ลำยองดอกทองนรก

ข้อมูลเบื้องต้น

หลังจากที่ลำยองตายเพราะเป็นโรคเอดส์ ยมทูตจึงมารับวิญญาณไปยังนรก
ยมทูต : เจ้าดวงวิญญาณที่สิ้นอายุขัยบนโลกมนุษย์แล้ว จงตามข้าไปรับการตัดสินยังนรกภูมิเดี๋ยวนี้
ลำยอง : นี่ชั้นตายจริงๆ งั้นเหรอ ไม่จริง ชั้นยังไม่อยากตาย แกโกหก (ลำยองพยายามจะวิ่งหนี ยมทูตใช้เชือกจับวิญญาณขว้างไป เชือกไปมัดข้อมือลำยองทั้งสองข้าง ดิ้นยังไงก็ดิ้นไม่หลุด)
ยมทูต : เจ้าต้องไปกับข้า (แล้วยมทูตก็พาลำยองเดินหายไป)

ณ ดินแดนนรกภูมิ ซึ่งมีพญายม สุวรรณและสุวาน ทำหน้าที่ตัดสินความผิดคนที่ตายไปแล้ว
(พญายมนั่งเก้าอี้อยู่ตรงกลาง สุวรรณยืนอยู่ทางด้านขวา สุวานยืนอยู่ทางด้านซ้าย ทั้งสุวรรณและสุวานจะมีระบบคอมพิวเตอร์นรกแบบสัมผัสคือ สามารถจิ้มค้นหาข้อมูลตรงหน้าได้ทันที)
พญายม : ยมทูต นำดวงวิญญาณเข้ามา
(ยมทูตเดินจูงเชือกที่มัดลำยองเอาไว้ เมื่อมาอยู่ต่อหน้าพญายมจึงแก้เชือกออก)
พญายม : เจ้าชื่อแซ่อะไรล่ะ
(ลำยองเริ่มกลัวนิดหน่อย จึงนั่งคุกเข่าลง)

ลำยอง : ชั้นชื่อลำยอง จะทำไมเหรอ ชั้นรู้นะว่า นี่เป็นความฝันของชั้นใช่มะ อีกเดี๋ยวชั้นก็ตื่นเองแหละ
พญายม : ถ้าเจ้าคิดว่า นี่เป็นความฝันของเจ้า ก็ตามใจนะ เพราะข้ากำลังจะเริ่มพิจารณาความดีความชั่วของเจ้าเดี๋ยวนี้แหละ สุวรรณ
สุวรรณ : พะยะค่ะ 
พญายม : เจ้าลองเช็คดูซิ ว่าความดีของผู้หญิงที่ชื่อ ลำยองคนนี้ได้ทำความดีอะไรบ้าง
(สุวรรณก็ทำมือกด เขี่ยไปมาตรงด้านหน้าของตนเอง)
สุวรรณ : ช่างน่าประหลาดใจยิ่งนัก ผู้หญิงคนนี้มิได้กระทำความดีแต่อย่างใดเลยพะยะค่ะ

พญายม : ไม่มีเลยรึ 
สุวรรณ : พะยะค่ะ
ลำยอง : พอได้แล้ว หยุดเล่นลิเกหลงโรงกันได้แล้ว ชั้นอยากจะกลับบ้านแล้วเนี่ย ทำไงถึงจะตื่นได้ซักที 
พญายม : เดี๋ยวสิ ข้ายังตัดสินเจ้าไม่เสร็จเลย แล้วเจ้าล่ะ สุวาน ลองเช็คบาปกรรมของผู้หญิงคนนี้หน่อยซิว่ามีอะไรบ้าง
สุวาน : พะยะค่ะ (สุวานก็ทำมือกด เขี่ยไปมาตรงด้านหน้าของตนเอง) พบแล้วพะยะค่ะ ทำความผิดครบศีล 5 ข้อเลยพะยะค่ะ

พญายม : ไหนลองบอกมาซิว่ามีอะไรบ้าง 
สุวาน : ข้อที่ 1 คือ ทำร้ายทุบตีลูกของตนเองทั้งที่ลูกไม่มีความผิด ข้อที่ 2 ขโมยเงินของผู้อื่น ข้อที่ 3 ประพฤติผิดในกาม มีสามีหลายคน
ลำยอง : เค้าเรียกว่า คนมันสวยช่วยไม่ได้ ถือว่าชั้นทำบุญด้วยนะเนี่ย แบ่งปันให้กับสามีทุกคนเลย
สุวาน : อย่าเพิ่งพูดแทรกสิ ฟังข้าพูดให้จบก่อน ข้อที่ 4 พูดกล่าววาจาที่ไม่ดี พูดหยาบคายติฉินนินทาผู้อื่น และข้อที่ 5 ข้อสุดท้าย ดื่มสุรา สิ่งเสพติด ทุกชนิด โดยเฉพาะเหล้ายาดอง

ลำยอง : ก็เหล้ายาดองเป็นของโปรดของชั้นนินา
พญายม : สุวาน หมดรึยัง
สุวาน : หมดแล้วพะยะค่ะ
พญายม : จากที่ข้าได้ฟังสุวรรณและสุวานบอกเกี่ยวกับความดีและความชั่วของเจ้าแล้ว ข้าก็มิอาจที่จะช่วยเหลืออะไรเจ้าได้ ดังนั้นข้าขอตัดสินลงโทษครั้งที่ 1 ให้ดวงวิญญาณที่ชื่อลำยองไปปีนต้นงิ้วหนาม อีกาปากเหล็กคอยจิกกัด มีหมานรกคอยกัดอยู่ข้างล่างด้วย
สุวรรณ : ขอประทานอภัยพะยะค่ะ
พญายม : มีอะไรรึ สุวรรณ

สุวรรณ : เอ่อ...คือว่า มีข่าวด่วนเกี่ยวกับต้นงิ้วหนามพะยะค่ะ ต้นงิ้วหนามถูกอะไรก็ไม่รู้ใช้ของแข็งเจาะบริเวณโคนต้นแล้วใส่ยาพิษ ทำให้ต้นงิ้วหนามตอนนี้หนามหลุดร่วงเกือบหมดแล้วพะยะค่ะ 
พญายม : อะไรนะ เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ยังไง 
สุวาน : ขอประทานอภัยพะยะค่ะ
พญายม : มีอะไรอีกล่ะ สุวาน

สุวาน : มีรายงานเพิ่มเติมอีกว่า อีกาปากเหล็กกับหมานรกบางตัวชวนกันไปเที่ยวเล่นบนโลกมนุษย์ จึงติดโรคมาจากโลกมนุษย์คือ อีกาปากเหล็กเป็นโรคไข้หวัดนก หมานรกเป็นโรคพิษสุนัขบ้า แล้วนำเชื้อโรคมาติดต่อกับสัตว์ตัวอื่น ทำให้ตอนนี้กำลังดำเนินการรักษาอย่างเร่งด่วนพะยะค่ะ
พญายม : เฮ้อ...ไม่น่าเชื่อนะ เรื่องที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นกลับเกิดขึ้นได้ยังไง

ทันใดนั้นเอง มีดวงวิญญาณอีกดวงหนึ่งปรากฏอยู่ข้างๆ ลำยอง
พญายม : เจ้าเป็นใคร ถึงบังอาจเข้ามา โดยที่ข้าไม่อนุญาตได้
สัน : ผมชื่อ สัน เป็นสามีของลำยองครับ
พญายม : สุวรรณ สุวาน ลองเช็คข้อมูลเกี่ยวกับวิญญาณที่ชื่อ สัน หน่อยซิ
สุวรรณ สุวาน : พะยะค่ะ
สุวรรณ : จากที่ข้าพระองค์เช็คข้อมูลเกี่ยวกับชายผู้นี้ปรากฏว่า ยังไม่หมดอายุขัย เพียงแค่ประสบอุบัติเหตุรถชนเท่านั้นเองพะยะค่ะ แต่เรื่องที่มาที่นรกแห่งนี้ได้เองนั้น ข้าพระองค์ไม่ทราบจริงๆ พะยะค่ะ

พญายม : ไม่เป็นไร ข้าเห็นใจเจ้านะ สัน แสดงว่า วาระจิตสุดท้ายของเจ้านึกถึงผู้หญิงคนนี้สินะ เอาล่ะ ข้าจะให้เจ้าทั้งสองคนได้คุยกันเป็นครั้งสุดท้าย
สัน : ลำยอง เป็นไงบ้าง พี่เป็นห่วงลำยองนะ
ลำยอง : มึงไม่ต้องมาเป็นห่วงกู มึงไปห่วงเมียมึงเถอะ กูไม่เป็นไรหรอก มึงกลับไปซะเถอะ มึงไม่ต้องมาเป็นห่วงกู
พญายม : คงจะพูดคุยล่ำลากันเสร็จแล้วล่ะสินะ ยมทูต มานำดวงวิญญาณที่ชื่อ สัน กลับไปส่งที่โลกมนุษย์

ยมทูตจึงพาดวงวิญญาณของ สัน กลับมาส่งที่โลกมนุษย์ ทันใดนั้นก็ปรากฏแสงสีทอง ปรากฏเป็นพระวันเฉลิม ซึ่งเป็นดวงจิตมาโปรดมารดาเป็นครั้งสุดท้าย
พระวันเฉลิม : โยมแม่ลำยอง อาตมาจึงอยากจะบอกกับโยมแม่ว่า ตั้งใจรับส่วนบุญส่วนกุศลที่อาตมาได้ตั้งใจบวชให้โยมแม่ อาจจะพอช่วยให้โยมแม่ทุกข์ทรมานได้น้อยลงก็ยังดี
ลำยอง : แม่ต้องขอบใจพระมากนะ ที่เป็นห่วงแม่ เคราะห์กรรมทั้งหมดที่แม่ได้ทำ แม่พร้อมที่จะรับกรรมทั้งหมดนั้นด้วยตัวของแม่เอง (จากนั้นพระวันเฉลิมก็หันหลังเดินกลับหายลับไป)

พญายม : เอาล่ะ ข้าขอเปลี่ยนคำตัดสินใหม่ ข้าขอตัดสินให้ดวงวิญญาณที่ชื่อ ลำยอง รับโทษหรือชดใช้กรรมคือ คอยช่วยเหลือดูแลต้นงิ้วหนาม ดูแลรักษาอีกาปากเหล็กและหมานรกให้กลับสู่สภาพปกติโดยเร็วที่สุด ยมทูต นำดวงวิญญาณที่ชื่อ ลำยอง ไปรับโทษ
ลำยอง : ขอบพระคุณเจ้าค่ะ ขอบคุณ
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ลำยองต้องรับโทษชดใช้กรรมอยู่ในนรกตราบนานเท่านาน