เพราะพรหมลิขิตหรือผิดที่ฉัน

"สรุปเราเลิกกันแล้วใช่ไหม" นี่คือคำที่ฉันเอ่ยถามผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนของฉันออกไป ฉันเหนื่อยกับการที่ต้องมานั่งรอให้เขามาสนใจ เพราะถึงแม้ฉันจะทำตัวดีเพียงใดเขาก็ไม่เคยจะมาเหลียวแล นับวันยิ่งทำตัวห่างกันไปทุกที

"แล้วใครบอกให้รอหละ" เธอไม่มีทางเข้าใจผมหรอกว่าที่ผมทำไปทั้งหมดเพราะอนาคตของตัวเธอเอง ถึงยื่ื่อกันไปก็มีแต่จะเสียเวลาเปล่า

"เห็นแก่ผู้หญิงด้วยกัน เลิกยุ่งกับเนสซะเถอะถึงว่าพี่ขอร้องแล้วกัน" ในเมื่อแฟนเราเลือกเขางั้นเราก็คงต้องถอยสินะ 'สุดท้ายรักแท้ก็แพ้ระยะทาง'