ก๊อก

ณ มหาลัยแห่งหนึ่งที่พึ่งเปิดเทอม มีนักศึกษาหน้าใหม่ที่กำลังจะได้เข้ามาเรียนและตื่นเต้นมาก เขามีชื่อว่า ทิม ทิมได้ไปตามห้องที่เขาได้จองเอาไว้และเขาได้พบกับรูมเมทของเขา เขามีชื่อว่าเสก

"สวัสดี นายชื่ออะไร" ทิมได้ทักทายอย่างมีอัธยาศัยดีเพราะเขาอาจจะต้องอยู่กับชายคนนี้ไปอีกหลายปี

"เราชื่อเสก นายละ" เสกก็ตอบกลับอย่างปกติ

"เราชื่อทิม นายย้ายมาจากต่างจังหวัดหรอ" ทิมถามพร้อมมองสัมภาระที่เสกขนมา ซึ่งของเยอะไม่ค่อยต่างจากของเขาเท่าไหร่

"อ่อ ใช่ๆ" เสกตอบแล้วก็หลบสายตาทิมไปวางของในห้อง

ในขณะที่ทั้งคู่กำลังจัดของวางในห้องกันอยู่ จู่ๆเสกก็พูดว่า "ทิม นายเคยได้ยินเรื่องลี้ลับของมหาลัยเรามั้ยวะ" เสกหันมาถามทิมและกำลังทำหน้าที่ดูกลัวๆนิดหน่อย

"เรื่องอะไรละ พอดีเราไม่ได้ดูหาข้อมูลของมหาลัยขนาดนั้น" ทิมเริ่มใจสั่นนิดๆ

"ที่เราได้ยินมานะ คือในมหาลัยเราเนี่ยเคยมีนักศึกษาสาวคนหนึ่งถูกฆ่าตายที่หอพักนี่แหละ" เสกพูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง

"แล้วห้องพักที่เธอตายคือหอไหนละ อย่าบอกนะว่า ที่นายเล่าเพราะเราอยู่ตึกเดียวกับที่เธอโดนฆ่า?"  เริ่มมีความระแวงก่อตัวในใจทิม

"ใช่ เรื่องมันประมาณว่า ช่วงนั้นมีข่าวลือว่ามีฆาตกรหลุดเข้ามาในมหาลัยเรา ซึ่งหลายคนก็มองว่างมงาย ไม่ใช่เรื่องจริงหรอก และเธอคนนี้แหละก็คือเหยื่อ" 

ขณะนั้นก็มีเสียงดังขึ้น ทั้งคู่รีบหันไปตามที่มาของเสียง เสียงนั้นมาจากประตู และเมื่อไม่เห็นว่ามีอะไรเสกจึงเล่าต่อไป

"ช่วงนั้นเป็นเวลาตอนเย็นแล้ว และเธอก็พึ่งเรียนเสร็จเธอจึงกำลังเดินกลับหออยู่ ขณะที่กำลังเดิน เธอก็รู้สึกว่ามีคนกำลังเดินตามเธออยู่ มีเสียงกรอบแกร๊บของใบไม้ด้านหลังเธอและเมื่อเธอหันไป เธอก็พบชายร่างยักษ์คนหนึ่ง เมื่อชายคนนั้นเห็นว่าเธอรู้ตัวแล้วจึงตัดสินใจวิ่งไล่เธอ เธอกลัวมากจึงไท่ได้เข้าหอของตัวเองแต่จะไปขอความช่วยเหลือของคนรู้จักเธอ เธอรีบออกวิ่งทันทีและเธอก็เข้าหอได้มาแล้ว แต่ไม่ทัน เธอเคาะห้องได้เพียงครั้งเดียว" เสกเคาะผนังรอบนึงเพื่อทำเสียงประกอบ "และเธอก็โดนฆาตกรฆ่า ด้วยความที่เธอเคาะไปได้ครั้งเดียวเพื่อนของเธอจึงคิดว่าแค่อะไรมากระแทกประตูมั้ง เช้าวันต่อมา เพื่อนของเธอก็กำลังจะออกไปเรียนและได้พบศพของเธอคนนั้นนอนอยู่ที่หน้าห้อง จากนั้นก็เริ่มมีนักศึกษาบางห้องที่ได้ยินเสียงเคาะหนึ่งครั้งและถ้าเขาไปดูที่ตาแมวก็จะพบกับเงานักศึกษาสาว" เสกแสดงสีหน้ากลัวออกมาเมื่อเล่าจบ

"ไร้สาระน่า มันก็คงแค่เรื่องเล่า" ทิมพยายามพูดเพื่อข่มใจตัวเองเพราะเขาค่อนข้างกลัวเรื่องผีเอามากๆ

"ก็ดี ถ้านายไม่ค่อยคิดมาก แต่เราไท่ได้ที่นี่นะคืนนี้ เราจะไปนอนที่ห้องรุ่นพี่ที่รู้จัก"

"นายจะทิ้งเราไว้คนเดียวหลังจากเล่าเรื่องเนี่ยนะ" ทิมถามอย่างเสียงสัั่นๆ

"ไม่เป็นไรหรอก นายคงไม่เจอตั้งแต่คืนแรกหรอกมั้ง" เสกพูดพร้อมยิ้มให้

"งั้นให้เราไปนอนกับนายได้มั้ย"

“คงไม่ได้หรอก ห้องมันใช้ได้แค่ 2 คน โทษทีนะทิม”

"อืมๆ ไม่เป็นไร"

ทั้งคู่แยกย้ายกันจัดของตัวเองต่อไป จนเมื่อถึงเวลาช่วงเย็นๆทั้งคู่ตัดสินใจไปกินข้าวด้วยกันและแยกกันที่ร้านอาหารเมื่อกินเสร็จ ทิมต้องเดินกลับหอคนเดียว ระหว่างที่เดินทิมภาวนาว่าเขาคงไม่เจอฆาตกรโรคจิตเดินตามมาหรอกนะ ทิมเดินไปเรื่อยๆและหันหลังไปมองทุกครั้งเมื่อเกิดเสียงอะไรดังด้านหลังเขาแต่ก็ยังคงไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทิมเดินมาเรื่อยๆจนถึงหอและเขารู้สึกว่าเขาปลอดภัยแล้ว ทิมอาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟันเตรียมจะเข้านอน เขาพยายามจะหลับให้ได้แต่เขาก็ยังนอนไม่หลับ เขาจึงหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านเพื่อคลายเครียด เขาอ่านไปทีละหน้า ทีละหน้าจนรู้สึกว่าตัวเองพร้อมที่จะหลับแล้วจึงเดินไปที่เตียงและนั่นทำให้เขาสามารถหลับได้

เช้าวันรุ่งขึ้น ทิมตื่นกำลังเตรียมตัวเพื่อที่จะไปเรียน อยู่ดีๆก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น มีคนโทรหาเขา ทิมจึงรับสาย 

"สวัสดีครับ ใครเอ่ย" ทิมถามอย่างปกติ

"เห้ย ยังอยู่วะ คิดว่าจะโดนลากไปสะแล้ว" เป็นเสียงของเสกที่เต็มเป็นด้วยความปิติ

"เออ ยังรอดเว้ย ไปเรียนละ บาย" ทิมพูดเสร็จจึงตัดสายและเดินออกจากห้องไป วันนี้เป็นวันแรกของการเรียนในรั้วมหาลัยของเขา มันช่างหนักหนาสาหัสสำหรับเขาแต่เขาก็ยังรอดมาได้จนถึงช่วงเย็น ทิมได้นัดกินข้าวกับเสกที่ร้านเดิมที่กินด้วยกันเมื่อวาน

"เรียนเป็นไงบ้าง" ทิมถามเมื่อเสกนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามเขา

"ก็ยังได้อยู่ สำหรับวันแรก นายหล่ะ? " 

“ค่อนข้างหนักเลยแหละ มันแบบ..”

“ความรู้คนละระดับกับตอนม.ปลายเลย”

"ใช่ แล้วคืนนี้นายจะมานอนกับเรายัง" ทิมถามเสกพร้อมความหวังในใจว่าอย่างน้อยมีคนนอนด้วยก็ยังดี

“ไม่อ่ะ เราว่าจะนอนกับพี่อีกสักพักเลย เราก็กลัวนั่นแหละ”

"เครๆ ไม่เป็นไร เราเข้าใจ กินเสร็จละไปก่อนนะ" ทิมโบกมือลากับเสกแล้วเดินกลับมาที่หอ เขาไม่อยากได้ยินอะไรเท่าไหร่เลยเอาหูฟังมาใส่ เขามาถึงหอโดยที่ยังไม่โดนปาดคอ วันนี้ทิมรู้สึกเหนื่อยมากๆเขาจึงจะเข้านอนเลยและเมื่อหัวถึงหมอน เขาก็หลับปุ๋ยไปเลย คืนนั้นฝนตกเสียงดัง ทิมสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึกคืนนั้น เขาเดินไปเข้าห้องน้ำและเดินกลับมาที่เตียง อยู่ดีๆเขาก็ได้ยิน ก๊อก ครั้งหนึ่งดังมาจากประตู ทิมขนลุกไปทั้งตัว เขาหวังว่าจะไม่ใช่อย่างที่เขาคิดหรอก ผ่านไปสักพักก็เกิดเสียงเคาะขึ้นอีกรอบ ทิมจึงเลือกที่จะนอนคลุมโปงและเอาหูฟังมาเสียบใส่หูและนอนทั้งอย่างงั้นเลย

เช้าวันต่อมาทิมรีบโทรไปเล่าทุกอย่างให้เสกฟังถึงประสบการณ์อันน่ากลัวเมื่อคืนนี้

"เสก เมื่อวานอะ ตอนกูนอนอยู่ กูก็ได้ยินเสียงเคาะประตูแบบครั้งเดียว " ทิมพูดแบบรู้สึกกลัวอย่างมาก

"นายไม่ได้อำเราใช่มั้ย เมื่อคืนฝนตกนะ อาจจะเสียงลมพัดกระแทกรึป่าว" เสกสงสัยคิดว่าทิมคิดไปเอง

"ไม่ๆๆ เสียงเคาะจริงๆ" ทิมใช้เสียงที่หนักแน่นกว่าเดิม

“งั้น...เอางี้มั้ย วันนี้รุ่นพี่ของเราไม่อยู่หอประมาณ 2-3 วัน นายย้ายมานอนที่นั่นมั้ยละ”

"ได้ก็ดี" ทิมรู้สึกโล่งใจที่อย่างน้อยก็ไม่ใช่ห้องนั้น

“โอเคร ไว้เจอกันหลังเลิกเรียนนะ ต้องไปละ”

"เครเพื่อน" 

ทิมกำลังเดินไปเรียนสบายใจ อย่างน้อยเขาก็ไม่ต้องสนเรื่องผีอะไรนั่นสัก 3 วัน เป็นเวลา 3 วันที่ผ่านไปไวอย่างกับโกหก รู้ตัวอีกทีทิมก็กำลังเดินกลับหอของตัวเอง ทิมภาวนาขอให้ไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งนั้น เขาอาบน้ำ แปรงฟันเตรียมที่จะเข้านอน เขากังวลมากทำให้เขาไม่สามารถข่มตานอนได้ ทันใดนั้นก็เกิดเสียงเคาะขึ้นหนึ่งครั้ง ทิมรู้เลยว่าอะไรกำลังอยู่หน้าประตูของเขาและเขาจะไม่มีวันไปส่องตาแมวหรือคิดที่จะเปิดประนั้นเป็นอันขาด ผ่านไปสักพักก็เกิดเสียงเคาะขึ้นอีกครั้งและมีเสียงผ่านประตูเข้ามา "ทิม นี่เสกนะ เปิดประตูหน่อย" ทิมดีใจเป็นอย่างมาก เขารีบวิ่งไปเปิดประตูและนั่นทำให้เขาเกิดความรู้สึกกลัวถึงขีดสุด เบื่องหน้าเขานั้นไม่ใช่เสกเพื่อนของเขา แต่เป็นหญิงสาวใส่ชุดมหาลัย ผมยาว ผิวขาวยิ่งกว่ากระดาษ และตัวเปื้อนเลือดมาก ผีตัวนั้นเอ่ยว่า "น่าจะดูให้ดีก่อนนะ" เช้าวันต่อมาเสกโทรหาทิมแต่ทิมไม่ยอมรับสาย เขาจึงมาดูที่ห้องที่ทิมอยู่ เขาพบทิมนอนเป็นศพเลือดเปื้อนทั้งตัว..