ปี่อั้นเหนียงจื่อ

ลำดับตอนที่ #8 : ท่านมารนอนร่วมเตียงกับข้า

ปี่อั้นจับท่านมารนอนลงบนเตียง จัดการห่มผ้าอย่างส่งๆ ภายหลังเกิดหมั่นไส้ที่ทำนางเสียหน้าประชาชนชาวสวรรค์ นางเอาผ้าห่มรัดคอเขาแน่น

ตายไปซะ!

ท่านหมอมาตรวจดูอาการได้พักนึงก็เขียนเทียบยาให้กู่จิงไปต้ม ส่วนกู่หลันไปจัดการเตรียมน้ำร้อนกับผ้าให้ปี่อั้น

ผลคือ ท่านมารธาตุไฟเข้าแทรกทำให้ตัวร้อนไข้ขึ้น สาเหตุก็คือถูกบางสิ่งกระตุ้น ซึ่งบางสิ่งที่ว่าก็คงหนีไม่พ้นสุรากับชาที่ดื่มไป

ใครกันที่อยากลอบเอาชีวิตท่านมาร? เป็นคู่หมั้นเขานี่ชีวิตไม่ปลอดภัยเลยจริงๆ

จับยากรอกปากคือสิ่งที่ปี่อั้นถนัดด้วยฝึกจนชำนาญมาตั้งแต่ตอนดูแลเขาตอนป่วยครั้งก่อน หลังจากกินยาแล้วนอนเป็นผักอยู่บนเตียงพักหนึ่ง ท่านมารก็กลับมาแข็งแรงตามเดิม

จุ๊ๆ นี่มารหรือแมลงสาบเนี่ย ฟื้นตัวไวเสียจริง

มีคนตะโกนมาเหมือนกลัวหูปี่อั้นจะไม่แตกว่า "ตี้จวินเสด็จ!"

แล้วคุณพี่จะตะโกนทำไมก่อน คนก็ก้าวเข้าประตูมาแล้วเนี่ย

แต่มารยาทที่ควรมีก็ต้องมีอยู่ ปี่อั้นยอบกายคารวะ "คารวะตี้จวิน"

"ข้ามาเยี่ยมท่านจอมมาร คงไม่ได้เป็นอะไรมากกระมัง"

"ไม่เป็นอะไรแล้วเจ้าค่ะ ท่านมาร…โอ้ย!" นางถูกท่านมารที่นอนอยู่บีบเนื้อที่ขาแถมถลึงตาใส่

"พี่เฉิงฟื้นตัวไวมาก แมลงสาบยังต้องอาย" มือก็ปัดมือร้ายนั่นทิ้ง เพราะนอกจากจะบีบแล้วบิดเนื้อตรงขานาง ตอนหลังยังเปลี่ยนมาลูบๆ ไล้ๆ อีก หื่นจริงๆ ต่อหน้าคนอื่นก็ไม่เว้นทำตัวรุ่มร่ามใส่นาง ความหื่นนี่มันฝังอยู่ในกระแสเลือดแล้วสินะ

"ขายหน้าตี้จวินแล้ว เปิ่นจั้วยังอบรมนางได้ไม่ดีพอ"

"ไม่เลยท่านจอมมาร ข้าว่านางน่ารักสดใสไม่เหมือนเซียนจื่อในเผ่าสวรรค์สักเท่าไหร่ ข้าชอบนะ"

ปี่อั้นไม่กล้าหันไปมองท่านมาร แต่นางรับรู้ได้ว่าเขากำลังมองนางตาขวางอยู่

"ต้องขออภัยท่านจอมมารจริงๆ ที่มาล้มป่วยในงานเลี้ยงคู่หมั้นข้า ไม่สู้ท่านกับคู่หมั้นค้างอยู่ที่นี่สักระยะจนกว่าจะถึงงานมงคลของข้า พวกท่านจะได้ไม่ต้องเทียวไปเทียวมา"

"ได้เจ้าค่ะ!" เรื่องอะไรให้นางกลับไปเจอสนม 899 ตนทำร้ายด้วยเล่า ครั้งที่แล้วเรื่องเรือนนางตกแต่งใหม่ บรรดาสนมในนามของท่านมารก็อิจฉาตาร้อนผ่าวจนจะทอดไข่ได้แล้ว

เฉิงม่อกำลังจะเอ่ยว่านางสักคำ แต่พอมาคิดๆ ดู อยู่ที่นี่เขาก็ไม่ต้องทนฟังคำสารภาพที่ไม่เคยซ้ำกันในแต่ละวันของบรรดาสนม ถ้าทำให้นางถอดใจถอนหมั้นไปเลยได้ยิ่งดี

ทั้งสองคนเลยตอบรับด้วยเหตุผลประการนี้

ตี้จวินกล่าวอีกสองสามคำก็ขอตัวไปทำธุระอื่น แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่ได้ยินว่าจะมีสาวใช้คนไหนมาพาปี่อั้นไปดูเรือนพักผ่อน พอให้กู่หลันไปถามดู ก็ได้คำตอบที่สะเทือนฟ้าสะเทือนดิน

นางต้องนอนห้องเดียวกับท่านมาร! เยี่ยมไปเลย

"เสี่ยวปี่เอ๋อร์ จะเปลี่ยนใจถอนหมั้นตอนนี้ยังทันนะ" เขาเอามือตบเบาะข้างๆ น้ำเสียงนี่เย้ายวนอย่าบอกใคร ปี่อั้นขนลุกแล้วนอนจากนั้นลุกขึ้นใหม่

แต่นางจะไม่ยอมให้เขาสมปรารถนาหรอก! ก็แค่นอนด้วยกัน อย่างมากแอบถีบเขาตกเตียงตอนดึกแล้วอ้างว่านางนอนดิ้นก็ได้ หรือถ้าสุดวิสัยจริงๆ ก็งัดไม้ตายออกมา หากเขายืนยันจะทำไม่ดีกับนางจริงๆ นางจะสับไอนั่นทิ้งซะ!

ทุกคืนที่นอนร่วมเตียงกับท่านมารเรียกได้ว่าสัมผัสถึงประสบการณ์ที่แตกต่างกันออกไป

ช่วงวันแรกๆ ต่างคนต่างนอนหันหลังให้กัน จากนั้นก็เริ่มเปิดศึกแย่งผ้าห่มผืนเดียวกัน ต่อจากนั้นก็เปิดศึกกันหลายยกอยู่ ตัวอย่างเช่น ท่านเอาขามาพาดบนตัวข้า ข้าก็ใช้เท้าถีบกลับไปที่เดิม ท่านเอามือมารัดคอข้า ข้าก็มือปิดจมูกท่าน ท่านเป่าลมใส่หน้าข้า ข้าก็เรอใส่หน้าท่าน เป็นต้น

จนแล้วจนรอด ปี่อั้นก็ยังไม่มีวี่แววจะเอ่ยปากถอนหมั้นแต่อย่างใด ทำให้เฉิงม่อกลุ้มใจเป็นอย่างมาก

มีอยู่คืนนึง ปี่อั้นเปิดอกคุยกับเฉิงม่ออย่างจริงจัง

"ข้าสงสัยคนผู้หนึ่ง"

"เซียนจื่อคู่หมั้นตี้จวินน่ะหรือ?"

ปี่อั้นอาศัยแสงจากดวงจันทร์เพ่งมองใบหน้าหล่อเหลาชวนหลงของท่านมาร

"ใช่ ข้าว่านางแปลกๆ"

ว่าแล้วท่านมารก็ลุกขึ้น ผลักนางออกด้านข้างลงจากเตียงไปสวมร้องเท้ากับเสื้อคลุมสีดำตัวนอก

ปี่อั้นนึกว่าเขาจะไปทำธุระส่วนตัวก็ไม่ได้ถามอะไร เฉิงม่อหันกลับมามองนาง "ยังไม่สวมเสื้อแล้วตามเปิ่นจั้วไปอีก"

?

"สงสัยแล้วอยู่เฉยๆ เจ้าจะหายสงสัยไหมเล่า"

"อ้อๆๆ" ว่าแล้วนางก็สวมรองเท้าตาม กำลังจะเดินตามหลังท่านมารไป เบื้องหน้าก็ปกคลุมไปด้วยความมืดมิด เป็นท่านมารโยนเสื้อคลุมใส่หน้านาง

-..-

"ท่านเก็บไว้ใช้เองเถอะ ท่านอย่าลืมว่าข้าควมคุมน้ำแข็งได้"

จากนั้นเสื้อคลุมตัวดังกล่าวก็ถูกกระชากกลับไปจากหน้านาง

จะเบามือสักนิดไม่ได้รึไง! 

ก่อนหน้านี้ปี่อั้นเคยถามถึงเรือนของสุ่ยเซียนเซียนจื่อไว้ ตอนนี้นางเดินนำหน้าท่านมารก่อนจะสอดส่องดูคนในห้อง

ในห้องยังมืดอยู่ แต่ไม่มีคน คิดว่าสุ่ยเซียนคงไปทำธุระข้างนอก

ธุระอะไรต้องทำตอนดึก? ฆ่าหมกศพ? ล่าท้าผี? แต่ไม่ว่าจะคืออะไร นี่คือโอกาสดีของนาง

"ท่านคอยดูลาดราวอยู่แถวนี้ ข้าจะเข้าไปดูข้างในเอง"

"เหตุใดเปิ่นจั้วต้องฟังเจ้า?"

"หรือว่าท่านอยากเข้าไปแล้วออกมาได้ฉายาว่าโจรปล้นสวาทของจริงล่ะ" ปี่อั้นเลิกคิ้วท้าทายเต็มที่ ดูจากการที่นางนอนกับเขามาหลายคืนแล้ว ท่านมารนับว่าเป็นสุภาพบุรุษท่านหนึ่ง

"รีบไป"

ได้รับคำตอบ ปี่อั้นก็เปิดประตูเข้าห้องนอนของสุ่ยเซียนเซียนจื่อ

ดูจากการตกแต่งห้องเรียกได้ว่างดงามมาก เป็นระเบียบเรียบร้อยสุดๆ จะเป็นอะไรไหมนะ หากข้าจะไหว้วานนางให้ไปช่วยตกแต่งห้องให้นางหน่อย

เอาเป็นว่าทิ้งเรื่องตกแต่งห้องไว้ก่อน ตอนนี้ที่สำคัญคือหาเบาะแสที่น่าสงสัย

ว่าแต่...แล้วอะไรคือเบาะแสที่น่าสงสัยเล่า?

ปี่อั้นค้นตู้เก็บของส่วนตัวก็แล้ว ชั้นวางของก็แล้ว ทุกอย่างบ่งบอกว่าห้องแม่นางผู้หนึ่ง ไม่มีอะไรผิดแปลก จะเหลืออยู่ที่เดียวก็คือ...ตู้ข้างเตียงนอนหลังนั้น!

ไม่รอช้า มือเรียวเปิดลิ้นชักบนสุดออกมา กล่องไม้สลักลายดอกไม้ที่คุ้นตาก็ทำนางตกตะลึงออกมา ก่อนจะรูม่านตาหดลงเพราะได้ยินเสียงเคลื่อนไหวจากนอกห้อง

เสียงเคลื่อนไหวที่ว่ากำลังตรงมาที่นาง!

...

ปี่อั้นจะโดนจับได้แล้ว>~<