คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ป้อมปราการศิลามังกร
หลัาารัสินใอย่าแน่วแน่ อัมและทีมทหารรับ้าาบโลหิ็เริ่ม้นารเินทาไปยัป้อมปราารศิลามัร ที่ายแนออาาัร พวเาหวัว่าะไ้ำอบเี่ยวับวามสัมพันธ์ระหว่าเผ่าออร์และลุ่มโรที่โมีหมู่บ้าน
ารเินทารั้นี้ไม่่ายนั พวเา้อเผิับอุปสรร่า ๆ รวมถึมอนสเอร์ที่อออาละวาามทา
ะที่พวเาำลัเินทาผ่านป่าทึบ เฟย์สัเเห็นารเลื่อนไหวที่ผิปิในป่า
"ระวั! มีพวมอนสเอร์!" เฟย์ะโนเือน เมื่อเห็นลุ่มมอนสเอร์ออมาาป่า
มอนสเอร์ที่พวเาเผิเป็นลุ่มหมาป่าเวทมนร์ที่มีนสีำเ้ม าสีแเพลิ และรเล็บแหลมม รวมถึโเลมินที่มีร่าายนาให่และแ็แร่เหมือนหิน
"ทุนเรียมัว!" อัมสั่ารอย่าเ็า
"ลูัส เ้าัารพวโเลมิน ้าะัารพวหมาป่า" อัมสั่าร
"เ้าใแล้ว!" ลูัสอบ พลายาบให่อเาฟาไปที่โเลมิน
อัมหยุรถม้าและเรียมาบู่อเา วาอเาเยือเย็นและแน่วแน่ ลูัสหยิบาบให่และเ้ามายืน
้าอัม ะที่เร็นเริ่มท่อาถาเพื่อเรียมพร้อมสำหรับาร่อสู้
หมาป่าเวทมนร์พุ่เ้ามาใล้ ้วยวามเร็วที่น่าทึ่และเสียำรามที่ั้อ เฟย์ยิลูธนูไปยัหมาป่าัวหนึ่ ลูธนูอเธอทะลุผ่านออมันทำให้มันล้มลทันที
อัมแสทัษะารใ้าบู่อเา เาเลื่อนไหวอย่ารวเร็ว ฟันหมาป่าัวหนึ่ที่พุ่เ้ามาใล้้วยาบ้ายและแทหมาป่าอีัวหนึ่ที่พยายามโมีา้านหลั้วยาบวา ารเลื่อนไหวอเาแม่นยำและรุนแร
ลูัสใ้าบให่อเาฟาลไปที่โเลมิน ารโมีอเามีพลัมหาศาล ทำให้โเลมิน้อถอยลับไป แ่ทว่ามันยัลับมา่อสู้่อ ลูัสใ้วามแ็แร่และวามำนาในารป้อันัวเอาารโมีอโเลมิน
เร็นใ้าถาไฟเพื่อเผาพวมอนสเอร์ที่เ้ามาใล้ เปลวไฟที่พุ่ออมาามืออเาทำให้หมาป่าเวทมนร์ถูเผาไหม้และล่าถอยไป าถาอเาทรพลัและมีประสิทธิภาพในารโมีระยะไล
าร่อสู้อันุเือนี้ินเวลาหลายั่วโม แ่้วยวามสามารถและวามสามัีอลุ่มทหารรับ้าาบโลหิ พวเาสามารถเอานะมอนสเอร์ทั้หมไ้
"เราโีที่ัารพวมันไ้" ลูัสพูพลาเ็เหื่อออาหน้าผา
"ใ่ แ่เรา้อรีบไปให้ถึป้อมปราาร่อนที่ะมีมอนสเอร์เ้ามาอี" อัมล่าว้วยน้ำเสียแน่วแน่
เมื่อถึเวลาพลบ่ำ พวเา็หยุพัั้่ายลาป่า แสไฟาอไฟส่อแสอบอุ่นในืนที่เย็นเียบ
"้าไม่เยิว่าเราะ้อเผิับมอนสเอร์มามายนานี้" เร็นล่าวะนั่ล้าอไฟ
"มันเป็นเรื่อปิอารเินทาในเายแน" อัมอบ "แ่สิ่ที่ทำให้้าสสัยือทำไมพวมันถึเลื่อนไหวมาว่าปิ"
“เรื่อพวนี้เี่ยว้อับพวออร์้วยหรือไม่ันนะ” เร็นนั้นอสสัยไม่ไ้
“ไว้ไปถึป้อมปราารศิลามัร เราะไ้รู้อะไรมาึ้นเอละน่า” เฟย์ล่าวออมา้วยน้ำเสียไม่ใส่ใ
ทั้สี่นนั่รอบอไฟ แลเปลี่ยนเรื่อราวและประสบาร์ที่ผ่านมา เสียหัวเราะและวามรู้สึอบอุ่นาเพื่อนร่วมทีมทำให้ืนที่เหน็บหนาวลายเป็นืนที่อบอุ่น
รุ่เ้า พวเาเริ่มารเินทา่อ ในที่สุพวเา็มาถึป้อมปราารศิลามัร ที่ั้ระห่านอยู่ท่ามลาภูเาให่ ป้อมปราารนี้ถูสร้าึ้นาหินสีเทาและมีหออยสูที่มอเห็นไ้าระยะไล มันูแ็แร่และทนทาน บ่บอถึวามเ่าแ่และวามสำัอที่นี่ในานะ่านหน้าป้อันภัยาศัรู
"หยุ! พวเ้าเป็นใร?" ทหารที่ประำารอยู่ะโนพร้อมับยอาวุธึ้น อาวุธในมืออพวเาส่อประายวาววับในแสอาทิย์ยามเ้า แสถึวามพร้อมที่ะปป้อป้อมปราารนี้
"พวเราเป็นลุ่มทหารรับ้าาบโลหิ มาที่นี่เพื่อหา้อมูลเี่ยวับเผ่าออร์" อัมอบ้วยเสียที่มั่น
ทหารรวสอบัวนอพวเาอย่าระมัระวั านั้น็อนุาให้พวเาเ้ามาในป้อมปราารไ้ ภายในป้อมปราารนั้นเ็มไป้วยิรรมอทหาร ทหารฝึ้อมันอย่าเ้มว บ้า็รวสอบอาวุธและอุปร์่า ๆ เสียาบระทบันและเสียะโนสั่ารทำให้บรรยาาศูึัและเร่เรียในเวลาเียวัน
อัมและพรรพวไ้พบับหัวหน้าทหารที่ประำารอยู่ ึ่เป็นายสูวัยที่มีบารมีและวามเ้มแ็ในสายา “้าไ้ยินื่อเสียอพวเ้ามาบ้าแล้ว ทหารรับ้าาบโลหิ”
อัมพยัหน้าอบุ "พวเรามาที่นี่เพื่อหา้อมูลเี่ยวับารเผ่าออร์ หวัว่าท่านะสามารถ่วยพวเราไ้"
หัวหน้าทหารพาพวเาไปยัห้อประุมึ่มีแผนที่และ้อมูลารสอแนมวาเรียรายอยู่ “เผ่าออร์มีารเลื่อนไหวแปล ๆ ใน่วนี้ พวเรา็สัเเห็นเหมือนัน พวมันูเหมือนะรวบรวมำลันมาว่าปิ”
เาี้ไปที่แผนที่ “ุที่พวมันเลื่อนไหวบ่อยที่สุือที่นี่และที่นี่” เาพูพลาี้ไปยัพื้นที่ใล้ายแน “้อมูลเหล่านี้ไ้มาาารสอแนม แ่ยัไม่มีใรสามารถเาะลึเ้าไปในินแนอพวออร์ไ้”
เฟย์้อมอแผนที่้วยวามสนใ “พวเรา้อหาำอบว่าทำไมพวออร์ถึว่า้าโรมาโมีหมู่บ้าน อาะมีบาอย่าที่พวมัน้อาร่อนเอาไว้”
หัวหน้าทหารยิ้มเล็น้อย “้าะให้้อมูลที่พวเรามีเี่ยวับารเลื่อนไหวอพวออร์ แ่พวเ้า้อระวััวให้ี พวออร์ไม่ใ่ศัรูที่่าย่อาร่อร”
อัมพยัหน้า “อบุมา พวเราะระวััวและสืบหาำอบเรื่อนี้ให้ไ้”
อัมและพรรพวเินออาป้อมปราารศิลามัราม้อมูลที่ไ้รับมา ารเินทาไปยัเายแนอพวออร์นั้นเ็มไป้วยวามท้าทาย พวเา้อระมัระวัและรอบอบลอเวลา อาาศหนาวเย็นอเ้าที่ภูเาทำให้ารเินทายิ่ลำบาเ้าไปอี เสียลมพัหวีหวิวผ่าน้นไม้และหิน ทำให้พวเา้อระวัทุย่า้าว
หลัาเินทามาไ้ไม่ี่ั่วโม พวเาพบับลุ่มออร์ที่ลาระเวนอยู่ อัมส่สัาให้ทุนหยุและ่อนัวอยู่ในพุ่มไม้ แ่โไม่ีที่หนึ่ในออร์สัเเห็นพวเา
“พวมนุษย์!” ออร์ัวหนึ่ะโนึ้น แล้วลุ่มออร์็พุ่เ้ามาโมี
อัมและพรรพวเ้าสู่าร่อสู้ทันที อัมใ้าบู่อเาอย่าล่อแล่ว ทุารฟันอเาเ็มไป้วยวามโหเหี้ยมและแม่นยำ าบหนึ่ปัป้อ อีาบหนึ่ฟาฟัน ลุ่มออร์ลาระเวนพวนี้ไม่ธรรมา พวมันเป็นนั้นทหาร ฝีมือาร่อสู้อพวมันไม่่าานัรบที่ผ่านสมรภูมิรบมามามาย พวมันไม่มีวามลัว
ลูัสยาบให่ึ้นป้อันารโมีอออร์และสวนลับ้วยพลัอันมหาศาล แ่พวออร์เอ็สามารถรับมือับพละำลัอลูัสไ้อย่าไม่ลำบา เผ่าออร์โเ่นเรื่อพละำลัเป็นทุนเิมอยู่แล้ว ลุ่มอพวออร์มีมาถึ 12 น อัมและลูัสพยายามรั้พวมันไว้ ไม่ให้เ้าถึัวเฟย์และเร็นไ้
เฟย์ยิธนูอย่าแม่นยำ ทุอที่ปล่อยออไปทะลุทะลวเป้าหมาย ลูธนู่วยสนับสนุนลูัสไ้อย่าี เร็นใ้เวทมนร์ป้อันและโมีส่วนลับออไป ้วยเวทย์เพลิ พวออร์บาัวไ้ล้มายล แ่วามเหนื่อยล้า็เริ่มปราบนใบหน้าอพวเา
“เร็น ร่ายเวทย์สนับสนุนให้้า!” อัมะโนออมา เร็นรีบร่ายาถาเวทย์เสริมพลั อัษรเวทย์ปราอยู่รอบัวออัม พลัานสีแส่อประายสว่ารอบัวออัม พละำลัและวามเร็วอเาเพิ่มึ้นเป็นเท่าัว
อัมพุ่ัวออไป้วยวามเร็วสู าบในมือทั้สอ้าร่ายรำสัหารออร์นัรบลอย่ารวเร็ว มาบัผ่านร่าายอพวมันไ้อย่า่ายาย ไม่นานพวเา็ำัออร์ลาระเวนทั้หมลไ้
“เราไม่มีเวลามาแล้ว พวมันะระายำลัามหาลุ่มลาระเวนที่หายไป” อัมล่าวหลัาที่พวเาเอานะลุ่มออร์ไ้
“้าะใ้เวทย์ฝัร่าพวมันเอาไว้หลัพุ่มไม้” เร็นล่าวพลามอูร่าอออร์ที่ระัระายเ็มพื้น
พวเาเินทา่อไปยัเายแนอพวออร์ ารลอบเินทาเ้าไปในินแนอศัรูไม่ใ่เรื่อ่าย แ่พวเาใ้วามำนาในาร่อนัวและหลบหลี ทำให้สามารถเ้าไปไ้โยไม่ถูับไ้ อัมอยนำทาพวเาผ่านเส้นทาลับที่เาุ้นเยาารสอแนม่อนหน้านี้ แ่พวเายั้อระวัลอเวลา เพราะออร์สามารถมอเห็นในที่มืไ้ีว่ามนุษย์
เมื่อพวเามาถึบริเวหนึ่ พวเาไ้เห็นภาพที่น่าหหู่ มนุษย์ำนวนมาถูับมาเป็นทาสเพื่อใ้แราน ออร์ุมัวพวเา้วยวามโหร้ายและรุนแร ผู้นเหล่านั้นทำานหนัและอยู่ในสภาพที่น่าสสาร ใบหน้าที่เ็มไป้วยวามเหนื่อยล้าและสิ้นหวั
“เรา้อทำอะไรสัอย่า” เฟย์ระิบ้วยวามโรธ
“เรา้อรวบรวม้อมูลให้มาที่สุ่อนที่ะทำอะไร” อัมอบ
พวเาเินทา่อไปยัเแนอพวออร์ เแนนี้เ็มไป้วยออร์นัรบและออร์แม่ทัพ พวมันำลัเรียมำลันและผลิอาวุธและุเราะเพื่อเรียมะทำศึ อัมและพรรพว่อนัวอยู่ในเามื ูารเลื่อนไหวอพวออร์
“ไม่เพียแ่นั้น พวมันยัับมอนสเอร์มาเพื่อใ้ในารรบอี้วย” เร็นสัเเห็นมอนสเอร์ที่ถูัอยู่ในร พวมันมีท่าทาุร้ายและพร้อมที่ะทำลายล้าทุอย่าที่วาหน้า
พวเาไ้เห็นว่า พวออร์นำมอนสเอร์ไปปล่อยยัเแนมนุษย์ เพื่อลำลัทหารล ารระทำอพวออร์นั้นมีารวาแผนอย่าแยบยลและร้ายา
“เราไ้้อมูลเพียพอแล้ว ลับไปยัป้อมปราารศิลามัรันเถอะ” อัมล่าว
ารลับไปไม่ใ่เรื่อ่าย พวเา้อหลบหลีารลาระเวนอออร์และ่อสู้ับมอนสเอร์ที่ถูปล่อยออมาอีรั้ ใน่วลาืน วามมืทำให้พวเา้อใ้วามระมัระวัอย่ามา ทุารเลื่อนไหว้อเียบเียบและรวเร็ว
ในระหว่าทาลับ พวเาเอับลุ่มมอนสเอร์ที่ถูปล่อยออมา มอนสเอร์เหล่านี้มีทั้หมาป่ายัษ์และสัว์ประหลาหลายา แ่้วยวามำนาและทัษะที่มี พวเาสามารถัารับมอนสเอร์ไ้อย่ายาลำบา ทุนเริ่มมีรอยบาแผลและวามเหนื่อยล้าสะสม
เฟย์ใ้ธนูยิใส่มอนสเอร์ที่พุ่เ้ามาใล้ “เราไม่มีเวลามาแล้ว เรา้อรีบลับ่อนที่พวำลัเสริมมันะมาเพิ่ม” เธอล่าว้วยเสียหอบเหนื่อย
อัมพยัหน้า “ใ่ เรา้อรีบไป” พวเาใ้เส้นทาลับและพยายามหลบหลีารลาระเวนอออร์ให้ไ้มาที่สุ
เมื่อลับมาถึป้อมปราารศิลามัร พวเาไ้นำ้อมูลทั้หมที่รวบรวมมาไ้ให้ับหัวหน้าทหารที่ป้อมปราาร ้อมูลเหล่านี้สำัมาในารวาแผนารป้อันและอบโ้ารโมีอพวออร์
“อบุพวเ้ามา ้อมูลนี้ะ่วยพวเราไ้มา” หัวหน้าทหารล่าว้วยวามาบึ้
“เราะส่่าวนี้ลับไปยัเมือหลว เพื่อเรียมรับมือับพวอทัพออร์” หัวหน้าทหารล่าวบ็เรียัวพลส่สารให้เ้ามานำเอสารออไป
อัมและพรรพวไ้พัผ่อนหลัาารเินทาที่ยาวนานและเหนื่อยล้า พวเารู้ีว่าารเินทาอพวเายัไม่บล ถ้าหาพวออร์เริ่มประาศสราม อาาัรไมัสอยู่ที่นั่ลำบา อาาัรนี้นั้นเล็ที่สุ หาเทียบับอาาัรใล้เียและัรวรริศัิ์สิทธิ์ พวเาไม่มีำลันและทรัพยารมาพอในารทำสรามระยะยาว
ความคิดเห็น