที่พวกเขา
“ว่าไง โย่ว”แทคทักทายตามสไตล์...ไหน ?
“นี่แทค คุณเป็นไรไม่รู้ ยิ้มทั้งวันเลยอ่ะ”จุนซูฟ้อง หาแนวร่วมจับผิด
“อืม”แทคยอนหรี่ตา มองหน้าเพื่อน ที่ทำท่าสบายๆ แต่ดูก็รู้ว่ากำลังเนียนปกปิดบางอย่างอยู่ “ปกติคุณมันก็ยิ้มนะ แต่วันนี้ยิ้มมากไปจริงๆ บอกมาซะดีๆ มีอะไรพิเศษเหรอไง หา”
“ไม่มี เออ นายสองคนเห็น เห็นอูยองไหม”รีบเปลี่ยนเรื่องทันที อย่างเชี่ยวชาญด้วย
“อยู่กับเจย์”แทคยอนตอบ เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเรียกหัวหน้าว่าพี่แล้ว ปีนเกลียวสุดๆ “ตกลงเรื่องดีๆ มันเกี่ยวกับไอ้อูยองหรือไง” แทคยังคงไม่ลืมง่ายๆ ตัวพ่อจริงๆ ตาคนนี้
“ไม่นี่”นิชคุณเริ่มหลุกหลิก สมองหมุนติ้วคิดหาข้อแก้ตัว
“แล้วถามถึงมันทำไม”หนุ่ม(ผิว)เข้มยังคงคาดคั้นต่อ
“ก็มีเรื่องจะคุยนิดหน่อย”
“คุยเรื่องไรอ่ะ”จุนซูถามบ้าง
“เรื่อง...”แม้ว่าจะอยากตอบใจจะขาดว่า เรื่องอะไรจะบอกพวกนาย แต่นิชคุณก็ไม่กล้าพอ “เออ เรื่องรายการวิทยุ”
“อืม”เหมือนแทคยอนจะพอใจคำตอบ นั่นหมายความว่า ได้เวลาชิ่ง
“งั้น ฉันไปก่อนนะ”
นิชคุณเดินพ้นประตูไปแล้ว แต่ว่าเรื่องกลับไม่จบ เมื่อจู่ๆจุนซูก็นึกบางอย่างออก
“เฮ้ คนที่ไปรายการวิทยุน่ะ มันฉัน ไม่ใช่เหรอ”
“เออ จริงด้วย”แทคยอนตาวาว “วันนี้มันแปลกชอบกลวุ้ย สงสัยเลือดจะไปลมจะมา”
จบประโยคจุนซูมองหน้าแทคและส่ายศีรษะไปมาด้วยความเอือม ไอ้มุก เลือดจะไปลมจะมา เขาเลิกใช้กันแล้วแทคเอ๊ย โถ ฝึกใหม่น่ะลูกนะ -*-
จบตอน
ความคิดเห็น