คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 1st Record: Silver Angel
11 พฤษภาคม UA 57 แถบดาวเคราะน้อย
Neural-link Control Sytem version 2.1a Active
Synchronize rate 74.4%
Machine condition: all green
Route clear
Launching...
"แองเจลิก้า ออกตัว!"
เรนิส มิวส์รู้สึกถึงแรงกดพร้อมกับAMที่นั่งอยู่พุ่งออกจากยานในสภาพไร้น้ำหนัก เวอเนียร์ด้านหน้าทำงานเพื่อไม่ให้เธอออกไปไกลจากยานฟรีวินด์เกินไปนัก รูปทรงที่บอบบางกว่าAMทั่วๆไปจนคล้ายสตรีเพศและเกราะสีเงินที่คลุมทั่วตัวสะท้อนแสงทำให้แองเจลิก้าดูเหมือนของสำหรับตั้งโชว์มากกว่าอาวุธ แต่เธอรู้ว่ารูปทรงเป็นเพียงสิ่งหลอกตาเท่านั้น ปีกด้านหลังขยับในสภาพไร้น้ำหนักทำให้แองเจลิก้าหมุนตามไป หน้าจอฉายภาพที่ส่งมาจากกล้องซึ่งหมือนตาที่มีครอบแก้วป้องกันแสดงอวกาศที่มีหินดาวเคราะห์น้อยอยู่ประปราย และยานฟรีวินด์รูปร่างเหมือนกระสวยอวกาศที่มีคอนเทนเนอร์ติดอยู่ด้านข้าง
"แองเจิ้ล1ถึงฟรีวินด์ สภาพของAMสมบูรณ์พร้อมรับการทดสอบค่ะ"
ผู้คนบนยานฟรีวินด์มองดูXU-D01 แองเจลิก้าบนจอภาพด้วยความรู้สึกพอใจระคนตื่นเต้น สถานีวิจัยเดดาลัสพัฒนาAMรุ่นต้นแบบเครื่องนี้กว่าสองปีด้วยความมุ่งมั่นให้เป็นAMที่เป็นสุดยอดวิทยาการของโลก ถ้าการทดสอบครั้งนี้ผ่านไปด้วยดี มันก็นับเป็นผลงานชิ้นโบว์แดงเลยทีเดียว
"เด็กคนนั้นจะไหวเหรอ?" หนึ่งในบรรดาวิศวกรซุบซิบกัน
"อย่าห่วงเลย นั่นน่ะไม่ใช่แค่เด็กหรอกนะ"
"แต่ถ้าใครรู้เรื่องนี้ ก็ต้องว่าเราละเมิดสิทธิเด็กแหงๆ"
แองเจลิก้าโบกปีกติดท่อขับดันด้านหลังเพื่อปรับสมดุล หลังการทดสอบซิมูเลเตอร์นับครั้งไม่ถ้วน เธอก็มีโอกาสได้ใช้เทวทูตสีเงินตัวนี้จริงๆเสียที เรนิสสูดลมหายใจลึกๆเพื่อควบคุมอารมณ์
"อัตราการเต้นของหัวใจเร็วขึ้น ตื่นเต้นล่ะสิ แม่นักรบตัวน้อย?" ไอคอม(I-COM: Interactive Control & Operating-assist Mechanic) AIผู้ช่วยของแองเจลิก้าพูดกับเรนิส
"ก็ใช่นะ แต่เลิกเรียกชั้นแบบนั้นเถอะ"
"แล้วจะให้เรียกนักบินที่สูงแค่147เซนว่าไงดีล่ะ? ฮะฮะ"
"...ถ้าการทดสอบรอบนี้พลาดขึ้นมา ชั้นจะบอกให้เค้าลบโปรแกรมบุคลิกของนายซะเลย"
"ฝันไปเถอะ ระบบประมวลผลของชั้นเหนือกว่าซูเปอร์คอมพิวเตอร์ซะอีกนะ"
"ให้มันจริงเถอะ ไอ้คอมนิสัยเสีย"
เรนิสหยุดเถียงกับไอคอม เมื่อฟรีวินด์เริ่มปล่อยหุ่นโดรนสำหรับซ้อมยิงรูปร่างเหมือนผึ้งไม่มีปีกออกมา แองเจลิก้าดึงปืนลำแสงจากล็อกที่เอวก่อนจะปรับตำแหน่งของปีกทะยานใส่เป้าหมายราวกับเป็นเทวทูตจริงๆ
"นี่แน่ะ!" เรนิสยิงใส่โดรนที่อยู่ใกล้ที่สุด ส่วนที่เหลืออีกสี่ตัวก็บินแยกกันไป
"พวกมันไม่ได้ติดอาวุธ ลุยเต็มที่เลย นักรบตัวน้อย"
"เลิกเรียกชั้นแบบนั้นซะที!!" เรนิสยิงใส่โดรนอีกสองตัวจากระยะไกล ก่อนจะพุ่งเข้าหาตัวที่สาม แองเจลิก้ายิงโดรนอีกตัวที่อยู่ห่างออกไปเมื่อเข้าสู่ระยะของเซนเซอร์
"ย้าาาา!!!!" เรนิสใช้มีดแสงผ่าโดรนตัวสุดท้ายขาดสองท่อนพร้อมกับที่แองเจลิก้าไล่ตามมันทัน หุ่นยนต์ไร้คนบังคับระเบิดอย่างเงียบกริบเพราะไม่มีอากาศเป็นตัวกลาง
"เพอเฟ็คท์!!" เจ้าหน้าที่บนฟรีวินด์เฮลั่น การเคลื่อนไหวเมื่อครู่เหนือกว่าที่คาดการไว้เสียอีก
"ฟรีวินด์ถึงแองเจิ้ล1 จะเริ่มการทดสอบระดับสองแล้วนะ"
"รับทราบค่ะ" เรนิสบังคับให้แองเจลิก้าถอยออกจากฟรีวินด์ไปยังตำแหน่งเดิม เตรียมเข้าต่อสู้กับหุ่นโดรนที่ติดตั้งอาวุธแล้ว...
"สามตัวเหรอ?"
"เค้าคิดว่าถ้าปล่อยมาหลายๆตัวเธอจะกลัวมั้ง? ฮะฮะฮะ"
"เงียบไปเลยไป" แองเจลิก้าพุ่งเข้าหาโดรนอีกครั้ง มิสไซล์จากโดรนเป้าหมายถูกยิงออกมาอย่างต่อเนื่อง แต่ช่องเล็กๆที่ไหล่ของแองเจลิก้าก็เปิดออกพร้อมกับอนุภาคลำแสงถูกยิงออกมาในรูปแบบของหมอกเหมือนกำแพงป้องกันแองเจลิก้าที่พุ่งหลบไปอีกด้านได้อย่างสมบูรณ์ แองเจลิก้ายิงตอบโต้กลับไปถูกโดรนสองตัว โดรนตัวที่เหลือเปลี่ยนการโจมตีมาเป็นเลเซอร์ เรนิสบังคับให้แองเจลิก้าบินฉวัดเฉวียนหลบการโจมตีทั้งหมดพร้อมกับพุ่งเข้าในระยะประชิดพร้อมกับดึงมีดแสงจากสล็อตที่ข้อมืออีกครั้ง
"ขาดซะ!" ประกายวูบจากมีดแสงพุ่งผ่านโดรนตัวสุดท้ายก่อนที่แองเจลิก้าจะบินหลบออกมาอีกทาง
"เยี่ยม!" เสียงเฮดังลั่นยานฟรีวินด์อีกครั้ง
"ต่อไปก็ระดับ3สินะ..." เรนิสดึงแองเจลิก้ากลับมายังตำแหน่งเตรียมพร้อมอีกครั้ง
"ระวัง คลื่นวิทยุถูกรบกวน" ไอคอมร้องเตือน พร้อมกับที่ลำแสงยิงถูกฟรีวินด์อย่างจัง
"อะ..อะไรน่ะ!?"
"จับสัญญาณของวัตถุขนาดยานรบได้นะ"
"ไอคอม ติดต่อยานฟรีวินด์ที! แองเจิ้ล1ถึงฟรีวินด์...แองเจิ้ล1ถึงฟรีวินด์...ช่วยตอบกลับมาด้วย!" แองเจลิก้าเปลี่ยนระบบสื่อสารเป็นแบบเลเซอร์ซึ่งยังใช้ได้ในสภาพที่ถูกกวนสัญญาณ แต่มีระยะสั้นกว่าวิทยุมาก ลำแสงอีกสายพุ่งเฉียดฟรีวินด์ไปไม่กี่สิบเมตร
"ฟรีวินด์ถึงแองเจิ้ล1...รีบหนีไป..."
"อะไรนะคะ!?"
"เครื่องยนต์หลักเสียหาย...ตอนนี้ฟรีวินด์มีกำลังไม่ถึง40%แล้วล่ะ...เราหนีไม่รอดแน่..."
"แต่...แต่ว่า..."
"รีบพาแองเจลิก้าหนีไป- - -" ฟรีวินด์ถูกยิงอีกครั้ง คราวนี้โดนส่วนสะพานเดินเรือพอดี
"แองเจิ้ล1ถึงฟรีวินด์...แองเจิ้ล1ถึงฟรีวินด์..........." เสียงของเด็กหญิงราวกับละเมอ
"มีAMกำลังมาจากโน้นน่ะ" ไอคอมร้องเตือน ไอคอมร้องเตือน AMจำนวนหนึ่งบินเข้ามาก่อนจะกางขาออกเพื่อใช้ควบคุมทิศทางในอวกาศ ขาคู่นั้นดูบอบบางจนผิดส่วนเมื่อเทียบกับลำตัวที่หนาและปีกด้านหลัง กล้องและเลนส์ที่กระจุกกันที่ส่วนหัวเป็นสิ่งเดียวที่พอจะเรียกว่าหน้าได้
"S-M02 ฮอรุส...พวกออเดอร์"
"ศัตรูมีหกเครื่องน่ะ หนีไปทางไหนดีล่ะเนี่ย?"
"...ไม่..."
"...หา?"
"จะหกรึสิบหก...ชั้นก็จะเก็บมันให้หมดเลย!!!"
"นั่นสินะ AMรุ่นต้นแบบของเดดาลัสน่ะ?" ร้อยโทมัลลิแกน แฟนนิ่งหัวหน้าหน่วยจู่โจมของออเดอร์ฯพูดเมื่อแองเจลิก้าปรากฏบนจอภาพพร้อมกับหลบกระสุนแสงที่ยิงมาได้ รอยยิ้มบางๆปรากฏบนใบหน้าหลังหมวกนักบินของเขา
"ท่าทางจะเป็นพวกมือใหม่ ใช้ฟอร์เมชั่นC เลย!!"
"รับทราบ!" ฮอรุสห้าเครื่องบินแยกกันไปคนละทาง โดยที่เครื่องของมัลลิแกนยังพุ่งเข้าหาแองเจลิก้า พร้อมกับที่ปืนกลหนักติดแขนขวาเริ่มยิงกระสุนอย่างต่อเนื่อง
"สีเงินสวยดีจริงๆ แต่เธอต้องพังที่นี่ล่ะ แม่นางฟ้า!!"
"พลาดงั้นเหรอ? ไม่จริงน่า!" เรนิสบ่น ห่ากระสุนเฉียดแองเจลิก้าที่หลบไปด้านข้างพร้อมยิงสวนกลับไป
"ปฏิกิริยารวดเร็วดี แต่อ่านทางง่ายไปหน่อยนะ" มัลลิแกนดึงฮอรุสถอยห่างออกมา
"จะหนีรึไง!" เรนิสดึงมีดแสงออกมาบินตามไป ด้วยความเร็วของแองเจลิก้าจึงไล่ทันฮอรุสของมัลลิแกนได้โดยง่าย
"ขาดซะ - ว้าย!!" แองเจลิก้าโดนยิงสกัดไว้ก่อนจะถึงตัวฮอรุสของมัลลิแกน ฮอรุสอีกห้าเครื่องที่แยกไปเมื่อครู่ตอนนี้กลับมาล้อมแองเจลิก้าไว้
"ซวยล่ะ...ติดกับซะแล้ว..." ไอคอมส่งเสียงอ่อยๆ
"...ไม่เป็นไร...ไม่ได้เสียหายมากนี่นา..." เรนิสลองดูสภาพรอบๆตัว ฮอรุสทั้งหมดอยู่ในสภาพเตรียมยิงปิดทางหนีของเธอไว้
"ตัวบางๆแบบนั้นทนไม่ใช่เล่นนี่นา"
"ยิงเลยมั้ยครับ ผู้กอง?"
"เดี๋ยว...ให้โอกาสเค้าสวดมนต์ก่อนตายหน่อยก็ได้" มัลลิแกนหัวเราะเบาๆ
"ไอคอม...ใช้ฟุลซิงโคร..."
"หา...มันอันตรายนะน่ะ"
"ถ้าไม่เสี่ยงเราได้ตายที่นี่แน่"
"...ออลไรท์ ฟุลซิงโครไนซ์โหมด...สแตนด์บาย"
Synchronize rate 100%
Power output - MAX
Limit timer 0.30
แองเจลิก้ากางปีกย่อยออกพร้อมกับที่เซนเซอร์ส่องประกายสีเขียวสดใสออกมา มัลลิแกนกับลูกทีมยิงใส่ทันที แต่แองเจลิก้าฝ่าวงล้อมไปได้ด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้นอย่างมาก
"บ้าน่ะ!?" แองเจลิก้าบินเข้าหาฮอรุสเครื่องหนึ่งก่อนใช้มีดแสงแทงทะลุห้องควบคุม
"แรนดอล!?! แก!!!!" ฮอรุสอีกเครื่องยิงปืนใส่
"เดี๋ยวก่อน ทีน่า!" มัลลิแกนเตือนลูกทีมแต่ช้าไป เรนิสใช้ฮอรุสที่หมดสภาพเป็นโล่พุ่งสวนทางกระสุน ก่อนจะผลักใส่ฮอรุสของทีน่า ทีน่าถูกกระแทกเสียหลักเป็นจังหวะให้เรนิสยิงด้วยปืนแสง อนุภาคพลังงานทะลวงเตาปฏิกรณ์ของฮอรุสเกิดการระเบิดของปฏิกิริยาลูกโซ่เป็นลูกไฟแวบหนึ่งก่อนจะหายไป
Limit timer 0.18
"ใจเย็นๆ ถึงจะเร็วขึ้นก็เป็นการเคลื่อนไหวตรงๆเหมือนเดิมนั่นล่ะ อ่านทางมันให้ออกแล้วยิง" มัลลิแกนบอกลูกทีม แต่ตัวเองก็ตกใจกับความเร็วของแองเจลิก้าในตอนนี้ไม่น้อย
"ย๊า!!" เรนิสพุ่งใส่ฮอรุสอีกเครื่อง ซึ่งโจมตีกลับมาด้วยทวนติดแขนขวา
"ยิง!!" กระสุนที่พวกมัลลิแกนยิงออกมาทำให้เธอต้องถอยออกมา ฮอรุสเครื่องนั้นได้จังหวะยิงมิสไซล์ใส่ แต่ช้ากว่าเรนิสที่ยิงคลาวด์ลันเชอร์ออกมาป้องกันไว้ ฮอรุสถูกแรงระเบิดจากมิสไซล์ตัวเองในระยะประชิด เปิดช่องว่างให้เรนิสยิงทำลายไปอีกเครื่อง
Limit timer 0.10
"บ้าน่ะ...มันร้ายกาจขนาดนี้เลยเรอะ?!" มัลลิแกนส่งสัญญาณให้ลูกทีมที่เหลือหนีกลับไปยาน ตามที่คาด เรนิสหันปืนมาและยิงลำแสงใส่อย่างต่อเนื่อง มัลลิแกนใช้ประสพการณ์ที่เหนือกว่าหลบหลีกเพื่อรอจังหวะ
Limit timer 0.04
ในที่สุด พลังงานของปืนแสงก็หมด มัลลิแกนจับได้จากการยิงที่ขาดช่วงไปเฉยๆจึงพุ่งเข้าประชิด
Limit timer 0.01
"แย่ล่ะ!" มัลลิแกนรู้ตัวว่าพลาดท่าเมื่อเห็นตลับพลังงานที่ถูกดีดออกจากปืนแสงในมือของแองเจลิก้าซึ่งเสียบตลับสำรองแล้วเล็งมาทางเขา
Limit timer 0.00
Safety limited: Full synchronize mode : OFF
"อ๊าาาาา!!!!" เรนิสรู้สึกเหมือนถูกไฟช็อตอย่างแรง ประสาทสัมผัสทั่วร่างชาดิก ถึงสัญชาตญาณจะทำให้ยิงออกไปโดยอัตโนมัติ แต่ช่วงเวลาที่เธอชะงักไปทำให้มัลลิแกนหลบกระสุนแสงได้
"....บ้าจริง...ใช้ได้...แค่นี้เองเหรอ..."
"ดูสภาพตัวเองสิ แค่30วิก็แย่แล้วล่ะ" ไอคอมตอบ แองเจลิก้าหุบปีกกลับ ระบบเริ่มระบายความร้อนออกมาจนเห็นได้ชัด
"...ดูท่าจะหมดลูกเล่นแล้วสินะ" ทวนที่แขนของฮอรุสสั่นสะเทือนด้วยความที่สูงจนแลเห็นเป็นสีแดงแล้วพุ่งเข้าชาร์จ
"ว้าก!!!!! หลบๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!" ไอคอมตะโกนลั่นห้องควบคุม แต่เรนิสที่ไม่ฟื้นตัวดีแทบขยับแองเจลิก้าไม่ได้ ภาพบนจอยังแทบมองไม่เห็นด้วยซ้ำ ไม่เห็นแม้แต่สัญญาณของAMอีกเครื่องที่พุ่งมาหาทั้งคู่ด้วยความเร็วสูง
"อะไรกัน!?" AMเครื่องนั้นชนแองเจลิก้าออกไปก่อนจะถูกเสียบ สิ่งที่มัลลิแกนแลเห็นบนจอภาพก็คือAMที่ไม่เคยเห็นมาก่อน รูปทรงที่ดูเพรียวกว่าAMทั่วๆไปแต่ไม่บอบบางเหมือนแองเจลิก้า ท่อขับดันขนาดเล็กที่หน้าอก ไหล่ และขาทั้งสองข้าง บอกลักษณะของการขับเคลื่อนที่สูง แสงจากเซนเซอร์แบบแว่นส่องมองกลับมาทางมัลลิแกน ส่วนเรนิสสลบไปแล้ว
"แก!" มัลลิแกนตั้งท่าจะเข้าไปสู้ แต่ยานรบขนาดใหญ่ก็ปรากฏบนจอซะก่อน
"นี่คือเซฟาลอส หน่วยรบอิสระที่8ของกองทัพโลก ขอให้ยอมจำนนและดับเครื่องของAMเดี๋ยวนี้" เสียงกัปตันสาวของยานกระจายผ่านระบบสื่อสารกำลังสูง มัลลิแกนเห็นท่าไม่ดีรีบหนีกลับไปพร้อมกับที่ยานของตนเริ่มยิงใส่เซฟาลอส แต่ถูกสนามพลังดูดซับไว้
สะพานเดินเรือ ยานเซฟาลอส
กัปตันสาวในเครื่องแบบผู้บังคับบัญชาของกองทัพโลก (United Earth Military) นั่งประจำตำแหน่งบัญชาการซึ่งอยู่สูงสุดของห้อง ขณะที่ลูกเรือคนอื่นๆช่วยกันทำงานตามหน้าที่จากชั้นที่ต่ำลงมา
"แหมๆ หนีไปแล้วยังมีสวนกลับมาอีกนะ" พันตรี อุมิโกะ ฟุจิวาระกอดอกบ่นเบาๆ เสื้อนายทหารของเธอมีผ้าคลุมไหล่ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของผู้บัญชาการยานรบ ด้วยใบหน้าที่อ่อนเยาว์บอกอายุไม่เกินยี่สิบปีต้นๆและผมยาวแบบคนรักสวยรักงาม ตำแหน่งที่เธอนั่งอยู่นับว่าแปลกไม่ใช่น้อย
"ยายอุมิโกะ จะให้ชั้นออกไปได้รึยังน่ะ?" เสียงติดต่อจากจุดปล่อยตัวหุ่น
"ออกไปอะไรล่ะ มันหนีไปแล้วย่ะ! วารีจัง ยานศัตรูอยู่ในระยะของเซ็นเซอร์รึเปล่า?" อุมิโกะหันมาถามโอเปอเรเตอร์ประจำยานซึ่งอยู่ใกล้เธอที่สุด ทหารหญิงยศสิบตรีผมบ็อบสั้นแค่คอสวมหมวกเบเรต์สีแดงท่าทางอายุน้อยกว่าอุมิโกะไม่มากนักเหลือบดูหน้าจอข้อมูลตรงหน้าก่อนตอบกลับไป
"เปล่าค่ะ แต่มิกะคำนวณตำแหน่งให้แล้ว" เธอหมายถึงซูเปอร์คอมพิวเตอร์ประจำยาน
"ดีล่ะ ยิงปืนแมสไดรเวอร์...ไปเลย!!!" ปืนใหญ่ด้านล่างของเซฟาลอสเปิดออก ก่อนจะยิงกระสุนออกไปโดยมีแสงสีเงินตามไปเป็นทาง
"โดนรึเปล่าน่ะ?" อุมิโกะถามเพราะเป้าหมายอยู่นอกระยะที่มองเห็น
"คิดว่าโดนนะคะ แต่...มิกะบอกว่าคลื่นรบกวนแรงขึ้นอีก20% กำลังจะหนีแล้วค่ะ จะให้ซ้ำมั้ยคะ?"
"....ไม่ต้อง ว่าแต่AMอีกตัวล่ะ?"
"มิกะวิเคราะห์แล้ว เป็นAMนอกสารบบสังกัดสถานีวิจัยเดดาลัส ลองติดต่อไปแล้วไม่มีสัญญาณตอบกลับ ชั้นบอกให้คุณโซลพาเข้ามาในเซฟาลอสแล้วค่ะ"
"อืม บอกให้เตรียมห้องพยาบาลด้วยละกัน"
โรงเก็บหุ่น ยานเซฟาลอส
"เอ...สวิตช์เปิดมันอยู่ไหนนะนี่?" เหยา หลิง วิศวกรสาวของเซฟาลอสคลำหาทางเปิดประตูห้องควบคุม ผมสั้นๆและท่าทางทะมัดทะแมงของเธอเข้ากับชุดช่างเครื่องของเธอพอดี
"เอ๋? พวกคุณอิทซึกิล่ะครับ?" นักบินคนหนึ่งออกจากAMที่ช่วยเรนิสไว้ ชุดไฟลท์สูทของเขามีลักษณะต่างจากแบบทั่วๆไปและเมื่อดูเผินๆก็ไม่ต่างจากชุดปกตินัก
"พอรู้ว่าไม่ต้องออกรบก็แยกกันไปแล้วล่ะ ว่าแต่เจอผู้รอดตายคนอื่นไหม?"
"...ไม่นะ..." เขาถอดหมวกนักบินออกให้เห็นใบหน้าของชายหนุ่มชาวเอเชียที่หวีผมเรียบบอกลักษณะนิสัยที่เรียบร้อย
"เจอแล้ว! ซ่อนไว้มิดชิดดีแฮะ" หลิงเปิดประตูห้องควบคุม เธอจึงได้เห็นนักบินที่หมดสติในชุดอวกาศขนาดเล็ก
"นี่มันไซส์เด็กนี่นา..." หลิงเอื้อมมือไปจะถอดหมวกนักบินออก
"โอ้! สวรรค์โปรด!!! ในที่สุดก็เปิดออกจนได้!!!! ถึงจะช้าไปหน่อยแต่ก็ต้องขอบคุณจริงๆ!!" จู่ๆเสียงจากคอมพิวเตอร์ระบบก็ดังจนทั้งสองคนตกใจ
"อะไรน่ะ คอมพิวเตอร์เนี่ย!"
"คือเค้าจำกัดฟังค์ชั่นของชั้นไว้แค่ให้ช่วยสนับสนุนน่ะ ถ้าไม่มีใครกดสวิตช์ชั้นก็เปิดประตูเองไม่ได้ แต่ถึงเปิดได้ชั้นเอายายเปี๊ยกนี่ออกไปไม่ได้อยู่ดีน่ะนะ ฮะๆๆ"
"ยายเปี๊ยก? นี่เด็กผู้หญิงเรอะ?" หลิงถอดหมวกนักบินออก ใบหน้าที่เห็นก็คือเด็กผู้หญิงผมสีเงินยาว อายุประมาณ12-13ปี...
ความคิดเห็น