คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ประมูลพรหมจรรย์ (ภาคต่อ)
“เ็สิบำลึ”
นายท่านวัยประมาสามสิบท่าทาภูมิานเาทำาร้า้าว เป็นนให้ราาทุน่า็หันไปมอ
“เ็สิบำลึมีนสู้หรือไม่ หาไม่มี นายท่านมู่หรนะารประมูล”
เสี่ยวเียวหันไปสบา้วยวามเินอาย นายินีที่อย่าน้อยนายท่านนนั้นหล่อเหลาและท่าทาใีอยู่บ้าพว หนิฮวาที่อยู่้านบนปรบมือันอย่าีใ นา่า็ลุ้นันนัวโ่พอนายท่าน้า้าวประมูลไ้พวนา่า็ยินีับเสี่ยวเียว
เมื่อหิสาวทั้สี่ไปนั่้าายที่ประมูลนเอเรียบร้อยเหล่าะนรีมาันพร้อมเริ่มบรรเลเพลนรีเบาๆ
“่อไปเป็นารแสอแม่นาหนิฮวาและสาวามนใหม่แห่หอม่านเหมย”
พอหลู๊พูบ นันรีไ้บรรเลเพลัหวะ้าๆพวนาทั้สามสวมุลุมออมาปิหน้าบาๆ ร่ายรำสวยามามัหวะและท่าทาอยุโบราที่นารำั้นสูร่ายรำัน ลีลาอพวนาทั้สามพริ้วไหว ไปามัหวะนรี ทำให้ผู้นทีู่อยู่ไม่อาละสายาไปาพวนาไ้เลย
อ๋อแปเอหนิฮวารานี้เาะลึในลีลาารร่ายรำอนา ่าสวยามอ่อน้อยเา้อมอนาอย่าไม่ละสายา ส่วนนายท่านหลิวหยาวาแ้วสุราทันทีที่เห็นนา เาามหานา นนอนไม่หลับลอสอวัน นาือหนิฮวาบุรสาวุนนาหลี่ อีู่หมั้นออ๋อแป ที่้อโทษเนรเทศอย่านั้นหรอหรือ
เมื่อนรีไ้เล่นบลไป่วหนึ่ บนเวที็มืสนิท มีอไม้่อยๆโรยลมาาาบน ไฟเริ่มส่อมาที่เวที ทีละว ทีละว พวนาทั้สามยืนหันหลัให้ผู้มในท่า่อัว หนิฮวาอยู่้าบน มอไปบนเวทีเห็น้านหลัอพวนา ร่ายรำามัหวะ นรี่อยเร่ัหวะเร็วึ้น แรึ้นพวนาึผ้าลุมออแล้วหันหน้ามา้านหน้าเวที หนิฮวาระโลมา้วยท่วท่าสวยาม เินออมาามัหวะนรีเมื่อไฟเปิึ้นทุว ทุนที่้อมอารแสอพวนา่าะลึ ูอย่าไรพวนาไม่เหมือนนาโลมสันิ ทั้ใบหน้าที่ามอทั้สาม ทัุ้ที่สวมใส่ ัหวะ ท่าทา นี่มันสรวสวรร์หรืออย่าไร เหุใหิสาวทั้สามาม อาภร์อพวนาเหมือนะบาแ่ไม่บาวนให้้นหามออย่าไร็ไม่เบื่อ แเหรื่อมามาย่าไม่สนใสิ่ที่อยู่รหน้า พวเา่า้อไปบนเวทีอย่าไม่อาละสายา
อ๋อแปแทบลืมหายใ หนิฮวาในวันนี้หน้าามาย สายาระยิบระยับ แย้มยิ้มให้ับายหนุ่มไปทั่ว นาทำอย่านี้ไ้อย่าไร นาไม่เห็นหรอหรือว่าเานั่อยู่รนี้เาะ้อลโทษให้นาไ้หลาบำ พอนาหันไปทาอ๋อแป เาว้าเสี่ยวหลินมาโอบอทันที นาไม่สนใส่สายาไปที่นายท่านหลิวหยาที่เา้อมอนาอยู่่อนแล้ว นา้อมอไปที่เาลอารแสส่วนเา็มอนาไม่ละสายาเ่นันนายหิเยี่ยนฟาเห็นารแสอหนิฮวา นายินียิ่นัารแสแปลใหม่ ไม่้ำใรผู้นื่นอบ นี่หอม่านเหมยอนา้อัในั่ว้ามืนเป็นแน่ แถวุที่สวมใส่็สวยาม แปลา นาหิเยี่ยนฟามอไปเห็นสายาอนายท่านหลิวหยาที่้อมอหนิฮวา และอ๋อแปที่้อมอนา้วยวามหวแหน นายิ้มในในาิถึำลึเินที่นาะไ้รับ นา้อเป็นเศรษีเป็นแน่นอน
พวนาร่ายรำ ามัหวะนรีหมือนโว์ินลีลาผสมับแน์ ทำท่าไม่เหมือนันแ่สวยามและเ้าับัหวะ ท่วท่าามแ็แรสายาอทั้สาม้อมอไปที่ผู้นไม่เินอาย และ่ายิ้มแย้มลอารแส ผู้นประทับใในารแสุนี้ เมื่อนรีใล้บทั้สามหยิบอไม้ที่เรียมไว้ โยนออไปนอเวที
หลู๊ประาศ หาายใไ้อไม้อพวนา พวนาะไปนั่้ารินสุราให้แ่พวท่านใน่ำืนนี้ ูเียวนาโยนไปที่้าน้าแล้วแ่ผู้ใะไ้รับ เยว่ิโยนไปอี้านหนึ่ ส่วนหนิฮวานาโยนรไปที่หลิวหยาแ่อรัษ์ออ๋อแประโมาเพื่อแย่ิ อรัษ์อหลิวหยาไม่ไ้เรลัวอำนาแ่อย่าไรเ้าัวาทันทีพวเา่อสู้ันเพื่อแย่ิอไม้เพียอเียวนอไม้ระัระายไปทั่ว
นายหิเห็นเหุาร์ไม่ี็รีบเ้าไปหยุทันที
“นายท่านทั้หลายเ้าะ้าน้อยว่า เรามาทำารเลืออย่ายุิธรรมีหรือไม่เ้าะ”
“ยุิธรรมอย่าไรัน อไม้รมาที่นายท่านอพว้า แ่นอท่านอ๋อเ้ามาเพื่อแย่ิ”
ความคิดเห็น