ปี่อั้นเหนียงจื่อ

ลำดับตอนที่ #10 : ท่านมารเก่งการละคร

"ปี่อั้นเหนียงจื่อ เจ้าคิดทำสิ่งใด"

ตายแล้ว คราวนี้ตายของจริง หลักฐานคามือแถมมีพยานบุคคลพร้อม ว่าแล้วก็เหลือบไปมองพยานบุคคล พยานบุคคล? ท่านมาร? หายไปไหน? เมื่อกี้ยังยืนอยู่ตรงนี้เลย

สักพักปี่อั้นก็ได้ยินเสียงมาจากเปลวไฟดวงน้อยๆ ว่า 'เจ้าอยู่จัดการไปแล้วกัน ใครมาเห็นเปิ่นจั้วอยู่ในห้องสตรีอื่นจะดูไม่ดี'

-..-

สรุปแล้ว...ยังห่วงหน้าตาและศักดิ์ศรีของจอมมาร ขอบคุณ!

"อ้อ สุ่ยเซียนเซียนจื่อ ข้าว่าห้องนี้ของเจ้าค่อนข้างร้อนไปหน่อย อีกทั้งข้ายังไม่เห็นอะไรที่จะให้ความอบอุ่นได้ถึงได้ถือวิสาสะสำรวจไปทั่วห้องจนไปเจอสิ่งนี้ ข้าคิดว่าเจ้าสิ่งนี้คงเป็นสิ่งที่ทำความร้อนให้ห้องนี้กระมัง"

"ข้าขี้หนาว ห้องเลยอบอุ่นเป็นพิเศษ" เห็นได้ชัดว่าสายตาสุ่ยเซียนไม่ได้มองปี่อั้นแต่อย่างใด กลับมองไปที่โคมไฟในมือ ตอนที่นางถือมันจะสว่างเองโดยที่นางยังไม่ได้จุดไฟ พอมาอยู่ในมือปี่อั้นกลับไม่มีแสงใดๆ

"ขออภัยเซียนจื่อด้วย ข้าคนนี้มักจะอยากรู้อยากเห็นไปทั่ว ล่วงเกินท่านแล้ว"

"ไม่เป็นไร ในเมื่อเปลี่ยนชุดเสร็จแล้วก็ตามข้ามาเถิด เดี๋ยวท่านจอมมารจะไม่พอใจที่ข้าพาตัวท่านมานานเพียงนี้"

กลับมาในงานเลี้ยง ท่านมารยังคงนั่งอยู่ที่เดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดทั้งนั้น

นี่ก็การละครเก่งอีกหนึ่งท่าน

ปี่อั้นถอนหายใจทรุดตัวลงนั่งข้างเขาตามเดิม

"ชาวสวรรค์นี่ใจเมตตาเช่นนี้นี่เอง หากเป็นเปิ่นจั้ว อย่าได้หวังออกจากห้องนั่นแล้ว"

รู้แล้วยังไม่ช่วยข้าอีก! สถานะคู่หมั้นนี่เอาไว้ประดับบารมีรึไง!

คิ้วหนาของท่านมารขมวดน้อยๆ คิดว่าเขาคงใช้กระแสจิตคุยกับใครอยู่ พอหันไปด้านซ้ายก็เข้าใจทันที พี่น้องตระกูลเฉิงกำลังคุยกัน

ปี่อั้นอยากรู้ว่าพวกเขาสองคนแอบคุยอะไรกัน เพราะว่าเมื่อกี้เฉิงเฉวียนมองมานางแวบนึงด้วย

"พวกท่านคุยอะไรกัน"

"เขามาขอเจ้าจากเปิ่นจั้ว"

แม่เจ้า! คนนึงก็กล้าขอ อีกคนก็กล้าพูด

"พวกท่านนี่ชอบลักกินขโมยกินจริงๆ" นางเงียบไปสักครู่ "แล้วท่านตอบไปว่าอย่างไร"

เขาเผยยิ้มเจ้าเล่ห์กระซิบข้างหูนาง "เสี่ยวปี่เอ๋อร์ยอมให้เปิ่นจั้วกินคนเดียว" เหมือนจะไม่พอใจ ยังหอมแก้มประทับตราอีกด้วย

"..." ปี่อั้นนิ่งค้างอยู่กับที่ สมองไม่ทำงานไปชั่วขณะ

หลังจากงานเลี้ยงจบ พวกเขาก็ไม่ได้หน้าด้านขออยู่ต่อที่สวรรค์อีกหลายวัน สุขอะไรก็ไม่เท่าสุขใจเท่าอยู่บ้าน

ดังนั้นท่านมารเลยหิ้วปีกนางกับเฉิงเฉวียนขึ้นพาหนะกลับปรภพ นั่นก็คือราชรถโครงกระดูกที่ปี่อั้นก็ยังไม่หยุดสงสัยว่ามันจะไม่หักกลางทางใช่ไหมนะ

แต่สุดท้ายแล้วมันก็ไม่ได้หักแต่อย่างใด ตรงกันข้าม หลังจากผู้โดยสารทั้งสามคนนั่งอย่างมั่นคงแล้ว มันก็ใส่เกียร์หมาวิ่งสับขาอย่างไว ปี่อั้นทรงตัวไม่อยู่ล้มลงไปนอนบนตักท่านมาร

"ราตรีนี้อีกยาวไกล เสี่ยวปี่เอ๋อร์อดทนรอหน่อยแล้วกัน"

"ข้าจะถอนหมั้น" พร้อมทำหน้าเบื่อโลกแบบสุดๆ

"ดี! ดีมาก!"

"ข้าไม่ถอนหมั้นแล้ว ข้าจะแต่งเลย"

"..." เฉิงม่อกลับไปรักษาภาพพจน์จอมมารประหนึ่งเมื่อครู่ไม่เคยยิ้มมาก่อน

ชีวิตในปรภพผ่านไปวันแล้ววันเล่า ซึ่งวันเหล่านี้ปี่อั้นก็ชินกับการที่มีอีกคนมานอนเตียงเดียวกับนาง

จนถึงวันนี้ นางยังไม่หยุดเปิดฉากสู้รบบนเตียงกับมาร ยังคงเป็นท่านเอาขามาพาดข้า ข้าเอาเท้าปิดจมูกท่านเหมือนเดิม

วันนึงในขณะที่นางกลับมาจากการเยี่ยมเยียนท่านพ่อสุดที่รักที่ไม่เค๊ยไม่เคยแม้แต่จะโผล่หน้ามาดูหน้าบุตรสาวสุดที่รักคนนี้เลย นางโดนใครบางคนใช้บางอย่างตบเข้าที่หัว และภาพสุดท้ายก่อนนางจะไม่รู้ตัว เหมือนของที่ใช้ตบหัวนางจะเป็นรองเท้าข้างนึง

กล้าดียังไงใช้รองเท้าตบหัวคู่หมั้นจอมมารอย่างข้า!

ด้วยฤทธิ์ของรองเท้าอรหันต์ ทำเอาปี่อั้นหลับไปถึงสองวันเต็มๆ ที่หลับได้สนิทก็ไม่ใช่อะไรหรอก ช่วงนี้ทำศึกกับท่านมารทุกคืน นางแทบไม่มีเวลาได้นอนเลย พอมาถึงก็เลยหลับสองวันโดยไม่รู้ตัว

ปี่อั้นตื่นขึ้นมาก็ทำอะไรไม่ได้ด้วยแขนขาถูกมัดด้วยเชือก แถมที่นี่ดูเหมือนจะเป็นถ้ำสักอย่าง ตอนนี้ตัวนางก็ถูกมัดติดกับผนังถ้ำนั่นเอง

คนผู้หนึ่งผุดขึ้นมาจากสระน้ำภายในถ้ำ "อ้าว เจ้าฟื้นแล้วหรือ?"

เอาเป็นว่า เหนียงจื่อผู้นี้ก็คือคนที่เอารองเท้าฟาดหัวปี่อั้นสลบ แถมรอแล้วรอเล่าก็ไม่ฟื้นมาสักที อากาศในปรภพก็ร้อน เลยลงไปว่ายน้ำในสระเอาซะเลย

คุณพี่ก็ทำตัวสบายเกินไปหน่อยนะ

"พึ่งตื่นขึ้นมา เจ้าคงจะหิวน้ำไม่น้อย ดื่มน้ำหน่อยไหมเล่า"

อย่าคิดนะว่าข้าจะไม่รู้ทัน ในน้ำนั่นมันต้องใส่ยาพิษไว้แน่ๆ ข้าไม่ได้โง่เหมือนที่ท่านมารว่าหรอกนะ ฮึ!

"ใครจะไปรู้ว่าเจ้าจะใส่ยาพิษไว้หรือไม่"

นางหัวเราะอย่างสะใจสองที "ข้าไม่จำเป็นต้องใส่เข้าไปในน้ำหรอก ตอนนี้ตัวเจ้าก็มีอยู่"

!

"หากเจ้าเป็นเผ่ามารเหมือนพวกข้าจริงๆ พิษนี้ก็ขับออกได้ไม่ยาก แต่ถ้าหากเจ้าไม่ใช่ล่ะก็... คงไม่ต้องให้ข้าบอกนะ"

นางถึงกลับใส่ยาพิษไว้ในตัวข้า แถมใจดีอธิบายถึงเงื่อนไขการขับพิษให้ฟังอีก เยี่ยม

ก่อนที่เจ้าจะมาดูว่าข้าใช่เผ่ามารหรือไม่ พี่สาว เจ้าช่วยบอกวิธีการขับพิษก่อนได้ไหม ไม่บอกแล้วข้าจะทำเป็นได้ไงเล่า!

ยังไม่ทันจะได้ศึกษาวิธีขับพิษให้กระจ่าง เหนียงจื่อที่จับตัวนางมาก็เปิดกลไกบางอย่าง ผนังถ้ำตรงหน้านางก็มีไฟลุกโชนสร้างความร้อนมหันต์ให้ปี่อั้นเหมือนซ้อมตกนรกเลยก็ว่าได้

ยิ่งตัวปี่อั้นเป็นธาตุน้ำ แถมยังฝึกศาสตร์น้ำแข็งย่อมกลัวไฟตรงหน้าจะเผานางเป็นไก่ย่างตัวนึง รีบส่งกระแสจิตหากู่หลันให้เอาโคมไฟดอกสุ่ยเซียนมาที่นี่โดยด่วน

ถ้าหากนางผนึกพลังสร้างแท่งน้ำแข็งมาหั่นเชือกที่มือก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้ แต่ถ้าทำแบบนี้ความก็แตกหมดสิ นางเชื่อว่าทุกอย่างน่าจะเกี่ยวข้องกับพลังน้ำแข็งของนาง

ทางด้านจอมมารเฉิงม่อกำลังแทะเมล็ดแตงอย่างมีความสุข กู่จิงเข้ามารายงานเรื่องใหญ่เกี่ยวกับชีวิตของคู่หมั้นนายท่าน

"นายท่านนน!!!!! เกิดเรื่องกับว่าที่นายหญิงแล้วขอรับ!"

เฉิงม่อตวัดหางตามองกู่จิงปราดนึง เห็นในมือกู่หลันถือกล่องไม้ยืนอยู่ข้างกัน สีหน้าไม่สู้ดี

"พูด"

"นายท่าน มีคนจับตัวนายหญิงไปขอรับ"

เฉิงม่อกำหมัดแน่น "อยู่ไหน"

"ถ้ำอัคคีขอรับ"

เศษสวะที่ไหนช่างกล้า เปิ่นจั้วยังไม่เคยลงโทษนาง มันกลับชิงตัดหน้าไปแล้ว!

...

อ๋อ ที่แท้ก็โมโหเพราะคนอื่นชิงตัดหน้าลงโทษน้องนี่เอง no