คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 >>> เปิดเรียน...บทลงโทษ
เปิดเรียน...บทลงโทษ
ในที่สุดความพยายามทั้งหมดทั้งปวงของฉันก็ประสบความสำเร็จ ตลอดปิดเทอมที่ผ่านมาฉันแทบจะไม่ได้หลับได้นอนเพราะมัวแต่นั่งท่องตำราเรียนเพื่อที่จะได้เข้าเรียนที่เดียวกับ(ไอ้)พี่ฟิล์ม พี่ชายสุดที่รักของฉันเอง (น้ำมันแพงจะได้ไปเรียนด้วยกัน ไม่ต้องเปลือง) และวันนี้ก็เป็นวันแรกที่ฉันจะเดินเข้าโรงเรียนใหม่อย่างภาคภูมิใจ จะอะไรซะอีกล่ะก็วันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนของฉันไง และแน่นอนมันเป็นอะไรที่ฉันปลื้มมาก…จบ
ปัง! ปัง!
“ไอฟาง ขืนแกช้าอีกสองวินาที ฉันจะขึ้นไปฆ่าแกแล้วเอาศพไปหมกในห้องน้ำเดี๋ยวนี้นะ”
กรรม -_- นี่น่ะหรอผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นพี่ฉัน รักน้องเสียจริงๆ
มีอยู่วันหนึ่งฉันกำลังนั่งดูละครตอนดึกอยู่ พี่ก็นั่งดูอยู่ด้วย อยู่ดีดีมันก็ขยี้ตาแล้วเอาขี้ตามาป้ายปากฉัน(เค็มสุดยอด) ฉันโมโหมันเลยเอาหมอนปาใส่หน้ามัน มันโมโหเลยหยิบหมอนแล้วไล่ฟาดฉัน TT_TT แต่ดีที่ฉันสามารถวิ่งเข้าห้องได้ทันไม่งั้นมันคงฆ่าฉันตั้งแต่วันนั้นไปแล้ว
“เสร็จแล้วๆไม่ต้องเร่งมากนักจะได้มั้ย เกิดฟางลืมใส่กางเกงในขึ้นมาจะทำไงเนี่ย -_-”
คิดๆไปก็ทุเรศตัวเอง ถ้าฉันลืมใส่กางเกงในไปโรงเรียนจริงๆนะ โอ้ O_O ไม่อยากจะคิด…ฉันรีบวิ่งลงบันไดแล้วมุ่งหน้าไปโต๊ะกินข้าวทันที
“มีไรให้ฟางกินมั่งหรอแม่ หิวแล้ว!!”
“ข้าวต้มกุ้ง ของโปรดของลูกไงจ๊ะ ^ ^”
โอ้ O_O ลาบปาก ของโปรดของฉันเลยนะเนี่ย แต่ทำไมพี่ชายตัวดีมันยิ้มแปลกๆแฮะ -_- ฉันเดินไปเปิดหม้อข้าวต้มที่ตั้งอยู่บนเตาดู เกลี้ยง!!...หมายความว่าไงอ่า ไหนบอกว่ามีข้าวต้มกุ้ง ทำไมเหลือแต่เศษกุ้ง T_T
“ไหนอ่ะแม่ข้าวต้มกุ้งของโปรดฟาง ไม่เห็นมีเลย ในหม้อมีแต่เศษกุ้ง -_-“
“อ้าว O_O หมดแล้วหรอ ตายจริงสงสัยแม่คงทำน้อยไปหน่อย พอกินกันแค่สามคน โทษทีนะจ๊ะลูก”
สามคนอันได้แก่ พ่อ แม่และพี่ชาย(โรคจิต)ของฉัน >O< อารายกันนี่ไม่มีใครรักฉันซักคน ไอพี่บ้ามันก็ขู่จะฆ่าฉันตั้งแต่เช้า นี่แม่ยังจะไม่เหลือข้าวเช้าให้ฉันกินอีกหรอเนี่ย ชีวิตสาวสวยอย่างฉันช่างหน้าสงสารเสียจริงๆT_T
“อ้ะ...นี่จ๊ะฟาง(แม่ยื่นเงินให้) วันนี้แม่ให้เยอะหน่อยนะ ^ ^ก็ลูกไม่ได้กินข้าวเช้านี่”
“ขอบคุณค่า ^O^”
ฉันรีบหยิบเงินจากมือแม่แล้ววิ่งไปหาพี่ฟิล์มที่จอดรถรออยู่ก่อนแล้ว
“ไปโลดเลยเพ่ ^O^”
นานๆแม่จะให้เงินฉันเยอะๆซักที วันนี้จะถือว่าโชคร้ายก็ไม่ใช่ โชคดีก็ไม่เชิงสรุปชีวิตฉันมันเป็นแบบครึ่งๆกลางๆ
-_- แต่ทำไมพี่ฟิล์มมันไม่ยอมออกรถหว่า เดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายกันพอดี
“นี่พี่ฟิล์ม...ถ้าไม่ออกรถตอนนี้ เราได้ไปโรงเรียนสายแน่ๆ”
ฉันทำหน้าเซ็งรอมันออกรถ อยากซิ่งจะแย่แล้วรู้บ้างมั้ย
“แกแน่ใจนะว่าแกพร้อมที่จะไปโรงเรียนตอนนี้”
พี่ฟิล์มหันหน้ามาถามฉัน ก็พร้อมแล้วอ่ะเด้ >O< พร้อมตั้งนานแล้วด้วย
“ก็ต้องพร้อมดิ ไปได้แล้วเดี๋ยวจะสาย -_- ไปไป!!”
ฉันเร่งมันเป็นรอบที่สอง
“ดูที่เท้าแกก่อนดิ -_- จะไปทั้งๆที่ยังไม่ได้ใส่รองเท้าเนี่ยนะ ฉันไม่ให้คนบ้าซ้อนท้ายนะเว้ยบอกไว้ก่อน”
อ้าว...เวนกรรม -_- ที่แท้ฉันดีใจจนลืมใส่รองเท้าเลยหรอเนี่ย ฮือๆๆ สรุปชีวิตฉันมีแต่เรื่องซวยๆๆๆๆ ฉันลงจากรถแล้วรีบวิ่งกลับไปใส่รองเท้าก่อนจะวิ่งกลับมาที่รถอีกรอบ โดยที่ไม่ลืมตรวจความเรียบร้อยก่อนไปโรงเรียน
บรึ้น! บรึ้น!
“กรี๊ดดดด!!!” ชาติที่แล้วสงสัยฉันต้องไปสร้างเวรสร้างกรรมมาแหงๆ นี่แกจะพาฉันไปลงนรกเรอะไอพี่บ้า
ไม่นานเราสองคนก็บึ่งรถมาถึงโรงเรียนได้ทันเวลา อีกอึดใจเดียวประตูโรงเรียนก็จะปิดแล้ว นี่ฉันต้องขอบพระคุณพี่ชายที่แสนดีของฉันรึเปล่าเนี่ย -_- หัวฟูหมดเลย
“ไอฟางแกไปหาห้องเอาเองละกันนะ ^O^ ฉันต้องรีบไปหาเพื่อนว่ะ โทษทีที่ไปส่งไม่ได้”
พี่ฟิล์มหันมาพูดกับฉันจากนั้นมันก็วิ่งไปเลย ดู๊ดู >O< มันทำเข้า ทีกับน้องกับนุ่งไม่เคยกระตือรือร้นขนาดนี้มาก่อน ไปหาเพื่อนหรือแฟนกันแน่ หาเองก็ได้วะห้องอ่ะ มันจะหายากกันซักแค่ไหนเชียว -_-
“นี่เธอหลบหน่อยสิฉันจะเดิน -_-“ เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นมาจากข้างหลังฉัน ตอนนี้ฉันกำลังเดินมองซ้ายมองขวาเพื่อหาห้องเรียน -_- ^
“ไม่ได้ยินหรอ ฉันจะเดินช่วยหลบหน่อย”
หึ!! หน้าตาก็พอใช้ได้จัดว่าดี สูงพอๆกับฉัน หล่อนทำผมสีดำแซมแดงนิดๆดูๆไปก็เข้ากับหน้าตาดี ถ้าฉันเดาไม่ผิดยัยนี่ต้องกำลังอารมณ์เสียอยู่แน่ๆ
“ได้ยิน ^O^ แต่พูดให้มันดีดีหน่อย ขอร้องคนอื่นเค้าแล้วยังจะมาทำอารมณ์เสียใส่อีก”
ฉันพูดอย่างอารมณ์ดี เอาวะเป็นไงเป็นกันท่าทางเจ๊แกก็เริ่มจะโมโหอยู่ไม่น้อย วันนี้ทั้งโรงเรียนอาจจะได้ดูมวยตอนเช้า บริหารสายตาก่อนเข้าเรียน ^ ^
“จะหาเรื่องกันรึไง -_- ^”
“ป่าวนิ แต่ไม่เคยมีใครบอกเธอหรอว่าถ้าจะขออะไรคนอื่น ต้องพูดจาดีดี ^ ^” ฉันยังคงพูดอย่างอารมณ์ดีต่อไป แต่ฉันสังเกตเห็นตอนนี้ควันเริ่มออกจากหูเจ๊แกแล้ว
“กรี๊ดดดดด!!!”
โอ๊ยยย!! ยัยเสียงสิบแปดหลอด จะกรี๊ดหาบุพพการีแกเรอะ >O< แก้วหูฉันจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆแล้วเนี่ย
“เอะอะอะไรกัน แล้วนี่มันก็จะได้เวลาเรียนแล้วทำไมเธอสองคนถึงยังไม่เข้าห้องเรียนอีก มายืนส่งเสียงดังรบกวนนักเรียนคนอื่นเค้า ไม่มีมารยาทจริงๆเลยเด็กสมัยนี้”
O_O เกิดอาการค้างสต๊อก เค้าเป็นใครน้อเค้ามาจากไหน อ้อ...สงสัยจะเป็นอาจารย์ถึงกล้าที่จะมายืนด่านักเรียนฉอดๆ
“อย่ามาทำตาโตใส่ฉัน ไม่ชอบ ฉันไม่ใช่ผี -_- ^ แล้วพวกเธอจะบอกฉันได้ยังว่ามาทำอะไรกันตรงนี้ แล้วทำไมไม่ยอมไปเข้าห้องเรียน”
อ้าวอาจารย์คนนี้ -_- ทำตาโตก็ไม่ได้ ผิดกฎข้อไหนมิทราบ
“คือว่าพวกเราหาห้องเรียนไม่เจอค่ะ ^ ^”
ฉันตัดใจสินใจเป็นคนพูดเพราะขืนรอช้ากว่านี้คงโดนกินตับแหงๆ -_-
“หึ!! พวกเธอคงเป็นเด็กใหม่สินะ แล้วอยู่ห้องไหนล่ะ”
“ห้อง 4/2 ค่ะ -_-“”
นี่ไม่ใช่เสียงฉัน หา O_O คู่กรณีของฉันเป็นเด็กใหม่เหมือนกันหรอเนี่ยแถมยังได้อยู่ห้องเดียวกันอีกต่างหาก
“เหอะ!! ที่แท้ก็นักเรียนห้องฉันเองหรอ แล้วเธอล่ะห้องไหน”
แล้วสายตาพิฆาตก็หันมาจ้องฉัน -_- เอาให้ตามันหลุดออกมาจากเบ้าเลย
“ห้อง 4/2 เหมือนกันค่ะ”
“ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันก็สรุปได้ว่าเธอสองคนเป็นนักเรียนในปกครองของฉัน เพราะฉะนั้นฉันมีสิทธิ์ที่จะลงโทษพวกเธอได้ โทษฐานที่เข้าห้องเรียนสาย แล้วยังมายืนเอะอะโวยวายเสียงดังรบกวนคนอื่น”
O_O ค้างสต๊อกรอบที่สอง เพิ่งจะมาเรียนวันแรกจะโดนทำโทษแล้วหรอเนี่ย Y_Y พ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยลูกด้วย
“มัวยืนทำอะไรอยู่ล่ะ รีบไปเข้าห้องเรียนสิ”
โอ๊ย!! มันอะไรกันนักกันหนา ทำไมวันนี้มีแต่คนชอบเร่งฉันนักเนี่ย หงุดหงิดๆ
“อ่า เอ่อ อาจารย์คะพวกเราไม่รู้ว่าห้องเรียนไปทางไหนค่ะ -_-“
“ก็ตามฉันมาสิกำลังจะพาไปอยู่นี่ไง -_- ^”
แล้วเราทั้งสองคนก็เดินตามตูดอาจารย์ประจำชั้นคนใหม่ไปจนถึงห้องเรียน
//// ห้อง4/2 ////
แอ๊ดดดด!!!!
เสียงประตูห้องเรียนเปิด
“นี่พวกเธอนั่งที่ให้เรียบร้อยหน่อย ครูมีนักเรียนใหม่จะมาแนะนำให้รู้จัก -_-“
ในห้องนักเรียนทั้งหญิงและชายที่กำลังวิ่งเล่น บางคนที่กำลังจะปาของใส่กันก็หยุดชะงักแล้วรีบนั่งลงอย่างเรียบร้อยเมื่อได้ยินเสียโหด เค้าคงเป็นอาจารย์ที่โหดไม่เบาแฮะ!! ฉันกับเพื่อนใหม่เดินไปยืนข้างๆอาจารย์ประจำชั้นเพื่อรอการแนะนำตัว สายตาทุกคู่จับจ้องมาที่เราราวกับว่าเป็นของแปลกที่ไม่เคยพบเคยเจอ -_-
“นี่คือนักเรียนใหม่สองคนที่เพิ่งย้ายมาเรียนที่นี่ ^O^”
อาจารย์สุดโหดเริ่มพูด นักเรียนทุกคนตั้งใจฟัง
“เอ้า แนะนำตัวสิจ๊ะ มัวรออะไรอยู่”
อ่า เอ่อ ทำไมต้องเร่งด้วยล่ะคะคุณอาจารย์ -_-
“หวัดดีเราชื่อ พรพรรณ พิทยาคม ชื่อเล่น โซดา”
ว้าวO_O ยัยนี่ชื่อโซดา ^ ^ เรียกง่ายดีแฮะ
“หวัดดีเราชื่อ ธิษณา เดชดำรงค์ ชื่อเล่น ฟาง”
หลังจากที่ฉันและโซดาแนะนำตัวหน้าชั้นเรียนเรียบร้อย อาจารย์ก็บอกให้เราสองคนไปนั่งโต๊ะที่ว่างแถวเกือบหลังสุด -_- เอ่อ คือตรงนั้นมันเป็นดงผู้ชายเลยนะคะ Y_Y
“หวัดดีค๊าบบเราชื่อป้อมนะ เธอสองคนชื่ออะไรหรอ ^ ^”
ทันทีที่ฉันหย่อนก้นอันงอนและงามลงบนเก้าอี้ก็มีเสียงพวกไม่ได้รับเชิญแทรกเข้ามากระทบโสตประสาท -_- หูหนวกกันรึไงไม่ได้ยินที่ฉันแหกปากแนะนำตัวอยู่หน้าห้องเรียนเรอะ -_- ^
“ไม่ได้ยินที่พวกเราแนะนำตัวไปรึไง ถ้าไม่ได้ยินก็ถามเพื่อนนายละกัน ขี้เกียจบอกหลายรอบ -_-“
เงียบ...ไม่ใช่เสียงฉัน O_O มันจะเป็นเสียงใครไปไม่ได้นอกจาก
^O^ โซดา ^O^
หุหุ!!! อึ้งเลยอ่ะเด้เป็นไงเจอคนสวยย้อน ^O^ แต่จะว่าไปโซดานี่ก็ซ่าสมชื่อเหมือนกันนะเนี่ย
“นี่ยัยขี้เซาเธอจะนอนไปถึงไหน -_- เดี๋ยวก็เรียนไม่รู้เรื่องกันพอดี ตื่นๆ”
ทันทีที่เริ่มคาบเรียนฉันก็หลับ ใครมันบังอาจมารบกวนเวลาอันมีค่าของช้านน เขย่าตัวฉันซะจนไม่เป็นอันหลับอันนอน >O< ฉันกำลังเฝ้าพระอินทร์อยู่นะยะ เดี๋ยวแม่นอนต่อเลย ฉันพยายามจะข่มตาหลับแต่ไอคนที่มันเขย่าตัวฉันมันยังไม่ยอมลดละ -_- ^ อย่างนี้ต้องเคลียร์
“เอ่อ โซดา เมื่อกี้ใครเขย่าตัวฉันเธอรู้ป่ะ -_-“
“อืม รู้ -_-“
“ใครอ่ะ ? คนกำลังนอนอยู่ดีดี มาเขย่าซะจนฉันไม่ได้หลับได้นอนแล้วเนี่ย -_-“
ฉันเริ่มรู้สึกแปลกๆ ตอนนี้อาจารย์กำลังยืนสอนอยู่หน้าชั้นเรียน นักเรียนทุกคนตั้งใจเรียนกันหมด และที่สำคัญก็คงจะไม่มีใครมาเขย่าตัวฉันได้นอกซะจาก O_O
“ฉันเองแหละ ^_^”
“กะแล้วเชียวว่าต้องเป็นเธอ ทีหลังจะปลุกขอแบบเบาๆหน่อยนะ -_-@ แบบนี้มันแรงไป”
นึกแล้วเชียวต้องเป็นยัยโซดาตัวแสบ(แกไปนึกตอนไหนฟะ) ^O^ อืม...ยัยนี่ก็นิสัยดีเหมือนกันนะ ยังอุตส่าห์ปลุกฉันให้เรียนถึงแม้ว่าตอนเจอกันตอนแรกจะไม่เป็นมิตรก็เหอะ อย่างนี้ต้องกระชับมิตรภาพให้แนบแน่นซะหน่อย ^O^
“เอ่อ โซดา ^_^”
ฉันสะกิดแขนโซดาเบาๆอย่างกล้าๆกลัวไม่อยากรบกวนคนอื่น อันที่จริงกลัวยัยนี่หันมาหักคอฉันมากกว่า Y_Y เห็นซ่าๆแบบนี้ก็เด็กเรียนเหมือนกันแฮะ ^ ^
“มีอะไร -_- ^“
อย่าทำหน้าอย่างนั้นเซ่ -_- มันน่ากลัวนะเฟ้ย
“ฉันว่าอันที่จริงเราสองคนน่าจะมาเป็นเพื่อนกันดีกว่ามาทะเลาะกันนะ ^_^ คิดดูดิเป็นเด็กใหม่เหมือนกัน แถมยังได้อยู่ห้องเดียวกันอีก อย่างนี้เค้าเรียกว่าบุพเพอาละวาด ^O^”
เหอะๆ!! ฉันพูดอะไรปัญญาอ่อนออกไปเนี่ย แสดงความโง่ให้เค้าเห็นจนได้ -_- คิดแล้วกลุ้ม
“ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน ^ ^ ตกลงเราเป็นเพื่อนกันนะยัยขี้เซา”
O_O เหลือจะเชื่อยอมตกลงกันง่ายๆอย่างนี้เลยเรอะ สำเร็จในที่สุดฉันก็มีเพื่อนแล้ว ^O^ แต่เอ๊ะ...ยัยขี้เซา หมายความว่าไง
“เอ่อ โซดา -_- ^ ฉันชื่อฟางนะไม่ใช่ยัยขี้เซา”
“แหะๆ ^_^ โทษทีจ้าฟาง”
เฮ้อ...อย่างนี้ค่อยลื่นหูหน่อย
“พรพรรณ!! ธิษณา!! เธอสองคนตามฉันไปที่ห้องปกครองหน่อย -_-“
จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากอาจารย์ประจำชั้นของฉันเองแหละ -_- อ้อ ลืมบอกไปเค้ามีชื่อว่าอาจารย์ปราณีเป็นอาจารย์ฝ่ายปกครอง
“อะไรของเค้าอีกวะเนี่ย -_- ^”
ดูจากท่าทางโซดามันคงจะอารมณ์ไม่ดี(เราสองคนซี้กันแล้ว) ก็แหงล่ะนี่มันพักกลางวันทำไมต้องมาเรียกให้นักเรียนไปพบ แต่ฉันกับโซดาก็ยอมเดินตามไปแต่โดยดี -_-
ตอนนี้เราทั้งสองคนนั่งอยู่ในห้องปกครอง มีอาจารย์บางคนที่ยังไม่ได้ไปกินข้าวนั่งทำงานอยู่บนโต๊ะเงียบๆ ฉันกับโซดามองหน้ากันรู้สึกอึดอัดกับบรรยากาศในห้อง
“เค้าให้เรามานั่งรอทำซากอะไรที่นี้วะ -_- ไอฟาง”
โซดาหันมาถามฉัน ไม่ใช่พระพุทธเจ้า นะเว้ยจะได้ตรัสรู้ -_- ไอนี่ถามไม่คิด
“ถ้ารู้ก็โคตรเก่งแล้วแหละ -_-โซดา”
ฉันตอบกลับ โซดาทำหน้าเซ็งๆ
“เอาล่ะ ที่ฉันเรียกเธอสองคนมาที่นี่ก็เพราะว่า จะลงโทษพวกเธอ ^O^”
หลังจากที่อาจารย์ปราณีทำธุระของตัวเองเสร็จ คือ ไปนั่งเม้าท์กับบรรดาอาจารย์ขาเม้าท์ทั้งหลายมาได้ซักพัก ก็เดินมานั่งหน้าฉันกับโซดา แล้วเริ่มเข้าเรื่อง -_-
“หา O_O”
ฉันกับโซดาอุทานพร้อมกัน สงสัยอาจารย์คนนี้จะเป็นพวกโรคจิตเหมือนพี่ชายฉัน -_- พอได้ลงโทษนักเรียนแล้วมีความสุข ดู๊ดู >_< ยิ้มซะปากจะฉีกถึงหู
“อาจารย์จะลงโทษพวกเราเรื่องอะไรคะ @_@”
ฉันตั้งใจฟังเหตุผลของอาจารย์หลังจากที่ไอ้โซดาเป็นคนยิงคำถาม
“เรื่องที่พวกเธอเข้าเรียนสายเมื่อเช้า ^ ^ และสงเสียงดังรบกวนผู้อื่น”
“ง่ะ =_=”
กรรมของเวนจิงๆ -_-
“และบทลงโทษที่พวกเธอจะได้รับคือ ทำความสะอาดโรงยิมเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์ ^O^”
เฮือก O_O โทษมหันต์ โรงยิมก็ไม่ใช่เล็กๆนะคะอาจารย์
“เป็นอันว่ารับรู้กันแล้วนะ ^ ^ เริ่มเย็นนี้เลยละกัน คิดซะว่าฉลองเปิดเทอมใหม่ของทั้งคู่นะ ไปกินข้าวกันได้แล้ว”
อยากจะฆ่าตัวตายในห้องปกครองให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย โซดาทำหน้าบอกบุญไม่รับ -_- แต่ก็ไม่มีทางเลือก โรงยิมของโรงเรียนจะสะอาดก็คราวนี้ล่ะวะ ฝีมือฉันซะด้วย Y_Y
“อยากตาย >_< ฉันอยากฆ่าตัวตาย แกช่วยฆ่าฉันทีไอฟาง”
ตั้งแต่เดินออกจากห้องปกครอง โซดามันก็พูดแต่ว่าจะฆ่าตัวตายไม่ก็อยากตาย -_- อยากมากมั้ยล่ะแกฉันจะช่วย
“แกอย่าเพิ่งตายโซดา ถ้าแกตายไปแล้วไม่มีใครคบฉัน ฉันก็ซวยอ่ะเด้ -_-“
“อ้าว ไอฟาง >_< แกไม่ห่วงฉันเลยหรอ ห๊ะ!!”
ซวยแล้วตรู =_= หาเรื่องใส่ตัวแท้ๆ ฉันว่าฉันจะตายก่อนแกนะไอ้โซดา
“ล้อเล่นจ้า ^O^ อย่าจริงจังนักเซ่”
“รีบๆเดินสิ ฉันหิวข้าวจนลำไส้มันม้วนมันพันกันให้วุ่นไปหมดแล้วเนี่ย @_@”
โห -_- ไอ้เว่อร์ พูดไปด้วยลูบพุงไปด้วย น่าเกลียดชิบเป๋ง
ตุ้บ!!!
โอ๊ย!! ใครหน้าไหนมันบังอาจมาเดินชนฉันฟะเนี่ย เจ็บก้นชะมัด ให้ฉันลุกขึ้นได้ก่อนเหอะ -_- ^
ฉันพยายามพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นยืนแต่มันช่างยากลำบาก Y_Y ฮือๆ เจ็บก้นจังเลย ตูดฉันจะเสียโฉมมั้ยเนี่ย แต่แล้วก็มีมือมาช่วยพยุงฉันให้ลุกขึ้น ฉันซึ้งแกไอ้โซดา
“ขอบใจเว่ยโซดา ^O^”
ฉันบอกขอบคุณโซดาเพื่อนรัก แต่ยังไม่ได้เงยหน้าขึ้นไปมอง
“เป็นอะไรมากมั้ยครับ ^_^”
เสียงผู้ชาย O_O เฮ้ย...ไม่ใช่ไอ้โซดาหรอวะ ฉันรีบเงยหน้าขึ้นไปทันที
ความคิดเห็น