ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    หอสมุดวีรชน

    ลำดับตอนที่ #44 : ใบสมัครตัวละครเรื่อง มหาวิทยาลัยในเซ็นโกคุ

    • อัปเดตล่าสุด 2 ก.พ. 66


    Application

     

    ชื่อ : ฮิซุย

    นามสกุล : เกนบุ

    คณะที่เรียน : คณะเกษตร สาขาวิชาเกษตรที่สูงและทรัพยากรธรรมชาติ

    ปีการศึกษา : ป.โท

    อายุ : 24

    นิสัย : เงียบสงบเฉยชา เธอเป็นคนพูดน้อย ส่วนมากมักจะเป็นผู้ฟังเสียมากกว่า และหากไม่ใช่สิ่งที่เธอสนใจเธอก็จะเมินมันทันที

    สันโดษนิดๆ เธอชอบความเงียบสงบแต่ไม่ได้หมายความว่าชอบอยู่คนเดียว

    พูดน้อยต่อยนัก เธอชอบที่จะลงมือปฏิบัติมากกว่าการพูดไปวันๆ

    สมาธิแน่วแน่ หากเธอได้ตั้งใจจะทำอะไรแล้วเธอจะจดจ่ออยู่กับมันแบบลืมวันลืมคืนเลยทีเดียว

    งานอดิเรก : ปลูกพืช เดินป่า ศึกษาพันธุ์ไม้ ฝึกมวยสากล 

    สิ่งที่ชอบ : มันหวานเผา ชานม ของหวาน ธรรมชาติ น้ำตก หิ่งห้อย วัฒนธรรมพื้นบ้าน

    สิ่งที่ไม่ชอบ : ฟ้าผ่า อาหารรสขม กาแฟ พืชที่ปลูกเสียหาย

    ลักษะเด่นทางกายภาพ : หญิงสาวผมดำขลับยาวถึงกลางหลังปล่อยให้ยุ่งเล็กน้อย ดวงตากลมโตสีเขียวมรกตเปล่งประกายสวยงาม หางตาตาและคิ้วที่ตกทำให้มองดูเหมือนคนที่ง่วงซึมอยู่ตลอดเวลา จมูกนิดปากหน่อย ใบหน้าเรียวสวย ร่างกายเพียวบาง ทรวดทรงนาฬิกาทราย สวมสเวตเตอร์แขนสั้นสีเหลืองทับด้วยเสื้อโค้ทสีกรมตัวใหญ่ สวมกระโปงจีบสีดำคู่กับถุงน่องสีดำและผ้าใบสีขาว

    ประวัติ : หญิงสาวจากครอบครัวชาวไร่ธรรมดาทั่วไป เธอมีความหลงไหลในการเกษตรและธรรมชาติมาตั้งแต่เด็กทำให้เธอตั้งใจศึกษาเข้าคณะเกษตรเพื่อกับมาพัฒนาธุรกิจของทางบ้าน หลังจากเรียนจบป.ตรีเธอก็กับมาสืบทอดกิจการที่บ้านอยู่ 2 ปี ก่อนจะกลับไปเรียนต่อโทและฝากกิจการที่บ้านไว้กับคนในครอบครัว เธอได้เข้าร่วมเป็นหนึ่งในนักวิจัยของสถาบันวิทยาศาสตร์ทางธรรมชาติแห่งหนึ่ง เธอรู้สึกทึ่งและเคารพในตัวของหัวหน้าทีมวิจัยของสถาบันแห่งนี้มากทั้งที่อายุห่างกันไม่กี่ปีกับมีห้องวิจัยเป็นของตัวเองอีกทั้งหัวข้อการวิจัยของเขาแต่ละอย่างก็น่าทึ่งมาก ในบางครั้งพวกเราก็เข้าสำรวจป่าเพื่อทำการวิจัยกันหลายวันมันช่างเป็นประสบการณ์ที่วิเศษและมีค่าเป็นอย่างมาก และเธอยังได้มารู้ที่หลังอีกว่าพ่อของคุณโคเฮคือนักวิทยาศาสตร์ชื่อดังที่เคยได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมีและยังถูกเสนอชื่อเข้ารับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์อีกด้วย ยิ่งอยู่ที่สถาบันวิจัยแห่งนี้นานๆเข้าเธอก็ยิ่งรู้สึกว่าตนช่างตัดสินใจถูกจริงๆที่เข้าร่วมกับที่นี่ อยู่มาวันหนึ่งคนที่ดูท่าทางจะเป็นคนรู้จักของหัวหน้าก็เข้ามายังสถาบันวิจัยและพูดเรื่องการก่อตั้งชมรมวิจัยประวัติศาสตร์ มันทำให้เธองุนงงไปชั่วขณะว่าทำไหมชายคนนั้นถึงต้องมาชวนหัวหน้าแทนที่จะเป็นคนในคณะตัวเองแถมยังลากเธอเข้าไปเกี่ยวด้วยอีก จนเธอมารู้เหตุผลทีหลังก็ตอนที่คุณงินต้องควักเงินจ่ายค่ากิจกรรมชมรมแทนนี่แหละ

    https://www.pinterest.com/pin/831336412477057589/
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×