ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : รักข้างเดียว(หรือเปล่า)
" เฮ้ ! ริคิจิ ดูแลผีเสื้อนรกเสร็จแล้วรึไง " ชายหนุ่มผมดำเจ้าของชื่อสะดุ้งเฮือก
หันรีหันขวา ลุกลี้ลุกลนมองหาเจ้าของเสียงที่เรียกเค้า ถึงจะเป็นเสียงที่คุ้นเคยแต่ถ้ามองไม่เห็นแบบนี้ก็ตกใจเหืมอนกัน
" บนนี้โว้ย ! " ริคิจิแหงนหน้าขึ้นไปมองด้านบนตามที่บอก
อาบาราอิ เร็นจิรองหัวหน้าหน่วย 6 กำลังนอนเอกขเนกอยู่บนต้นไม้เหนือหัวของเค้าและสายตาก็กำลังส่งมามองลูกน้องเบื้องล่างด้วยหางตาอย่างขาดโทษ
" ข...ข้าต้องดูด้วยเหรอครับ " คนที่ยืนอยู่ข้างล่างทำหน้าเหวอก้าวขาไม่ออก
เร็นจิลุกพริบเมื่อได้ยินสิ่งที่ลูกน้องพูด
" มันหน้าที่แกไม่ใช่รึไงล่ะวะ ! " หนุ่มผมแดงตวาด จนคนรอบข้างที่เดินผ่านไปมาหันมามองกันเป็นแทบ
ลูกน้องหนุ่มสะดุ้งอีกครั้งจนแทบเหมือนกระโดดขึ้นจากพื้นได้เลย
" ครับๆ " ริคิจิรีบหันหลังวิ่งกลับไปที่ทำการหน่วย 6 ทันทีก่อนที่จะโดนตะโกนใส่อีกรอบ
ดวงตาสีน้ำตาลแดงจ้องแผ่นหลังของลูกน้องที่เร่งฝีเท้าวิ่งจากไปอยู่บนต้นไม้
" ใช้ลูกน้องเล่นแบบนี้สนุกมั้ยเร็นจิ " เมื่อได้ยินเสียงที่ทักเค้าอยู่ข้างๆไม่ไกลนัก
ริมฝีปากของหนุ่มผมแดงก็เหยียดยิ้มออกมาด้วยวคามสุขใจก่อนจะหันไปหาคนถาม
" หนุกอะดิ " จากที่ยิ้มอย่างธรรมดาแต่ตอนนี้กลายเป็นยิ้มกว้างอย่างสะใจ
" ไม่สงสารเค้าบ้างรึยังไง " หญิงสาวผมดำยาวประบ่าเพื่อนสนทินามลูเคียถามต่อ
รองหัวหน้าหน่วยผมแดงส่ายหัวทันควัน
" เมื่อก่อนไม่มีใครให้ใช้แต่ตอนี้มีก็ขอซะหน่อยเถอะน่า "
อาบาราอิพูดประโยคสุดท้ายก่อนจะปิดตาทำท่าเป็นหลับเพื่อหลีกเลี่ยงคำถามที่จะตามมา
ลูเคียถอนใจจะพูดอะไรได้ล่ะเนี่ย จะให้เขย่าปลุกเดี๋ยวมันก็ด่าเข้าให้
....ไม่ใช่เพราะอยากจะแกล้ง ไม่ใช่เพราะต้องการใช้ เพียงแค่อยากจะคุยด้วยเท่านั้น
ไม่รู้ว่าจะคุยหรือว่าจะทักเรื่องอะไรดีก็คงมีแต่เรื่องนี้เท่านั้นแหละที่เค้าพอจะเอ่ยปากพูดด้วยได้
อย่างเต็มปากถงึจะดูเหมือนกลั่นแกล้งหรือว่าจิกหัวใช้ แต่เค้าชอบมองลูกน้องคนนี้
ถึงจะดูเซ่อๆซ่าๆแต่เมื่อได้มองรอยยิ้มกลบเกลื่อนเวลาทำงานผิดพลาดเล็กน้อยนั้นดูสดใส
ไม่อยากจะดุด่านักหรอกแต่ก็ต้องทำแบบนั้นในฐานะรองหัวหน้าเดี๋ยวพวกในหน่วยมันหาว่า
ลำเอียง......
.....คิระก็มีคนพิเศษไปแล้วข้าจะลองมีบ้างดีมั้ยเนี่ย.....
เร็นจินึกขำๆพลางจินตนาการเค้าเดินไปสารภาพรักกับเจ้าเซ่อนั่น
หันรีหันขวา ลุกลี้ลุกลนมองหาเจ้าของเสียงที่เรียกเค้า ถึงจะเป็นเสียงที่คุ้นเคยแต่ถ้ามองไม่เห็นแบบนี้ก็ตกใจเหืมอนกัน
" บนนี้โว้ย ! " ริคิจิแหงนหน้าขึ้นไปมองด้านบนตามที่บอก
อาบาราอิ เร็นจิรองหัวหน้าหน่วย 6 กำลังนอนเอกขเนกอยู่บนต้นไม้เหนือหัวของเค้าและสายตาก็กำลังส่งมามองลูกน้องเบื้องล่างด้วยหางตาอย่างขาดโทษ
" ข...ข้าต้องดูด้วยเหรอครับ " คนที่ยืนอยู่ข้างล่างทำหน้าเหวอก้าวขาไม่ออก
เร็นจิลุกพริบเมื่อได้ยินสิ่งที่ลูกน้องพูด
" มันหน้าที่แกไม่ใช่รึไงล่ะวะ ! " หนุ่มผมแดงตวาด จนคนรอบข้างที่เดินผ่านไปมาหันมามองกันเป็นแทบ
ลูกน้องหนุ่มสะดุ้งอีกครั้งจนแทบเหมือนกระโดดขึ้นจากพื้นได้เลย
" ครับๆ " ริคิจิรีบหันหลังวิ่งกลับไปที่ทำการหน่วย 6 ทันทีก่อนที่จะโดนตะโกนใส่อีกรอบ
ดวงตาสีน้ำตาลแดงจ้องแผ่นหลังของลูกน้องที่เร่งฝีเท้าวิ่งจากไปอยู่บนต้นไม้
" ใช้ลูกน้องเล่นแบบนี้สนุกมั้ยเร็นจิ " เมื่อได้ยินเสียงที่ทักเค้าอยู่ข้างๆไม่ไกลนัก
ริมฝีปากของหนุ่มผมแดงก็เหยียดยิ้มออกมาด้วยวคามสุขใจก่อนจะหันไปหาคนถาม
" หนุกอะดิ " จากที่ยิ้มอย่างธรรมดาแต่ตอนนี้กลายเป็นยิ้มกว้างอย่างสะใจ
" ไม่สงสารเค้าบ้างรึยังไง " หญิงสาวผมดำยาวประบ่าเพื่อนสนทินามลูเคียถามต่อ
รองหัวหน้าหน่วยผมแดงส่ายหัวทันควัน
" เมื่อก่อนไม่มีใครให้ใช้แต่ตอนี้มีก็ขอซะหน่อยเถอะน่า "
อาบาราอิพูดประโยคสุดท้ายก่อนจะปิดตาทำท่าเป็นหลับเพื่อหลีกเลี่ยงคำถามที่จะตามมา
ลูเคียถอนใจจะพูดอะไรได้ล่ะเนี่ย จะให้เขย่าปลุกเดี๋ยวมันก็ด่าเข้าให้
....ไม่ใช่เพราะอยากจะแกล้ง ไม่ใช่เพราะต้องการใช้ เพียงแค่อยากจะคุยด้วยเท่านั้น
ไม่รู้ว่าจะคุยหรือว่าจะทักเรื่องอะไรดีก็คงมีแต่เรื่องนี้เท่านั้นแหละที่เค้าพอจะเอ่ยปากพูดด้วยได้
อย่างเต็มปากถงึจะดูเหมือนกลั่นแกล้งหรือว่าจิกหัวใช้ แต่เค้าชอบมองลูกน้องคนนี้
ถึงจะดูเซ่อๆซ่าๆแต่เมื่อได้มองรอยยิ้มกลบเกลื่อนเวลาทำงานผิดพลาดเล็กน้อยนั้นดูสดใส
ไม่อยากจะดุด่านักหรอกแต่ก็ต้องทำแบบนั้นในฐานะรองหัวหน้าเดี๋ยวพวกในหน่วยมันหาว่า
ลำเอียง......
.....คิระก็มีคนพิเศษไปแล้วข้าจะลองมีบ้างดีมั้ยเนี่ย.....
เร็นจินึกขำๆพลางจินตนาการเค้าเดินไปสารภาพรักกับเจ้าเซ่อนั่น
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น