เมื่อของตายหายไป

เมื่อถึงจุดหนึ่งที่เราโง่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า 

เราจะรู้ว่าตอนไหนที่ควรเดินจากไป

เพราะรักมากจึงเจ็บปวดและเสียใจมาก

เพราะคาดหวังไว้มากโลกทั้งใบก็เลยพังทลายลง

 .

“ปล่อย! จี! เดี๋ยว! นี้!”

“พี่ขอร้อง เรามาคุยกันก่อนได้ไหม”

“จีไม่มีอะไรจะคุยกับพี่ เรื่องของเรามันจบไปเป็นปีแล้ว”

“พี่รอจีมาตลอดเลยนะ”

“จบเรื่องของเราไว้แค่นั้นเถอะ”

“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ จีไม่คิดจะบอกพี่หน่อยเหรอ”

“จีต้องบอกอะไร พี่ควรรู้ตัวว่าทำอะไรลงไปไม่ใช่เหรอ”

“พี่ไม่รู้ว่าจีหมายถึงอะไร แต่พี่ยังรอและหวังว่าจีจะกลับมา”

“ไม่ต้องรอแล้ว เพราะจีไม่มีทางกลับไปหาพี่อีก”

“งั้นจีก็บอกเหตุผลมาสิ”

“เพราะพี่โกหกจีเรื่องผู้หญิงคนนั้นมาตลอดไง”

“เพราะเรื่องนี้จีก็เลยทิ้งพี่ไปใช่ไหม”

“ใช่ ฉะนั้นอย่ามายุ่งกับจีอีก พี่มันน่ารังเกียจที่สุด”

“แต่ทุกอย่างที่พี่ทำไปก็เพื่อจีนะ พี่รักจีมากจีก็น่าจะรู้”

“ทุกอย่างมันเพื่อตัวพี่เองต่างหาก คนแบบพี่ไม่มีทางรักใครจริงนอกจากตัวพี่เอง”

.

. 

“แล้วถ้าวันหนึ่งพี่ธีร์รู้ว่า...”

“จีก็จะบอกเขาว่าของตายชิ้นนั้นมันได้ตายและหายไปแล้ว ตอนนี้จีไม่ใช่คนเดิมที่เขาเคยรู้จักอีกแล้ว”

จีน่าเอ่ยอย่างเฉยชาเหมือนกับไม่รู้สึกอะไร แต่ในความเป็นจริงเธอทั้งเสียใจและแตกสลายจนไม่รู้สึกอะไรอีกแล้วต่างหาก

.

.

คำเตือน

ผลงานเรื่องนี้มีความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนและมีการนอกกายนอกใจ ไม่เหมาะสำหรับผู้ที่อ่อนไหวง่ายและจิตใจไม่แข็งแรง เพราะอาจเกิดการกระทบกระเทือนทางจิตใจได้ 

สัปดาห์แรกไรท์อัพงานทุกวัน หลังจากนั้นอ่านฟรีวันเว้นวัน เวลา 19:00น.

อาจจะมีติดเหรียญอ่านล่วงหน้าค่ะ

พบกับอีบุ๊กราคาพิเศษเร็วๆนี้