fic bleach อุลคิโอร่า - กริมจอว์

ลำดับตอนที่ #21 : การตัดสินใจสุดท้าย

"ทุกคนคงจะรู้เป้าหมายของภารกิจในครั้งนี้กันเรียบร้อยแล้วซินะ"

  ไอเซ็น โซสึเกะนั่งเท้าคางมองอารันคาร์ผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาเบื้องล่างจากบนบัลลังค์ที่สูงส่ง

 ปราศจากเสียงตอบรับและเสียงคัดค้านใดๆจากอารันคาร์ประมาณ 6-8 ตนด้านล่างทำให้ชายหนุ่มยิ้มบางๆ

  "ข้าหวังว่าจะได้รับคตอบที่น่าพึงพอใจจากพวกเจ้าทุกคน ไปได้ "

  สิ้นคำสั่ง อารันคาร์ทุกตนก็ออกจาห้องโถงกลางออกไปยังด้านนอกของลาส์ นอเช่เพื่อเปิดประตูสู่โลกมนุษย์

  ชายหนุ่มเจ้าของผมสีฟ้าที่เคยเปล่งประกายแต่ตอนนี้กลับดูหม่นหมองมองดูแผ่นหลังบอบางของอารันคาร์หนุ่ม

เจ้าของนัยน์ตาสีเขียวสวยที่บัดนี้ไม่แม้แต่จะหันมามองก้าวเดินออกไปเป็นคนแรกด้วยสายตาที่ห่วงหา

.....หากมันเป็นแบบนี้  นี้คือทางเลือกสุดท้ายของข้า.......

กริมจอว์คิดในใจอย่างเหม่อลอยแล้วเดินตามอารันคาร์ที่เหลือเข้าไปประตูเพื่อปรากฏตัวตามแผนการที่เมืองคาราคุระ

ชายหนุ่มมิได้สนใจซักนิดว่าพวกพ้องอารันคาร์ของตนกำลังเริ่มลงมือหาเหยื่อสังหารและแก้แค้นอยู่

 เค้ากำลังรอคนบางคน คนที่มั่นใจว่ามีความสามารถพอที่จะฆ่าเค้า ปลิดชีวิตเค้าลงตรงนี้ได้

    "เจ้าเด็กนั่นข้าจะเป็นคนเก็บมันเอง!" ยามี่เอสปาด้าร่างใหญ่ประกาศกร้าวด้วยความโกรธแค้นจากโทสะที่ถูกตัดแขนไป

เหล่ายมทูตตรงหน้าไม่ได้มีคนไหนอยู่ในสายตาของเอสปาด้าผู้นี้เลย เค้ามุ่งมั่นเพียงแต่จะแก้แค้นเท่านั้น

   แต่ก่อนที่จะได้ออกควานหาลากคอเจ้าเด็กหนุ่มที่ว่านั่นมาก็เกดิถูกขัดขวางจากชายหนุ่มผู้มีเอกลักษณ์คือหมวกกับเกี๊ยะความเอาไว้ซะก่อน

   กริมจอว์จึงต้องฉวยโอกาสนี้เอาไว้ในทันทีและนึกขอบคุณเจ้าหมวกเกี๊ยะคนนั้นอยู่ในใจ

ก็พอรู้อยู่หรอกว่าเจ้ายามี่มันต้องการจะเก็บคนที่เค้าเล็งเอาไว้ แต่เค้าไม่ยอมหรอกน่า

    ฟึบ...............

กริมจอว์ชะงักเท้า เบื้องหน้าเค้าคือเด็กหนุ่มร่างบางเจ้าของผมสีส้มสะดุดตาที่เค้าคุ้นตา

 "คุโรซากิ  อิจิโกะ" หนุ่มผมฟ้าพึมพำเบาๆ

"กริมจอว์"  อีกฝ่ายเองก็พึมพำชื่อเค้าเช่นกัน

ทั้งสองฝ่ายยืนจ้องหน้ากันอยู่ครูใหญ่ สายลมอันรุนแรงจากการต่อสู้รอบข้างไม่ได้ทำให้ความสงบระหว่างทั้งสองหายไป

"แขนนั่น" อิจิโกะทักขึ้นเมื่อเหลือบไปเห็นแขนซ้ายของกริมจอว์ที่ถูกฝันขาดก่อนหน้านี้

กริมจอว์แสยะยิ้มแยกเขี้ยวให้เด็กหนุ่มตรงหน้าด้วยใบหน้าเหี้ยมเกรียม

"มีแค่แขนเดียวข้าก็จัดการกับเจ้าได้ยมทูต!!" สิ้นคำร่างสูงก็พุ่งเข้าหาเด็กหนุ่มด้วยความเร็วสูง

เปิดฉากการต่อสู้ครั้งที่สองของเค้าและเจ้าหนุ่มยมทูตผู้นี้


...........................................................................................................


   ดวงตาสีเขียวมรกตปิดลงใบหน้ายังคงไว้ซึ่งความสงบและเยือกเย็นดุจน้ำข้างแข็ง

        เค้าสัมผัสได้ถึงแรงกดดันวิญญาณของผูร่วมแผนการทั้งหมดรวมถึงของคน คนนั้นที่เค้าคุ้นเคย

  ในหัวใจที่มีรอยจารึกของความเจ็บปวดจากความรักของชายหนุ่มเจ็บแปล็บขึ้นมาในทันที

   หากแต่ว่าเค้าได้ลั่นวาจาว่าจะไม่ร้องไห้ให้คน คนนั้นอีกต่อไปแล้ว ที่ผ่านมามันเกินพอแล้ว

     ชายหนุ่มยืนรอเวลาให้อิโนะอุเอะ  โอริฮิมะเป้าหมายของแผนการปรากฏตัวขึ้นอย่างเงียบงัน

                 
                                      ....................................................................................

         
            กริมจอว์ยืนมองอิจิโกะที่สะบักสะบอมเต็มที่ด้วยสายตาที่ดูถูกและเหยียดหยามว่าเค้าประเมินเด็กสูงเกินไป

    อาจจะเป็นเพราะในหัวมีแต่เรื่องของอุลคิโอร่าความทรงจำที่ว่าเค้าเคยติดพันเด็กหนุ่มตรงหน้าจึงเลือนรางราวกับภาพมายา

      และดูเหมือนอิจิโกะก็จะไม่ได้สนใจคิดประเด็นตรงนั้นเกี่ยวกับตัวเค้าเลยแม้แต่น้อย

   "น่าผิดหวังจริงๆ " หนุ่มผมฟ้าพึมพำก่อนจะย่างเท้าเข้าไปเด็กหนุ่มที่ไม่มีแม้แต่แรงจะลุกขึ้นยืน

       "อย่าโทษข้าเลยเจ้าผิดเองที่อ่อนแอ " กริมจอว์ยกมือขึ้นลำแสงสีแดงปรากฏขึ้นที่ฝ่ามือ

    กริมจอว์มองเห็นว่าอิจิโกะหลับตาแน่น และบอกลาในใจโดไยม่พูดออกมา




  ตูม......................................................!!!!!!!!!




  ฝุ่นควันฝุ้งกระจายไปทั่วบริเณทำให้มองไม่เห็นอะไรไปชั่วระยะเวลาหนึ่งก่อนที่ควันฝุ่นจะถูกสายลมพัดหายไป

ร่างสูงกำลังยืนรอผลลัพธ์ขิงการกระทำของตัวเองอย่างเหนื่อยหน่าย

    แต่ร่างคนที่ยืนอยู่ทำให้เค้าถึงกับต้องตาค้างไปทันทีเมื่อเห็น

   " ให้ตายซิ วุ่นวายจริงๆ " เสียงบ่นพึมพำเบาๆลอยมาให้ได้ยินที่ข้างหูก่อนที่กริมจอว์จะเห็นใบหน้าคนผู้นั้นชัดเจน

  หน้ากากกะโหลกที่ดูคล้ายกับหน้าฟาโรห์โบราณทำให้เค้างงงันไปในทันใด และแรงกดดันวิญญาณนี้ที่สัมผัสได้ก็ทำให้เค้ารู้ว่าคน คนนี้อันตรายไม่ใช่น้อย

    " ขอโทษนะพี่ชายช่วยให้มันจบๆไปเร็วๆทีเถอะ " เจ้าหนุ่มหน้ากากนั่นพูดกับเค้าด้วยน้ำเสียงเนือยๆ

แต่มันก็ทำให้ใบหน้าของหนุ่มผมสีฟ้ากลับมาเหี้ยมเกรียมอีกครั้งก่อนจะพุ่งเข้าหาอีกฝ่ายอย่างมุทะลุ

..... ได้โปรดช่วยให้ข้าตายไป แบบนี้ทีเถอะ........

  กริมจอว์คิดในใจ  ในขณะที่กำลังต่อสู้กับเจ้าหน้ากากฟาโรห์นี่

   ใช่  เค้าเตรียมใจจะมาตายโดยเฉพาะ เมื่อถูกเมินเฉย เย็นชาและเกลียดชังจากคนที่รักหมดหัวใจเช่นนี้

   เค้าก็ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอันเจ็บปวดและมีตราบาปแบบนี้ต่อไปได้อย่างไร เป้าหมายในการมีชีวอยู่ของเค้านั้นตอนนี้มันเปลี่ยนเป็นการได้อยู่เคียงข้างกับอุลคิโอร่า

    แต่เค้าอยากตายอย่างมีศักดิ์มิใช่ตายอย่างไร้ค่า อยากตายในที่ ที่เค้าใช่ชีวิตอยู่มาตลอด... สนามรบ

  เค้าไม่ได้คิดจะชักดาบออกจากฝัก อยากประเมินคู่ต่อสู้ซักหน่อยว่าเก่งกาจเพียงไหน อย่างน้อยก็ไม่ได้ตายเพราะล้มมวย

     นี่คงจะเป็นครั้งแรกที่การต่อสู้ไม่ได้เป็นสิ่งเดียวที่เค้าสนใจ ความตายต่างหากที่เค้ารอคอย

  " เอะอะมะเถิงจริงๆ ขอโทษนะพี่ชายแต่คงต้องทำให้มันเจ็บแล้วล่ะ " เจ้าหนุ่มหน้ากากพูดขึ้นก่อนจะเล็งลำแสงสีแดงซีโร่มาทางเค้า

  ด้วยสัญญชาตญาณแห่งการเอาตัวรอดทำให้เค้ายิ่งซีโร่ของตัวเองออกไปสะกัดเอาไว้ก่อนจะถึงได้

   ได้แต่นึกโทษตัวเองที่ดันเกิดกลัวตายขึ้นมาซะเฉยๆได้ ตอนี้ภึงรอดมาได้ก็สะบักสะบอมไปทั้งตัว

   "แก!!! " หนุ่มผมฟ้าตะโกนลั่นใส่คนที่โจมตีใส่ด้วยความเดือดดาลหลากหลายแต่ส่วนใหญ่ก็มาจากตัวเค้าเอง

   เรื่องอะไรจะต้องตายแบบโดนเจ้าพวกที่เหลือดูถูกด้วยเล่า ถึงตอนนี้เค้าจะเป็นพวกถูกปลดแต่ก็มีศํกดิ์ศรีของพวกมีระดับเต็มเปี่ยม

  ถ้าไม่ได้ปลดปล่อยดาบออกมาก่อนมีหวังตายตาไม่หลับแน่

    " จงบดขยี้!!! " 


                          .......................................................................................................


อุลคิโอร่ารอฟังการตัดสินใจของเด็กสาวผู้ที่ไอเซ็นต้องการอย่างเงียบเชียบ

     วูบ..........................................................

อะไรบางอย่างทำให้หัวใจเค้าไหววูบ ทำไมแรงกดดันวิญญาณของกริมจอว์ถึงลดลงฮวบฮาบแบบนี้

   ความรูสึกที่ไม่ได้เกิดขึ้นมานานที่เค้าเองก็นึกว่าจะหายไปจากใจแล้วกำลังก่อตัวขึ้น

   ความสงบนิ่งของเค้าเริ่มสั่นคลอนไปเรื่อยๆเมื่อแรงกดกันวิญญาณของกริมจอว์กำลังเจอกับแรงกดดันวิญญาณที่แข็งแกร่ง

 เด็กสาวตรงหน้าเค้าไม่ได้สนใจมาตั้งแต่แรกอยู่แล้วแผนการของนายเหนือหัวย่อมทำให้การเจรจาครั้งนี้สำเร็จอย่างไม่ต้องสงสัย

   ....เจ้าบ้านั่น  หรือว่า....... และแล้วร่าบางก็นึกได้ว่าอดีตคนรักกำลังจะทำอะไร

   เค้ามอบกำลังไลที่ไอเซ็นฝากมาให้กับอิโนะอุเอะด้วยสีหน้าเรียบเฉยและเย็นชาก่อนจะบอกเงื่อนไขตามที่นายใหญ่บอกมา

   อุลิคิโอร่าผละจากเด็กสาวและหน้าที่ต่อไปของเค้าก็คือการแจ้งอารันคาร์ตนอื่นให้ทราบถึงความสำเร็จเพื่อถอยกลับ

   แล้วเค้าจะทำอย่างไรกับกริมจอว์จะปล่อยให้ทำตามความต้องการจะตายเช่นนั้นหรือ

      เวลาตัดสินใจของเค้าน้อยลงเรื่อยๆทุกวินาที ที่เค้าใกล้จะก้าวออกจามิติซ้อน

   ชายหนุ่มเริ่มไม่แน่ใจในความรู้สึกของตัวเค้าเองอย่างบอกไม่ถูก

      ใจที่คิดว่าเข้มแข็งพอแล้วกลับสั่นคลอนได้ง่ายดายเมื่อนึกว่ากริมจอว์กำลังจะตาย

  แล้วตอนนี้เค้าควรจะทำอย่างไรกับใจตัวเองในตอนนี้ กับความรู้สึกที่เริ่มรุนแรงขึ้นทุกทีของเค้า


     ................................................................................................................................


นานเลยที่ไม่ได้เอามาลง แต่เนื่องจากเห็นใจทุกคนก็เอามาลงจนได้^^

 ฉากต่อสู้อาจจะไม่ดีนักเน่อ เพราะว่าเรื่องนี้อยากจะเน้นความรู้สึกมากกว่าฉากหวือหวาน่ะนะ

 ตอนหน้าก็จบแล้วนะ 

 ลุ้นกันลยว่าอุลของเราจะตัดสินใจเยี่ยงไรเฮ่อๆๆๆๆ