Masochistic Loveรักนี้...มีเจ็บ!![Yaoi]

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

ฮ้าววววว...........

ผมหาวปากกว้างแบบไม่สนใจชาวบ้านชาวช่อง แน่ล่ะก็ในเมื่อเช้าขนาดนี้จะมีใครให้อายฟะ มันจะง่วงได้มากกว่านี้อีกมั้ยวะเนี่ย ใครจะไม่ง่วงล่ะครับในเมื่อแม่ปลุกผมที่กำลังนอนหลับสบายตอนหกโมงเช้า ทั้งๆที่เพิ่งได้นอนตอนตีสี่หลังจากโหมทำโครงงานนรกของเพื่อจะได้จบม.สี่

เพื่ออะไรรู้มั้ยครับ?

เพื่อมาช่วยยัยต่าย ลูกพี่ลูกน้องที่อยู่บ้านใกล้ๆ เก็บของย้ายบ้าน โดยที่แม่ปลุกเสร็จแล้วก็กลับไปนอนต่อคนเดียว โดยให้เหตุผลว่า ส่งผมไปเป็นตัวแทนเรียบร้อยแล้ว

เจริญจริงๆแม่ผม..สาธุ..ถึงผมจะรักแม่มากแต่ขออย่าได้แฟนแบบนี้เลย

ว่าแล้วก้อง่วงอ่ะ หาวอีกทีดีกว่า

“ฮ้าวววววว..อุ๊ป!”

จังหวะนั้นผมก็ไปชนเข้ากับอะไรแข็งๆ ทำเอาเจ็บจนจุกไปหมด

นี่ผมเซ่อขนาดเดินชนประตูบ้านเลยเรอะ!

พอเงยหน้าขึ้นไปผมก็พบกับคนแปลกหน้าที่ไม่เคยเห็นมาก่อนที่หน้าประตูบ้านยัยต่ายถ้าเป็นเวลาปกติผมคงจะขอโทษเขาไปแล้วตามมารยาทแต่เพราะผมกำลังช็อกเลยทำได้แค่อ้าปากค้างในท่าเอานิ้วชี้หน้าคู่กรณีเท่านั้น และสิ่งที่ทำให้ผมตกใจจนกลายสภาพเป็นใบ้แดกชั่วคราวก็คือความหล่อขั้นมหาเทพของคนตรงหน้า

ง่ะ ผมดำสนิทที่เริ่มยาวเกินทรงนักเรียนมาหน่อย รับกับคิ้วเข้มที่พาดเฉียงเหนือดวงตาคมใสสีเทาขับให้ใบหน้าคมคายยิ่งดูดุคมเข้าไปอีก แถมผิวของหมอนั่นยังขาวกว่าผมที่ว่าขาวสุดๆแล้วอีกต่างหาก อ้ากกกก ถึงอย่างนั้นก็เหอะ ไมมันสูงกว่าผมเยอะจังว้า!!!!!!!!

ไม่เป็นไรๆ ดูจากโครงหน้ากับรูปร่างแบบนี้สงสัยมีเชื้อนอกแหงม มึงไม่ได้เตี้ยน้า..ไอสายฟ้าเอ๊ย...(โกหกตัวเองเก่งเนอะ)

ไอสูงนี่ต่างหากที่ผิดสูงเกินมาตรฐานชายไทยแบบผมฮ่าๆ

 

“หาวปากกว้าง”เสียงทุ้มๆนั่น ผมหูไม่ฝาดใช่มั้ยครับ? (แกถามใครวะ)

 

มันด่าผม!?

 

ระหว่างที่ผมยืนอึ้งอยู่หมอนั่นก็ชนไหล่ผมแล้วเดินจากไปทันที แถมยังมีหน้ามาทำเสียงเหอะใส่ผมด้วย อะไรวะเนี่ย

 

สงสัยจะปัญญาอ่อน....ผมยักไหล่เดินเข้าบ้านไป ไงๆผมก็ไม่ใช่คนมานั่ง
คิดมากเรื่องไม่เป็นเรื่องอยู่แล้ว

 

พอเข้ามาถึงในตัวบ้านก็เห็นยัยญาติห่างๆที่ผมเอ็นดูเหมือนน้องสาวแท้ๆ ทั้งๆที่ผมเป็นลูกคนเดียวนะนั่นกำลังทิ้งตัวเก็บ เอ่อ ในที่นี้ใช้คำว่า โกย จะดีกว่า มันกำลังโกยหนังสือที่มีเยอะเว่อร์ๆใส่กล่องกระดาษ เท่าที่เห็นนี่มันคงเริ่มเก็บมานานแล้วล่ะครับดูจากสภาพกล่องมากมายที่บรรจุเต็มเอี๊ยดแล้ว

“เฮียปีศาจจจนึกว่าจะไม่มาช่วยขนซะแล้ววว” นั่นไงพอเห็นหน้าผมมันก็ร้องอย่างดีใจทันที

“เฮ้ย..กูบอกหลายทีแล้วไง แม่กุ คนที่บังเอิญเป็นป้ามึงด้วยอ่ะ เค้าตั้งชื่อกูว่าสายฟ้า ไมไม่รู้จักจำวะ”ผมด่ามันด้วยประโยคเดิมๆที่เอามาพูดซ้ำเป็นครั้งที่ล้าน แม่งง..เรียกอยู่ได้ปีศาจๆ ไอนี่นิ..เห็นพี่เป็นคนหล่อดีๆไม่ชอบ

“คิกๆ ก็มันตรงกับนิสัยเฮียนิ” มันเองก็เถียงซ้ำๆด้วยประโยคเดิมเป็นครั้งที่ล้านแล้วเหมือนกัน จริงตอนเด็กผมดีใจมากครับที่อยู่จะได้มีน้องทั้งที่ตัวเองเป็นลูกคนเดียวอ่ะ เลยออกอาการเอ็นดูมันมากไปนิดดดดด มันก็เลยแกล้งเรียกผมที่ชอบแกล้งมันว่า ปีศาจๆนี่แหละ บ้าเนอะ

“โว้ย กุหล่อของกุดีๆแม่งไม่ชอบ เจือกชอบเรียกเสียๆหายๆเปลี่ยนสปีชีส์ให้กุซะงั้นอ่ะ”

“มัวแต่เถียงน้องอยู่นั่นแหละ ตกลงตัวเองมาทำไรเนี่ย” เออว่ะ เกือบลืม ผมเลยก้มไปช่วยมันเก็บของใส่กล่อง

“เฮีย..” มันเรียก

“ไร” แม่งหนังสือพวกนี้ ถ้าเอาไปขายสงสัยรวยแหงม เยอะอย่างกะห้องสมุดประชาชนแล้วมันก็ดันกะจะขนไปบ้านใหม่เลยหมดด้วย

“ลืมบอกไปที่เรียกปีศาจอ่ะ จริงๆมันตรงกะหน้าเฮียด้วย” อ่าวไอนี่ ผมก็ไม่พูดอะไรได้แต่ยิ้มหึหึ แล้วเดินย่างสามขุมเข้าไปหามัน

“เมิงตายยยยย”

 

....................................................


หลังจากวิ่งไล่กันจนโดนพี่ลูกตาลพี่สาวแท้ๆของยัยกระต่ายสวดบวกแถมมะแหงกแห่งความรักไปให้อีกหนึ่งทีแล้วก็ต้องมานั่งเก็บของกันต่อ ฮ่วย...ง่วงก็ง่วง ของก็ไม่ใช่ของตัวเอง ยังต้องมาโดนทำร้ายร่างกายอีก 

ชิชะ! คนหล่องอนครับ

แต่ถึงจะงอนแค่ไหน นาทีนี้ก็ต้องช่วยมันเก็บของให้เสร็จก่อนละครับไม่งั้นมีหวัง..น่วม เจ๊แกคาราเต้สายดำนะเออ

“เออ ใช่ๆต่ายเมื่อเช้าอ่ะพี่เห็นใครก็ไม่รู้ออกมาจากบ้านต่ายตอนหกโมงกว่าๆอ่ะ โคด กวนประสาทเลย”ผมเอ่ยระหว่างกินข้าวเที่ยงเป็นครั้งสุดท้ายที่บ้านหลังนี้ นึกแล้วก้อเศร้าอ่ะ ผมมาเล่นที่นี่ตลอดเลยเวลาแม่ไม่อยู่ตอนเด็กอ่ะนะ พอมองออกไปที่บ้านตัวเองที่อยู่ตรงข้ามกับที่นี่จากประตูก็ดันนึกถึงเรื่องเมื่อเช้าขึ้นมา เลยถามมันซะเลยทำลายบรรยากาศหงอยๆนี่ซะหน่อย

 

“ใครอ่ะ แล้วหนูจะรู้มั้ยเนี่ย”มันพูด แน่ะยังมากวนอีกเดี๋ยวมีโบก “อ๋อ รู้แระๆไอไฮท์แหงๆ เฮียบอกกวนใช่มะ มันทำไรเฮียเปล่า”

“ก..ก็เปล่านี่” ผมรีบปฎิเสธทันที ใครจะกล้าบอกวะว่าหาวจนเดินไปชนมัน กรำของตรุเอ๊งงงงง

“หืมมม? มีพิรุธว่ะฟ้า”พี่ตาลที่เงียบไปนานอยู่ๆก็พูดขึ้น แหงะ ไรของเจ๊แกอีกเนี่ย

“อะไรของพี่อ่ะ ผมอ่ะชื่อสายฟ้าเรียกเต็มๆสิ นี่ก็อีกคนเดี๋ยวคนอื่นเค้าได้ยินแล้วเข้าใจผิดหมด”

เจอสกิลเปลี่ยนเรื่องของข้าน้อยเข้าไป หุหุ ลืมโลดๆ

“ว่าแต่แกไม่เคยเจอไฮท์นิ เนอะต่าย? จะว่าไปก็แปลกว่ะ แกมาที่นี่ก็บ่อยเพิ่งจะเคยเจอมัน ทั้งๆที่มันเป็นเพื่อนไอต่ายกะไอพั้นซ์มาตั้งแต่ประถมแล้วมั้ง”ง่ะ สรุปสกิลผมนี่ใช้กะเจ๊ไม่ได้ผลเลยใช่มะ 

กรำ อ่า คุณๆคงจะงงๆกันสิครับว่าไอ เชี่ยพั้นซ์มันคือครายยย

มันก็คือแฟนสุดที่รักของไอคุณน้องต่ายนี่แหละครับ แม่งนิสัยกวนตีนอย่าบอกใคร เจอกะมันที่ไรได้ฉะกันทุกที นอกเหนือจากนั้น ก็เพราะหน้าตาและส่วนสูง180up!ของมัน แม่งผมล่ะเกลียดจริงๆไอพวกลูกครึ่งที่ชอบเหยียดหยามความสูงคนอื่นอย่างมันอ่ะ

ง่าผมไม่ได้เตี้ยนะครับ ผมสูง165 แง่งๆก็คนมันยังโตไม่เต็มที่อ่ะ แถมตัวเล็กๆบางๆอีก โว้ยย มันบอกวันไหนผมเกิดมีซิกแพ็คขึ้นมามันจะยอมมาก้มกราบเท้าผมสามครั้งเลยครับ โหยย.......เหยียดหยามๆอ่ะ

 

“จะว่าแปลกก็แปลกนะ ไม่เคยเจอกันจริงๆแหละ ตอนไฮท์มานอนบ้านเราเฮียปีศาจก็ติดเรียนซัมเมอร์ไม่ก็นอนบ้านเพื่อน ถ้ามันมาเช้าเฮียจะมาเย็น แถมวันที่เจอกันครั้งแรกดันเป็นวันที่มันมาบอกลาเพราะจะอยู่เมืองไทยเป็นวันสุดท้ายด้วย”ยัยต่ายก็เอากะเค้าอีก มันรีบสนับสนุน จะหนับหนุนเพื่อ?

 

“พรหมณ์ลิขิตว่ะงานนี้”พี่ตาลพูดยิ้มๆ  


เฮ้ยยยย...............

“พรหมณ์ลิขิตบ้าอะไรล่ะพี่ตาล ผมชายแท้ทั้งดุ้นนะเออ” เกือบลืมไปว่าเจ๊แกเป็นสาวเชอร์รี่(หรือที่รู้จักแพร่หลายว่าสาววายนี่เอง)แถมนี่เป็นตัวแม่ๆเลยมั้ง คิดแล้วก็สงสารแฟนพี่แกว่ะ ไม่รู้จะโดนบังคับให้ทำไรแปลกๆมั่งเปล่า เหอะๆ

“อ่ะจร้า พ่อชายแท้มาดแมนแอนด์แฮนด์ซั่ม ทั้งหล่อทั้งสู๊งงสูง ” อ่าว พูดงี้ไม่ผมเลยฆ่าล่ะ ประชดซะเสียหมา “แต่ถามจริงแกไม่สนเหรอ แกอ่ะอาจจะไม่รู้ตัวนะแต่แกโคดน่ารักเลยว่ะ ถ้าเป็นเคะรับรองรุ่ง! อีกอย่างไอไฮท์นี่รูปหล่อ พ่อก็รวย เรียนดีกีฬาเด่นนะว้อย จะบอกให้ที่มันไปเนี่ย ได้ทุนไปเรียนอังกฤษฟรีปีนึงนะเว้ย”

ง่ะ..จะบอกให้ ก็ไปบอกสิมา บอกผมเพื่อ? แถมยังไม่วายจะล่อลวงผมทิ้งท้ายอีก แต่ช่างเหอะผมชินละ(เวลาเจอผมอยู่กับเพื่อนเพศเดียวกัน พี่แกมักจะมองด้วยสายแปลกๆเสมอแหละ ตอนแรกก็ไม่รู้หรอกแต่ยัยต่ายมันแอบมาบอก) แต่ไมตอนหลังต้องโฆษณาให้ไอหมอนั่นด้วยอ่ะ ได้ค่าคอมมิชชั่นมาเปล่าเนี่ย

 

เอาเหอะๆในที่สุดผมก็เปลี่ยนเรื่องสำเร็จ เราหันไปสนใจคุยรื่องบ้านใหม่ที่สองพี่น้องจะย้ายไปจนกระทั่งถึงเวลาที่ต้องไปจริงๆ ยัยต่ายกอดผมแล้วร้องไห้ใหญ่เลย แถมบังคับว่าให้ไปเยี่ยมที่บ้านใหม่บ่อยๆอีกต่างหาก ผมกอดปลอบมันจนกล่องใบสุดท้ายถูกขนขึ้นรถ ในบ้านที่แสนอบอุ่นตอนนี้กลับว่างเปล่าเหลือเพียงแค่ผมคนเดียวที่ถูกทิ้งไว้

ผมยืนมองตัวบ้านอย่างเงียบๆคนเดียว พอจะกลับบ้านตัวเองผมก็ไม่ลืมล็อกบ้านแล้วเอากุญแจไปเก็บให้แม่ที่ตอนนี้ตื่นแล้วและกำลังดูหนังซีรีย์อยู่ ก่อนจะขึ้นไปบนห้องของตัวเองแลวนอนแผ่หลาลงบนเตียง นึกขำกับเรื่องที่ต่ายกับพี่ตาลพูด เรื่องเพื่อนน้องที่กวนประสาทคนนั้น

 

เหอะๆ ตอนนี้หมอนั่นก็ไม่ได้อยู่ไทยแล้วซะหน่อย พรหมณ์ลิขิตบ้าบออะไร

ผู้หญิงนี่บ้ารึเปล่า?


......................................................

เพิ่งแต่งสดลงสด เม้นเป็นกำลังใจมั่งเน้อ จะนำคำติชมไปปรับปรุงตัวเองเจ้าค่ะ

คุโร ทสึกิ