คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : การแก้แค้นของชูเฮย์
จนตอนนี้ในมือของชายหนุ่มทั้งสามเต็มไปด้วยของกินที่หอบกันไม่หวาดไม่ไหว
ในที่สุดก็ต้องมาที่นั่งกินกันในส่วนสาธารณะที่ตอนนี้กำลังโล่ง
แล้วเริ่มจัดว่างของกินกันเอาไว้บนพื้นแล้วนั่งล้อมวง
“ งะ....งั้นข้าไปซื้อของน้ำมาให้ดีกว่านะครับ “ ริคิจิทำท่าจะลุกเดินออกไป
“ ไม่ต้องข้าไปเอง “ เร็นจิลุกพึบขึ้นตัดหน้าชิ่งเดินออกไปทันทีไม่อยากอยู่นาน
ที่ออกไปไม่ใช่เพราะอะไรก็เพราะกลัวว่าอารมณ์อยากต่อยปากคนจะกำเริบขึ้นมาและกลัวว่าริคิจิจะแอบหนีไปด้วย
“ นี่ “ ชูเฮย์เริ่มบทสนทนาพลางนั่งเท้าคางมองริคิจิอย่างเริ่มขี้เกียจ
“ อะ.....อะไรเหรอครับ “ ริคิจิถึงกับสะดุ้งนี่เค้าทำอะไรผิดงั้นเหรอ
“ เจ้าชอบ ไอ้คิ้วดกนั้นเหรอ “ จู่ๆคุณก.ข.ค.ก็ยิงคำถามอย่างตรงไปตรงมา อย่างไม่เบี้ยวไปไหนเลย
เฮือก!........................
หนุ่มผมดำถึงกับพูดไม่ออก จะตอบรับมันก็อาย จะปฏิเสธมันก็โกหก
ถึงจะไม่มีอะไรออกจากปากแต่มันแสดงออกมาอย่างชัดเจนบนใบหน้าที่กำลังขึ้นสีสด
แค่นี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้รู้ว่าอะไรเป็นอะไร
หนุ่มน้อยหน่วย 6 ก้มลงมองมือทั้ง 2 ข้างของตนเองที่กำแน่น ไม่กล้ามองหน้าคนที่ถาม
เมื่อเป็นดังนั้นรองหัวหน้าหน่วย 9 ก็ฉีกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ได้เต็มที่ มั่นใจได้เลยว่าคนตรงหน้าไม่เห็นอย่างแน่นอน
ก่อนจะรีบปั้นหน้ากลับมาให้เป็นปกติอีกครั้งเพื่อไม่ให้ผิดสังเกตุ
ชายหนุ่มเลือกแสดงละครตีหน้าเศร้าและแววตาซึมเศร้าอย่างเหมือนจริงเมื่อริคิจิเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง
“ ถะ.....ถ้าข้าไม่.............” หนุ่มผมดำหน่วย 6 พูดไม่ทันจบประโยคก็ต้องหยุดพูด
เมื่อชูเฮย์เอื้อมมือมาตบไหล่เค้าเบาๆและมองสบตากับริคิจิด้วยแววตาสงสารและเห็นใจ
“ ตัดใจซะเถอะ “ คนที่ถูกตบไหล่ขมวดคิ้วที่สักไว้น้อยๆของตนเองอย่างไม่เข้าใจ
“ เจ้าก็น่าจะรู้นี่นาว่า เร็นจิน่ะมี คุจิกิ ลูเคียอยู่แล้ว “ ริคิจิถึงกับสะอึก รู้ดี รู้ดีอยู่แล้ว
“ ข้าไม่ได้ชอบคุณเร็นจิซะหน่อย “ ร่างบางพยายามขยับปากเพื่อบอกคำปฏิเสธออกมาอย่างยากลำบากแต่ก็พูดออกมาจนได้
รองหัวหน้าเสริมความเหมือนจริงในบทละครเข้าไปด้วยการถอนหายใจเหมือนคนที่โล่งใจในบางเรื่อง
“ ก็ดีแล้วล่ะในฐานะคนที่รู้จักกัน ข้าก็ไม่อยากเห็นเจ้ามานั่งเสียใจทีหลัง “
สิ่งที่พูดมานั้นขัดแย้งกับความคิดสุดๆ
..........ขอโทษทีนะรุ่นน้องอาบราอิที่รักและเอ็นดู ที่ข้าทำไปก็เพราะว่าข้าอยากเห็นเจ้าทำตัวตายซากตอนที่ริคิจิ
บอกว่าไม่ได้ชอบเจ้าตอนที่เจ้าสารภาพกับมันเท่านั้นเอง แล้วหลังจากนั้นข้าว่าเจ้าคงจะ.........ใส่ลูกน้องแน่เลย.......
ในใจของชูเฮย์เต็มไปด้วยความสะใจที่จะได้แก้แค้นเรื่องที่ผ่านๆมาเพราะคราวของเค้ากับหัวหน้าคุจิกิเจ้านี่ทำกับเค้าไว้แสบมาก แต่ของริคิจินั้นต่างกัน
รู้ดี รู้อยู่แก่ใจ แต่ที่ฝ่านมาก็ยังคงพยายามสร้างความหวังให้กับตัวเอง
ว่าความใกล้ชิดระหว่างเค้าที่หมือนจะเป็นคนสนิทของรองหัวหน้าหน่วยจะช่วยให้เร็นจิหันมามองเค้าบ้าง
แต่เมื่อได้ยินแบบนี้จะสร้างความหวังอะไรให้มันได้อะไรขึ้นมาอีก
ความดีใจที่ถูกแตะเนื้อต้องตัวพังทลายลง ....คงจะเป็นอย่างที่คุณเร็นจิพูดจริงๆ ผู้ชายด้วยกันนี่นา....
“ เอ้า ! ไม่ว่าแก 2 คนจะรับประยัดอะไรกันก็เลยซื้อมาแต่น้ำแข็ง กะน้ำ เป-ล่า “
อาบาราอิ เร็นจิกึ่งว่างกึ่งกระแทกแก้ว 3 ใบกับขวดน้ำใหญ่ลงบนพื้น
พลางมองสีหน้าของทั้งสองคนที่ต่างกันราวฟ้ากับเหว
ชูเฮย์นั่งยิ้มหน้าบานเป็นจานดาวเทียมเปรียบได้กับตอนที่มารร้ายเอาชนะพระเอกได้
ริคิจนั่งหน้าเศร้าเหมือนนางเอกโดนตัวร้ายทำอะไรบางอย่าง
.....ไอ้รุ่นพี่มารร้ายนี่ทำอะไรริคิจิที่น่ารักของตูวะ.....(เหมาว่าเป็นของตนเองซะอย่างนั้น) เร็นจิเริ่มคิดฟุ้งซ่าน
ไปถึงเรื่องและฉากบ้าๆบอๆอีกต่างๆนาๆที่สมควรจะเป็นฉากของเค้า
จนเริ่มอยากจะชักซาบิมารุออกมาอย่างอดไม่ได้
“ เป็นอะไรไป ริคิจิ “ หนุ่มผมแดงเอ่ยปากถามด้วยความเป็นห่วง
ริคิจิส่ายหน้าแทบคำตอบแถมยังก้มหน้าหลบตาอีกต่างหาก แบบนี้ยิ่งทำให้เร็นจิหวั่นใจ
แต่ไม่ดีแน่ที่จะก่อเรื่อง ซาดิส เลือดโชกตรงนี้
รองหน่วย 6 จึงจำเป็นต้องกระเดือกทุกอย่างลงท้อง ทั้งๆที่กินอะไรไม่ลงแล้ว
ความคิดเห็น