เกิดใหม่เป็นเผ่าหมาป่าเเล้วไงอยากใส่หรอค่ะ - นิยาย เกิดใหม่เป็นเผ่าหมาป่าเเล้วไงอยากใส่หรอค่ะ : Dek-D.com - Writer
×

    เกิดใหม่เป็นเผ่าหมาป่าเเล้วไงอยากใส่หรอค่ะ

    ฉันที่ป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายที่ทำได้เพียงเฝ้ารอความตายที่ย่างกรายเข้ามาดับเวลาชีวิตของฉันไปเรื่อยๆ ไม่มีคนให้กำลังใจไร้ซึ่งความสุขสุดท้ายในชีวิตได้เเต่ต้องตายอย่างโดดเดี่ยวอยู่บนเตียงอันน่าเวทนา...

    ผู้เข้าชมรวม

    587

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    27

    ผู้เข้าชมรวม


    587

    ความคิดเห็น


    7

    คนติดตาม


    41
    หมวด :  แฟนตาซี
    จำนวนตอน :  2 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  28 เม.ย. 67 / 14:23 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    ตึ๊ด! ตึ๊ด!? ตึ๊ด!


    เสียงของเครื่องวัดสัญญาณชีพจรในห้องผู้ป่วยของโรงพยาบาลเเห่งหนึ่งที่เชื่อมต่อกับข้อมือของใครบางคนที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย


    เเฮ่ก! เเฮ่ก! เเฮ่ก!!


    เสียงหอมหายใจอย่างโรยรินของเด็กหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงด้วยความเศร้าหมอง สีหน้าของเขาเเสดงได้ถึงความสิ้นหวังที่มาจากก้นบึ้งของหัวใจที่ได้รู้ความจริงว่าตัวเองจะไม่สามารถมีชีวิตต่อไปเเละได้เห็นเช้าวันใหม่ของวันพรุ่งนี้


    "ฉันมาได้เเค่นี้สินะเจ็บใจชะมัดเลย!!!!โธ่โว้ย!!!!!"


    เขากำมือทั้งสองข้างเเน่นเครื่องช่วยหายใจของเขาถูกถอดออกด้วยตัวของเขาเองด้วยเเรงทั้งหมดที่มีถึงจะเป็นเรี่ยวเเรงของผู้ป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายเเต่เค้าก็พอจะมีเเรงเหลือพอที่จะถอดมันออกได้


    เด็กหนุ่มคนนี้มีชื่อว่า อากิระ นางาโตะ ผู้ป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย เขาเป็นคนเย็นชาเเละไม่สนโลกสักเท่าไหร่นักพ่อของเขาพามาที่นี่เพื่อรักษาตัวเมื่อ3ปีป่อนตั้งเเต่วันนั้นฉันก็ไม่เห็นพ่อของฉันอีกเลยเเม่ก็หายตัวไปฉันจึงมีเเค่พ่อคนเดียว


    เเละพ่อเพียงคนเดียวคนนั้นก็ได้ละทิ้งฉันไว้ข้างหลังเเละปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียวมาตลอด มันเป็นเเบบนี้มาตลอดเเม่ก็หายหัวไปไหนก็ไม่รู้ญาติพี่น้องปู่ย่าตายายก็ไม่เคยคิดจะมาซัพพอร์ตพ่อกับฉันเลยสักครั้งเเละคนเดียวที่ฉันมีก็คือพ่อเเต่ดูตอนนี้สิ....


    มันเป็นเเบบนี้มาตลอดเลยไม่จะใครหน้ามันก็ทิ้งผมไว้ข้างหลังเสมอทำได้เพียงเเค่ภาวนาอย่างไร้ค่าให้คนที่ผมเชื่อใจเพียงคนเดียวให้เขากลับมานั่นก็คือพ่อ....


    ฉันก็เพิ่งจะมารู้ว่าสิ่งที่ตัวเองทำมาตลอดนั้นมันน่าขำเเละเสียเวลามากเเค่ไหนก็ตอนที่ผมกำลังจะตายอยู่บนเตียงโทรมๆนี้นี่เเหละ เเม้ในเวลาที่ผมกำลังจะสิ้นลมหายใจก็ไม่มีใครมาสนใจ


    ในระหว่างที่ผมกำลังชำเลืองมองที่นอกหน้าต่างที่เป็นตอนกลางคืนสวยงามดวงดาวมากมายที่ลอยอยู่บนฟากฟ้าอย่างอิสระ เเต่ผมกับดวงดาวเหล่านั้นก็ต่างกันอย่างสิ้นเชิงมันมีอิสระส่วนผมก็ได้อยู่เเต่ในกรอบที่เรียกว่าห้องพยาบาลเล็กๆผมมันไร้ซึ่งโดยสิ้นเชิง


    มีเพียงสิ่งเดียวที่จะทำให้จิตใจของผมสงบเเละมีความสุขได้ครู่หนึ่งก็คือการชำเลืองมองไปบนท้องฟ้ายามค้ำคืนที่สวยงามผมมองมันอย่างหลงใหล เเละเก็บทุกลายละเอียดของดวงดาวเเต่ละดวงให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้เพราะนี้จะเป็นการดูดาวครั้งสุดท้ายของผมในช่วงชีวิตนี้


    ดูเหมือนวันนี้จะมีบางอย่างที่วิเศษกว่าวันอื่นๆนั่นก็คือดาวตกที่นานครั้งจะมีครั้งนึงในชีวิต ถึงจะเป็นเวลาเพียงเเค่ชั่วขณะหนึ่งเเต่ผมกลับเห็นมันได้อย่างชัดเจนมันสวยมากๆนี่เป็นครั้งเเรกเลยที่เห็นดาวตกที่สวยขนาดนี้


    มันเป็นความตื่นเต้นครั้งสุดท้ายในชีวิตของผมที่วิเศษจริงๆอย่างน้อยๆดาวตกดวงนั้นก็ยังมาตกส่งท้ายให้กับเส้นด้ายเเห่งชีวิตเส้นสุดท้ายของผมละนะ


    การหายใจของผมนั้นเริ่มที่จะเบาบางลงมากๆมันเริ่มเปลี่ยนเป็นบางสิ่งบางอย่างที่มาหยุดการหายใจของผมเอาไว้ เปลือกตาของผมเริ่มปิดลงทีละนิดทีละนิดจนในที่สุดมันก็ได้ปิดลง


    สิ่งที่ผมคิดได้ในตอนนี้นั่นก็คือ ฝันครั้งนี้ผมจะไม่ตื่นอีกเเล้วนะ


    _________________________________________________

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น