คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : บทที่ 6 ทะเลขม-3
“อบไหม...”
“อบ...อะไระ” ริษาไม่เ้าใในำถามที่เา้อาระสื่อ
“ฮันนีมูนอเรา” เาว่า
เ้าหล่อนมีแววาเศร้าเพราะรู้วามหมายอเาแล้ว
เห็นเ่นนั้นเรินทร์็ยยิ้มอย่าอบใ แววามีประายวามเยือเย็น
“ที่มีเธอเป็นเพียส่วนเิน” พร้อมับเินเ้าหานบนเียอย่าุาม
หิสาวพาัวเอหนีแ่็้าไปเมื่อเาเ้ามาประิัวและเริ่มไล่้อนเธอให้นมุม
ใบหน้ามโน้มลมาใล้นสัมผัสไ้ถึไอร้อนาลมหายใ
“ันถาม ไม่ไ้ยินหรือไ” เาเสีย่ำ มือับที่้อมือเล็ไว้แน่น
“ไ้ยิน่ะ แล้วุเ้อารให้โปรอบว่าไะ”
ริษา้อนหน้าึ้นสบา แล้วยิ่ทำให้วามเ็บปวแทรึมเ้าไปถึ้าในยามเาอบ
“ให้เธอเ็บยัไล่ะ...”
“ั้นุทำมันสำเร็แล้ว่ะ เพราะโปรำลัเ็บ พอใแล้วใ่ไหมะ
ั้น็เิออไปไ้แล้ว”
เรินทร์ยัไหล่แบมือแบบไม่ใส่ใในวามเ็บปวที่หิสาวแสออมาผ่านม่านน้ำา
เพราะเาะทำให้มันเป็นฮันนีมูนแสนม
“อ่อ...ืนนี้ไม่้อรอ...เพราะันะอยู่ับพริม”
หลัาายหนุ่มออไป ภายในห้อ็ถูปลุม้วยวามเียบอีรั้
ริษาเลือที่ะััวเออยู่แ่ในห้อไม่ออไปไหน
เพราะไม่อยาเห็นภาพเหล่านั้นให้ระทบใ
มีเพียเสียลื่นที่ัเ้ามาระทบโสประสาทอยอยู่เป็นเพื่อน
เพราะารที่้ออยู่ที่นี่ถึสามวัน มันระทมไม่น้อย
วาลมโอาบไป้วยวามหมอเศร้าะเหม่อมอไปยัทะเลอันว้าไลอย่าล่อลอย
แ่เมื่อเปิประูออมาใน่วเย็นอวัน็เอับาน์าที่ำลัย่ารายลมาาบันไ
ริษารีบเินหลบเลี่ยไปอีทา เพราะไม่อยาเผิหน้าในอนนี้
“ะรีบไปไหน”
“ะไปเรียมอาหารเย็น่ะ”
“วันนี้ไม่้อ...เพราะเะพาันไปินเนอร์แสนโรแมนิริมทะเล”
“่ะ” ริษา้มหน้ารับทราบ
นัยน์าเย็นาปรามอริษาไปทั้ัว่อนะยับปาเอื้อนเอ่ยำทำร้ายใ
“ทนไ้็ทนไป แ่ถ้าทนไม่ไหว็ไปาีวิอเะ”
้อมือถูับึ้นมายึไว้มั่นแล้วออแรบีบ เพราะำลัไม่พอใ
ริษาพยายามแะมือนั้นออ เพราะเ้าัวออแรบีบนเธอปวแสบไปหม
“ปล่อยโปร่ะ...”
“แ่นี้มันยัไม่พอหรอนะ” าน์าสะบััวมารหัวใออห่า แล้วเหวี่ยฝ่ามือใส่ใบหน้าเ็มแร
เพียะ ๆ
ใบหน้าเล็สะบัไปมาามแรบ และวามเ็บนั้นทำให้เธอเบ้หน้า
“นี่สำหรับพวอบแย่อนอื่น” าน์าว่าและ้ามือะสั่สอน่อ
แ่เรินทร์ำลัเินลมาเสีย่อน ทำให้มือนั้น้อเ็บล้าลำัวัเิม
“เ เราไปทาน้าวันีว่า่ะ พริมหิวแล้ว”
หิสาวว่า้วยน้ำเสียอออ้อน
ริษารีบเินหายไปเียบ ๆ เพราะอยู่่อ็มิวายโนทำร้ายิใ
โปรปรารถนา วาำหน่ายแล้วนะะ
 |  |
ความคิดเห็น