ผู้อาศัยอยู่สองโลก

ลำดับตอนที่ #1 : บทที่1 ลำธารสายต่างโลก

   บทนำ

ในปี ค.ศ. 2148 โลกได้เข้าสู่ยุคที่เทคโนโลยีพัฒนาไปไกลเกินจินตนาการ ทุกอณูของชีวิตเต็มไปด้วยนวัตกรรมที่เปลี่ยนแปลงรูปแบบการดำเนินชีวิตของมนุษย์ แสงแดดที่สาดส่องผ่านตึกสูงเสียดฟ้ากลับตัดกับความมืดที่แฝงอยู่ในมุมมืดของเมือง ท่ามกลางความสงบสุขที่แสนเปราะบางนี้ กลับมีเงาของอสูรที่เคลื่อนไหวเข้ามาใกล้ เสียงสัญญาณเตือนภัยดังขึ้นก้องกังวาน เตือนให้ทุกคนรับรู้ว่าภัยร้ายจากสัตว์อสูรกำลังจะมาถึง

“ไป่หยาง” ชายหนุ่มผู้มีสายตาเฉียบคมและใบหน้าที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น ยืนอยู่ท่ามกลางเสียงกรีดร้องและความโกลาหล เขาไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับความหวาดกลัวนี้ แต่หัวใจของเขายังเต้นแรงเมื่อเผชิญกับการทำลายล้างที่ไร้ที่สิ้นสุดจากเหล่าสัตว์อสูร

ขณะที่เขากำลังเตรียมตัวเพื่อรับมือกับศัตรู จู่ ๆ เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นในหัวของเขาอย่างเยือกเย็น

> "ภารกิจใหม่กำลังเริ่มต้น..."

แสงสว่างเจิดจ้าปรากฏขึ้นเบื้องหน้า กลายเป็นประตูวาบที่เรืองแสงออกมาราวกับเชิญชวน ไป่หยางรู้สึกถึงบรรยากาศอีกโลกที่อยู่เบื้องหลังประตูนั้น ราวกับสัมผัสถึงกลิ่นหอมของธรรมชาติที่เขาไม่เคยได้พบในเมืองนี้

> "คุณไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธภารกิจ" ระบบประกาศกร้าว บีบบังคับให้เขาต้องเดินเข้าสู่โลกใหม่โดยไม่อาจปฏิเสธได้

เขาก้าวเข้าไป และเมื่อเท้าก้าวพ้นผ่านประตูวาบ ภาพเบื้องหน้าก็แปรเปลี่ยนเป็นโลกที่แตกต่างออกไปโดยสิ้นเชิง ต้นไม้สูงใหญ่และภูเขาโอบล้อมราวกับภาพวาดในตำนาน ปราสาทจีนโบราณตั้งตระหง่านอยู่ในระยะไกล

ในโลกนี้ ไป่หยางยังคงเป็นตัวเขาเอง แต่ร่างกายและสีผมของเขากลับเปลี่ยนไปเล็กน้อย ผมสีดำของเขายาวขึ้นและกลายเป็นสีขาวบริสุทธิ์ เสื้อคลุมสีขาวประดับลายทองแทนที่ชุดเกราะล้ำยุคเดิม

> "ยินดีต้อนรับสู่การทดสอบแรก... จงทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ"

 เสียงของระบบแทรกเข้ามาอีกครั้ง ทำให้ไป่หยางรู้ว่าการเดินทางครั้งนี้จะเปลี่ยนชีวิตเขาไปตลอดกาล

เวลาต่อมาไป่หยางที่กำลังยืนมองไปรอบๆในสถานที่ที่เขาพึ่งมา เขาได้มองไปรอบๆที่เป็นป่าล้อมตัวของเขาไว้ราวกับเขาได้อยู่ในป่าที่ตกสำรวจ

เสียงจากระบบและหน้าต่างจอสีฟ้าปรากฎขึ้น ภารกิจแรกที่ระบบให้หลังจากข้ามมาที่โลกใบใหม่

> "ภารกิจแรก ค้นหาและกำจัดอสรพิษทมิฬ 1 ตัว จงกำจัดภายในเวลา 48 ชั่วโมง บทลงโทษหากโฮสต์ทำภารกิจล้มเหลวโฮสต์จะตาย รางวัล เคล็ดวิชาฟื้นฟูลมปราณ ขั้นกลางหนึ่งเล่ม ยาฟื้นฟู ขั้นสูงหนึ่งเม็ด"

"ไม่นึกเลยว่าฉันข้ามมาอีกโลกแล้วก็มีภารกิจที่ต้องทันทีเลย"

ไป่หยาง กลับมาทำหน้านิ่งเฉยและได้พูดขึ้นพร้อมกับทำหน้าครุ่นคิดอะไรบางอย่างมือขวาของเขาจับไปที่คาง ราวกับคนกำลังใช้ความคิดอย่างหนัก เขาได้ยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะเดินไปทางข้างหน้า เพื่อ ออกไปสำรวจเเละทำภารกิจที่มีเพื่อเอามาเป็นข้อมูล

  ไป่หยางก้าวเข้าสู่โลกใหม่ที่เต็มไปด้วยบรรยากาศแปลกตา เขาสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวด้วยความสงสัย ป่าอันอุดมสมบูรณ์ทอดตัวยาวสุดสายตา แสงแดดอ่อน ๆ ส่องผ่านกิ่งไม้ลงมาเป็นประกายวิบวับ เสียงน้ำไหลจากลำธารใกล้ ๆ ช่วยให้เขารู้สึกสงบแม้จะยังคงสับสนกับการเปลี่ยนแปลงนี้

> "ทำไมระบบถึงเลือกให้ข้ามมาโลกนี้..." ไป่หยางพึมพำเบา ๆ ขณะกวาดสายตาไปรอบ ๆ

ขณะกำลังจมอยู่ในความคิด เสียงระบบก็ประกาศอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

> "โฮสต์เหลือเวลา 47 ชั่วโมง 45 นาที ภารกิจต้องเสร็จสิ้นภายในเวลาที่กำหนด"

ไป่หยางยิ้มเยาะกับตัวเองเล็กน้อย พลางยกมือขวาขึ้นจับคาง เขาไม่แปลกใจที่ระบบเข้มงวดเรื่องเวลาขนาดนี้ แต่สิ่งที่เขาคิดคือวิธีการทำภารกิจให้สำเร็จโดยเร็วที่สุด เขาจึงเริ่มสำรวจเส้นทางเพื่อค้นหาตำแหน่งของ "อสรพิษทมิฬ" ซึ่งเป็นเป้าหมายแรกของเขา

หลังเดินเข้าไปในป่าลึก ท่ามกลางความเงียบสงัด เขารู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงในอากาศ กลิ่นอายอันเย็นยะเยือกแผ่กระจายราวกับมีบางอย่างกำลังจับตาดูเขาไปทุกย่างก้าว

> "ดูเหมือนการค้นหาอสรพิษตัวนี้จะไม่ใช่เรื่องง่าย" ไป่หยางพูดกับตัวเองเบา ๆ ขณะที่เขาหยุดฝีเท้าชั่วขณะ สังเกตบรรยากาศรอบ ๆ และตระเตรียมอาวุธในมือพร้อมรับมือ

ในการผจญภัยครั้งนี้ ไป่หยางไม่เพียงแค่ต้องเอาชีวิตรอด แต่เขายังต้องรู้จักปรับตัวกับพลังและศัตรูที่ไม่คุ้นเคย เพราะในโลกนี้ กฎเกณฑ์การต่อสู้ได้เปลี่ยนแปลงไปโดยสิ้นเชิง

"ยังดีในขณะที่เดินสำรวจอยู่ ฉันก็ลองหาอาวุธที่พอจะมีติดตัวมาอยู่ และ ในระบบยังมีช่องเก็บของต่างมิติให้ใช้อีกด้วยและยังมีอาวุธที่ฉันใช้ในโลกนั้นทั้งหมด" ไป่หยางได้กล่าวขึ้นในใจของเขา ในขณะที่กำลังครุ่นคิดอยู่ ในบรรยากาศรอบๆตัวของเขาก็ผิดปกติ เสียงสัตว์นานาชนิดได้เงียบลง เหมือนกับว่ากลัวที่จะส่งเสียงออกมา ราวกับว่ามีภัยร้ายกำลังมาเยือนที่นี่ ไป่หยางไม่รอชา ยกดาบที่อยู่ในมือขึ้นมาตั้งท่าเตรียมต่อสู้ สายตาของเขากวาดมองไปรอบๆ

ไม่นานนัก

 ไป่หยางสัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนเบา ๆ ใต้เท้า คล้ายกับมีสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่เคลื่อนตัวเข้ามาใกล้ เสียงฟ่อแผ่วเบาดังขึ้นแทรกกับเสียงใบไม้ที่สั่นไหวตามสายลม ก่อนที่เงาดำจะปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็วในสายตาของเขา

อสรพิษทมิฬที่เป็นเป้าหมายของภารกิจปรากฏตัวขึ้น มันมีเกล็ดดำสนิทที่สะท้อนแสงอ่อน ๆ ราวกับโลหะ สีแดงฉานของดวงตาคู่นั้นสะท้อนถึงความกระหายและเจ้าเล่ห์ มันแผ่พลังมืดคลุ้งออกมาราวกับเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่ควรมีอยู่ในโลกนี้

ไป่หยางตั้งสมาธิและปรับท่าทางให้มั่นคง ดวงตาของเขาจับจ้องที่การเคลื่อนไหวของอสรพิษทมิฬอย่างระมัดระวัง เขาเข้าใจดีว่าอสรพิษตัวนี้ไม่ใช่สัตว์ธรรมดา มันสามารถโจมตีได้ทั้งทางร่างกายและพลังอาถรรพ์ที่แผ่ออกมา

"ต้องใช้ความระมัดระวัง ถ้าโจมตีพลาดอาจโดนมันสวนกลับได้" ไป่หยางพึมพำพร้อมกับสูดหายใจเข้าลึก สายตาของเขาจับจ้องไปที่จุดอ่อนบริเวณคอของมัน

อสรพิษทมิฬพุ่งเข้าใส่ไป่หยางอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า ไป่หยางเบี่ยงตัวหลบอย่างคล่องแคล่วก่อนจะใช้โอกาสนั้นฟาดดาบใส่มันตรงจุดอ่อน เสียงดาบตัดผ่านอากาศดังขึ้นพร้อมกับเลือดสีดำที่กระเซ็นออกมา

แต่ดูเหมือนการโจมตีครั้งเดียวจะไม่สามารถล้มมันได้ อสรพิษทมิฬเริ่มกราดเกรี้ยว พลังอาฆาตของมันแผ่ออกมาอย่างเต็มที่ ทว่าก็ไม่อาจหยุดยั้งไป่หยางจากการตั้งใจที่จะทำภารกิจนี้ให้สำเร็จให้ได้

เขาตั้งท่าพร้อมเตรียมรับมือกับการโจมตีครั้งต่อไป ขณะเดียวกันก็รู้ว่าภารกิจนี้เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของการผจญภัยที่เต็มไปด้วยความท้าทาย และการต่อสู้อีกมากมายในโลกใหม่ใบนี้

อสรพิษทมิฬเริ่มขยับตัวอย่างรวดเร็ว มันเงื้อหัวสูงแล้วพุ่งเข้าหาไป่หยางอีกครั้ง แต่ในครั้งนี้มีประกายอาฆาตในดวงตาของมันราวกับจ้องจะตะครุบเหยื่อให้หมดสิ้น ไป่หยางตั้งสมาธิแน่วแน่ เขาหายใจเข้าออกเป็นจังหวะ ควบคุมความรู้สึกกลัวและความตื่นเต้นให้อยู่ในความสงบ ก่อนจะเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้งด้วยความมั่นใจ

การโจมตีครั้งต่อไปของเขาต้องเป็นการตัดสินจบศึกนี้ เขายกดาบขึ้น สังเกตจังหวะการเคลื่อนไหวของอสรพิษทมิฬที่ดูเริ่มเหนื่อยล้าลงเล็กน้อย ไป่หยางฉวยโอกาสนี้ กระโดดเข้าประชิดตัวและฟาดดาบลงใส่จุดอ่อนที่คอของมันอย่างรวดเร็วและแม่นยำ

เสียงดาบฟาดเข้ากับเกล็ดแข็งของมันดังกึกก้อง จนในที่สุด มันส่งเสียงคำรามอันน่าสะพรึงแล้วทรุดลงไปกับพื้นอย่างไร้พลัง หลังจากที่ไป่หยางฟาดดาบลงใส่คอของอสรพิษทมิฬ ร่างของมันกลับไม่สลายกลายเป็นฝุ่นเหมือนที่เขาคาดไว้ แต่ยังคงเหลืออยู่ให้เห็น เลือดสีดำข้นไหลออกมาจากบาดแผลบนคอของอสรพิษ ไอเย็นยะเยือกจากร่างมันแผ่กระจายรอบ ๆ

ไป่หยางก้มลงสำรวจร่างของอสรพิษทมิฬ เขาสังเกตเห็นว่ามีเกล็ดหนาและแข็งแรงพอที่จะนำไปใช้ทำอาวุธหรือชุดเกราะ อีกทั้งเขี้ยวที่คมกริบก็ดูเหมือนจะมีประโยชน์เช่นกัน ไม่เพียงแค่นั้น เนื้อของมันยังมีกลิ่นเฉพาะที่น่าจะมีคุณสมบัติพิเศษบางอย่างสำหรับโลกใบใหม่นี้ ด้วยความรอบคอบ เขาเก็บเนื้อ เขี้ยว และเกล็ดของอสรพิษทมิฬไว้ในช่องเก็บของในระบบ

ไป่หยางตรวจดูร่างของมันด้วยความสนใจ เขาสังเกตเห็นว่าเกล็ดของมันมีความแข็งแกร่งมาก เขี้ยวยาวคม และเนื้อของมันอาจจะมีประโยชน์ในโลกใหม่นี้ เขาจึงเริ่มเก็บส่วนประกอบของอสรพิษทมิฬ ทั้งเนื้อ เขี้ยว และเกล็ด ไว้ในช่องเก็บของต่างมิติที่ระบบเตรียมให้

ทันใดนั้น หน้าจอสีฟ้าก็ปรากฏขึ้นพร้อมข้อความแจ้งเตือนใหม่

>"ยินดีด้วย โฮสต์ได้สังหาร ‘อสรพิษทมิฬที่ยังไม่โตเต็มที่’ กรุณาระมัดระวัง หากท่านพบกับตัวที่โตเต็มวัยในภายหลัง"

ไป่หยางยิ้มเล็กน้อยกับข้อความนี้ ความสำเร็จในภารกิจแรกทำให้เขามั่นใจขึ้น แม้จะยังไม่ถึงกับผ่อนคลายเต็มที่ แต่เขาก็รู้สึกว่าโลกใบนี้ยังมีอะไรให้ค้นหาอีกมากมาย เขาก้าวเดินต่อไปในป่าที่เงียบสงัด เตรียมตัวรับมือกับความท้าทาย ที่อาจจะโหดร้ายกว่านี้