คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ผมติดอยู่ในเกมจีบสาวซะแล้ว
แสอพระอาทิย์ยามเย็น ผนวับเสียเรียอใรบานทำให้ผม ุโรเสะ ิน ที่ำลัฟุบหลับบนโ๊ะเรียน ้อเยหน้าึ้นมามอ
พอไ้เห็นหน้าเ้าอเสีย ผมิไ้ทันทีว่าัวเอฝันอยู่ เพราะผู้หิรหน้าผม เธอเป็นนาเอาเมีบสาวที่ผมเพิ่เล่นบไป แถมยัเป็นัวละรที่ผมอบมาที่สุ้วย
เธอื่อ ิโรมาสะ ยูินะ
ผมสีาวรยาวถึลาหลั
วาสีฟ้ารามเียบม
ผิวาวราวหิมะ ใบหน้าเยา ำลัเรียผม
"ุโรเสะุ ไ้ยินรึเปล่า ันะปิห้อแล้วนะะ"
"เธอเนี่ย ไม่ว่ายัไ็สวยริๆนะ"
ผมิึ้นมาในใ ามภาพที่เห็นอยู่ แ่าริในใอผมันเป็นารพูไปทั้หมแล้ว
ผมแปลในิหน่อย เพราะปิะพูามที่ิในฝันไม่ไ้ อ่ะ เธอ้อผมเม็ ผม้อลับบ้านแล้วสินะ นี่ใ่ไหมนะที่เรียันว่า 'บ้านในฝัน'
ผมลุึ้นาเ้าอี้และเินออาห้อ เินลบันไ เินออาโรเรียน เินไปเรื่อยๆนถึบ้าน ิน้าว อาบน้ำ นอน ถือว่าเป็นฝันที่สมริมาทีเียว แ่อีไม่นานื่นแล้ว ผมหลับาและเ้าสู่นิทรา
'ริ๊ ริ๊' เสียนาฬิาปลุาโทรศัพท์ัึ้น ผมเอื้อมมือไปปิ านั้นบิี้เียลุึ้นไปส่อระ พบว่านในระือผมเอ ุโรเสะ ิน นั่นสินะ ะเป็นนอื่นไ้ยัไ
ผมสีำสนิท วามืมนน่าลัว สูประมา 180 เนิเมร น้ำหนัประมา 60 ิโลรัม
วามทรำสุท้ายที่ำไ้่อนที่ฝันนี้ะเริ่มึ้นือ ผมำลัเล่นเมีบสาวับน้อสาวอนเอ ุโรเสะ มายะ อยู่ที่อนโ แล้วเิผลอยหลับ ื่นึ้นมาพบนาเออเม
เมนั้นื่อว่า วะวันละลายหัวใ นาเอหลัือ ิโรมาสะ ยูินะ ที่ผมเอเมื่อวาน และยัมีนาเออี 3 น ส่วนพระเออเมื่อว่า สึบาสะ ยูะ นั่นือ้อมูลเมเบื้อ้น
มาทำวามเ้าใสถานาร์ในอนนี้่อน ผมิอยู่ในเมีบสาวริๆใ่ไหม แล้วัวผมในโลนี้เป็นใรละ รอบรัวละ ไม่นาน็มีวามทรำเ้ามาในหัวอผม
ุโรเสะ ิน อายุ 16 ปี รอบรัวเสียีวิทั้หม เหลือเพียมรรอบรัวพอะใ้ทั้ีวิ อาศัยอยู่ในบ้านเี่ยว2ั้น ธรรมาๆนเียว ถ้านานี้ผม้อเื่อริๆว่า ิอยู่ในนี้ะแล้ว
หลัาวิเราะห์เสร็ ผมอาบน้ำ-แ่ัว เินทาไปโรเรียนเนโอิน ามวามเยินอร่าาย โรเรียนนี้ให่โน้อแบ่ออเป็น 2 ฝั่ ือ
1.ฝั่อมัธยม้นที่อยู่ฝั่้าย้านหน้าเป็นลานรีา
2.ฝั่อมันธยมปลายที่อยู่้านวา้านหน้าเป็นสนามฟุบอล
ผมเินผ่านหน้าประูโรเรียน เ้าไปในอาาร นถึหน้าห้อ ผมเปิประูเ้าไปพร้อมันับที่น้าในเปิออมาพอี
"อโทษ่ะ" เธอ่อยๆเยหน้าึ้นและสบาับผม หน้าอเธอนิ่เยไม่มีอะไรเปลี่ยนแปล
"ทานี้็เ่นัน ว่าแ่ะไปไหนน่ะิโรมาสะ"
"ไปส่เอสารให้อาารย์่ะ" เธอยเอสารในมือ 2 ใบ ึ้นมาใหู้
"ไปันเถอะ" ผมพูพร้อมหยิบเอสารามืออเธอมา 1 ใบ
พวเราเินไปเรื่อยๆ โยไม่มีบทสนทนา นในที่สุเธอหยุเิน เปลี่ยนมาเป็นุยับผม
"ุโรเสะุ เมื่อวานนี้หมายวามว่ายัไหรอะ?"
ผมับำถามเธอนิหน่อยเพราะเมื่อวานยัเบลอเล็น้อย พอนึึ้นไ้ ผม็อบเธอามวามริ
"็ามที่พูนั่นแหละ ันไม่ใ่นหวำม อะไรที่สวย็้อบอว่าสวยสิ"
"หมายวามว่าุีบันสินะะ ถ้าเป็นแบบนั้น้ออโทษ้วย ันไม่ไ้อบุเลยสันิเียว่ะ" เธอ้มหัวอโทษ เอสารามืออผม มุ่หน้าไปห้อพัรู่อนเียว
ผมยืนสั๊นั่วรู่ พอั้สิไ้ ผม็ปรี๊ึ้นหัว ผมรู้นิสัยอเธอีาารเล่นเม ว่าทุนอบเธอ พยายามสารภาพรัแ่็แห้วทุราย
เธอไม่ไ้อยาเสียมารยาทเพียแ่เธอใ้ำพูไม่่อยเ่ับแสสีหน้าไม่เป็น แ่พอมาเอับัวเอ มันน่าหุหินิหน่อยนะ เล่นไม่ฟัันเลย
ผมลับมาที่ห้อเรียน ปี1 ห้อ1 นั่ลที่โ๊ะ้าน้ายริมหน้า่า แถวหลัสุ พยายามสัเรอบๆ ในที่สุ็เอพระเออเมนี้ สึบาสะ ยูะ เามีผมและวาสีน้ำาล
เป็นนที่มีรอยยิ้มอ่อนโยน
บรรยาาศเป็นมิร เ้าถึ่าย
ทำให้สาวๆทั้หลาย่าอบเา เป็นอันว่าเาือ ัวเอสุโ แ่เริ่มเมวามอบอนาเอทั้หมยเว้นยูินะะเริ่ม้นที่10% เพื่อวามสมุลึปรับให้ีบยูินะยาึ้น30%
เราสบาัน เายิ้มทัทายผม ผมเลยยิ้มเพื่อทัทายลับ เสร็แล้วเา็ุยับเพื่อนในห้อ่อ มันอะไรันรอยยิ้มนั่น เล่นเอาใเ้นเลย ไม่นานยูินะลับมาที่ห้อ เธอนั่อยู่เ้าอี้้านหน้าผม แ่เธอันไมุ่ยับผมเลยแม้แ่น้อย
'ริ๊ ริ๊' เสียริ่เริ่มเรียนัึ้น ทุนในห้อลับมานั่ที่อัวเอ อาารย์ที่ปรึษาและสอนวิาภาษอัฤษ มิยาโนะ ฮินะ
เินเ้ามา้านหน้าห้อ
เธอมีผมและวาสีมพู
สูประมา 150 เนิเมร ถือเป็นอาารย์ที่ัวเล็
สวมเสื้อยื้านใน เสื้อนอเป็นุาวน์ไม่ิระุม ระโปรทรวลมสีำ รอเท้าผ้าใบสีาว
ูเป็นนไม่ีเรียส ให้วามรู้สึสบายๆับนัเรียน
ยูะที่เป็นหัวหน้าห้อบอทำวามเารพ หลัเสร็เรียบร้อยเธอเรียมแเอสารที่เธอถือมา
"ะแ้อสอบทลอืนแล้วนะทุนน"
เธอเรียื่อนัเรียนไปรับและบอะแนน พร้อมุยับนัเรียนรนั้นแ่ 2 น มันเป็นอีอย่าที่ผมอบในเมนี้ เมื่อเ้าอีเว้นท์สอบภาษาอัฤษ เธอะไม่ประาศะแนนอนัเรียน ะเรียไปบอทีละนแทน แ่สอบอย่าอื่น็ประาศัเหมือนเิม
"ุโรเสะุ าเธอแล้วน้า" เธอโบมือเรียผมาหน้าห้อ
"ำลัไปรับ" ผมเินออไปะิในใว่า ่อนหน้านี้ัวผมเป็นยัไบ้า เป็นนที่นิสัยยัไ อบหรือไม่อบอะไร
"60 ะแนน รึ่แรทำถูทั้หม แ่รึ่หลั็ผิทั้หมเหมือนัน ผ่านแบบเียิวเลยนะ้ะ" เธอยื่นระาษมาให้ผม
เมื่อผมูระาษำอบ ผมเผลอยิ้มเพราะเ้าใทันทีว่าเ้าอร่า่อนหน้านี้เป็นแบบไหน ทำให้ัวเอผ่านพอี ไม่ยอมให้ะแนนสูหรือ่ำเินไป เาเอ็เหมือนผม เป็นอัริยะที่อยาหลบ่อนาวามวุ่นวาย
ุอาิว่าผมเ้า้าัวเอมาไป แ่ไม่มีอัริยะที่ไหนไม่รู้ว่าัวเอเป็นอัริยะหรอนะ ยัวอย่าว่า ไม่ว่า้อสอบแบบไหน ็สามารถำหนะแนน้วยัวเอไ้เลย เพราะแบบนั้นในโลเ่าีวิผมึ่อน้าวุ่นวาย
"อบุรับ" ผมรับระาษาเธอ หันหลัเินลับไปนั่ที่
อาารย์เรียไปรับ้อสอบเรื่อยๆนถึนสุท้าย
"ยูินะั มารับไ้เลย้า"
ยูินะลุออาเ้าอี้ เธอเินออไปรับ้อสอบ ะแนนอเธอ ไม่ำเป็น้อเา เธอไ้ 100 ะแนนอย่าแน่นอน เธอือผู้มีายา เ้าหิหิมะและอัริยะ นั่นเพราะวามสวยและวามลาอเธอไม่เยเป็นรอใร
เธอรับระาษแล้วลับมานั่ที่ สีหน้าอเธอูไม่่อยีใเท่าไหร่ เหุผลแสน่าย มนุษย์ไม่ื่นเ้นับสิ่ที่รู้ผลอยู่แล้ว
"ิโรมาสะ ไ้ี่ะแนนั้นหรอ" ผมแล้ถามเธอ
เธอยื่นระาษให้ผมู 100 ะแนนเ็ม ามที่ไ้บอไว้ หลัาูเสร็ ผมยื่นระาษอผมให้เธอู
"100 ะแนนเหมือนเิมเลยนะ"
"ุเอ็ 60 ะแนนเหมือนเิมเลยนะะ" เธอพูสวนผมลับมา
ยิ่ัเนมาึ้นไปอี ว่าเาั้ใะทำะแนนแบบนี้ ที่เหลือผมแ่ทำามวิธีอเา่อไป
ารเรียนอวันนี้ผ่านไปอย่ารวเร็ว ผมำไม่ไ้สันิว่าาบบ่ายเรียนอะไรบ้า เพราะผมเพิ่ื่นนั่นเอ านอนฟุบโ๊ะ ผมยืแนไป้านหน้าเพื่อยืเส้น
"เป็นารใ้ีวิที่สบายน่าูเลยนะะ" เสียผู้หินหนึ่พูับผม
ผมเยหน้าึ้นพบว่า ยูินะำลัทำบาอย่าที่โ๊ะอเธอ เธอพูับผมโยไม่หันหน้ามาทานี้ ถึะรู้นิสัยเธอยัไ แ่ัะยั๊วะแล้วแฮะ
"มีเหุผลอะไร้อใ้ีวิยุ่ยาแบบเธอล่ะ" ผมอบลับเธออย่าประประัน
เธอหันหน้ามาทาผม้วยสีหน้าใเล็น้อย
"นที่ใ้ีวิแบบุน่ะ ไม่มีวันเ้าใหรอ่ะ" น้ำเสียเธอเย็นาึ้น สายาอเธอไม่แสถึวามไม่เป็นมิร
ผมนึึ้นไ้ว่าอนเรียนอยู่โลเ่า ัวเอเยเป็นแบบนี้มา่อน วามรับผิอบทุอย่าที่้อแบรับอายา อัริยะ มันมามายนเหนื่อยทั้ายใ
"ันเ้าใีนอยาลืมมันให้หม่าหา" ผมหยิบระเป๋าและเินออาห้อ
ผมไม่ไ้โรธเธอหรือว่ายัไหรอนะ ผมอารม์เสียที่้อเห็นเธอทำสายาแบบนั้น ัสินใแล้ว ่าหัวเนื้อเรื่อเมไปเถอะ ในเมื่อิอยู่ในนี้แล้ว ผมะเป็นน่วยเธอาพันธนาารอำว่า อัริยะ เอ
ความคิดเห็น