คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : การปะทะที่รุนแรง
" สายฟ้าแห่งสามพิภพ เหนือสุดแก่งสวรรค์ คั่นกลางด้วยผื่นดิน ใต้สุดแห่งอเวจี จงลงทัณฑ์ศุตรูเบื้องหน้าข้าให้เป็นจุล คุเท็นเรียว !!"
สิ้นเสียงคำสุดท้ายลมพายุโดยรอบพัดหมุนวนอยู่ที่ด้านหลังของชายหนุ่มก่อนที่จะรวมกันเป็นรูปร่างแล้วสลายหายไป ราวกับว่ามันเพียงแต่นำของมาส่งเท่านั้น ดาบยาวประมาณ 150 ซม. รัดสะพายไว้กับที่สะพายดาบพาดเฉียงไปด้านหลัง ท้องฟ้าดำทมึนสอ่งประกายและคำรามด้วยสาฟ้าที่ปรากฏให้เห็นอยู่ไม่ขาดเบื้องบนราวต้อนรับ ด้ามดาบสำสนิทตัดกับฝักดาบสีขาวบริสุทธิ์ราวหิมะ
" ดูเหมือนว่าจะเก่งขึ้นนะ แต่แค่นี้น่ะยังเอาฃนะขาไม่ได้หรอกนะ "
ชายผมขาวพูดอย่างดูถูก ดาบที่เหน็บอยู่ที่เอวถูกชักออกมาจกาฝักดาบสีเงินเนื้องเหล็กอย่างดีส่องประกายเหนื่อกั่นดาบเต้นเร้าล้อแสงสายฟ้าอย่างท้าทาย
" เจ้าคงจำดาบเล่มนี้ได้ซินะ เพลิงสายลมที่ทำลายครอบครัวเจ้าน่ะ !!"
เท็นริวร้องตะโกน
เพลิงสายลมดาบที่ถูดตีขึ้นโดยปีศาจประกอบด้วยโลหะธาตุทั้งสอง
โลหะอัคคี สร้างเปลวเพลิงที่รุนแรงและเพิ่มความร้อนแรงมากขึ้นทุกวินาที
โลหะวายุ สร้างสายลมกรีดผ่านราวคมมีดเชือดเฉือนบาดลึก
เมื่อเอามารวมกันคงจะเป็นใบมีดเพลิงเสียกระมัง
ดวงตาสีทองเปล่งประกายด้วยแววแห่งความอวดดีและเย่อหยิ่งในศักดิ์ศรี
" พล่ามอยู่ได้ !!! " จิโตเสะคำราม
ชายหนุ่มผมดำกระโดนถีบตัวโผ่ขึ้นไปบนท้องฟ้าที่ท้องฟ้าเปล่งประกายน้อมรับ
" จงคำราม คุเท็นเรียว ! " ชายขุดดำตะโกนก้องไปทั่วแผ่นฟ้า
ดาบสีดำสนิทส่องประกายแสงสีฟ้าก่อนจะถูกกระฉากออกจากฝักอย่างรวดเร็ว
สายฟ้าถูกผ่าจากฟ้าส่งลงมาที่ดาบในจังหวะที่มันวาดออกไปยังพื่นดินพอดีเหมือนกับดาบเป็นตัวกลางรับสายฟ้าเพื่อเล็งไปหาเป้าหมายสายฟ้านั้นถูกขยายให้ใหญ่และมีอานุภาพทำลายล้างมากขึ้นเป็นเท่าตัวพุ่งจากเบื้องบนเข้าหาเท็นริวราวกับมังกรขนาดใหญ่ที่กำลังโกรธกริ้ว
แทนที่เป้าหมายจะหลบไปให้พ้นเค้ากลับพุ่งตรงขึ้นมาหาการโจมตีที่ส่งมาอย่างไม่กลัวเกรง
" เผาผลาญเป็นจุล"เสียงที่เอ่ยออกมานั้นเบาบางเช่นเดียวกับเสียงกระซิบแห่งสายลม
จากใบดาบที่หวดวาดออกไปนั้นรุนแรงจนเกิดเสียงตัดผ่านอากาศ นกไฟขนาดมหึมาปรากฏออกมาจากการฟันของดาบก่อนจะส่งเสียงร้องก้องฟ้าสยายปีกอัคคีที่เปล่งประกายดูสวยงามหากแต่มันนำความตายมาเยือนแก่ผู้จับต้อง
ตูม!!!.........................................
พลังที่ไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่ากันเมื่อปะทะกันทำให้ไม่สามารถทำลายซึ่งกันและกันได้จนเกิดระเบิดกลางอากาศแตกออกเป็นเป็นลูกไฟและประจุไฟฟ้าน้อยใหญ่ตกลงสู่พื้นดิน
เท้าของจิโตเสะแตะถึงพื่นอย่างแผ่วเบาควันระเบิดค่อยๆถูกพัดจางหายไปชายผมดำและชายผมขาวยืนประจัญหน้ากันอีกครั้งโดยแต่ละคนไร้รอยขีดข่วนแผ่นดินรอบข้างเมื่อถูกตกกระทบด้วยลูกไฟและไฟฟ้าทำให้มันเกิดเป็นทะเลเพลิง
โยคุที่กำลังยืนมองอยู่ถูกสัญชาตญาณเอาชีวิตรอดพาตัวเองถอยหลังออกมานองกำแพงอัคคีจนมองไม่เห็นข้างใน
" บ้าจริง " เด็กหญิงสบถอย่างขัดใจพลางกัดฟันกรอดๆ
ใบหน้าของชายหนุ่มคู่ปรับทั้งสองชุ่มไปด้วยเม็ดเหงื่อเท็นริวได้ประจักษ์ในทันทีว่าจิโตเสะคนอ่อนแอที่เค้ารู้จักไม่มีอีกต่อไปหนุ่มผิวคล้ำรู้แล้วว่าคนตรงหน้าคงไม่ได้เคี้ยวง่ายๆอย่างที่คิด
แต่นั่นก็ไม่มากพอที่จะทำให้เค้าตใจกลับกันซะอีก ...แบบนี้ก็สนุกซิ...
นิสัยที่แสวงหาความนุกสนานจากการต่อสู้เริ่มฉายออกมา ริมฝีปากเหยียดยิ้มด้วยรอยยิ้มที่ดูสนุกสนาน
นานเท่าไหร่แล้วที่ไม่ได้เจอคู่ต่อสู้ที่พอฟัดพอเหวี่ยงกันได้ ที่ผ่านมาเจอแต่พวกร้องขอชีวิตที่พอมองแล้วคลื่นไส้
เวลาแบบนี้ยืนจ้องหน้ากันไปก็ไม่มีประโยชย์
ฟึบ.....จิโตเสะหายไปจากสายตาของเท็นริว เหลือเพียงลมบางเบาที่หอบฝุ่นขึ้นมาจากพื้นดินเล็กน้อย ดวงตาสีทองมองไปรอบเพื่อมองหาร่างในชุดสีดำที่คุ้นตาเดาไม่ถูกว่าปรากฏออกมาในทิศทางไหน การละสายตาจากที่หนึ่งไปที่หนึ่งถือเป็นการเปิดช่องว่าง
เคร้ง!!! ...............................
ดาบปะทะกับดาบ ประกายสีทองของเหล็กกระจายเป็นละออง
เท็นริวหันควับไปทันทีก่อนที่คุเท็นเรียวจะตัดผ่านร่างและสร้างบาดแผลรับดาบไว้ได้ทัน
เมื่อไม่ได้ผลจิโตเสะก็กระโดดผละออกมา มือข้างที่ยังว่างอยู่ถูกยกขึ้นมา
แล้ววาดรูปดาวห้าแฉกในอากาศตรงหน้าแต่ละเส้นเชื่อมนั้นต่างสีกันในแต่ละแฉกของดาว
" วารีเคลื่อนคล้อย ไหล่วนหล่อเลี้ยงชีวีให้อยู่รอด แต่ครานี้ขอความพิโรธแห่งธาราส่งมา เพื่อทำลาย ! " สิ้นคำพูด แฉกที่ 3 ของดาวนับตามเข็มนาฬิกาก็เกิดประกายแสงสีฟ้าจางๆออกมา
เบื้องหน้าเริ่มก่อตัวเป็นธารพายุวารีน้ำวนที่รุนแรงและบ้าคลั่งกระหายในการทำลายจิโตเสะพลั่กมันออกไปสุดแรงเกิด สายชลที่ถูกสร้างขึ้นพุ่งเข้าหาร่างสูงในชุดขาวด้วยความเร็วสูง เหมือนน้ำหลากกลางอากาศ ประกายแสงสีเพลิงย้อมสีฟ้าของน้ำให้กลายเป็นสีฉาดแสบตา
เพลิงสายลมตวัดไปข้างหน้าอีกครั้ง คราวนี้ปรากฏเป็นร่างของมังกร
ก๊าซ!!!!....................................
มังกรแดงขนาดยักษ์ร้องคำรามเสียงกึกก้องก่อนจะพุ่งเข้าหาสิ่งที่ตรงข้ามกัน
ตูม !!!..........................
คงไม่มีอะไรในยามนี้ที่จะดึงดูดความสนใจได้มากไปกว่านี้อีกแล้ว
คลื่นเสียง คลื่นฝุ่น คลื่นเพลิง คลื่นน้ำ พัดปลิวไปรอบกายชายทั้งสองคน
จิโตเสะยกแขนทั้งสองข้างขึ้นเพื่อไม่ใก้ดวงตาถูกทำร้ายจากสิ่งรอบข้าง
เส้นผมสีรัตติกาลปลิวไสวไปด้านหลังอย่างรุนแรงเหมือนถูกฉุดกระชาก
เมื่อทุกสิ่งเริ่มจากไป ดาบสีดำในมือนั้นถูกกระชับแน่นการปะทะกันครั้งนี้คงจะไม่จบง่ายๆแน่
" ถ้าโดนเข้าไปจังๆข้ามีหวังไปนอนหยอดน้ำข้าวต้มแน่ "
ดวงตาของชายหนุ่มผมดำเบิกโพลงอย่างตกใจเมื่อได้ยินเสียงที่เย็นเยียบนั้นอยู่ข้างๆหูจากด้านหลัง ที่สำคัญใกล้มาก
แต่ปฎิกริยาตอบสนองนั้นก็ไม่ทำให้เร็วพอที่จะรอดได้
ฉัวะ ดาบตัดผ่านผิวหนังจนเกิดเสียงบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าแผลนั้นต้องลึกและสาหัสมากแน่ๆ เลือดสีแดงฉานไหล่ทะลักออกมาจากแผลฉกรรจ์
เท็นริวเฝ้ามองร่างของจิโตเสะที่เซถลาแต่ยังไม่ยอมล้ม ก่อนจะยกดาบคู่กายขึ้นมาดูในที่สุดเพลิงสายลมก็ได้ลิม้รสเลือดสดๆของศัตรู
ริมฝีปากของหนุ่มผมขาวคลี่ยิ้มออกมาใต้ผ้าปิดหน้าได้อย่างน่าขยะแขยง รอยิยิ้มของปีศาจ
ถึงร่างกายจะได้รับบาดแผลที่สาหัสสากรรจ์ไม่ใช่น้อยแต่ตาคู่สวยนั้นเป็นประกายของความไม่ยอมแจนกว่าจะตาย
" รู้อะไรมั้ยอาซาซึกิ ยิ่งใครคนหนึ่งมีประกายในดวงตาที่กล้าแข็งมากเท่าไหร่........"
คำพูดนั้นเงียบลงดวงตาสีทองหลุบต่ำก่อนที่มันจะเป็นประกายขึ้นมาอีกครั้ง
" ความสนุกมันจะยิ่งมากขึ้น เมื่อเห็นมันไหล่ออกไปจากดวงตายามที่ชีวิตดับสิ้น " ร่างสูงคำรามคลื่นของอะไรบางอย่างเริ่มเคลื่อนไหวอยู่รอบๆตัวของเท็นริว
ถึงจะดูเหมือนเป็นแค่ลมร้อนธรรมดาแต่คนที่เจนตามากับการต่อสู้นั้น เห็นสิ่ง
นี้ก็รู้ว่ามันหมายถึงอะไรอย่างอื่นไปไม่ได้นอกจากหายนะ
" ข้าจะให้เจ้าดูอะไรดีๆก่อนจะไปนรกก็แล้วกัน " เท็นริวเปรยเพลิงสายลมถูกวาดลงกลางหมู่วาโย
ลงดาบพียงครั้งเดียวแต่สิ่งที่เรียกว่าลมกลับเริ่มกลายเป็นเพลิงแห่งนรก
อากาศที่อบอ้าวยามเช้ากลับ ร้อนขึ้นราวกับกำลังยืนอยู่บนปากปล่องภูเขาไฟที่กำลังปะทุประกายแห่งอัคคีสะท้อนและเต้นเร้าอยู่ในดวงตาของคนที่ตอนนี้ถือไพ่เหนือกว่าเม็ดเหงือพุดพรายขึ้นบนใบหน้าและผิวกายใต้ชุดคลุมสีดำที่ดูดความร้อนต่างกับเท็นริวที่ดูเหมือนว่าจะไม่มีความรู้สึกใดๆเลยทั้งสิ้นกับความร้อนที่อยู่รอบๆตัว
ผมสีขาวสะท้อนกับเงาของเปลวเพลิงจนดูแล้วเหมือนกับว่าสีที่แท้จริงของเส้นผมคือสีแดงเพลิง
" ราชันย์เพลิงโลกันต์ ข้าพึ่งใช้ได้ไม่นานนี้เองดีใจซะเถอะเพราะว่าเจ้าเป็นคนแรกที่ได้เห็นมัน "
ทันที ที่มือคล้ำกำแน่นขึ้น เพลิงก็ลุกพรึบขึ้นเพิ่มความร้อนเป็นเท่าตัว
" ไปสำนึกเสียใจในโลกหน้าพร้อมกับครอบครัวเจ้าซะเถอะที่มายุ่งกับพวกเราอาเดลไฮด์ ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวข้าก็จะส่งน้องเจ้าตามไปด้วย "
มือที่ถือดาบทำหน้าที่เป็นตัวกำหนดทิศทางของไฟนรก
เป้าหมายคือร่างที่โฉกไปด้วยเลือดของอาซาซึกิ จิโตเสะ
ชายหนุ่มที่ทำได้เยงแต่ยินรอความตานนั้นหลับตานิ่งอย่างคนที่ยอมรับชะตากรรมที่ดูเหมือนจะหนีไม่พ้น
ความทรงจำตั้งแต่เกิดมาได้อยู่กับครอบครัวทั้งเรื่องที่ยังจำได้และเรื่องที่ลืมไปแล้ว
และสิ่งที่มีค่าที่สุดสำหรับเค้าในตอนนี้ โยคุ ภาพของน้องสาวที่เค้าเลี้ยงมากับมือ ภาพที่นางยิ้มและนับเวลาที่โตขึ้น คิดไปคิดมาเค้าก็ยิ้มกว้าง ถึงจะไม่ใช่พี่น้องกันแท้ๆแต่ว่าเค้ารักนางจริงๆ และเค้าเชื่อว่านางจะรอดจากเรื่องร้ายๆนี้ไปได้
...ถึงจะไม่มีพี่ก็อยากให้เจ้าอยู่ได้ด้วยตัวเอง
ขอให้มีความสุขนะน้องที่รักของพี่....
นี่ซินะคือความรู้สึกของคนที่กำลังจะตาย ถึงจะยังอยากมีชีวิตอยู่เห็นคนสำคัญที่สุดเติบโตแต่ตอนนี้ขยับไม่ได้แม้เพียงนิดเดียว
ความตายมาพร้อมกับความร้อนระอุผิวหนังกำลังจะไหม้เป็นเถ้าถ่าน
วาระสุดท้ายกำลังจะมาถึง
......................................................................
ฝากติชมกันด้วยนะครับ ขอบคุณที่อ่านคัรบ
ความคิดเห็น