คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3 :It's you?:
Chapter 3 ::It's you?::
จอนจินวิ่งไปหลบอยู่หน้าห้องของอีกคนก่อนที่เฮซองจะเดินไปถึง
ร่างโปร่งบางค่อยๆเดินขึ้นบันไดไปทีละก้าว อย่างไม่รีบร้อน..ก่อนจะคิดทบทวนกับตนเอง เกี่ยวกับเรื่องช่างภาพส่วนตัว และ เพื่อนร่วมชั้นคนนี้
ปาร์ค จอนจิน
มือบางๆค่อยๆกดรหัสห้องสี่ตัวอย่างชำนาญ ทันทีที่ประตูเปิดออก เงาของร่างสูงก็เล่นปราดเข้าในห้อง เฮซองได้แต่มองอย่างตกใจ จะปิดประตูก็ไม่ทันแล้ว...เนื่องจากร่างของคนตัวสูง อยู่ตรงหน้าเค้าแล้วในตอนนี้
"น่ะ...นาย" เฮซองเรียกอีคนเสียงแผ่ว ก่อนที่จอนจินจะกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างคนมีแผน
"..."
"มาทำอะไรที่นี่น่ะ!" เฮซองตวาดใส่อีกคนเพื่อกลบเกลื่อนอาการเขินอายของตน
"ก็รู้อยู่ว่าแอบมองมาตั้งนานแล้วนี่...จะถามทำไม" จอนจินพูดก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีกคน ในระยะที่สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของกันและกัน
"....เอ่อ.." เฮซองหลบหน้าอีกฝ่าย ก่อนจะถอยหลังมาเรื่อยๆจนชิดกับกำแพงอีกด้านหนึ่ง
"ฉันรักนายนะ.."
คำสารภาพรักที่ถูกพูดออกมาจากปากอีกคนดื้อๆ สร้างความฉงนให้กับเฮซองอย่างมาก ถึงจะรักรู้ได้จากแววตาที่มองมาทางเขา แต่ได้ยินจากปากแบบนี้ มันก็ทำให้ใจเต้นแรงได้เหมือนกัน...
"ฉัน..." เฮซองทำท่าเหมือนไม่มั่นใจ แต่ถูกอีกคนเอาชี้แนบไปกับริมฝีปากบางเป้นเชิงไม่ให้พูดไว้ซะก่อน
"อย่างเพิ่งพูดเลยนะ..ถ้านายยังไม่มั่นใจ หรือนายไม่ได้รักฉัน...ก็ไม่เป็นไร" รอยยิ้มเจื่อนๆของจอนจินเผยขึ้น ก่อนที่ร่างนั้นจะผละออก และทันทีที่รู้สึกได้ว่าอีกคนจะเดินออกไป แขนเรียวก็คว้าเอาไว้ซะก่อน
"นายไม่อยากรู้คำตอบของฉันรึไง" ทันทีที่พูดจบประโยค เฮซองก็จรดริมฝีปากของตนลงบนริมฝีปากหนาของอีกคน ทำให้จอนจินตกใจมากในตอนแรก แต่เมื่อรสจูบหอมหวานดำเนินไปเรื่อยๆ ก็ทำให้ทั้งคู่เคลิ้บเคลิ้มได้ไม่ยาก
"..." จอนจินที่ยังยืนอึ้งอยู่กับที่ ก่อนที่เฮซองก็เงยหน้าขึ้นมาสบตาอีกคน
"หิวข้าวยัง...เดี๋ยวฉันหาอะไรให้กิน" เฮซองยิ้มก่อนจะเดินหายเข้าไปในครัว เหมือนเมื่อกี๊ไม่มีอะไรเกิดขึ้น จอนจินก็ยังคงยืนอยู่ที่เดิม และเอามือสัมผัสกับริมฝีปากขิงตนเองเบาๆ ที่ยังคงรสหอมหวานอยู่เหมือนเดิม ก่อนจะเดินตามอีกคนเข้าไปในตัว
ภาพที่เห็นคือร่างผอมบาง กำลังจับกะทะและตะหลิวอย่างคล่องแคล่ว จอนจินจึงเดินไปสวมกอดอีกคนไว้จากทางด้านหลัง ก่อนจะซุกหน้าลงกับเรือนผมสีน้ำตาลอ่อนนุ่มนั้น
"หอมจัง.." จอนจินพูดลอยๆ
"หอมหรอ...ก็ฉันทำเองนี่นา...ต้องหอมอยู่แล้ว" ยังไม่ทันจะได้ทำอะไร จอนจินก็หอมแก้มอีกฝ่ายเบาๆ
"แต่นี่อ่ะ...หอมหว่าเยอะเลย" จอนจินพูดซ้ำๆก่อนจะหอมแก้มขาวอีกฟอด สองฟอด
"พอแล้วว...หยุดเลยนะจิน!" สรรพนามใหม่ที่หลุดออกมาจากปากบาง ทำให้จอนจินชะงัก ก่อนจะจ้องมองอีกฝ่ายนิ่งๆ
"นายเรียกฉันว่าอะไรนะ..." จอนจินเพ้อออกมาเบาๆ
"จิน...ทำไม...ไม่ชอบหรอ งั้นเรียกแบบเดิมก็ได้" เฮซองพูดทีเล่นทีจริง โดยที่ไม่รู้เลยว่า ชื่อของเขาที่ถูกเรียกออกมาจากเสียงหวานๆนี้ มันช่างไพเราะเหลือเกิน
"ไม่ใช่นะ..แต่ไม่เคยมีใครเรียกฉันแบบนี้มาก่อนเลย" จอนจินว่าพลางกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น
"หรอ...แล้วพวกสาวๆที่อื่นล่ะ ไม่เคยเลยรึไง "จินคะ" "จินขา" แหยะ" เฮซองเลียนเสียงก่อนจะเอ่ยล้อเลียน
"ยังคบกันไม่ถึงชั่วโมงเลย...หึงฉันแล้วงั้นหรอ" จอนจินแกล้งเย้า ก่อนจะยื่นหน้าไปคลอเคลียกับซอกคอขาวของอีกฝ่าย
"บ้าหรอ! " เฮซองตวาดพร้อมทั้งใบหน้าแดงๆนั้น
"ฉันรักนายนะ..."
"รู้แล้วน่า..."
"ฉันรักนาย"
"....." เฮซองเงียบไป ผิดกับใบหน้าแดงซ่านที่ความร้อนยังไม่ลดลงไปซักที
"ฉันรักนาย"
"พอแล้ววว!" เฮซองตวาดด้วยความเขินก่อนจะดันตัวอีกคนออกห่าง แล้วนำอาหารไปวางไว้ที่โต๊ะ
"นายยังไม่บอกฉันเลยนะ.." จอนจินถามด้วยแววจาเจ้าเล่ห์
"บอกไร..." เฮซองแกล้งถามไป ก่อนจะเดินออกห่าง แต่โดนอีกคนบล็อกตัวไว้ซะก่อน
"นายยังไม่ได้บอกรักฉันเลย..." จอนจินกระซิบก่อนจะยื่นหน้าไปจุ๊บที่ริมฝีปากบางเบาๆ
"ไม่บอก! -o-" เฮซองเมินหน้าหนี
"งั้นจุ๊บอีกทีก็ได้"
"ไม่โว้ยยย!!!!"
"หรือนายจะเอามากกว่าจุ๊บหล่ะ" จอนจินกระซิบเบาๆ...แต่คำถามนั้นก็ทำให้เฮซองหน้าแดงร้อนกว่าเดิมมากนัก
"ไอ้บ้า!! หุบปากไปเลยนะ" เฮซองยื่นมือไปทุบอกแกร่งนั้นหลายที
"นายไม่บอก็ไม่เป็นไร...รู้แค่ว่า...ฉํนรักนายก็พอ ^^" จอนจินยิ้ม ก่อนจะหอมแก้มอีกฝ่ายเบาๆ
"ก็ได้....ฉันบอกนายก็ได้...ฉันก็รักนายเหมือนกัน ^_^~" เฮซองพูดเสียงแผ่วด้วยความเขินอาย แต่นั่นก็ทำให้หัวใจของจอนจินพองโตขึ้นมาจนแน่นในอก
จอนจินจึงโอบร่างบางเอาไว้ในอ้อมกอด ก่อนจะบรรจงประทับจูงไปที่หน้าผากมนเบาๆ เรียกรอยยิ้มจากอีกคนได้ดียิ่งนัก ก่อนที่นั่งคู่จะนั่งลงที่โต๊ะกินข้าวตัวเดิม แล้วก็ลงมือทานอาหารเย็น
จอนจินที่ล้างจานเสร็จเดินออกมาจากในครัว ยืนมองคนสวยที่ตอนนี้นอนคอพับอยู่บริเวณโซฟาหน้าทีวีจอใหญ่ขนาดหลายนิ้ว
เขาจึงนั่งลงข้างๆและเอนหัวของอีกฝ่ายให้ซบลงกับอกของเขา ทนทีที่ได้รู้สึกถึงความอบอุ่น แขนเรียวก็ยกขึ้นโอบรอบเอวของอีกคน ก่อนจะซุกหน้าลงกับอกกว้าง พร้อมกับรอยยิ้มที่ผุดพรายขึ้นบนใบหน้า
=END CHAPTER=
จบตอนแล้วค่า!~~ หวานซึ้งไปมั้ยเนี่ย คนแต่งอารมณ์ดี 55
ความคิดเห็น