หอสมุดวีรชน

ลำดับตอนที่ #34 : ใบสมัครตัวละครเรื่อง [Kimetsu No Yaiba AU] Night without the Moonlight

Natural

https://www.pinterest.com/pin/715087247103385491/

“ร รอแปป… ขอเวลานอกๆ!!”
 

บทบาท : หัวหน้าแก๊งยากูซ่า

ชื่อ - นามสกุล : ชิโรคะมิ กาโร่ / Shiroikami Garo

ชื่อเล่น : ชิโระ, กาโร่, หมาน้อย(ซายุเรียก), นายน้อย

ฉายา / นามแฝง : หมาป่าสีขาว / Shiroikami

อายุ : 25 

เพศ : ชาย

อาชีพ : ยากูซ่า, นักเล่นโกะมืออาชีพ

สังกัด : แก๊งชิโรคะมิ

ฐานะทางการเงิน : โครตรวย

ที่อยู่อาศัย : บ้านทรงญี่ปุ๋นโบราณ

ลักษณะกายภาพ : ชายหนุ่มผมขาวตัดสั้นปล่อยให้กระเซิงเล็กน้อย มีแววตาเหมือนสัตว์ป่าสีแดงคมเฉียบ คิ้วเข้มคมชัด จมูกโด่งคมสัน ใบหน้าหล่อเหลาติดสวยเล็กน้อย ร่างกายสมส่วนมีกล้ามเนื้อนิดกล้ามเนื้อหน่อย สูง 171 ซม. หนัก 68 กก. สวมชุดยูกาตะโทนมืดเป็นส่วนใหญ่

อุปนิสัย : ฉลาดมีไหวพริบ ดูสุขุมพึ่งพาได้ ใจเย็น แพร่ออร่าของผู้นำที่ให้ความรู้สึกน่าเคารพเกรงขาม กล้าหาญ เด็ดขาด ดูทะเยอทะยาน เจ้าเล่ห์ รักพวกพ้อง ยึดมั่นในกฏ ,,,ถ้าเป็นงั้นก็ดีสิ แต่ที่กล่าวไปเมื่อครู่เป็นเพียงนิสัยที่เขาแสดงออกเมื่ออยู่ต่อหน้าลูกน้อง ถ้าจะกล้าวถึงสันดารจริงๆของเขาละก็ เขาเป็นพวกขี้ระแวง กังวลไปเสียทุกเรื่อง ซุ่มซ้าม ไม่มั่นใจในตัวเอง มโนไปทั่ว(นอกจากชอบวางกาวให้ตัวเองแล้วยังชอบวางกาวให้พวกลูกน้องด้วยถึงเจ้าตัวจะไม่รู้ตัวก็เถอะ) ขี้กลัว รักพวกพ้องมาก ใจดีอ่อนโยน ขี้น้อยใจ ซื่อสัตย์

ประวัติ : นายน้อยของแก๊งชิโรคะมิ แก๊งยากูซ่าที่เปลี่ยนแนวทางมาทำธุรกิจสีขาว ตั้งแต่เล็กเขาถูกฝึกให้เป็นผู้นำแก๊งที่เพียบพร้อม แต่เขาในตอนนั้นไม่ได้อยากเป็นยากูซ่าและคิดว่าตนเองก็ไม่เหมาะที่จะเป็นหัวหน้าแก๊งด้วยเพราะเขาทั้งอ่อนแอและขี้ขลาด จนวันหนึ่งในตอนที่เขาอายุได้ 19 ปี เขาถูกลักพาตัวไปที่โกดังร้าง คนที่ลักพาตัวเขามาเป็นอสูรตนหนึ่ง เขาถูกพาไปรวมกับคนอีกหลายคนที่ถูกพามา ระหว่างที่พวกเขาได้แต่หวาดกลัวเจ้าอสูรก็เดินเข้ามามันเลือกตัวคนหนึ่งในพวกเราและพาออกไป คืนนั้นพวกเขาได้ยินเพียงเสียงกรีดร้องของคนๆนั้นดังลั่นทั้งโกดัง ขณะที่คิดว่าตนไม่รอดแน่ก็ได้ยินเสียงปืนดังมาจากข้างนอกพร้อมกับมีคนเปิดประตูเข้ามาซึ่งก็เป็นคนของเขาเอง เขาดีใจมากที่ในที่สุดก็มีคนเข้ามาช่วย แต่ทว่าเจ้าอสูรในสภาพโชกเลือดก็ได้พุ่งเข้าไปจัดการคนของเขาไปหลายคนแม้พวกเขาจะตอบโต้มันจนมันบาดเจ็บได้แต่มันก็ฟื้นฟูกับมาอยู่ดี คนของเขาค่อยๆล้มตายลงทีละคนสองคน ในตอนนั้นเขาทั้งสิ้นหวังและสมเพสตนเองที่อ่อนแอ  ขณะที่ความสิ้นหวังเพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ เขาก็เห็นเด็กสาวผมสีควันบุหรี่ในชุดบาร์เทนเดอร์คนหนึ่งที่ดูแล้วอายุไม่ห่างจากเขามากนัก เธอพุ่งเข้าหาเจ้าอสูรด้วยดาบที่ยาว… ยาวมากๆ เกือบจะเท่าตัวเธอเลย ดาบของเธอตวัดผ่านร่างของเจ้าอสูรจนมันคอขาดในดาบเดียว เดิมพวกเขาคิดว่าทุกอย่างจบแล้วแต่อีกฝ่ายกับหยิบหัวของตัวเองขึ้นมาต่อใหม่ สถานะการณ์กับมาตึงเคลียดอีกครั้ง เจ้าอสูรพุ่งเข้าหาเด็กสาวปริศนาแต่ก็ถูกเธอสวนกลับจนหัวมันขาดในดาบเดียวอีกครั้งแต่ก็เป็นเหมือนเดิมมันต่อหัวขึ้นมาใหม่ เขาคิดว่าหากเป็นแบบนี้ต่อไปเด็กสาวอาจเพลี่ยงพล้ำ จนเขานึกถึงมีดเล่มหนึ่งที่เขาพกติดตัวไว้ตลอด พ่อของเขาเคยบอกไว้ว่าหากถึงยามคับคันมีดเล่มนี้จะช่วยเขาได้ ในจังหวะที่เด็กสาวตัดหัวเจ้าอสูรเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้เขาก็โยนมีดเล่มนั้นให้เธอและบอกให้ใช้มันจัดการเจ้าอสูร ซึ่งมันได้ผลเจ้าอสูรไม่สามารถฟื้นตัวได้อีก เมื่อเหตุการณืทุกอย่างสงบลงเด็กสาวก็จากไปทันที เขาที่มัวแต่เม่อจึงไม่ทันได้คุยกับเธอ หลังจากเหตุการณ์นั้นเขาเปลี่ยนความคิดที่มีต่อยากูซ่าที่แต่เดิมเคยคิดว่าพวกยากูซ่ามีแต่พวกโหดร้ายโดยที่ตัวเขาเองไม่เคยเปิดใจมองดูพวกเขาเลย เขามุ่งมั่นที่จะเป็นหัวหน้าแก๊งที่ดีแต่ท้ายที่สุดก็ยังทิ้งนิสัยเดิมไม่ได้อยู่ดี 

ปราณ : ปราณหมาป่า 

ปราณหมาป่ากระบวนท่าที่ 1 : เขี้ยวขย่ำ

พุ่งโจมตีใช้กรงเล็บข้างหนึ่งแทงคอหอยอีกฝ่าย

ปราณหมาป่ากระบวนท่าที่ 2 : กรงเล็บหมาป่า

ใช้กรงเล็บตวัดเป็นรูปกากบาท

ปราณหมาป่ากระบวนท่าที่ 3 : ย่ำเท้าสุรเสียง

เคลื่อนไหวเปลี่ยนตำแหน่งอย่างรวดเร็ว

ปราณหมาป่ากระบวนท่าที่ 4 : กระชากกายา

ใช้กรงเล็บแทงไปยังจุดข้อตัวและทำการหมุนตัวกระชากส่วนนั้นออก

ปราณหมาป่ากระบวนท่าที่ 5 : หมาป่าคำรน

พุ่งจู่โจมกระหน่ำโจมตีจากทุกทิศอย่างต่อเนื่อง

อาวุธนิจิริน / อาวุธประจำตัว : กรงเล็บ, มีดสั้น

ไซเบอร์แวร์ : กระจกตามองความมืด ทำให้มองเห็นในที่มืด 

ตัวกระตุ้นอดีนะลีน ทำให้กำลังกายเพิ่มขึ้นและลดความเจ็บปวดชั่วขณะ 

ความสามารถพิเศษ : จมูกดี หูดี เซียนโกะ 

สิ่งที่ชอบ : โกะ ชาเขียว เทมปุระ โซบะ ฤดูร้อน 

สิ่งที่ไม่ชอบ : ของหวาน ที่สูง 

งานอดิเรก : เล่นโกะ เล่นไพ่

ความคิดที่มีต่ออสูร : ตัวอันตราย

ความคิดที่มีต่ออสูรที่เป็นอิสระจากราชาอสูร / อสูรที่เป็นมิตรกับมนุษย์ : ไว้ใจได้ ถ้าลำบากก็ยินดีช่วย และก็บางคนก็น่ารัก…//พูดพลางเหล่มองหญิงสาวคนหนึ่ง

ความคิดที่มีต่อพวกนักล่าอสูร : ก็เป็นคนดีแหละ แต่จากเหตุการณ์ของลุงโฮตารุเลยทำให้ไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่

ความคิดที่มีต่อศัตรูที่เป็นมนุษย์ : แย่พอๆกับอสูร

ความคิดที่มีต่อสภาพสังคมปัจจุบัน : จะว่าดีก็ดีจะว่าร้ายก็ร้าย

ผู้เกี่ยวข้อง : ชิโรคะมิ โอคุริ ปู่ รักกันดี

ชิโรคะมิ อินุกะ พ่อ รักกันดีแต่ก็ทะเหลาะกับเป็นบางครั้งตามประสาพ่อลูก

คนในแก๊ง เคารพนับถือและเชื่อมั่นซึ่งกันและกัน

ทาจิบานะ ซายุ แอบรัก

โฮมะ โฮตารุ เคารพนับถือ พยายามซื้อใจเพื่อเข้าหาซายุ

โคมารุ ซันซุย อิจฉ… ไม่ชอบหน้า

อะเมะกิ ซุยโกะ นับถือในฐานะอาจารณ์และพี่สาว

Theme เพลงประจำตัว : 天樂

เพิ่มเติม : เวลาที่กาโร่อยู่ต่อหน้าลูกน้องหรือตอนเล่นโกะนิสัยจะเปลี่ยนเป็นคนละคน แต่ถ้าเป็นลูกน้องที่สนิทมากสันดารจริงก็จะโผล่เหมือนกัน อารมประมาณดีโน่จากรีบอร์น

ธุรกิจของแก๊งหลักๆจะเป็นเกี่ยวกับร้านอาหารและการขนส่ง และมีการปล่อยกู้ในอัตราดอกเบี้ยต่ำ

จริงๆแล้วเขาเป็นคนฉลาดแค่ไม่หมั่นใจในตัวเอง

หลังจากเหตุการณ์ลักพาตัวเขาก็ได้ตามหาซายุจนเจอและติดต่อกับคนที่บาร์เป็นครั้งคราว ทั้งยังตอบแทนโดยให้ดาบนิจิรินกับอีกฝ่ายและรับผิดชอบซ่อมบำรุงให้

ในช่วงลักพาตัวซายุใช้ดาบโอดาจิธรรมดาไม่ใช้ดาบนิจิริน เลยตัดหัวอสูรไม่ตาย