คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : เทพธิดาแห่งการรักษา
หลัารรัษาเสร็สิ้น ผมแนะนำให้พวเาเินทาร่วมับเรา เพื่อับาูนับวหิ นุ้มันอบุพวเราที่ให้ิรถม้ามา้วย ส่วนนับวหิไม่ไ้พูอะไรเลยสัอย่า เธอนั่เียบเหมือนับที่เธอทำมาลอ
ในระหว่าอยู่ในรถม้าเรา็ไ้แนะนำัวันเรียบร้อย นุ้มันเป็นอัศวินาทาโบสถ์ื่อว่า มาัส เาเป็นผู้ายำยำ ท่าทาล้าหา อายุน่าะเท่าๆท่านพ่ออผม ส่วนผู้หิอีนื่อ มาเรีย เป็นนับวนสำัที่ะไปอวยพรเ้าาย อายุเธอใล้เียับผม แ่ใ้พลันั้นไ้ แปลว่าแน่นอนแล้ว
“เธอไ้รับพรอเทพธิามาใ่ไหม?”
บรรยาาศบนรถม้าเปลี่ยนไปอย่าะทันหัน มาัสลุึ้นแล้วหยิบาบออมา
“อย่าทำัวน่ารำา นั่ลไปะ”
ผมใ้เวทแรโน้มถ่วทำให้มาัสเ่าทรุลไป
“ใ่แล้ว่ะ ุรู้ไ้ยัไะ มีแ่นที่ไ้รับพรเหมือนันถึะสัมผัสไ้ แ่ันสัมผัสถึพลันั้นาุไม่ไ้เลย่ะ”
เหมือนเธอะเริ่มสนใผมึ้นมาบ้าแล้ว
“ันรู้ันแบบนี้อยู่ เลยพอำพลันั้นไ้ แล้วเทพอเธอือใรล่ะ” ผมโหออไป เพราะไม่มีวามำเป็น้อบอวามริับเธอ
“ารไม่ถามเทพประำัวถือเป็นมารยาทนะะ”
“นั่นสิ อโทษที”
เมื่อุยันรู้เรื่อแล้ว ผมปลเวทให้มาัส ปล่อยให้เานั่สบายๆ เาทำท่าเหนื่อยไปทั้ายและใ พัหายใสัรู่เาเ้ามาพูุยับผม
“ท่านไรอัส โปรปิเป็นวามลับไ้ไหม ทานั้นอยาให้เปิัวในวันเิออ์ายน่ะ”
“ไม่้อัวล ันไม่ไ้อยาเอพวนายแ่แรอยู่แล้ว”
่วเวลาเินทาวันแรบลไปแล้ว เ้าสู่ลาืน มิร่าุไฟและทำอาหารให้ทุน เป็นสูาเนื้อวาที่ออลวิน์ล่ามา ทุนล้อมวินอาหารพูุยสัพเพเหระ นหัว้อารุยมาหยุที่ผม
“ท่านไรอัสรับ ผมมีเรื่ออยาะบอท่านมาั้นานแล้ว” ออลวิน์ทำน้ำเสียริั
ทุนเียบรอให้เาพูอย่าใใ่อ
“ผมว่าท่านวรมีาเปิัวนะรับ”
“าเปิัว?” ผมทวนำถาม้ำ
เาลุึ้นแล้วทำท่าูาบึ้น พร้อมประโยบ้าๆบอๆ
“พวแเรียมัวายไ้ เพราะันมาแล้วไล่ะ”
เมื่อูในแ้วอเา พบว่าเาื่มไวน์มาลอ เอ็เป็นอัศวินุ้มันนะ มาเมาในหน้าที่ไ้ยัไ ผมใ้ฝัาบฟาหัวเาสลบ แล้วให้มิร่าลาไปนอน ส่วนอี 2 น ผมเอบอให้เาไปนอน อนแรมาัสเรใที่ะให้ผมเฝ้ายาม สุท้ายผมเลยฟาเาอีน ปล่อยให้นอนรนั้น ส่วนมาเรียเ้าไปนอนเรียบร้อย
ไฟที่ลุโิ่ว เสียอสัว์่าๆในป่า ผมนั่อยู่หน้าอไฟ หมุนวนเวทมนร์เล็ๆ 5 ธาุ ลาอาาศ ิน น้ำ ลม ไฟและวามมื เป็นธาุที่ผมใ้ไ้หลัาผ่านารฝึับท่านแม่และูน่า ธาุมืเป็นธาุที่ผมถนัมาที่สุ
ผมฝึเวทผสานโยใ้เวทวามมืเป็นหลั แล้วสลับธาุอื่นๆมาผสานเ้าับมัน าไฟสีแเป็นสีำ าลมเป็นออร่าสีำ าน้ำเป็นพิษ าินเป็น้อนำแ็ สามารถทำลายไ้ยา
“เป็นารวบุมที่ประีน่าูเลยนะะ”
เสียอมาเรียัมาา้าน้าอผม เธอนัู่ผมฝึสัพัแล้ว แ่เธอไม่ไ้วนอะไร ผมึไม่ทัเธอ
“ุใ้ไ้ 5 ธาุเหมือนเ้าายเลยนะะ”
“ว่าไนะ?”
“เ้าายเอ็ใ้ไ้ 5 ธาุ่ะ ่าับุที่เาใ้เวทธาุแส ไม่ใ่วามมื”
“แล้วเธอรู้ไ้ยัไ”
“เพราะเป็นนสำัละมั้ะ”
เธอไม่ไ้แสอารม์ีใอะไร หน้าอเธอสบ เหมือนไม่มีิใอัวเอ ผมไม่อยามานัุ่ย้วยบรรยาาศแบบนี้ ึไล่เธอให้ไปนอน เธอพูับผมประโยหนึ่่อนลับไปนอน
“ันแ่อยามว่า ถึะเป็นธาุวามมืแ่เวทมนร์ทีุ่แสออมา…มันทั้อิสระและสวยามมา่ะ”
ลาืนผ่านพ้นไปแล้ว เ้านี้้อนรับพวเรา้วยอาาศอันปลอโปร่ ทุนเ็บอเรียมัวออเินทา่อ ส่วนผมรอให้มิร่านั่ที่อเธอ านั้นนอนลบนัเพื่อพัผ่อน
“ฝา้วยละมิร่า”
“แน่นอน่ะท่านไรอัส พัผ่อนามสบายเลยนะะ” เธอบัอเธอเป็นสัาให้ไปนอน
มัน่อน้าะนุ่มและสบาย เธอเป็นนเ่มาริๆ ผมทนไม่ไหวถ้ามีใรมานอนันานเิน 10 นาที ไม่้าภาพรอบ้าน็มืล
พื้นที่รอบ้านเป็นสีาว พื้นที่เหยียบอยู่เปรียบเสมือนเม เป็นอีรั้อวามน่าเบื่อ ผมิอยู่ในฝัน เอผู้ายน่าลัวนเิมในรอบที่แล้ว ำลันอนุยับผู้หินหนึ่ึ่เธอนั่้าๆเา เธอนนั้นเิ้านผมมอเห็นไม่ั
“เ้าน่ะ วันนี้เอ็ทำหน้าน่าเบื่ออีแล้วนะ”
“อย่าน้อย็ยัไม่ถึั้นาย้านแบบเธอสัหน่อย”
“ใบหน้าอ้าามนเมื่อ้าแสอารม์ เหล่าผู้น่าล้มาย มิใ่แบบเ้าผู้ไม่มีส่าราศีใๆ”
“ัน้อไปหาวิธีายอย่ามนุษย์ะไ้ไม่้อทนเห็นหน้าเธอสินะ”
พวเาทั้สอเถียัน้วยใบหน้าเรียบเย ราวับำพูทั้หมเป็นารุยปิอพวเา
หิสาวลุึ้น ยืนมอายผู้อยู่้าๆ เธอเสเวทน้ำึ้นมาบนมือ
“ไม่ว่าเ้าะไปที่ไหน ้าะามเ้าไปนว่าเ้าะพบับสิ่ที่ปรารถนา สหายอ้า” พร้อมปล่อยเวทน้ำลบนหน้าอผู้ายนนั้น
“รีเรียส ยัยเทพธิาบ้านี่ อย่ามาล้อันเล่นนะ”
ผมสะุ้ลุึ้นเพราะนึว่าัวเอโนเวทน้ำหล่นใส่หน้า พร้อมละเมอพูื่ออใรสัน ภายในรถม้าเียบริบ ทุนหันหน้ามามอผม ออลวิน์เอ็หยุรถม้า เ้ามาูสถานาร์ น่าอายะมั
“โทษทีนะ เหมือนันะฝันร้ายนิหน่อย” ผมนัู่นหัวัวเอ
“เป็นฝันร้ายที่เอับเทพธิาอันหรอะ?”
ผมนั่มวิ้วมอหน้าและฟัำพูอเธอ
“ุเอ่ยื่อเธอออมานี่ะ รีเรียส ือื่อเทพธิาแห่ารรัษา เธอเป็นเทพธิาอัน่ะ”
“ะบอว่ายัยเทพธิาหน้าปลาายนั่น มอบพลัให้เธอหรอ” ผมพูสิ่ที่ัวเอ็ไม่เ้าใออมา
หลัาสิ้นสุำพู ภายในรถม้าส่อแสสว่านแสบา แสาลปราผู้หิสวมเรสสีาว ทรผมเหมือนมาเรีย แ่ผมและวาอเธอสีเหลือ เธอ้อมาหาผม้วยสายาเย็นา
“ถ้า้าหน้าปลาาย ยัยนั่นเป็นแ่ เทพธิาสวยเสียอ นอาโริแล้วยัี้เียอี”
หลัเธอพูบราวนี้เป็นฝั่อผม แสสีม่วส่อสว่าในรถม้า ออร่าโผล่ออมา้าๆผม เธอสวมุเรสสีำัวโปรที่ใส่เป็นประำ เสาบสีำสนิททั้้ามาบและใบาบ ี้ไปทาเทพธิาอีน
“อยาายใ่ไหม ยัยเทพธิาหน้าายปาหมา”
ทั้สอ้อหน้าันพร้อมบรรยาาศระหายเลือ ภายในรถเียบสนิท ทุนนั่เียบูารทะเลาะัน ผมพอะปะิปะ่อเรื่อราวาสิ่ที่เิึ้นไ้ ึสรุปออมา
“พวเธอเป็นเพื่อนันใ่ไหม หยุทะเลาะแล้วลับเ้าไปไ้แล้ว”
ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทั้สอทำามำอผมอย่าี บรรยาาศในรถีึ้นเรื่อยๆ แ่พวเธอไม่ยอมลับไปในัวอพวเรา นในรถยัไม่ยอมยับ ผมไม่อยาเินทา้าึให้ออลวิน์ับรถม้าเินทา่อ
“ออลวิน์ เินทา่อไ้แล้ว ้าในันัารเอ”
“อะ ไ้รับท่านไรอัส” เาหันหน้าลับไปับรถม้า่อ
พวเราทั้หมยัเียบ ไม่มีใรพูอะไร เทพธิาทั้สอยั้อหน้าันอย่าไม่ลละ ผมบอว่าพวเธอเป็นเพื่อนัน็ริ แ่อนนี้ัอยาถอนำพูแล้ว
“พอสัทีเถอะออร่า ลับเ้าไปไ้แล้ว”
เธอหันวับมาทาผม แสสีหน้าประมาว่า ทำไมถึมีแ่ันละ แ่ราวนี้เธอยอมลับไปอย่าว่า่าย ทำหน้าหอยนิๆ ลายเป็น เมื่อบาออร่า ผมหันไปุยับเทพธิาอีน
“เธอเอ็ลับเ้าไปเถอะุเทพธิา มันรบวนนอื่น”
สายาอเธอใเล็น้อย ่อนะอบผม
“เรียว่า รีเรียส ็พอ” เธอพูแ่นั้นแล้วลายเป็นแสสีทอหายลับเ้าไปในัวมาเรีย
ผมถอนหายใให้ับวามน่ารำาอทัู้่ ำลัะลับไปนอนบนัมิร่า่อ หัวำลัะถึั มาเรียพูทัึ้น
“ทั้โหว่าไม่มีเทพธิา ทั้ยัสามารถสั่เทพธิาไ้ ุเป็นัวนที่แปลประหลามาเลยนะะ”
“นั่นสิรับ ุเป็นใรันแน่ท่านไรอัส แล้วเทพธิาอุือใร”
วามแว่าโห แถมยัเห็นออร่าแล้ว้วย าระปล่อยให้พวเารู้มาว่านี้ อาเป็นอันราย่อผมเอ ัไฟั้แ่้นลมีว่า ผมปล่อยหัวนอนบนัมิร่า ปล่อยิสัหารพร้อมับมานาธาุวามมืไปทาทั้สอ
“ันือ ไรอัส ไวท์ฟรอนเทียร์ เป็นนที่พอถูถามมาๆ ันะรำาน่าทิ้แล้วลับมานอน่อ”
ทัู้่นลุ นั่เียบมอพื้นไม่ถามอะไร ผมหลับาเรียมนอน่อ ที่เหลือปล่อยให้สุยอผู้ำนา้านารเปลี่ยนบรรยาาศัาร่อ
“อโทษแทนท่านไรอัส้วยนะะ เาไม่ไ้มีเนาร้ายหรอ่ะ แ่่วเลยอารม์เสียนิหน่อยน่ะ่ะ”มิร่าปลอบพวเา ้วยรอยยิ้มและเสียอันแ่มใสอเธอ
ผมบอแล้ว เมอผมสุยอเลยใ่ไหมล่ะ
ในืนอันมืมิ ไรอัสนั่บนโหินเพื่อเฝ้ายามอนลาืน เายัฝึฝนเวทมนร์อัวเออย่ายันันแ็ ไม่ไ้สัเเลยว่ามี 2 น? ำลัมอเาอยู่ในมุมมื
“ออร่า เายัไม่รู้อะไรเลยหรอ?”
“มันยัไม่ถึเวลา เายัไม่ไ้ปลปล่อยพลัริๆออมา”
เทพธิาทั้สอุยเี่ยวับเ็ายที่พวเธอเฝ้ามอ แววาอพวเธอราวับร้อไห้ภายในใ ผู้ที่ะรู้วามหมายอำพูและแววาอันเศร้าสร้อย อนนี้มีเพียพวเธอทั้สอเท่านั้น
ความคิดเห็น