แรงเมาเคล้าโลกีย์

ข้อมูลเบื้องต้น

มุดขี้ตากับมุดขี้ดินเป็นฝาแฝดกัน แต่ทั้งสองคนไม่ค่อยจะถูกกันสักเท่าไหร่ มุดขี้ดินแฝดพี่ไปเรียนต่อปริญญาโทที่ประเทศสหรัฐอเมริกา มุดขี้ตาแฝดน้องสอบ ก.พ. ได้จึงถูกเรียกตัวมาบรรจุเป็นข้าราชการในกองบริหารจัดการของกรมๆ หนึ่ง และเกิดรักชอบสนิทสนมกับ ผอ.เจนภพ ซึ่งเป็น ผอ. ใหญ่ของกรมนี้
(ผอ.เจนภพกับมุดขี้ตาแอบจู๋จี๋กันอยู่ในห้องทำงานและ ผอ.เจนภพก็ให้ของขวัญแทนใจแก่มุดขี้ตาเป็นสร้อยไข่มุกที่ขโมยมาจากนพบาทา ซึ่งเป็นภรรยาหลวงของตนเอง)
ผอ. เจนภพ : มุดขี้ตา คุณรู้มั้ยครับว่า คุณเป็นผู้หญิงที่สวยมาก ผมเห็นคูณครั้งแรกผมก็หลงรักคุณในทันทีเลย
มุดขี้ตา : จริงหรอคะ ตาเองก็รัก ผอ.นะคะ แต่ ผอ.มีภรรยาแล้ว ตาว่าเราไม่ควรจะแอบคบกันแบบนี้นะคะ
ผอ. เจนภพ : ไม่เป็นไรหรอก อีกไม่นานเดี๋ยวผมก็จะอย่าขาดกับนพบาทาแล้ว ผมไม่ได้รักนพบาทาแล้วจริงๆ นะครับ
มุดขี้ตา : ค่ะ ตาเชื่อคุณค่ะ
(พอพูดจบ ทั้งสองคนก็หอมแก้มกัน จูบกันและเอนตัวลงพลอดรักกันในที่สุด)
ขณะที่ทั้งสองคนกำลังพลอดรักกันอยู่นั้น นกกระสาซึ่งเป็นน้องสาวของนพบาทากำลังแอบถ่ายภาพทั้งสองคนอยู่และส่งไปให้นพบาทาดู
ในขณะที่นพบาทาอยู่ที่บ้านก็ได้รับภาพถ่ายจากนกกระสาก็กรี๊ดด้วยอารมณ์โกรธสุดๆ
(นพบาทานั่งอยู่บนเก้าอี้ ดูรูปในมือถือแล้วก็ร้องกรี๊ด แล้วรีบบุกไปที่กองทันที)
ขณะที่มุดขี้ตากำลังเดินเข้าไปในกอง (นพบาทากำลังยืนรออยู่ก่อนแล้ว)
นพบาทา : เดินร่านมาได้แล้วหรอ หน้าด้าน (นกกระสายืนคู่อยู่กับนพบาทา)
มุดขี้ตา : คุณนพบาทา
นพบาทา : อ๋อ นี่กลีบสมองหล่อนยังจำได้ว่าฉันชื่ออะไร แล้วทำไมหล่อนถึงจำไม่ได้ว่าฉันเป็นเมียใคร หรือว่ากลีบสมองของหล่อนมันฝ่อจนไม่ทำงาน ถึงได้ร่านมาแย่งผัวชั้น หน้าด้าน มารยาสาไถหลอกชั้นมาได้ตั้งนาน อ้างว่าเป็นแฟนหลานลงท้ายด้วยการมาเอาอา หรือจะเอาทั้งอาทั้งหลานกันแน่ (นพบาทาใช้นิ้วชี้ผลักที่หน้าผากของมุดขี้ตาแล้วบีบคอเงยหน้ามุดขี้ตาไว้ นกกระสาก็ช่วยจับเอาไว้อีกแรง) นี่มันสร้อยชั้นนิ หลักฐานคาคออยู่ขนาดนี้ นี่ขโมยผัวชั้นยังไม่พอ ยังจะขโมยสร้อยของชั้นอีก
มุดขี้ตา : ไม่จริง ผอ.เขาซื้อให้ชั้น (เริ่มร้องไห้แล้ว)
นพบาทา : อีหน้าโง่ สร้อยเส้นนี้ชั้นซื้อมาเองกับมือ ชั้นใส่ยังไม่กี่ครั้งเลยนะ แล้วมันก็หายไป จับมือใครดมไม่ได้ ที่แท้ผัวชั้นมันเอามาให้แกนี่เอง เลว เลวพอกันทั้งคู่ (นพบาทาตบมุดขี้ตาไปหนึ่งฉาด จิกหัวกระชากดึงสร้อยไข่มุกขาด และบีบคอค้างเอาไว้) พ่อแม่แกไม่เคยสั่งสอนรึไง ถึงไม่มีปัญญาหาผัว
ทันใดนั้น ผอ.เจนภพก็วิ่งมา
นกกระสา : พี่ภพมาค่ะ 
ผอ. เจนภพ : นพบาทา เธอเป็นบ้าไปแล้วหรอ ทำอะไรอะ
วีกิจ ได้ยินเสียงก็วิ่งเข้ามาเหมือนกัน
วีกิจ : เกิดอะไรขึ้นครับ 
นพบาทา : ชั้นจะบอกแกให้นะ ผัวชั้นมันไม่ได้รักแกจริงหรอก 
มุดขี้ตา : ไม่จริงอะ
นพบาทา : ถ้าแกหวังเงินทองล่ะก็ ชั้นจะบอกให้นะว่า มันไม่มีหรอก มันมีแต่เปลือกเกาะเมียกินเป็นแมงดา
มุดขี้ตา : ชั้นไม่เคยต้องการอะไรจากเขาเลย เขารักชั้น เขาไม่ได้รักคุณเลย
นพบาทา : อ๋อหรอ (นพบาทาตบมุดขี้ตาไปอีกสองฉาดแล้วแถมอีกหนึ่งฉาดเต็มแรงล้มลง)
จากนั้น วีกิจก็พามุดขี้ตากลับไปส่งที่บ้าน ด้วยความเสียใจและผิดหวังเป็นอย่างมาก มุดขี้ตาจึงร้องเพลงว่า
มุดขี้ตา : วิธีลืมเขาจะเข้าโรงเรียนที่ไหน ถึงจะทำใจให้ลืมเข้าได้สนิท (มุดขี้ตาจึงตัดสินใจดมจั๊กแร้ฆ่าตัวตาย)
กล่าวถึงมุดขี้ดินแฝดพี่เรียนจบแล้วกลับมาบ้านเห็นศพน้องสาวตัวเองก็เสียใจ คิดที่จะแก้แค้นให้น้องสาวของตน จึงปลอมตัวเป็นมุดขี้ตาเข้าไปสืบหาความจริงที่กอง โดยมีลูกเหม็นเพื่อนสนิทตามมาด้วย
(มุดขี้ดินกับลูกเหม็นเดินเข้าไปในกองเจอนพบาทายืนรออยู่กับนกกระสาแล้ว)
นพบาทา : เดินหน้าบานมาเชียวนะ
มุดขี้ดิน : คะ
นพบาทา : มานี่สิ ฉันมีเรื่องจะคุยด้วยหน่อย 
มุดขี้ดิน : มีอะไรหรอคะ
นพบาทา : ทำตีหน้าซื่อ ฉันจะคุยกับแกเรื่องภพ
มุดขี้ดิน : เนี่ยน่ะหรอ นพบาทา
วีกิจกับ ผอ.เจนภพรีบวิ่งเข้ามาดู
นพบาทา : ต๊าย ทำเป็นจำชั้นไม่ได้ เอาล่ะ ในยุคเศรษฐกิจไม่ค่อยดีแบบนี้ ถ้าอยากจะทำงานต่อก็ขอให้ทำงานแค่บนโต๊ะ อย่าสะเออะมาทำงานบนเตียงกับผัวชั้นอีก
ผอ. เจนภพ : นพบาทา อย่า
นพบาทา : ชั้นสงสัยนะ สันดานอย่างแกจะอดไหวหรอ ชั้นจะบอกให้นะ ผัวชั้นมันไม่คิดที่จะเอาใครจริง
มุดขี้ดิน : เหรอคะ ถ้างั้นคุณนพบาทาก็เคยง่ายให้เค้ามาก่อนสิคะ ลูกคนแรกน่ะท้องก่อนแต่งถึงขั้นต้องลาออกจากมหาวิทยาลัยไม่ใช่หรอคะ น่าเวทนานะคะ แก่จนต้องไปดึงมาทั้งตัวแบบนี้ ยังต้องวิ่งร่านตามหวงผัวจนหาความสุขไม่ได้แบบนี้
นพบาทา : อีปากนรกแตก นี่แกกล้าดียังไงมาตีฝีปากกับชั้นห๊ะ ชั้นส่งคนไป่ข่มขืนแกแค่คนเดียวมันยังไม่พอใช่มะ จะต้องให้ชั้นส่งไปซักสิบคนถึงจะพอล่ะสิ
มุดขี้ดิน : ระวังผลกรรมมันจะไปตกกับญาติฝ่ายหญิงของคุณนะคะ ยิ่งมีลูกสาวสองคนแบบนี้ด้วย
นพบาทา : อีผีเจาะปาก (นพบาทาตบมุดขี้ดินไปหนึ่งฉาด)
ผอ. เจนภพ : นพบาทา อย่า
(นพบาทาพยายามตบอีกฉาดหนึ่งแต่มุดขี้ดินจับข้อมือไว้ได้และพยายามบีบข้อมือนพบาทาร้องโอ๊ยแล้วก็สะบัดทิ้ง นพบาทาก็พยายามตบใหม่อีกครั้งก็โดนจับข้อมือไว้อีก มุดขี้ดินได้ทีจึงตบนพบาทาไปหนึ่งฉาด ลูกเหม็นกับนกกระสาก็ตบกันผลัดกันรุกผลัดกันรับ จิกหัวตบกันอุดตะหลุด)
ผอ. เจนภพ : นพบาทา
วีกิจ : มุดขี้ตา
(ด้วยความโกรธสุดๆ นพบาทาจึงเข้าไปจิกหัวมุดขี้ดินขยำกระชาก มุดขี้ดินก็ไม่ยอมแพ้จิกหัวนพบาทาขยี่เหมือนกัน นพบาทาสบัดจนหลุดแล้วจิกหัวมุดขี้ดินไว้)
นพบาทา : แกกล้าดียังไงมาตบชั้นห๊ะ (นพบาทาพยายามตบมุดขี้ดินจับข้อมือไว้ได้บีบข้อมือจนนพบาทาร้องโอ๊ยแล้วตบนพบาทไปหนึ่งฉาด จากนั้นแถมอีกหนึ่งฉาดสุดท้ายเต็มแรงจนนพบาทาล้มลง ผอ.เจนภพรีบเข้ามาดู)
ผอ. เจนภพ : นพบาทา คุณเป็นไงบ้าง
(ทางด้านลูกเหม็นกับนกกระสาตบตีกันจนสะบักสะบอมกันทั้งคู่ ผลัดกันขึ้นค่อมกันตบ)
นพบาทา : โอ๊ย... เจ็บสิ ถามได้
(มุดขี้ดินเดินมาชี้หน้านพบาทา)
มุดขี้ดิน : จำใส่สมองของแกไว้ด้วยนะ มุดขี้ตาไม่ใช่เหยื่อของแกอีกต่อไปแล้ว
นพบาทา : อีกาเลวกาลาด โอ๊ย...
วีกิจ : มุดขี้ตาพอแล้วฮะ ปะ กลับบ้าน
มุดขี้ดิน : เดี๋ยวก่อน ทำไมชั้นต้องกลับบ้านด้วย
วีกิจ : ก็คุณเป็นคนก่อเรื่องคุณจะอยู่ทำไมล่ะครับ
มุดขี้ดิน : ชั้นไม่ได้เป็นคนก่อเรื่องชั้นจะกลับไปทำงานต่อ ไปกันเถอะลูกเหม็น (มุดขี้ดินกับลูกเหม็นเดินไปด้วยกัน)
แล้วมุดขี้ดินกับลูกเหม็นก็เดินเข้าไปทำงานกองด้วยชัยชนะ