ปี่อั้นเหนียงจื่อ

ลำดับตอนที่ #7 : ท่านมารทำไหน้ำส้มแตก

"ตายจริง เจ้าเป็นถึงคู่หมั้นของท่านจอมมาร เช่นนั้นข้าพาเจ้าไปพบตี้จวินสักหน่อยดีกว่า"

"รบกวนเซียนจื่อแล้ว"

ปี่อั้นเรียกกู่หลันมากระซิบบางอย่าง แต่กู่หลันมองนางกลับ บนหน้าเขียนว่า 'ข้าไม่เข้าใจ'

นางลอบกุมขมับบอกให้กู่หลันไปบอกกู่จิงแล้วเขาจะรู้เองว่าต้องทำอย่างไร

กู่หลันก็เอาคำไปบอกกู่จิง สรุป...ทั้งสองคนจับเข่าคุยกันตีความหมายของคำที่เจ้านายตนเองต้องการจะสื่อ

"ทำไมเจ้านายเจ้าไม่พูดให้มันตรงๆ เล่า"

"ข้าก็สงสัยเหมือนกัน"

ปี่อั้นเดินตามทางมาจนถึงโถงใหญ่ที่ตกแต่งด้วยทองคำระยิบระยับแสบตา

โอ้โห ตาข้าจะบอดไหมนะ

นางเข้าไปคารวะคนที่นั่งอยู่บนกองทองหรือก็คือบัลลังก์ที่ประดับด้วยทองแท้บริสุทธิ์ "ข้าคารวะตี้จวิน"

"สุ่ยเซียน เซียนจื่อผู้นี้คือ..."

แววตาของนางเกิดประกายสงสัย เซียนจื่อผู้นี้มีนามว่าสุ่ยเซียน!?

จะว่าไปของที่ท่านพ่อมอบให้นางเป็นของขวัญการหมั้นหมายก็เป็นโคมไฟดอกสุ่ยเซียน ไม่มีทางเป็นเรื่องบังเอิญแน่ๆ

"เรียนอี่เฉินจวิน นางคือปี่อั้นเหนียงจื่อ คู่หมั้นของท่านจอมมารเฉิงม่อเจ้าค่ะ"

"ไม่ต้องมากพิธี เงยหน้าขึ้นเถิด"

สุ่ยเซียนสังเกตทุกอากัปกิริยาของอี่เฉิน ว่าที่คู่หมั้นของนาง ตอนที่แม่นางปี่อั้นเงยหน้าขึ้นมา เขาถึงกลับตั้งใจมองนางอยู่พักใหญ่ สองมือที่กุมกันอยู่ตรงเอวบีบเข้าหากัน

นอกจากสุ่ยเซียนแล้ว ยังมีอีกคนที่กำลังไม่พอใจในตัวปี่อั้น ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นท่านจอมมารนั่นเอง

เขาแสร้งเป็นยกชาขึ้นจิบ แต่สายตากลับมองสลับไปมาระหว่างตี้จวินกับคู่หมั้น

หากเจ้ายังกล้ามองอีกนิด เปิ่นจั้วจะหักคอเจ้าโยนให้ลูกรักเปิ่นจั้วกินเป็นของว่าง!

คนของเปิ่นจั้ว กล้าดียังไงไปสนใจผู้อื่นนอกจากเปิ่นจั้ว!

ปี่อั้นเหงื่อตก คนนึงก็มองนางด้วยสายตาร้อนแรง อีกสองคนก็มองนางด้วยสายตาเคียดแค้น

ขอถามสักคำ ข้าไปทำอะไรให้พวกท่านก่อน!

งานเลี้ยงเริ่มขึ้นโดยที่ปี่อั้นนั่งข้างกายท่านมารไม่ได้กลับไปงานเลี้ยงฝั่งสตรีแต่อย่างใด สุ่ยเซียนเซียนจื่อก็ปักหลักตั้งถิ่นฐานอยู่ฝั่งนี้ถาวร ส่วนตี้จวินก็เอาแต่ลอบมองนางเป็นพักๆ ท่านมารกระแอมแล้วกระแอมอีกจนเสียงแหบแห้ง

สุ่ยเซียนเซียนจื่อลุกขึ้นมากล่าวขอบคุณทุกท่านที่สละเวลามาร่วมงานเลี้ยงฉลองของนาง แล้วหวังว่าทุกคนจะให้เกียรติมาร่วมงานหมั้นของนางกับตี้จวินในอีกไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้า

สุ่ยเซียนมองมาที่นาง สัญชาตญาณของปี่อั้นก็บอกว่าหายนะกำลังจะมาเยือน

และจริงๆ ด้วย สุ่ยเซียนเซียนจื่อเกริ่นมาด้วยคำว่า "ข้าได้ยินมาว่าเผ่ามารมีระบำชุดหนึ่งที่งดงามเย้ายวนมาก ไม่รู้วันนี้ปี่อั้นเหนียงจื่อจะให้เกียรติแสดงระบำชุดนี้ให้ข้าดูได้หรือไม่?"

ปี่อั้นหน้าซีด เฉิงม่อก็หน้าดำอย่างเห็นได้ชัด ขาวดำมีครบ ไปงานศพได้

"เกรงว่าจะไม่ได้"

ปี่อั้นหันควับ ท่านหักหน้าคนอื่นซึ่งๆ หน้าอย่างนี้เลย?

"ภรรยาข้าเอวไม่ค่อยดี"

"..."

ไม่พูดก็ไม่คิด ยิ่งพูดกลับยิ่งคิดไปไกล นางแอบได้ยินเสียงร้อง 'อู้ว' ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหน มาจากคนข้างกาย กู่หลันและกู่จิง

อีตาจอมมารบ้า! เท่านี้ทุกคนก็รู้กันหมดแล้วสิว่าข้ากับเจ้าทำอะไรกัน

อีกอย่าง เมื่อเช้ายังเป็นคู่หมั้น ไหงตอนนี้เปลี่ยนสถานะมาเป็นภรรยาแล้ว? แต่นี่ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ ประเด็นที่สำคัญคือ ข้ากับเจ้ายังไม่เคยร่วมหอกันเฟ้ย! จะมาตีเนียนพูดให้ข้าเสียเกียรติไม่ได้!

"ขออภัยแล้ว เช่นนั้นให้เกียรติดื่มกับข้าแทน นี่เป็นสุราชั้นดี ข้าบ่มเองกับมือ"

มีสาวใช้มารินสุราให้ปี่อั้น

เมื่อครู่ท่านมารปฏิเสธคนเขาไปซึ่งๆ หน้า หากตอนนี้ยังปฏิเสธอีก คนอื่นต้องมองท่านมารเป็นคนไร้มารยาทมากแน่ๆ

นางก็อยากปฏิเสธอยู่หรอกนะด้วยนางอยากเอาคืนเขา แต่นางจิตใจดีพอที่จะไม่ทำให้เจ้าของงานเสียหน้า

ปี่อั้นเอื้อมมือจะหยิบจอกสุรา แต่ท่านมารกลับคว้าไปดื่มรวดเดียวหมด

นางยังไม่ทันได้ด่าถึงความหน้าด้านของเขา เขาก็ฟุบหน้าลงกับโต๊ะ ใบหน้าเห่อแด

กากเสียจริง จอกเดียวจอดซะแล้ว เอ๋...จะว่าไปนี่ถือเป็นจุดอ่อนของเขาไหมนะ ถ้าใช่ก็ดีล่ะ รอเป็นนกน้อยในกำมือข้าได้เลย!

"ปี่อั้นเหนียงจื่อพาคู่หมั้นท่านไปพักก่อนเถิด" อี่เฉินยังกระซิบกับคนสนิทข้างกายให้เชิญหมอไปดูอาการด้วย

ปี่อั้นกับกู่จิงจึงได้หิ้วปีกท่านมารคนละข้างออกไป ถึงได้รู้ว่าเขาตัวร้อนมาก ร้อนแรงดั่งไฟ

"ทุกท่าน งานเลี้ยงจบลงเพียงเท่านี้ เชิญทุกท่านแยกย้าย"

แขกในงานพากันทยอยออกจากห้องโถง บ้างก็บ่นว่ายังไม่ทันได้กินอะไรมากมาย บ้างก็สีหน้าอมทุกข์เมื่อคิดถึงภรรยาที่รออยู่ที่บ้าน

รอจนแขกออกไปกันหมดแล้ว สุ่ยเซียนก็คุกเข่าลงตรงหน้าอี่เฉิน

"สุรานี้มีผลต่อเผ่ามารเท่านั้น สุ่ยเซียน เจ้าจะทำอะไร"

สุ่ยเซียนก้มหน้าลงต่ำกว่าเดิม

"อี่เฉิน ไม่ปิดบังท่าน ก่อนท่านแม่ข้าสิ้นใจ นางบอกให้ข้าตามหาน้องสาวที่พลัดพราก"

เมื่ออยู่ตามลำพัง นางจะเรียกเขาว่าอี่เฉิน เนื่องจากเขาและนางเติบโตมาด้วยกัน ทั้งยังมีสัญญาหมั้นหมายต่อกันอีกด้วย

มาถึงตรงนี้อี่เฉินก็พอจะเดาอะไรออกได้หลายอย่าง

หากนางเป็นเผ่าสวรรค์จริง ดื่มสุรานั่นลงไปย่อมมีผลอะไร แต่หากนางไม่ใช่เล่า ลำพังแค่ร่างกายอันบอบบางของนางจะรับไหวหรือ?

"ข้าสงสัยว่านางเป็นน้องสาวที่พลัดพรากของข้า"

...

เอ๋ เป็นยังไงมายังไงนะ